[fic reborn] Vongole love ทะลุเวลามาหารัก

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

Q ♕ lala.

เช้าตรู่ของวันนี้ช่างเป็นวันที่อากาศแสนจะสดใสในบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งมีสาวน้อยอยู่คนนึง กำลังนอนหลับปุ๋ยอย่างสบายใจอยู่บนเตียงขนาดใหญ่อันแสนจะนุ่มนิ่มสบาย ภายในห้องนอนอันกว้างขวาง สายลมที่พัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างก็เย็นสบายจับใจ ซะจนสาวน้อยนอนโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่านี้มันเลยเวลาที่จะต้องไปโรงเรียนแล้ว

ขณะที่ห้องโถงขนาดใหญ่นั้นมีชายหนุ่มรูปหล่อ 3 คนที่กำลังนั่งกลุ้มใจกับเด็กน้อยที่หลับสบายใจ ไม่ยอมตื่นของพวกเขา แต่แล้วความหวังของพวกเขาก็มาถึง เมื่อกลุ่มเพื่อนสาวของเด็กน้อยพากันเดินเข้ามาในบ้านหลังนี้ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีญาติของพวกเขาอยู่ด้วย หรือที่เขาเรียกกันอีกอย่างว่า 'ลูกพี่ลูกน้อง' นั้นเอง

" พี่คริส์ พี่เจมส์ พี่โซลสวัสดีค่ะ มิกะจังยังไม่ตื่นอีกหรอคะ " หญิงสาวผมสีม่วงถามขึ้น เพราะตอนนี้เวลามันก็สายมากแล้ว แต่กลับไม่เจอเจ้าตัวที่พูดซะที ก็คงมีแต่ตื่นสายเท่านั้นแหละ เพราะเธอคนนี้เป็นคนที่ขี้เซาเอามากๆ จนหลายคนต่อหลายคนเป็นห่วงอยู่เสมอ

" ใช่แล้วล่ะรินะจัง มิกะจังตอนนี้ยังคงนอนอยู่เลย " 'โซล' ผู้เป็นพี่เล็ก ว่าถึงเด็กน้อยที่นอนหลับโดยไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยด้วยท่าทางเคยชิน

" ตายแล้ว! นี่มันก็สายมาแล้วนะ ทำไงดีเนี้ย " 'เมอร์ริน่า' ที่ยืนคิดหาทางอยู่นั้น จู่ๆก็มีเสียงชายหนุ่มผู้เป็นพี่คนโตของมิกะเอ่ยขึ้นมาก่อน

" พี่ไปปลุกมิกะให้เอง " 'คริส' เอ่ยออกมาพรางลุกขึ้น หลังจากที่อาสาจะไปปลุกน้องสาวของตน เนื่องจากเด็กน้อยคนนี้เขาทั้งรักทั้งห่วง ถึงขนาดจะไม่ยอมให้ใครเข้าไปแตะเนื้อต้องตัวได้ง่ายๆเป็นอันขาด

" พี่คริส มันไม่ทันแล้วล่ะ เพราะพี่เจมส์กับพี่โซลรีบวิ่งเข้าไปปลุกมิกะที่ห้องแล้วนะ " 'โอเมรุ'พูดออกมา เพราะเหล่าพี่ชายของมิกะนั้นเป็นพวกที่ไม่ยอมกัน ซึ่ง3คนนี้ก็คอยแย่งกันเอาอกเอาใจมิกะนั้นแหละ ถึงทำให้เธอมีนิสัยเอาแต่ใจ แต่ยังดีที่ยังพอมีเหตุผลอยู่บาง...

" ไอ้เจมส์!! ไอ้โซล!! พวกแกอย่ามาแตะต้องมิกะของฉันนะโว้ย!!! " จากนั้นคริสก็รีบวิ่งตามเข้าไปทันที ก็นะเขาไม่ยอมให้เจ้า 2 คนนั้นชิงโอกาสตัดหน้ากันเด็ดขาด

" ใครดีใครได้ว่ะพี่ชาย " 'เจมส์' พี่ชายคนรองพูดออกมา พร้อมกับเปิดประตูห้องนอนของเด็กน้อย ซึ่งกำลังหลับพริ้มอยู่กับหมอนใบใหญ่สีชมพูหวานแหววและกอดเจ้าตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลคาราเมลแสนรักในอ้อมกอด ซึ่งมันช่างเป็นภาพที่แสนน่ารักในสายตาพี่ชายอย่างพวกเขาเสียนี่

" มิกะจังตื่นได้แล้วนะครับ น้องสาวที่แสนน่ารักของพี่ " โซลพูดพร้อมก้มหน้าลงไปใกล้ๆกับหน้าของมิกะ เพื่อที่จะหอมแก้มอันนุ่มนิ่มนั้นด้วยความมันเขี้ยว

" ไอ้โซลเล่นทีเผลอนี้วะ " เจมส์ที่เห็นน้องชายของตัวเองกำลังทำอะไรอยู่นั้น ก็พูดจาหาเรื่องใส่โซลในทันที พร้อมกับกระชากตัวออกจากน้องน้อยของเขา

" ผมเปล่านะครับ ก็พวกพี่ยืนเถียงกันเองนิครับ " โซลทำหน้าตากวนๆไปให้กลับพี่ชายของตนทันที คริสรีบพาสองคนนั้นไปเคลียร์กันที่มุมห้องทันที เนื่องจากเขาไม่อยากที่จะให้มิกะน้อยที่หลับอยู่บนเตียงใหญ่ต้องโดนลูกหลงเพราะเจ้าสองคนนี้ จากนั้นไม่นาน ก็มีเสียงทะเลาะวิวาทกันจากคุณชายทั้งสามคนของ ตระกูล 'ซาโนริ'

" เป็นพี่ชายที่...... นิ๊ว "

" ......น่ารำคาญมาก มิ๊ว " สาวน้อยทั้งสองพูดพร้อมหันหน้าเข้าหากันและจับมือกันเอาไว้แน่น ไม่ว่าจะมาที่นี้กี่ครั้งกี่หน คุณชายซาโนริทั้งสามคนก็เป็นแบบนี้เสมอไม่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม กับไอ้นิสัยรักน้องสาวสุดหัวใจ และไม่อยากให้ผู้ชายหน้าไหนเข้าใกล้ไม่เว้นแม้แต่พี่น้องของตัวเองก็ตาม

" ยูอิ ยูกะอย่าพูดกันทีละคำสิคะ " สาวน้อยอีกคนพูดติการกระทำของทั้งคู่ ถึงจะเป็นฝาแฝดกันแต่ยังไงก็ไม่ชอบให้พวกเธอแบ่งคำพูดแบบนี้อยู่ดี

" คิดมากนะซายะจัง พวกเขาเป็นฝาแฝดกันนี้นา " สาวน้อยอีกคนหนึ่งที่ดูจะชิวๆมากที่สุดพูดขึ้น ก็แบบว่านี้คือเรื่องปกติของยัยฝาแฝดตระกูล 'โทอิโยะ'อยู่แล้ว ถึงแม้มันจะหน้ารำคาญมากแค่ไหนก็ตาม

" แต่ยูโร " สาวน้อยที่ชื่อ 'ซายะ' แย้งขึ้นมา ก็เธอรำคาญมันนี้นา ถึงจะพยาพยามทำตัวให้ชินยังไงก็ตาม แต่เธอก็ไม่สามารถทำได้ และเพราะเสียงพวกนี้ทำให้ทุกคนในห้องได้ยินเสียงหนึ่งขึ้นดังขึ้นมา

" งืม......... เสียงดังอะไรกันเจ้าค่ะ " ในที่สุดคนขี้เซาก็ตื่นซักที ถึงแม้จะตื่นเพราะเรื่องนี้ก็เถอะ แต่ถ้าเธอยังสลึมสลืออยู่แบบนี้ ก็คงจะจบลงที่ว่าเธอล้มตัวลงนอนอีกเป็นแน่

" มิกะ!! นี้มันจะ8 โมงแล้ว สายมากแล้วนะ!! " 'ฮิเมะ' ตะโกนใส่มิกะไม่ยั้งทันทีที่เธอตื่นขึ้นมา ทำให้อาการสลึมสลือของเธอหายไปในทันทีที่ได้ยิน

" ฮะ! ตายแล้วๆ สายขนาดนี้เลยหรอเนี่ย " มิกะที่ตื่นขึ้นมาก็ดึงผ้าห่มออกและกระโดดลงมาจากเตียง วิ่งไปวนมารอบๆห้องอย่างรีบร้อน แล้ววิ่งตรงเข้าห้องน้ำไปในที่สุด เสียงน้ำในห้องน้ำดังขึ้น ทำให้พวกพี่ชายอยากที่จะเข้าไปช่วยอาบน้ำซะจริงๆ แต่สวรรค์ไม่เข้าข้างพวกเขาทำให้มีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา

" พวกพี่คริสก็ออกไปรอข้างล่างได้แล้วละค่ะ " 'นัส' ไล่พวกพี่ชายของมิกะ ให้ลงไปรอข้างล่างทันที เพื่อที่จะได้ช่วยมิกะแต่งตัว และจะได้ไม่ช้าไปกว่านี้ มิกะก็เร่งรีบอาบน้ำให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ มิกะออกจากห้องน้ำโดยที่มีสภาพเปียกโซกและผ้าขนหนูพันกายอยู่เพื่อไม่ให้โป้

" มิกะจังรีบแต่งตัวเร็วเข้า " โอเมรุส่งเครื่องแบบนักเรียนกับพวกชุดชั้นในไปให้มิกะแต่งตัว โดยที่มียูอิกับยูกะช่วยแต่งตัวให้เรียบร้อย

" มิกะ รีบแต่งตัวเร็ว แล้วก็ยูอิกับยูกะก็เร่งมือหน่อย "จบคำพูดของโอเมรุ ยูอิกับยูกะก็รีบช่วยกันจับมิกะแต่งตัวทันที

" พี่มิกะ อย่าลืมของสำคัญสิค่ะ " ซายะหยิบกล่องใส่เครื่องประดับประจำตัวของมิกะออกมา มิกะเลือกที่จะใส่สร้อย ต่างหู และกำไลรูปและลายดอกซากุระสีชมพูอ่อนแสนสวย

" ขอบใจมากจ่ะ ซายะจัง " มิกะกล่าวขอบคุณ พร้อมหยิบเครื่องประดับประจำตัวขึ้นมาใส่ อย่างคล่องแคล่วทันที ตอนนี้ก็คงจะเหลือแต่มัดผมเท่านั้นเอง

" เมอร์ริน่ารีบไปบอกแม่บ้านให้ทำอาหารเช้าใส่กล่อง ให้มิกะไปกินในรถนะ " ยูโรพูดพร้อมกับทำผมให้มิกะจะได้ไม่เสียเวลาไปมากกว่านี้ จากนั้นทั้งหมดก็เดินลงบันไดไปข้างล่างทันที

" คุณหนูของที่สั่งได้แล้วค่ะ " 'เมล' แม่บ้านเก่าแก่ประจำตระกูลซาโนริ ถือตะกร้าที่ใส่กล่องแซนวิชแฮมชีสกับแซนวิชทูน่า กระติกน้ำชาซากุระที่เอาไว้ทานไปโรงเรียน และกล่องใส่ข้าวกลางวันของมิกะ ส่งให้แก่เมอร์ริน่าทันทีที่พวกเธอเดินลงมา

" ขอบคุณมากค่ะ ป้าเมล " เมอร์ริน่าเอ่ยขอบคุณป้าแม่บ้านเก่าแก่ของตระกูลอย่างป้าเมล ที่คอยช่วยเหลือรับใช้ตระกูลซาโนริตลอดมา ป้าเมลที่ได้ยินก็ยิ้มออกมาอย่างอบอุ่นและอ่อนโยนต่อพวกเธอก่อนจะตอบคำพูดของเมอร์ริน่ากลับไป

" ไม่เป็นไรค่ะ โชคดีนะคะ ขอให้เดินทางไปโรงเรียนทัน คุณหนูทุกคนของป้า  " ป้าเมลพูดออกมาอย่างอบอุ่น อ่อนโยนและเอ็นดูคุณหนูที่หน้ารักของเธอเป็นอย่างมาก

" โชคดีนะ มิกะ " คริสพูดออกมาอย่างนิ่งๆตามแบบของเขา พร้อมหอมแก้มมิกะอย่างที่ทำแบบประจำทุกวันที่เธอออกไปไหน

" ไปโรงเรียนให้ทันนะคะ " เจมส์พูดออกมาอย่างอ่อนโยนต่อเธอ พร้อมหอมแก้มของเธอเหมือนที่คริสทำ เพราะยังไงเขาก็ไม่ยอมให้พี่ชายคนโตได้กำไรคนเดียวเป็นแน่

" เมอร์ริน่า ดูแลมิกะน้อยดีๆนะ พี่เชื่อมั่นในตัวเธอ " โซลพูดออกมาอย่างอ่อนโยน แต่ก็แฝงความกวนๆ เข้าไว้กับคำพูดด้วยเช่นกัน

" พี่คิดว่าคนอย่างฉัน ดูแลมิกะไม่ได้หรือไงกันพี่โซล " เมอร์ริน่าพูดออกมาอย่างหัวเสีย เธอไม่ชอบมากที่เขาพูดแบบนี้ เพราะมันเหมือนว่าผู้ชายคนนี้กำลังดูถูกเธออยู่ยังไงยังงั้น

" เปล่านี้ พี่ไม่ได้พูดแบบนั้น " โซลทำหน้ากวนๆส่งไปให้เมอร์ริน่า ทำให้เธอโมโหเป็นอย่างมากกับการทำตัวเป็นเด็กของเขา แต่ดีที่มีมิกะจับแขนของเมอร์ริน่าเอาไว้ได้ทัน ก่อนที่เธอจะง้างมัดขึ้นมาต่อยหน้าของเขา

" รีบไปเถอะเจ้าค่ะ ท่านพี่ " มิกะพูดออกมาทำให้ทุกคนรีบไปโรงเรียนในทันที ก็วันนี้เป็นวันที่พวกเธอขึ้นม.3 แล้วนินะ

ไฮ! รีดเดอร์ทุกท่าน หลังจากที่ไรต์หายตัวไป(ซึ่งนานหลายเดือน) ในที่สุดไรต์ที่แสน0tโก๊ะของทุกคนก็กลับมาอัพนิยายอีกครั้ง (ถึงจะสั้นก็เถอะ) เพื่อไม่ให้รีดเดอร์ทุกท่านลืมไรต์ไปนั้นเอง(ไม่รู้ว่าลืมไรต์ไปหรือยัง) ซึ่งครั้งนี้ก็มิรู้ว่านิยายของไรต์ ยังสามารถที่จะอยู่ในใจของรีดเดอร์ทุกท่านได้เหมือนเดิมหรือเปล่า แต่ไรต์ก็จะปรับปรุงตัว แล้วแต่งนิยายออกมาให้ดีขึ้นไปอีก ไรต์ถือว่ารีดเดอร์ทุกท่านคือกำลังใจที่จะทำให้ไรต์อยู่แต่งนิยายต่อไปเจ้าค่ะ ขอขอบคุณรีดเดอร์ทุกท่านที่ไม่ทิ้งไรต์ไปไหน ขอฝากนามปากกา ผู้ไร้ตัวตนแห่งโลก อยู่ในใจของรีดเดอร์ทุกคนตลอดไปนะเจ้าค่ะ

ปล. ขอบคุณ แว่นน้อยผูกโบว์ มากน๊า ที่คอยช่วยพี่ตรวจเนื้อหา เพิ่มเติมเนื้อหาบางอย่าง ช่วยหาข้อมูลเรื่องต่างๆๆให้พี่ และยังช่วยเลือกธีมน่ารักๆนี้อีกนะเจ้าค่ะ น้องสาวของพี่