[Fic Reborn] Prince & Princess เจ้าชายเพลย์บอยกับเจ้าหญิงวาเรีย

ลำดับตอนที่ #12 : การแก้แค้น กับ แก๊งคิวโยวมิฮานะกลับไทย

เหมียว หง่าว 

#Mika#
วันนี้พวกฉันต้องแก้แค้นให้ได้เพราะเป็นวันสุดท้ายแล้วที่พวกฉันจะได้แก้แค้นพวกวองโกเล่ที่เปรียบเสมือน สัตว์ชั้นต่ำให้ได้ พอพวกฉันมาถึงโรงเรียนก็มีเสียงซุบซิบ(มั้ง)มากมาย
" ยัยพวกนี้เป็นใครกันแต่งตัวมาอย่างนี้ " น.ญ.1
" ผู้ชายคนนั้นหล่ออ่ะแกไม่หน้าเดินกับยัยพวกนั้นเลย " น.ญ.2
" ใช่แก " น.ญ.3 พวกฉันแล้วไงว่ะไอ้สัตว์ชั้นต่ำ
" เห่ยสวยว่ะยัยพวกนั้น พวกแกรู้จักป่าวว่ะ " น.ช.1
" นั้นมันพวกมิกะจังห้อง 2-A นี้ " น.ช.2 รู้จักฉันด้วยหรอ ขอบคุณมากค่ะ
" จึงยัยพวกนั้นเรียบร้อยจะตายทำไมเป็นแบบนี้ว่ะ " น.ช.3
" ไม่รู้สิว่ะ แต่เห็นว่าเดี๊ยวนี้ไม่ถูกกับพวกคุณฮิบาริแล้ว " น.ช.2
" จริงหรอว่ะพวกคุณฮิบาริไม่ยุ้งด้วย " น.ช.3
" จริงสิหลายวันแล้วด้วย " น.ช.2
" พวกเราไม่ปลอบขวัญดีกว่า " น.ช.1
" ไม่เอาหรอ ไม่อยากเสี่ยงด้วย " น.ช.2/น.ช.3
" มาม๊ารีบไปเถอะครับน้องเซย์จะได้ไปนอน " 
" ได้สิครับไปกัน " ที่พวกเราโดนซุบซิบเพราะแต่งตัวแบบนี้ ยูโร

นัด

ยูกะ

ยูอิ

ซายะ

ซากะ

เมรุ

โคโนะ

เมอร์ริน่า

ฮิเมะ

รินะ

และฉัน

พอพวกฉันมาถึงห้องเรียน
" ยัยมิะคงอายมั้งที่มีคนอื่นรู้ว่าตัวเองร่านแค่ไหน " โกคุเดระ งั้นหรอ
" ขอโทษนะค่ะทำไมพวกคุณปากปีจอละค่ะ "
" พวกคุณแต่งชุดผิดระเบียบของไรงเรียน "
" แล้วไงพวกฉันแค่ต้องการทำอะไรนิดหน่อยเองพวกคุณไม่ต้องกลัวไปหรอ "
" พวกเธอกล้าดูถูกฉันหรอ " รีบอร์น
" ป่าวนี้ " ยูโร ได้เวลาแล้ว ~เพี๊ยะ~ พวกฉันตบหน้าพวกวองโกเล่และพวกเคียวโกะ
" พวกแก....... " เซียร
" หยุด หุบปากเน่าๆๆของพวกเธอไปนี้มันยังน้อยไปน่ะอย่าให้พวกฉันเห็นพวกเธออีกละ ไม่งั้นได้ตายไปข้างนึงแน่ " มิกะ
" ลาก่อนนะค่ะ " รินะ
" นี้พวกเธอ "
" อย่ามายุ้งนะครับ พวกคุณนะสู้ผมเรื่องผู้หญิงไม่ได้หรอ " น้องเซย์
" ทำไมฉันจะสู้เด็กอย่างแกไม่ได้ " โกคุเดระ
" ขนาดผู้หญิงหน้าอกใหญ่กว่าพวกยัยฟองน้ำพวกนี้ คุณยังไม่ได้มาเลย พวกคุณนะกระจอก ผมนะตัวแค่นี้ยังได้เบอร์นางแบบอกD มาเลย " น้องเซย์
" แกนี้มัน....... " รีบอร์น
" ผมไปละ ^ ^ " น้องเซย์
" ผมว่าคุณไปดูกล้องวงจรปิดสิจะได้เห็นอะไรดีๆๆ จะได้ไม่โง่ " คุไค
พวกฉันต้องการแค่นี้นะหรอป่าว มันยังมีอีก ^ ^
" ของฟากนะพวกเคียวโกะจัง " พูดจบพวกฉันปามีดไปทันที แผลงสวยดีนี้
ตอนนี้พวกฉันอยู่ที่เครื่องบินสวนตัวที่มีคุณเบียงกี้ไปด้วย
" สุดยอดไปเลย ดีกว่าวองโกเล่อีก " พี่เบียงกี้
" จริงหรอค่ะ " รินะ
" จ๊ะ " พอพวกเรามาถึงที่ไทย
" ยินดีต้อนรับครับ บอส และทุกท่าน "
" จ๊ะ "
" บอสต้องการไปไหนป่าวครับ "
" พาพวกฉันไปส่งที่ ปราสาท เบลโรซ่าทีเจ้าค่ะ "
" ครับบอส " พวกเราขึ้นรถแล้วเดินทางมาที่ปราสาท เบลโรซ่าทันที
พอมาถึง
" มาแล้วหรอลูก " ผู้หญิงที่ออกมาแล้วมีใบหน้าเหมือนฉันแต่ต่างกันที่สีผมที่เป็นสีดำ
" ค่ะ/ครับท่านแม่ "
" นี้คิดดีแล้วหรอที่จะทำพิธีศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลนะมิกะ " ท่านแม่
" เจ้าค่ะท่านแม่เพราะพวกนั้นมันรู้ตัวแล้วนี้นา "
" ก็ได้แม่บอกพ่อกับแม่สึซากะแล้ว "
" ขอบคุณเจ้าค่ะ/ค่ะ/ครับ "
" แล้วคนนี้ใครจ๊ะ " แม่ผู้พร้อมมองมาที่พี่เบียงกี้
" อ๋อ นี้พี่เบียงกี้คนที่คอยดูแลหนูที่นูนน่ะเจ้าค่ะ "
" อ๋อจ๊ะเบียงกี้แม่ชื้อ โซเฟีย เบลโรซ่า เป็นเจ้าของปราสาทนี้จ๊ะ "
" ยินดีที่ได้รู้จ๊ะค่ะ "
" จ๊ะทุกคนเขามาพักกันเถอะจ๊ะ "
" เจ้าค่ะ/ค่ะ/ครับ "
" น้องเซย์มาหาแม่หน่อยสิจ๊ะ "
" ครับท่านแม่ " ลืมบอกไปเลย ^ ^ ว่าน้องเซย์เป็นน้องฉันนะเป็นลูกชายคนเดียวของแม่แต่ตอนน้องเซย์เกิดแม่ต้องกลับปที่บ้านทำให้ฉันต้องเลี้ยงน้องเซย์กับพี่ทุกคนแต่น้องเซย์ชอบเรียกฉันว่ามาม๊ามาตลอดเลยทำให้เรียกฉันว่าพี่ไม่ได้สะที
" คุณน้าค่ะคุณพ่อโทรมาถามคุณน้าเรื่องหนูบ้างไมค่ะ " ฮิเมะ
" โทรมาสิจ๊ะ แต่ไม่ไปหาคุณพ่อหรอจ๊ะหนูฮิเมะ "
" ก็หนูเบยที่คนในแก๊งคุณพ่อที่ชอบมาประจบหนูนี้ค่ะคุณน้า "
" จ๊ะแต่ไปหาบ้างก็ดีนะจ๊ะ "
" ค่ะถ้าหนูว่างๆๆจ๊ะไปหาคุณพ่อนะค่ะ "
" จ๊ะ ^ ^  "
" ฮิเมะจังคุณพ่อเธอทำงานอะไรหรอพี่ส่งสัยอ่ะจ๊ะ " พี่เบียงกี้
" เป็นยากูซาที่มีอิทธิพลที่สุดของแถวนี้อ่ะค่ะพี่เบียงกี้ " ฮิเมะ
" จ๊ะ ^ ^;; ( มุคุโร่นายเล่นของสูงซะแล้ว ) " พี่เบียงกี้
เมื่อรอจนกว่าจะถึงเวลา ทุกคนคงอยากรู้สินะว่าฉันเป็นใครทำไมประวัติถึงได้ลึกลับคนที่รู้มีอยู่น้อยคนที่ตามสืบก็ต้องตายฉันจะบอกพวกคุณเองแต่อย่าไปบอกใครนะเพราะนอกจากคนในแก๊งก็ไม่มีใครรู้แต่แก๊งของพวกเราก็มีสมาชิกลับด้วย หึึหึหึ มาเรื่องประวัติกัน ฉันเป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูล ท่านพ่อของฉันคือ ราชแห่งเทพ ลูซิเฟอร์ ท่านแม่ของฉันคือ ราชินีปีศาจ โซเฟีย ถ้าเรียกเต็มๆคือ ราชินีโซเฟีย เบลโรซ่า แห่งดินแดนใต้ื้พื้นพิภพ และท่านแม่อีกคนของฉันคือ ลูกสาวขุนนางดินแดนใต้พื้นพิภพตระกูล อาเคโดะ คุณหนูสึซากะ ตอนนั้นพ่อของฉันเป็นราชครองดินแดนสวรรค์ ซึ่งยังมีดินแดนหลายดินแดนมากมายซึ่งมีดินแดนสวรรค์(ที่ท่านพ่อฉันปกครอง) ดินแดนใต้พื้นพิภพ(ที่ท่านแม่ฉันปกครองอยู่) ดินแดนบาดาล(ปกครองสัตว์น้ำ) ดินแดนเวทมนตร์(ตอนนี้ถูกร่วมกับดินแดนใต้พื้นพิภพ) ดินแดนเพลิงนรกโลกันตร์(ปกครองคนตายที่ทำผิด) ดินแดนจันทราสีเลือด(ปกครองผีดูดเลือดหรือแวมไพร์) ดินแดนวิหก(ปกครองสัตว์ปีก) ดินแดนเหมันต์(ปกครองแววูฟ) ดินแดนหิมะพันปี(ปกครองพวกภูติหิมะ) ดิแดนพื้นพิภพ(ที่มนุษอาศัยอยู่) ดินแดนแห่งความตาย(ปกครองคนตายที่เป็นคนดี) ดินแดนความมืด(ปกครองพวกมาเฟียที่เป็นคนดี) เป็นต้นท่านพ่อเป็นคนที่เจ้าชู้เพราะท่านพ่อแต่งงานกับท่านแม่แล้วยังแต่งงานกับท่านแม่สึซากะอีกด้วย ท่านแม่กับท่านแม่สึซากะนั้นรักกันเหมือนพี่น้องเลยทำให้ไม่มีปัญหาอะไรท่านแม่นั้นมี พี่มาเรียก่อน ต่อมาท่านแม่สึซากะก็มีลูกชายฝาแฝดคือพี่โคคุกับพี่คุไค พี่โคคุเป็นพี่ของพี่คุไคแต่นิสัยเหมือนพ่อทำให้ไม่มีคนเขาข้ามส่วนใหญ่ ต่อมาแม่ฉันก็มีลูกสาวฝาแฝดคือพี่เมอร์ริน่ากับฉัน และลูกคนล่าสุดของแม่คือน้องเซย์
เหตุการณ์ที่ทำให้ฉันกับพี่เมอร์ริน่าต้องซ่อนตัว
" ท่านแม่เจ้าค่ะทำไมมนุษถึงคิดว่าบนดวงจันทร์มีกระต่ายละ " มิกะ
" อาจเพราะมันดูเหมือนมีกระต่ายอยู่มั้งจ๊ะ " ราชินีโซเฟีย
" มิกะขี้สงสัยไปไหนอ่ะพี่ไม่เห็นจะเป็นเลยใช่ไมพี่มาเรีย " เมอร์ริน่า
" อาจจะใช่จ๊ะ ^ ^ " มาเรีย
" ทำไมต้องอาจจะด้วยอ่ะ -0- " เมอร์ริน่า
" ^ ^ " ราชินีโซเฟีย
" โถ่ พี่เมอร์ริน่าไปเล่นกับฮิคารุ โยรุกัน " มิกะ
" องค์หญิงท่านโทโมเอะมาเพค่ะ " สาวใช้
" ค่า/เจ้าค่ะ " ไม่นานก็มีายุดอกซากุระพัดมาและปรากฎร่างเด็กชายตัวน้อยที่มีหูกับหางสีขาว
" ข้าน้อยโทโมเอะขอรับองค์ราชินีและองค์หญิงทั้ง 3 ^ ^ "
" จ๊ะ ^ ^ " ราชินีโซเฟีย
" ไง/โทโมจังX2 " 
" องค์ราชินีขอรับองค์ราชให้องค์หญิงเมอร์ริน่ากับองค์หญิงมิกะไปทำหน้าที่ขอรับ "
" จ๊ะ เมอร์ริน่า มิกะ ได้เวลาแล้วนะจ๊ะ " ราชินีโซเฟีย
" ค่ะ/เจ้าค่ะ " จากนั้นเมอร์ริน่ากับมิกะก็ไปทำหน้าที่ที่ท่านพ่อมอบไว้ให้นั้นก็คือ เมอร์ริน่าทำหน้าที่ดูแลท้องฟ้า ส่วนมิกะทำหน้าที่ดูแลดวงจันทร์วันนี้ทั้ง 2 ก็ไปทำหน้าที่ตามปกติแต่วันนี้พวกแวมไพร์ได้ออกมาหาอาหารทำให้มิกะกลัวเป็นอย่างมากเพราะวันนี้พวกมันมาัักันเป็นจำนวนมากมิกะก็ไม่สามารถทำงานได้อย่างเต็มที่เพราะต้องคอยกังวนว่าพวกมันจะมาโจมตีตนเองหรือเปล่า
" ท่านพี่ใหญ่ท่านพี่เห็นสาวน้อย 2 คนนั้นไมหน้ารักมากเลย " ??
" น้องเล็กเจ้านี่เห็นผู้หญิงเป็นไม่ได้เลยนะ " ??
" โถ่ท่านพี่ก็ ถ้าท่านพี่ไม่สนผมเอาเลยและกัน " จากนั้นหนุ่มแวมไพร์ก็ตรงเข้าไปหาสาวน้อยทั้ง 2
" ไงสาวน้อยทั้ง 2 มาทำอะไรกันนะ "
" ก็แค่มาทำหน้าที่บนท้องฟ้ายามราตรีก่อนที่จะใช่ระบบดิลจิตอลนะ "
" งั้นก็มาทำบางครั้งนะสิ "
" พี่จ๊ามิกะ กลัวจังเลย T^T "
" มิกะจังไม่เป็นไรนะ "
" นี้ไปทำอะไรสาวน้อยคนนี้ถึงร้องไห้ได้ "
" ผมป่าวน๊าแต่สาวน้อยเค้าร้องไห้เอง "
" ไม่เป็นไรหรอน้องสาวฉันขี้กลัวไปหน่อยนะ "
" (น่ารัก)ไม่เป็นไร -/////- แกไปดูเลย -*- "
" โถ่ท่านพี่ (- -) (_ _) (- -) "
" ไม่ต้องเลยรีบเดียวนี้ "
" ก็ไ้ด้ครับ " จากนั้นชายหนุ่มก็เดินไปหามิกะจัง
" นี้หยุดร้องไห้ได้แล้วสาวน้อย ฉันไม่ทำไรหรอ ^^ "
" จริงหรอ *0* "
" (น่ารัก)จริงสิ -////- "
" ดีจังใช่ไมค่ะพี่ ^^ "
" จ๊ะ "
" อ๋อข้าชื่อ อเล็ก ส่วนนี้ก็ จุนจี เป็นน้องของข้า "
" ไงสาวน้อย ^^ "
" จ๊ะ ฉันชื่อ เมอร์ริน่า นี้ก็ มิกะ จ๊ะ "
" สวัสดีค่ะ (_ _) " จากนั้นก็
" องค์ชายครับทำอะไรอยู่ครับ "
" องค์ชาย/องค์ชาย O[]O " คำพูดนี้ทำให้มิกะไปหลบหลังเมอร์ริน่าทันที
" เป็นไรไปมิกะจัง ^^ " จุนจี
" คุณคนนั้นน่ากลัว T^T "
" ผมขอโทษนะครับกระผมชื่อ ชิวเป็นข้ารับใช่องค์ชายทั้ง 2 ครับ "
" ไม่เป็นไรค่ะ T^T " ถึงจะบอกอย่างนั้นแต่มิกะก็กลัวอยู่ดีถึงจะเล็กน้อยก็เถอะ
" งั้นพวกข้าไปก่อนละ " อเล็ก
" จ๊ะ/ค่ะ " นับแต่นั้นมาพวกเขาตามจีบทั้ง 2 คนอย่างไม่รสละจนทำให้เกิดเหตุการณ์ที่มิกะไม่อย่าให้อภัยตนเองเลย มันเกิดขึ้นตอนมิกะอายุ 6-7 ขวบ ในประเทศญี่ปุ่นตอนนั้นเธอได้ไปเที่ยวกับโทโมเอะจนหลงมาที่เมืองนามิโมริ
" ที่นี้ที่ไหนอ่ะ O{}O "
" เธอเป็นใคร มาอยู่ในที่ของผมได้อย่างไร " หนุ่มผมดำถามมิกะที่มาอยู่ในที่ของตัวเอง
" ไม่บอก แต่ที่นี้ที่ไหนอ่ะ *0* "
" ที่นี้คือเมืองนามิโมริ ถ้าเธอไม่บอกชื่อฉันจ๊ะเรียกเธอว่า ซาุกุระนะ " เพราะเด็กชายตัวน้อยเห็นที่หน้าผากของเธอมีสัญญาลักษณ์รูปดอกซากุระอยู่
" ตามใจ -3- " จากนั้น็มีเสียงของ.....ดังขึ้น
" คุณหนูอยู่ไหนครับ "
" โทโมเอะมิกะอยู่นี้ " แต่เด็กชายตัวน้อยกลับไม่ไ้ด้ยินชื่อของเธอ
" ครับคุณหนูพวกเรารีบกลับดีกว่า " ทันใดนั้นก็มีดอกซากุระพัดปลิวคุมร่างทั้งร่างของ มิกะกับโทโมเอะหายไปจากหน้าเด็กชายตัวน้อยคนนั้นโดยไม่ได้บอลา
" ซากุระของผมหายไปได้ยังไง " เป็นคำพูดที่มิกะไม่ได้ยินเลย สีหน้าของเด็กขายตัวน้อยนั้นเต็มไปด้วยความเศร้า
เหตุการณ์นี้ไม่หน้าเกิดขึ้นเพราะเธอไม่สามารถรักใครได้ องค์ชายจุนจีเกื่อบรู้เรื่องนี้ ไม่งั้นเด็น้อยคนนั้นคงตายไปแล้ว และถ้าไม่ใช่เพราะเธอคนของแก๊งคิวโยวมิฮานะต้องพบกับคำว่าอกหักและคำว่าทรยศ แล้งน้ำใจ ไม่เชื้อใจกัน พวกคุณคงสงสัยว่าทำไมฉันถึงผู้แบบนี้ก็เด็กชายตัวน้อยคนนั้นคือ ฮิบาริ เคียวยะนะสิ ฉันเฝ้ามองเขาบนท้องฟ้ามาตลอดจนอายุ 10 ปี แต่เขากับทำักับฉันอย่างงี้เห็นทีวองโกเล่คงไม่สามารถอยู่ได้จนถึงรุ่นที่ 11 ละมั้ง ฉันเชื้อพระวงค์คนเดียวที่มีสายเลือดแวมไพร์บริสุทธิ์ถึงจะมีอยู่น้อยนิดไม่อาจจะมีความรักได้อีกแล้ว(มั้ง)
" มิกะลูกจะทำิพิธีนั้นจริงหรอลูก "
" เจ้าค่ะท่านพ่อพวกนั้นจะได้ทำอะไรลูกไม่ได้ "
" มิกะจังพี่ว่าไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอนะ "
" ไม่เป็นไรเจ้าค่ะพี่ ท่านพ่อ "
" มิกะลูกไปเตรียมตัว แล้วเจอกันที่ห้องทำิพิธีนะลูก "
" เจ้าค่ะท่านแม่ " ฉันไปที่ห้องนอนของฉันในที่นี้และเปลี่ยนไปใส่ชุดโลลิต้าสีดำแทน

และเดินทางมาที่ห้องทำิพิธี
" มิกะลูกลงไในน้ำสักสิทธิ์ได้แล้ว "
" เจ้าค่ะท่านแม่ " เหมือนฉันลงไปในน้ำสักสิทธิ์
" กุหลาบหินพันปี กุหลาบสีเลือด ดอกบัวพันปี ดอกหิมะแห่งดินแดนหิมะพันปี คริสตัลแสงจันทร์ น้ำอมฤทธิ์ เกล็ดเงือก เกล็ดมังกร ผงเรืองแสง เลือด 7 อย่าง น้ำตาหงส์เพลิง กระดูดฉลามพันปี เอ็นพญานาค ปีกค้างคาว ดอกไม้ทิพย์แห่งสวรรค์ บุปผาสวรรค์ " สิ่งของเหล่านี้ถูกใส่ลงในน้ำสักสิทธิ์พร้อมกับเหล่านักบวชของตระกูลท่านพ่อท่านแม่สวดบทที่ใช่ทำพิธีแล้วให้ฉันดื่มเลือดลงไปจนหมด
" ฮิเมะเมื่อกี้มิกะดื่มอะไรนะ " พี่เบียงกี้
" เลือดนะ พี่เบียงกี้ " ฮิเมะ
" (นี้ต้องดื่มเลือดด้วยหรอ ฮิบารินายผิดเต็มๆ) " พี่เบียงกี้
" กรี๊ส...................................... " เสียงร้องด้วยความเจ็บของมิกะทำให้บางคนถึงอยากจะหยุดพิธีเสียให้ได้
" ฮิเมะทำไมไม่ไปช่วยมิกะละ " พี่เบียงกี้
" อยากไปนะแต่มันทำไม่ได้ถ้าทำมิกะจะทรมารมากกว่าเดิม " ฮิเมะ
" มิกะจังอดทนหน่อยนะ T^T " ซายะ
จากนั้นหน้าผากมิกะก็มีสัญญาลักษณ์รูปดอกซากุระเด็นขึ้นมา
" (ดอกซากุระ ฮิบาริเกลียดซากุระนี้) " พี่เบียงกี้
จากนั้นสัญญาลักษณ์บนหน้าผากก็หายไปแต่ไหล่ซ้ายกลับปรากฎรอยดอกซากุระขึ้นแล้วหายไปและมิกะ็สลบไป
" พิธีเสร็จแล้วละจ๊ะเหลือแต่ให้มิกะฟื้นขึ้นมาอย่างเดียว "
~ผ่านไป 20 นาที~
ฉันก็ตื่นขึ้นมาถึงจะเบอๆก็ตาม พิธีคงเสร็จแล้วสินะ
" มิกะฟื้นแล้วหรอลูก "
" เจ้าค่ะท่านแม่ "
" เพิ่งฟื้นดื่มน้ำกุหลาบสิลูก " ท่านแม่พูดจดก็ยกแก้วน้ำกุหลาบมาให้
" เจ้าค่ะท่านแม่ " ฉันยกมันขึ้นดื่มกินหอมและรสหวานของมันทำให้ฉันสบายใจมากขึ้น เรื่องที่เจอมามันหนักเกินไปที่จะรับไหว คงดูเมื่อฉันเป็นคนเลวสินะแต่ป่าวเลยฉันไม่น่ามาญี่ปุ่นเลยให้ตายเถอะ T^T
" มิกะลูกไม่เป็นไรใช่ไม "
" เจ้าค่ะท่านแม่ ^^ " ไม่อยากให้ท่านแม่กลุ้มใจเรื่องฉัน ก็ยิ้มไปซะ
" ลูกห่วงตัวเองบางนะเราะลูกเป็นผู้นำตระกูลลูกคือทุกสิ่งของพวกเรานะ "
" เจ้าค่ะท่านแม่ ท่านพ่อ ท่านแม่ซึสากะด้วยนะค่ะ " ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมฉันถึงได้เป็นผู้นำตระกูลก็เราะว่าพระเจ้าเป็นผู้เรียกมาไงละ
" แม่ให้ทุคนเข้ามานะ "
" เจ้าค่ะ " หลังจากนั้น
" มิกะเป็นไรมากไม "
" ไม่เจ้าค่ะี่เมอร์ริน่า ^^ " พี่เมอร์ริน่าเป็นห่วงฉันมาเพราะเมื่อก่อนฉันร่างกายอ่อนแอมากทำให้ต้องรักษาตัวจนอายุ 4 ปีท่านแม่ก็หาทางแก้ได้แต่อาการประหลาดอาจมีบางแต่ตอนนี้ก็ไม่เป็นไรแล้วละ ฉันไปเปลี่ยนชุดจากนั้นก็มีเสียงมือถือของฉันดังขึ้นใครโทรมากันนะ ' เจ๊มิล ' นี้เอง
" มีอะไรเจ้าค่ะเจ๊มิลคนสวย "
[ น้องมิกะก็แล้วนี้ไปอยู่ไหนมาค่ะ เจ๊ติดต่อไปไม่ได้เลย ]
" อ๋อพอดีหนูไปอยู่ญี่ปุ่นนะเจ้าค่ะเจ๊มิล แต่ไม่เห็นมีเบอร์เจ๊มิลเลยนี้เจ้าค่ะ "
[ งั้นไม่เป็นไรค่ัะแล้วนี้กลับมายังค่ะ ]
" กลับมาแล้วเจ้าค่ะเจ๊ตอนนี้อยู่บ้านของแม่นะเจ้าค่ะ มีอะไรหรอเจ้าค่ะ *0* "
[ มีงานถ่ายแบบเข้ามาค่ะแต่ต้องพาน้องเซย์มาด้วยนะค่ะ ] ไม่ต้องงงไปฉันกลับเื่ื่พื่อนเป็นนางแบบของเจ๊มิลแต่คงจะให้น้องเซย์ไปด้วยสินะ ก็น้องเซย์เป็นขวัญใจสาวๆๆทั้งหลายในไทยเลยนี้น่า(เพราะนอกจากน่ารักแล้วจังเป็นเด็กขี้อ้อนอีกด้วย)
" ได้สิเจ้าค่ะ "
[ ค่ะ เจอกันที่สตูลดีโอXXXนะค่ะ ]
" เจ้าค่ะ " จากนั้นเจ๊มิลก็ว่างสายไป
" มีอะไรหรอค่ะบอส " ซากะ
" เจ๊มิลโทรมาเจ้าค่ะ "
" แสดงว่าต้องมีงาน " ยูกะ
" เข้ามาแน่ใช่ไมบอส " ยูอิ
" ใช่แล้วเจ้าค่ะ น้องเซย์ก็ต้องไปด้วยนะครับ " ฉันก้มลงไปบอกกับน้องเซย์
" ครับม่าม๊า ^^ " ช่างเป็นเด็กที่น่ารักอะไรอย่างนี้
" แล้วงานพวกมิกะทำงานอะไรหรอ " พี่เบียงกี้ถาม
" ก็เป็นนางแบบให้กับพวกนิตยสารต่างๆๆค่ะ ^^ " ยูกะตอบพี่เบียงกี้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
" หรอจ๊ะ(นางแบบ สิทธิไม่มีแน่นอนคนจีบเยอะแน่นอนกลุ่มนี้) ^^;; " พี่เบียงกี้
" รีบไปได้แล้วฉันโทรบอกพวกเจมส์ให้แล้ว " ยูโร
" เจ้าค่ะ ^^ " พวกเจมส์นี้ก็คือลูกน้องของแก๊งพวกเราที่มีอำนาจรองจากพวกเรา ไม่ต้องกลัวว่าพวกนี้ทรยศเมื่อที่วองโกเล่เคยเป็นเพราะคนของแก๊งเราต้องดื่มน้ำสาบานว่าจะจงรักพักดีต่อพวกเราไม่งั้นก็จงบความตายที่มิอาจลืมเลือนได้เลย อิอิอิ ^^ 
" บอสและพวกหัวหน้าหน่วยทุกคน ผมมารับแล้วครับ " เจมส์นี้ก็มาเร็วเหมือนเดิมเลย
" เจ้าค่ะ เจมส์นี้คือพี่เบียงกี้เป็นคนรู้จักของพวกฉัน พี่เบียงกี้นี้คือเจมส์เป็นลูกน้องของพวกฉันเจ้าค่ะ ^^ "
" สวัสดีครับและยินดีที่ได้รู้จักครับพี่เบียงกี้ ^^ "
" จ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน -////-(นี้พวกมิกะมีหนุ่มหล่อแบบนี้พวกฮายาโตะก็คงหมดหวัง) "
" รีบไปกันเถอะครับ " จากนั้นพวกเราก็นั่งรถไปที่สตูลดีโอXXXทันที เจมส์ครับรถเร็วมากจนมาถึงที่ พวกฉันลงจากรถเข้าไปข้างในเจ๊มิลก็บอทันได้
" รีบไปเปลี่ยนชุดเลยทุกคนต้องนี้ถ่ายหน้าปกมีน้องเซย์ด้วยนะค่ะ "
" เจ๊มิลสุดสวยมีชุดแนวของพวกหนูไม่ค่ะเจ๊ " ยูโรออกปากทันที
" มีสิค่ะน้องยูโรไม่งั้นก็ไม่ใช่พวกน้องสิค่ะ แต่หลังจากชุดนี้ "
" ค่ะ " พวกฉันรีบเปลี่ยนชุดถ่ายกันไม่หยุดพักเลย ชุดแรกเป็นชุดแบบงานเลี้ยง พวกเรานั่งที่โซฟาโดยมีน้องเซย์นั่งตรงกลาง หลังจากนั้นก็เป็นชุดที่ผู้ชายชอบดูได้แก่ถ่ายชุดสายเดี่ยวรวมหมู่ และวาววิวไปตลอดจนเสร็จและสีหน้าพี่เบียงกี้ก็ยังเป็นแบบนี้
" O[]O " แต่ฉันไม่สนใจอ่ะ ก็มันเป็นงานนี้นา ^^ แต่วองโกเล่จะได้รู้ว่าอย่ามาเล่นกับที่สูงหึ ปฐมบทแห่งความวุ้นวายได้เริ่มต้นเกิดขึ้นมาแล้ว ^^

                                                                                                                                                         

มาแล้วค่ะขอโทษที่ไรต์ไม่ได้อัพมานานนะค่ะพอดีไรต์วุ่นๆๆอยู่ เม้นให้ด้วยนะค่ะ(จบเร็วเพราะมีธุระด่วนค่ะ)
นี้รูปของเจมส์ค๊า............. *0*