ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2 : น้องสาว!!!
เหมียว
หง่าว
#Min#
" ก็ เห้ย!!!!!!!!! " ทำไมมิกะจังมาอยู่นี้ได้
" เป็นอะไรไปลูก " แม่ถามผม
" ก็นี้เพื่อนที่มาใหม่ในห้องผมนี้ฮะ " ผมตอบแม่กลับไป
" มินหนูจำน้องไม่ได้หรอ " น้อง
" น้อง!!!!! ?0? " ผมจำได้ว่าแม่มีผมคนเดียวนี้
" ใช่นี้มิกะจังไงชื่อเต็มๆว่า มิริโกะไง " มิกะจัง มิริโกะจังงั้นหรอ
" ? ? "
" พี่มินจำไม่ได้หรอ อาสึนะค่ะ T^T " จะโดนไอ้ฟลุ๊คฆ่าไม่เนี้ย
" ก็มิกะจัง ลูกลุงแซนไงลูก " ลุงแซน ลุงซันซัสหรอไม่หน้าจ๊ะใช่
" งั้นแม่เล่าตอนลูกเด็กๆๆให้ฟังแล้วกัน " มะ......ไม่เอา T^T
" อาสึนะ "
" แม่ฮะ "
ตอนเด็ก
มีเด็กหญิงกะเด็กชายอายุประมาณ 6 - 7 ขวบกำลังเล่นกันที่สนามหญ้าหลังบ้าน
" พี่มิน มิกะอยากกินขนมแล้วอ่ะ*0* " เด้กหญิงตัวน้อยบอกกะเด็กหนุ่ม
" ได้สิฮะ ไปกันมิกะจัง ^ ^ " เด็กหนุ่มพูดแล้วก็จับมีเด็กหญิงไปที่ห้องครัวของบ้าน
" แม่ฮะมิกะจังอยากกินขนมแล้วฮะ *-* " เด็กชายบอกผู้เป็นแม่ของตน
" มิกะจังกับมินไปรอที่ห้องรับแขกก่อนน๊า....... "
" ค๊า......... *0* / ฮะ *0* " เด็กทั้งสองเดินมาถึงห้องรับแขกก็มีชาย 2 คนกับหญิงสาวแสนสวยนั่งอยู่
" มิกะจังมาหาแม่มาเร็ว "
" ค๊า..............มาม๊า " เ็็ด็กหญิงวิ่งไปกอดแม่ของตัวเอง
" ขนมมาแล้วจ๊า......... " เสียงนี้ทำใ้ห้เด็กทั้งสอนวิ่งเข้าไปทันที
" ลุงแซนกับคุณป้าสควอโล่มีอะไรหรอฮะ "
" ป้าจะมาบอกมินว่าป้ากับน้องมิกะต้องกลับแล้วนะจ๊ะ "
" ไม่เอามินไม่ให้มิกะจังกลับอิตาลีนะ "เด็กชายพูดพร้อมกับกอดเด็กหญิงไว้แน่น
" ไม่ได้ครับน้องมิกะต้องกลับบ้านแล้วว่างๆจ๊ะมาหามินใหม่ " ซันซัส
" มินไม่เชื่อลุงแซนฮะ -)3(- "
" งั้นลุงจ๊ะใ้ห้น้องเขาอยู่กับมินนานๆๆๆเลย โอเคไมครับ "
" ก็ได้ฮะ " พอมาถึงวันนั้นเด็กชายก็ร้องไห้ใหญ่เลย
จบ
" มะ แม่ฮะเป็นความจริงหรอฮะ T^T " ไอ้ฟลุ๊ครู้ มันต้องฆ่าผมตายแน่ๆๆ
" จริงสิลูก ไปอาบน้ำไปแม่กับน้องจะไปทำกับข้าว "
" ฮะ " โถ่ชีวิตของฉันจากนี้ไปจะเป็นอย่างไง T^T
~ ผ่านไป 30 นาที ~
กว่าจะทำใจกับอาบน้ำได้ก็ตั้งนานแหนะ ชีวิตของผมมันจบสิ่นแล้วความสงบสุข กระซิก กระซิก TOT
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ใครกันนะที่มาเคาะประตูห้องนอนของผม กระซิก กระซิก TOT (นี้ก็ยังไม่เลิกร้องไห้อีก) ผมจึงเดินไปเปิดประตูก็เจอกับมิกะที่ยื่นอยู่หน้าห้อง
" มิกะจัง มีอะไรหรอถึงมาที่ห้องพี่แบบนี้ " ผมถามเธอออกไป
" อาสึนะให้มาตามพี่ไปกินข้าวนะ " มิกะจังตอบผมพร้อมกับยิ้ม
"จ๊ะ มิกะจังคือตอนอยู่โรงเรียน ไม่ต้องคุยกับพี่สนิทมากนะแบบว่ามัน" ผมพยามพูดออกไป
#Min#
" ก็ เห้ย!!!!!!!!! " ทำไมมิกะจังมาอยู่นี้ได้
" เป็นอะไรไปลูก " แม่ถามผม
" ก็นี้เพื่อนที่มาใหม่ในห้องผมนี้ฮะ " ผมตอบแม่กลับไป
" มินหนูจำน้องไม่ได้หรอ " น้อง
" น้อง!!!!! ?0? " ผมจำได้ว่าแม่มีผมคนเดียวนี้
" ใช่นี้มิกะจังไงชื่อเต็มๆว่า มิริโกะไง " มิกะจัง มิริโกะจังงั้นหรอ
" ? ? "
" พี่มินจำไม่ได้หรอ อาสึนะค่ะ T^T " จะโดนไอ้ฟลุ๊คฆ่าไม่เนี้ย
" ก็มิกะจัง ลูกลุงแซนไงลูก " ลุงแซน ลุงซันซัสหรอไม่หน้าจ๊ะใช่
" งั้นแม่เล่าตอนลูกเด็กๆๆให้ฟังแล้วกัน " มะ......ไม่เอา T^T
" อาสึนะ "
" แม่ฮะ "
ตอนเด็ก
มีเด็กหญิงกะเด็กชายอายุประมาณ 6 - 7 ขวบกำลังเล่นกันที่สนามหญ้าหลังบ้าน
" พี่มิน มิกะอยากกินขนมแล้วอ่ะ*0* " เด้กหญิงตัวน้อยบอกกะเด็กหนุ่ม
" ได้สิฮะ ไปกันมิกะจัง ^ ^ " เด็กหนุ่มพูดแล้วก็จับมีเด็กหญิงไปที่ห้องครัวของบ้าน
" แม่ฮะมิกะจังอยากกินขนมแล้วฮะ *-* " เด็กชายบอกผู้เป็นแม่ของตน
" มิกะจังกับมินไปรอที่ห้องรับแขกก่อนน๊า....... "
" ค๊า......... *0* / ฮะ *0* " เด็กทั้งสองเดินมาถึงห้องรับแขกก็มีชาย 2 คนกับหญิงสาวแสนสวยนั่งอยู่
" มิกะจังมาหาแม่มาเร็ว "
" ค๊า..............มาม๊า " เ็็ด็กหญิงวิ่งไปกอดแม่ของตัวเอง
" ขนมมาแล้วจ๊า......... " เสียงนี้ทำใ้ห้เด็กทั้งสอนวิ่งเข้าไปทันที
" ลุงแซนกับคุณป้าสควอโล่มีอะไรหรอฮะ "
" ป้าจะมาบอกมินว่าป้ากับน้องมิกะต้องกลับแล้วนะจ๊ะ "
" ไม่เอามินไม่ให้มิกะจังกลับอิตาลีนะ "เด็กชายพูดพร้อมกับกอดเด็กหญิงไว้แน่น
" ไม่ได้ครับน้องมิกะต้องกลับบ้านแล้วว่างๆจ๊ะมาหามินใหม่ " ซันซัส
" มินไม่เชื่อลุงแซนฮะ -)3(- "
" งั้นลุงจ๊ะใ้ห้น้องเขาอยู่กับมินนานๆๆๆเลย โอเคไมครับ "
" ก็ได้ฮะ " พอมาถึงวันนั้นเด็กชายก็ร้องไห้ใหญ่เลย
จบ
" มะ แม่ฮะเป็นความจริงหรอฮะ T^T " ไอ้ฟลุ๊ครู้ มันต้องฆ่าผมตายแน่ๆๆ
" จริงสิลูก ไปอาบน้ำไปแม่กับน้องจะไปทำกับข้าว "
" ฮะ " โถ่ชีวิตของฉันจากนี้ไปจะเป็นอย่างไง T^T
~ ผ่านไป 30 นาที ~
กว่าจะทำใจกับอาบน้ำได้ก็ตั้งนานแหนะ ชีวิตของผมมันจบสิ่นแล้วความสงบสุข กระซิก กระซิก TOT
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ใครกันนะที่มาเคาะประตูห้องนอนของผม กระซิก กระซิก TOT (นี้ก็ยังไม่เลิกร้องไห้อีก) ผมจึงเดินไปเปิดประตูก็เจอกับมิกะที่ยื่นอยู่หน้าห้อง
" มิกะจัง มีอะไรหรอถึงมาที่ห้องพี่แบบนี้ " ผมถามเธอออกไป
" อาสึนะให้มาตามพี่ไปกินข้าวนะ " มิกะจังตอบผมพร้อมกับยิ้ม
"จ๊ะ มิกะจังคือตอนอยู่โรงเรียน ไม่ต้องคุยกับพี่สนิทมากนะแบบว่ามัน" ผมพยามพูดออกไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น