[Fic Reborn] Prince & Princess เจ้าชายเพลย์บอยกับเจ้าหญิงวาเรีย

ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 12 สมาชิกลับของคิวโยวมิฮานะ

เหมียว หง่าว
#Mika#
เป็นไปไม่ได้ฉันไม่ยอมหรอกอุสารหนีมาได้แล้ว ไม่เอา ไม่นะ
" มิกะไม่เป็นไรนะ " พี่
" ไม่เป็นไรนี้ค่ะ พี่เมอร์ริน่า ^0^ " ฉันไม่ต้องการที่จะให้ใคร มาเป็นห่วงเรื่องของฉัน เพราะทุกคนอาจเครียดไปด้วย ฉันจึงต้องทำให้ทุกคนมีความสุข ไม่ใช่ความทุกข์ แค่เรื่องของพวกสึนะฉันก็รู้สึกผิดมากพอแล้ว เพราะฉะนั้นฉันจะไม่ทำให้ใครเสียใจอีกแล้ว ^0^ จากนั้นพวกฉันก็เดินมาที่รถโดยมีเจมส์ยืนอยู่
" เชิญครับ บอสและท่านหญิงทุกๆท่าน " เฮ้ย
" เจมส์ นายไม่ต้องเรียกพวกฉันแบบสุภาพก็ได้ -0- "
" ไม่ได้ครับบอส (_ _) " เฮ้ย ไม่รู้จะทำไงแล้วนะเนี้ย
จากนั้นพวกฉันก็เดินทางไปที่คฤหาส คิวโยวมิฮานะ ที่อยู่ในป่าลึก ล้อมรอบไปด้วยหมอกและเวทย์มนต์ เพื่อที่ไม่ให้ผู้ใดเข้ามาข้างในได้
" ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ คุณหนูทุกๆคน " แม่บ้านที่อยู่ที่ปราสาทเบลโลซ่าน่ะ เป็นปีศาจเมด
" ค่ะ,เจ้าค่ะ " เมื่อไรจะมากันนะ
" เจมส์ " ฉันบอกปากเรียกเจมส์
" ครับบอส " เฮ้ย เหนื่อยใจ
" ถ้าเขาคนนั้นมาแล้ว ให้มาพบพวกฉันได้เลยนะ " ฉันบอกเจมส์เอาไว้ก่อน เพราะที่นี้มีปีศาจเมดเข้ามาใหม่
" ได้ครับบอส " เฮ้ย (_ _) สายตาที่พวกวองโกเล่จ้องมองฉัน เหมื่อนฉันเป็นคนผิด ทั้งที่ทุกคนก็เต็มใจในร่างกายนี้กันทั้งนั้น แล้วที่ผู้ว่าปีศาจนะ ก็ฉันเป็นปีศาจจริงๆนี้นา
ก๊อกๆๆๆ
ใครกันนะ
" เข้ามาได้ "
" ผมกับมาแล้วครับ มิกะจัง " อ่ะ ในที่สุดก็มาซะที สมาชิกลับของฉัน
" งานที่ให้ไปทำ เป็นไงบ้างเจ้าค่ะ " ฉันเอ่ยถามออกไป
" ก็สนุกดีครับ มิกะจังนี้นะทำให้ผมไม่มีใครในแก๊งรู้จักกันเลยนี้ " ก็มันเป็นงานนิ๊ อิอิอิ 
ปัง
ใครมาพังประตูบ้านฉันเนี้ย -*- เดี๊ยวแม่ก็ฆ่าซะนี้ เอ๋พวกคิเคียวนี้เอง อิอิอิ ทำหน้ายักษ์กันมาเชี่ยวทุกคน
" ทำไมกัน อิริเอะ โชอิจิ นี้แกทรยศวองโกเล่หรอ " คิเคียว
" เปล่านี้ครับ ผมไม่ได้ทรยศอะไรใครเลยนี้ครับ " ก็จริงอย่างที่โชจังพูดแหละนะ
" พูดแบบนี้หมายความว่าไงครับ คุณอิริเอะ " ฟงไม่เข้าใจหรอเนี้ย
" ก็โชจัง เข้าอยู่ในแก๊งของฉันมาตั้งนานแล้วนี้เจ้าค่ะ " 
" เป็นไปได้ยังไงกัน " นั้นสิค่ะเป็นไปได้ไงกันนะ อิอิอิ แต่มันก็เป็นไปแล้วนี้นะ ^0^
" โชจังนะอยู่ที่นี้นานแล้วนะ " ยูอิ
" ตั้งแต่โชจังยังไม่เจอพวกวองโกเล่อีก คิกคิกคิก " ยูกะ
" นี้มันเรื่องอะไรกันแน่เนี้ย " พวกคิเคียว
" ผมจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังเองครับ เรื่องมันก็มีอยู่ว่า "
ย้อนไปเมื่อ 3 ปีก่อน
ณ.โรงแรมนิโคกาเดอร์
" อะไรกันครับ ทำไมจะไม่มีรายชื่อที่จ้องห้องพักโรงแรมกันครับ " เสียงของเด็กชายม.ต้น ผมซอยสั้น สีส้ม ร้องบอกกับพนักงานต้อนรับว่า ยังไงเข้าก็จะต้องเข้าพักที่นี้ให้ได้ เพราะว่าโรงแรมอื่นๆก็คงจะมีห้องพักเต็มหมดแล้วแน่นอน
" นี้โชจัง ไม่เห็นต้องไปส่งเสียงดังด้วยนี้ " พี่สาวของเด็กชายพูดออกมา
" พี่พูดออกมาได้ไง เราไม่มีที่พักนะ ที่นี้ก็ไม่ใช่ญี่ปุ่นด้วย " เด็กหนุ่มบ่นออกมา
" โชจังนี้ก็ ไปว่าพี่เข้าทำไม " แม่ของเด็กทั้งสอง ออกปากห้ามลูกชายของเธอ
" แม่ ! " เข้าหัวเสียได้ไม่นานก็มีเด็กสาวหน้าตาน่ารักทั้ง 12 คนเดินเข้ามา
" มีอะไรกันหรอเจ้าค่ะ คุณผู้จักการ ('0') " น้ำเสียงอ่อนหวานอ่อนๆดังออกมาจากปากของเด็กสาวผมสีน้ำตาลอ่อน ที่ถูกรวบไว้อย่างหลวมๆ ปักด้วยปิ่นปัดผมรูปดอกซากุระอย่างสวยงามที่เข้าคู่กับต่างหู สร้อย และกำไลรูปดอกซากุระเป็นอย่างดี ทำให้เธอดูน่ารักในสายตาของชายหลายคน
" มีคนมาร้องเรียนเรื่อง โรงแรมนะครับ " ผู้จักการรีบผู้ทันที
" แล้วมันยังไงละเจ้าค่ะ คุณผู้จักการ " สาวน้อยผู้ขึ้น
" ผมคิดว่าคนพวกนี้หน้าจะถูกหลอกครับ ทำให้ไม่มีที่พัก " โชอิจิส่งใส่ทันที ที่ได้ฟังผู้จักการโรงเเรมได้พูด ให้ความเคารพกับเด็กสาวตรงหน้าที่ดูยังไง ก็มีอายุเท่ากับเขา
" น่าสงสารอ่ะ คุณผู้จักการช่วยจัดห้องพัก ให้กับพวกเขาตามที่ต้องการ ด้วนนะเจ้าค่ะ " เขามาหน้าสาวน้อยคนนี้ว่า ผู้จักการเขาจะทำตามคำขอของเด็กคนนี้หรอ
" ครับคุณหนู " และในที่สุดเขาก็ได้เข้าพักโรงแรมชื่อดัง โดยมีเด็กสาวคนนี้เป็นผู้จักการให้
~ผ่านไป 2 ชั่วโมง~
เขาได้รู้สึกของคุณหญิงสาวคนนั้นเป็นอย่างมาก ที่ทำให้ได้เขามาพักที่นี้ เขาได้เดินเล่นเข้าไปในสวนของโรงแรม จนหลงเข้าไปในที่อยู่ของเสือโคร่งทิเบตสีขาวบริสุทธิ์ อาศัยอยู่ เขาที่เดินเข้าไปโดยที่ไม่รู้ตัวจนได้ยินเสียงของเสือโคร่ง
 ~ กรร ~ กรร ~
เมื่อได้ยินเสียงนี้เขาตกใจกลัวเป็นอย่างมาก
" แมวน้อย อย่าทำให้คนที่หลงทางเข้ามาตกใจสิเจ้าค่ะ ^0^ " สาวน้อยคนที่ช่วยเข้าไว้กำลังนอนเล่น กับเสือโคร่งทิเบตสีขาวสวยงามอยู่
" นี้เธอนะ เดี๊ยวก็ถูกมันฆ่าหรอก "
" มิกะอย่าทำให้คนอื่น เป็นห่วงสิ " เสียงของสาวผมสีบอร์นเอ่ยขึ้นมา
" นั้นสิมิกะจัง " สาวผมสีม่วงพูดขึ้นมา
" เชิญเข้ามานั่งกินน้ำชาก่อนสิ " สาวผมสีดำท่าทางเหมือนกับเจ้าหญิง ได้เชิญเขาไปนั่งกินน้ำชากลับพวกเธอ เขาเดินผ่านเจ้าเสือโคร่งสีขาวที่ร้องคำรามให้กับเขา เขานั่งลงตรงโต๊ะหินอ่อนสีขาว สาวผมสีออกน้ำเงินนำน้ำชามาให้เขา สาวผมสีบอร์นอีกคนที่ขนมกับสาวผมสีเขียวมิ้น สาวผมสีแดงเพลิงตื่นขึ้นมากินขนมกับสาวผมดำ สาวผมน้ำตาลเข้มเดินไปหยิบแจกันดอกไม้มาวางไว้ที่โต๊ะ สาวผมสีชมพูกับสาวผมสีน้ำตาลออกเปลือกไม้ที่หน้าตาเหมือนกันเดินเข้ามา นั่งกินขนมโดยไม่สนใจใคร เขานั่งไปได้สักพักหนึ่งก็รู้สึกว่า เขาควรจะขอบคุณสาวน้อยตรงหน้าเขา
" เออ คือผมต้องขอบคุณเธอมากนะ ที่ทำให้ผมกับครอบครัวได้อยู่ที่นี้ " เขาพูดออกมาด้วยความรู้สึกจากก้นบึ่งของหัวใจ แต่สาวน้อยตรงหน้ากับยิ้มให้เขา แล้วพูดว่า
" ไม่หรอก แต่ถ้าอยากจะขอบคุณมาทำอะไรสนุกๆกับฉันดีกว่า " จบคำพูดของสาวน้อย เขาก็ทำหน้างงทันที่ จากนั้นก็มีหญิงสาวหน้าเหมือนกันผมก็สีเดียวกันก้มลงทำความเคารพกับสาวน้อยคนนั้น
" ท่านมิกะ มีอะไรให้พวกเราเชลเบคโล รับใช่ค่ะ "
" ก็แค่จะให้ นำแหวนชิ้นนี้ให้กับผู้ที่สมควรจะได้รับ และสร้างเรื่องสนุกๆให้ฉันได้เห็น " สาวน้อยคนนั้นได้ส่งกล่องอะไรสักอย่างให้ไป
" รับทราบค่ะ ท่านมิกะ " เมื่อพวกนั้นจากไป เขาก็ได้คิดว่าหญิงสาวคนนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ ที่คิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้
" ว่าไงอิริเอะ โชอิจิ คิดที่จะทำเรื่องสนุกๆ พวกนี้หรือเปล่า " ตอนนี้เขาได้ลืมทุกสิ่งมีเพื่อแค่ว่า เขายอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะมีเรื่องสนุกๆ ขึ้นมาแม้ว่าจะมีใครตายไปกี่คนก็ตาม
" ตรงลงครับ ^^ " เขายิ้มออกมาราวกับว่าสิ่งนี้มันเหมาะกับเขาที่สุดแล้ว
" ยินดีต้อนรับเข้าสู่แก๊ง คิวโยวมิฮานะ ฉันซาโนริ มิริโกะ เรียกว่า มิกะก็ได้เจ้าค่ะ เป็นบอสของที่นี้เจ้าค่ะ ^0^ " สาวน้อยเอ่ยกับเขา
" ชื่อ เมอร์ริน่า เบลโรซ่า เป็นองค์รักษ์ฝ่ายซ้าย "
" ฉัน มานาริ รินะ ค่ะ เป็นหัวหน้าหน่วยแฮ็กข้อมูลฝ่ายซ้าย "
" ฉัน มิโคโตะ มิซากะ ค่ะ เป็นหัวหน้าหน่วยแฮ็กข้อมูลฝ่ายขวา "
" ฉัน นาโอเดะ โอเมรุ เป็นมือขวา "
" ฉันชื่อ อุทาอุ ฮิเมะ ค่ะ เป็นองค์รักษ์ฝ่ายขวา " จากนั้นก็จิบชาต่อ
" ฉันชื่อว่า ฮิมาวาริ โคโนะ เป็นมือซ้ายค่ะ "
" ฉัน ทาอิโยะ ยูกะ เป็นหัวหน้าหน่วยต่อสู้ฝ่ายซ้าย "
" ส่วนฉัน ทาอิโยะ ยูอิ เป็นหัวหน้าน่วยต่อสู้ฝ่ายขวา " จับมือกับยูกะ
" ฉันชื่อ วาชินะ ยูโร เป็นคนสนิทค่ะ "
" ฉัน อาการาชิ นัส เป็นคนสนิทค่ะ "
" ฉัน โจชิมะ ซายะค่ะ เป็นคนสนิท "
" ต่อแต่นี้เป็นต้นไปคุณคือสมาชิกลับของพวกเรา คิวโยวมิฮานะค่ะ " พวกเธอพูดออกมาพร้อมกัน จากนั้นเรื่องสนุกๆก็เต็มไปหมด โดยมีวองโกเล่และพวกมาเฟียคนอื่นๆ เป็นเหยื่อให้กับเรื่องนี้
~ กลับมายังปัจจุปัน ~
" เรื่องทั้งหมดก็เป็นอย่างที่เล่ามาแหละครับ " โชจังอธิบายให้พวกคิเคียวคุงเข้าใจ
" มะ.......มันเป็นอย่างนี้นี่เอง " คิเคียวล้มลงไปนั่งกับพื้นทันทีที่ฟังจบ
" แล้วพวกคุณคิดที่จะขึ้นตรง ต่อพวกเราไมละค่ะ " ฮิเมะถามพวกเขาออกไป
" ผมก็คงจะตอบว่าตกลงสิครับ เรื่องที่พวกคุณทำแม้แต่เบียคุรันยังไม่เคยที่จะรับรู้เลย " คุณฟงก็พูดไป ก็พวกฉันมันเหนือกว่าพวกเขายังไงละ หึหึหึ
" พวกคุณทุกคน " ยูกะ
" คิดดีแล้วสินะค่ะ " ยูอิ
" แน่นอนพวกเราคิดดีแล้ว " ดีละ ได้เวลาแล้ว หึหึหึ
" งั้นก็ดื่มน้ำนี้ก่อนนะค่ะ " ซายะที่เข้าใจแล้ว ก็ได้ยกน้ำอันนั้นส่งไปให้พวกคิเคียวดื่ม เมื่อพวกเขาดื่มเข้าไปมันกับทำให้พวกเขา!!!
" โอ๊ย....... นี้พวกเธอทำอะไรกับพวกฉัน "
" เปล่านี้เจ้าค่ะ " ฉันแสยะยิ้มขึ้นมา ทำให้พวกเขาดูตกใจมาก กับท่าทางของฉัน
" เธอ..... " ในที่สุดพวกเขาก็สลบไป ไม่ต้องตกใจฉันไม่ฆ่าพวกเขาหรอก ที่พวกเขากินไปคือ น้ำแห่งคำสาบาน พวกเขาไม่เป็นไรหรอกขนาดโชจังยังไม่เป็นไรเลย เดี๊ยวพวกเขาก็พื้นขึ้นมาเอง หึหึหึ แล้วเจอกันวองโกเล่ ฉันผู้นำแห่งตระกูลซาโนริ จะสั่งสอนพวกแกเอง 

                                                              

ขอโทษนะค่ะที่ไรค์หายไปนานพอดีไรค์มีธุระ การก็บ้านเยอะ เรียนหนัก เตรียมตัวสอบ ไปแข่ง กีฬาสี เลยทำให้มาอัพนิยายช้า ต้องขออภัยจริงๆ ถึงยังไง ก็ช่วยไปอ่านนิยายของมิกะด้วยนะค่ะ มิกะจะแต่งนิยายสนุกๆเพื่อรีดเดอร์ทุกคน เม้นให้กำลังใจและติชมมิกะด้วยนะค่ะ มิกะจะได้ปรับปรุง แก้ไขนิยายของมิกะต่อไปค่ะ ^0^