[Fic Reborn] Prince & Princess เจ้าชายเพลย์บอยกับเจ้าหญิงวาเรีย

ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่ 15 สัณญาณอันตรายที่เข้ามา

Q ? lala.

#Mika#
ฉันเข้าไปเคลียงานที่ห้องกรรมการนักเรียน กับพวกพี่เมอร์ริน่าได้ไม่นาน ก็มีเสียงคนทะเลาะดังขึ้น
" เสียงใครทะเลาะกัน ในโรงเรียนนี้เนี้ย " ฉันพูดออกมาอย่างอารมณ์เสีย
" ก็จะใครซะอีก ถ้าไม่ใช่เจ้าพวกวองโกเล่นั้นนะ " ยูพูดพร้อมกับดื่มไวน์ในมือ
" ยูว่างแก้วไวน์ลงได้แล้ว นี้โรงเรียนนะดื่มไม่ได้ " รินะพูดพร้อมกับแย้งแก้วไวน์ในมือไป

" อะไรกันรินะ แค่นิดหน่อยเองน๊า " ยูพูดแบบคนเหมอลอยอกไป เป็นเพราะคนเพราะนั้น เป็นเพราะคนพวกนั้นที่ทำให้ยูเป็นแบบนี้ ในจะทุกคนอีก ฉันจะฆ่ามัน ฉันจะต้องทำล้ายวองโกเล่สะ ฉันจะต้องทำมันให้ได้

" หยุดความคิดสะมิกะ ถ้าเธอทำโลกมันจะวุ้นวายไปอีก แค่เรื่องมิวฟีโอเล่ที่เธอสร้างขึ้นมันก็มากพอแล้ว " ดูถ้าพี่เมอร์ริน่าจะรู้เท่าทันความคิดของฉันสะแล้วสินะ หน้าเบื่อเสียจริงๆเลยให้ตายเถอะ

" แย่แล้วประธานค่ะ มีเรื่องชกต่อยกันในโรงเรียนค่ะ " อยู่ดีๆก็มีนร.คนหนึ่งวิ่งมาบอกเรื่องนี้กลับฉัน

" ใครกันนะ ที่มามีเรื่องในที่นี้ " เมรุพูดออกมาคงเป็นเพราะว่า ที่นี้นั้นรักษาระเบียบวินัยอย่างเต็มที จึงไม่มีใครกล้าทำ

" เธอรู้ไมว่าเป็นใคร "

" รู้ค่ะท่านเมอร์ริน่า เป็นเด็กนักเรียนแลกเปลี่ยนทางญี่ปุ่นนะค่ะ " คำพูดนี้ทำให้พวกเธอรู้ได้ทันทีว่าใครเป็นคนทำ

" พวกเรารีบไปกันเถอะค่ะ ก่อนที่เรื่องมันจะบานปลายไปก่อน " พวกเธอทุกคนรีบวิ่งไปที่เกิดเหตุทันที ฉันที่รีบวิ่งไปก็เห็นพวกสึนะคุง แต่ดูเหมือนพวกเขาจะตกใจเล็กน้อยที่เห็นฉันนะ ทำไมกันนะ

" นี้มันเกิดเรื่องอะไรกันเจ้าค่ะ ท่านพ่อท่านแม่มาอยู่นี้ได้ไงค่ะ " ฉันรู้แล้วว่าทำไมถึงตกใจกัน คงเป็นเพราะฉันที่หน้าตาเหมือนแม่สินะ 

" มิกะจังนี้มันเรื่องอะไรกันครับเนี้ย? " ฉันว่า ฉันควรเป็นฝ่ายสงสัยแทนนายนะสึนะคุง

" ลูกรู้จักคนพวกเนี้ยหรอมิกะ " ท่านแม่ถามฉันขึ้นมา แสดงว่าต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างแน่ แต่มันคือเรื่องอะไรกันแน่เนี้ยเจ้าค่ะ

" เจ้าค่ะท่านแม่ นี้เพื่อนอยู่ที่ญี่ปุ่น สึนะคุงนี้ ท่านพ่อท่านแม่ของฉันกับพี่เมอร์ริน่าเจ้าค่ะ " ฉันแนะนำออกไป โดยเห็นฮิบาริมีสีหน้าอำมหิตยังไงไม่รู้ ท่านพ่อก็เหมือนกันดูจะไม่ชอบฮิบาริมากๆเลย มันเป็นเพราะอะไรกันนะ 

" มิกะไอ้เจ้าเด็กนี้ มันมาต่อยพ่อนะ " ท่านพ่อพูดด้วยน้ำเสียงอันโกธรเกลียว แต่เดียวนะทำไมฮิบาริต้องมาต่อยท่านพ่อ

" อะไรนะเจ้าค่ะ นี้ฮิบารินายมาต่อยท่านพ่อทำไมกันห่ะ " ฉันง้างหมัดจะเข้าไปต่อยฮิบาริ แต่รินะจับมือฉันไว้ก่อน

" มิกะใจเย็นๆ คุณลุงไม่ได้เป็นอะไรมากนี้ " ชิ ก็เข้าใจอยู่หรอกว่าทำอะไรวู่วาม มันไม่ดีต่อภาพลักษณ์ของพวกเรา แต่นี้เขามาทำร้ายท่านพ่อ ถึงจะไม่รู้ว่าตั้งใจหรือไม่ก็เถอะ

" หึ ยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับคุณพ่อ " ทำไมนายต้องพูดคำนี้ด้วยฮิบาริ เรื่องของเรามันไม่เคยเกิดขึ้นหรือยังไม่เริ่มเสียด้วยซ้ำ แต่คำพูดของนายต้องการสื่ออะไรกันแน่ฮิบาริ

" ใครพ่อของเธอ ฉันไม่มีลูกชายแบบนี้ " ท่านพ่อคงจะโกธรมากสินะ ก็นะฉันไม่ได้สำคัญอะไรกับเขาและเขาเองก็ไม่ได้สำคัญอะไรกับฉัน ทำไมต้องแคร์เขาละจริงไม จากนั้นท่านพ่อก็เดินออกไปทันที โดยที่ฉันยังส่งสัยว่าท่านพ่อเดินไปทางนั้นทำไม

" กลับบ้านกันได้แล้วลูก " จากนั้นท่านแม่ก็เดินนำไป พวกฉันได้แต่เดินตามหลังไปแบบเงียบๆโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลยแม้แต่คำเดียว เดินไปได้สะพักก็เจอกับรถคันหนึ่ง ซึ่งได้มีท่านพ่อยื่นรออยู่ พวกฉันรีบเดินไปนั่งในรถทันที รถแล่นตัวออกไปอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะตรงไปยังคฤหาสน์คิวโยวมิฮานะ ที่อยู่ในป่าลึกที่เต็มไปด้วยสัตว์ร้ายนานาชนิดต่างๆมากมาย ในป่าหมอกและเวทย์มนต์ ที่ไม่มีผู้ใดเข้ามาหรือออกจากที่นี้ไปได้ สถานที่ลึกลับแห่งโลกที่ไม่มีผู้ใดพบเจอ รถเคลื่อนตัวไปยังคฤหาสน์อย่างรวดเร็วจนถึงที่หมายในที่สุด ท่านพ่อท่านแม่เดินเข้าไปข้างในโดยมีพวกฉันเดินตามไปติดๆ 

" ยินดีต้อนรับ ค่ะนายท่าน นายหญิง และพวกคุณหนู " เมดทุกคนต่างออกมายื่นต้อนรับพวกเราทันที เมื่อถึงห้องโถงท่านพ่อกับท่านแม่เดินไปนั่งอยู่ที่โซฟาสีแดงเพลิงในห้องโถงของคฤหาสน์ทันที พวกฉันเดินไปนั่งยังโซฟาที่เลยทันที

" ท่านพ่อท่านแม่มีเรื่องอะไรหรือเปล่าเจ้าค่ะ " ฉันถามท่านพ่อท่านแม่ออกไป ว่าเพราะอะไรพวกท่านจึงเดินทางมาหาฉันที่นี้กัน

" พ่อจะมาหาลูกสาวของพ่อไม่ได้เลยหรือไงกัน " ท่านพ่อพูดออกมาด้วยน้ำเสียงน้อยใจนิดๆ

" มันคงจะไม่แปลกหรอก ถ้าพ่อจะมาหาลูกบ่อยๆนะ " พี่เมอร์ริน่าคงน้อยใจท่านพ่อมากเลยสินะ ฉันเองก็คงไม่ต่างอะไรกับพี่เมอร์ริน่าหรอกนะ

" เมอร์ริน่า มิกะลูกคือ....... แม่มีเรื่องจะบอกลูกน่ะ ว่าคนพวกนั้นรู้ที่อยู่ลูกแล้ว ตอนนี้คงเตรียมตัวเพื่อที่จะมาเอาตัวลูกไปนะมิกะ " ท่านแม่ดึงฉันเข้าไปกอดโดยที่พูดไปร้องไห้ไป ท่านแม่จะต้องเสียใจเพราะเรื่องของฉันตลอดเลยสินะ ฉันนี้มันเป็นลูกที่แย่จริงๆเลย

" มิกะลูก ไม่ต้องกลัวไปหรอก พ่อให้โทโมเอะมาค่อยคุ้มกันพวกลูกแล้ว พร้อมกับพวกทหารฝือมือดีของพ่ออีกหลายคนนะลูก " ท่านพ่อพูดออกมาเพื่อที่จะทำให้ฉันสบายใจขึ้นสินะ แต่ถึงยังไงพวกมันก็คงจะเอาตัวฉันไปให้ได้อยู่ดีนั้นแหละ ถ้าฉันไม่ไปกับพวกนั้น มันก็คงจะฆ่าหรือทำร้ายคนใกล้ตัวฉันอีกสินะ ฉันคงจะต้องรีบจะการปัญหาพวกนี้ให้หมดไปเพื่อพวกเราทุกคน แม้ว่าจะต้องทำด้วยวิธีการอะไรก็ตาม

___________________________________________________

ไรค์ขอโทษนะค่ะ ที่หายไปโดยไปบอกกล่าวอะไรเลย พอดีช่วงนี้ไรค์ยุ้งกับการเปลี่ยนแปลงเรื่องตารางกับวิชาเรียน กิจกรรม งานรับน้อง(ที่เพิ่งจบไป) และการบ้านที่มากมาย ทำให้ไรค์ไม่สามารถที่จะมาอัพนิยายบ่อยๆได้ ต้องขอโทษจริงๆเจ้าค่ะ ที่ทำให้รีดเดอร์รอนานและต้องขอบคุณที่ยังไม่ลืมและยังติดตามอ่านนิยายของไรค์เสมอ ไรค์จะพยามยามมาอัพนิยายให้ได้เลยค่ะเพื่อรีดเดอร์ที่ติดตามนิยายไรค์ทุกคน // โค้งงาม