[Fic Reborn] Prince & Princess เจ้าชายเพลย์บอยกับเจ้าหญิงวาเรีย

ลำดับตอนที่ #11 : น้องเซย์ : มาม๊าน้องเซย์คิดถึงที่สุดเลย

เมื่อกลุ่มคิวโยวมิฮานะเมาได้ที่ก็เดินทางกลับบ้านโดยมีเบียงกี้มาด้วย
' นี้กินเหล้านักกว่าฉันอีก ' ความคิดในใจของเบี้ยงกี้
พอทุกคนกลับมาบ้าน
" กว่าจกลับมาได้เป็นแม่ภาษาอะไรไม่ดูลูกตัวเอง " ชายหนุ่มผมดำ
" พี่คุไคมาได้อย่างไง " มิกะ
" ไปอาบน้ำเลยไป แล้วไปดูลูกตัวเองด้วย "
" ก็ได้ เดี๊ยวลงมานะทุกคน "
' มิกะจังมีลูกแล้วงั้นฮิบาริรักมิกะขึ้นมาก็ต้องแห๋วเพราะไปรักเมียชาวบ้านแน่ๆ ' ความคิดเบียงกี้
ด้านมิกะ
หญิวสาวได้เปิดประตูห้องนอนออกได้เจอกับเด็กชายน้อยน่ารักกำลังนั่งอยู่ที่เตียงนอน
" น้องเซย์ยังไม่นอนอีกหรือครับ "
" ยังครับ ก็น้องเซย์รอมาม๊าอยู่นี้นา "
" ทำไมละครับ "
" ก็มาม๊าน้องเซย์คิดถึงที่สุดเลยนี้นา ม๊าม๊าคิดถึงน้องเซย์ไมครับ "
" คิดถึงสิครับก็ม๊าม๊ารักน้องเซย์นี้นา "
" ครับ "
" น้องเซย์นอนได้แล้วนะครับเดียวมาม๊าพรุ่งนี้ทำข้าวให้กิน "
" ก็ได้ครับ "
" มาม๊าไปก่อนนะครับ ราตรีสวัสครับ "
" ครับมาม๊า " ในที่สุดเด็กน้อยนานว่าเซย์ก็นอนหลับไปในที่สุด
ด้านเบี้ยงกี้
" นี่เมอร์ริน่า มิกะนี้มีลูกแล้วหรอ " เบียงกี้
" ก็ใช้นะ น้องเซย์นะรักมิกะมากเลย แต่มิกะไม่ได้เป็นแม่จริงๆน้องเซย์หรอ " เมอร์ริน่า
" แล้วทำไมถึงเรียกแบบนั้นละ " เบียงกี้
" ก็เพราะมิกะเป็นคนเลี้ยงน้องเซย์มานี้ " เมอร์ริน่า
" เซย์นะเป็นน้องของมิกะกับเมอร์ริน่า แต่แม่ต้องไปอยู่กับพ่อสักพักเลยให้มิกะดูแลมาตลอด เซย์เลยเรียกมิกะว่าม๊าม๊าจนติดเป็นนิสัยนะ " คุไค
" แล้วทำไมนายถึงรู้ดีจังเลย แล้วนายเป็นใครกัน "
" อ๋อ ฉัน คุไค อาเคโดะ คุไค เป็นพี่ชายคนละแม่นะ "
" งั้นหรอ "
" ทุกคนมาแล้วเจ้าค่ะ "
" น้องเซย์หลับแล้วหรอค่ะ " รินะ
" ใช่แล้วเจ้าค่ะ " มิกะ
" นี้ก็ดึกแล้วพี่เบียงกี้กลับบ้านเถอะเจ้าค่ะ " มิกะ
" งั้นหรอฉันกลับละถ้ามีอะไรโทรมาได้นะ " เบียงกี้
" เจ้าค่ะ " มิกะ พอเบี้ยงกี้กลับไปแล้ว
" มิกะเรื่องที่จะต้องกลับไทยเร็วๆนี้นะ " คุไค
" ยังค่ะรอปิดเทอมก่อนได้ไมเจ้าค่ะ " มิกะ
" มิกะเราจะต้องไปเตรียมตัวนะ " คุไค
" หยุดคุยกันดีกว่าเจ้าค่ะพรุ่งนี้มิกะมีเรียน " มิกะ
" แต่..... " คุไค
" พี่ต้องดูแลเซย์นะอย่าลืมละเจ้าค่ะ " มิกะ
" อืม " คุไค เด็กสาวผมสีน้ำตาลยาวก็ออกไป
" พี่คุไคไม่ต้องเป็นห่วงหรอมิกะจังกลับไทยแน่นอน " รินะ
" อืม " แต่อีกไม่นานเด็กสาวก็จะหายไปจากญี่ปุ่นแล้วละ อิอิอิ 
#Mika#
วันนี้ก็ต้องไปเรียนอีกแล้วตอนเช้าก็ทำอาหารให้น้องเซย์จนเกียบมาโรงเรียนสายนะวันนี้เรียนก็หน้าเบยเมื่อไรนายจะเข้าใจฉันกันฮิบาริ
' เธอนะรักผู้ชายคนนั้นไม่ได้หรอ '
ใครกันแกคือใคร
' ขยะแบบนั้นไม่มีค่าหรอเธอนะก็รู้อยู่แกใจ '
ขยะอะไรฉันไม่เข้าใจ
' เธอที่ยังไม่ได้ทำพิธีสักสิทธิ์นะอย่าให้ผมสั้นละไม่งั้น..... '
ไม่งั้นอะไรบอกมา
' เธอก็จะถูกสักกดจิตได้ง่ายเลยจำไว้ละ ธิดาที่พระเจ้าทอดทิ้ง '
อะไรคือ ธิดาที่พระเจ้าทอดทิ้งฉันไม่เข้าใจบอกเรื่องนี้ที่สิ
" มิกะเป็นไรหรือเปล่า "
" เปล่าค่ะพี่ พี่คือ ธิดาที่ถูกพระเจ้าทอดทิ้งคืออะไรเจ้าค่ะ "
" พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันนี้ก็เลิกเรียนแล้วพวกเรากลับบ้านกัน "
" นั้นสิเจ้าค่ะ ^ ^ " เรื่องนี้เอาไปถามพี่คุไคดีกว่า
" พวกเธอจะรีบไปไหน " นั้นสึนะคุงนี้
" พวกฉันจะรีบปทำการบ้านที่อาจารย์ให้ไว้น่ะ "
" พวกคุณจะไปไหนไม่ได้จนกว่าจะขอโทษวกอากาเนะ " ฮิบาริ
" ทำไมฉันต้องทำด้วย "
' ฮิรารุ โยรุป้องกันพวกเพื่อนฉันเดี๊ยวนี้ ' 
' ขอรับ ' เพราะใจคอไม่ดีจริงต้องสั่งให้สัตว์เลี้ยงทำไว้ก่อน
" ชิชิชิงั้นเจ้าชายคงต้องเชือดไก่ให้ลิงดูแล้วมั้ง " แกไอ้เบลอย่าคิดจะทำอะไรเพื่อนฉันนะมึง( นางเอกออกลายแล้ว )แกเตรียมตัวโดนายุซากุระได้เลย  ฉึก ฉึก ฉึก เสียงนี้ผมของฉันมันสั้นได้ไงกันแกไอ้เบล
" ว๊า.....น่าเสียดายที่เชียดโดนผมไป " เบลแก -*- ตาย
" เบลเฟกอลคุณ คุณกล้ามากนะเจ้าค่ะที่ทำแบบนี้ "
' แย่แล้วพวกนั้นรู้แล้ว แย่แน่ แย่แน่ ' เสียงปริศนานั้นดังขึ้น ดังขึ้นในหัวฉันไม่หยุด

########################

" ฮ่าๆๆ ขอบใจเจ้าพวกโง่ที่ทำให้พวกฉันทำงานได้สะดวกฮ่าๆๆ " มีเสียงหนึ่งดังขึ้นและปรากฏว่ามีร่างของปีศาจเป็นกลุ่มซึ่งก็คือปีศาจค่างคาวนั้นเอง
" แกไอ้ชิว แกกล้ามากนะ " เมอร์ริาน่าพูดด้วยความโกธร
" กระผมมิบังอาจหรอครับท่านหญิงเมอร์ริน่า ถ้าท่านชายเล็กไม่ต้องการท่านหญิงมิกะขนาดนั้นนะ " ปีศาจที่หน้าจะชื่อ ชิว พูดขึ้น
" คุณคิดว่าจะจับฉันได้หรอค่ะ " มิกะ
" ไม่หรอครับถ้าเป็นเมื่อก่อน แต่ตอนนี้กระผมทำได้แน่นอน " ชิว
" แกคิดว่าได้หรอ ถ้ามีฉันอยู่ใครก็จับมิกะไปไม่ได้ " เมอร๋ริน่า
" ไม่หรอครับ แต่ตอนนี้ได้แน่นอน " ชิว
" ชิชิชิ อย่าลืมพวกเจ้าชายจะได้ไม " พูดจบเบลเฟกอลฏ้ปามีดออกไปทันทีแต่ก็โดนชิวบัดมีดออกได้หมด
 " พวกฉันไม่มีเวลากลับพวกแก " ชิดพูดพร้อมหันไปทางพวกวองโกเล่
" ท่านมิกะนี้คือ เส้นใยของปีศาจแมงมุมพันปีท่านคงรู้นะว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นบาง " ชิว
" ชิวนายอย่าทำแบบนั้นนะ " มิกะ
" สึนะคุงอย่าไปยุ้งเลยพวกนั้นน่ากลัวจ๊ะตาย( หึจ๊ะได้ให้พวกนั้นฆ่าพวกยัยซากะ ) " เคียวโกะ
 " อืม " สึนะ ( ไอ้สึนะแกชั่วมาก // ไรต์มิกะ )
" กระผมคงทำตามท่านหญิงมิกะไม่ได้หรอครับ เส้นใยแมงมุมจงทำหน้าที่ของเจ้าได้แล้ว " ชิว จากนั้นเส้นใยแมงมุมพันปีพุ่งเค้าไปที่มิกะจากนั้นร่างของมิกะก็ได้มีควันสีม่วงคุมไปทั่วร่างของมิกะพร้อมกับมีคำพูดออกมาว่า
' ธิดาที่พระเจ้าทอดทิ้งถูกควบคุมแล้ว เกิดเรื่องร้ายแน่ เกิดขึ้น แน่ '
จากนั้นร่างของมิกะอยู่ในชุดโลลิต้า สีผมเปลี่ยนเป็นสีดำยาว ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีม่วง พร้อมกับออร่าสีม่วงที่มีอยู่ เหมือนกับภาพนี้

 
ดวงตาที่ไร้ความรู้สึกเหมือนไม่มีจิตใจอีกต่อไปแล้ว
" ท่านหญิงมิกะเชิญทางนี้ครับ " มิกะเดินไปตามคำบอของชิวอย่างง่ายได้ เพราะว่าเธอนี้โดนควบคุมโดยสมบูรณ์แบบแล้วใครกันจะคิดว่าเป็นแบบนั้นกัน
" แกชิวหยุดเดี๊ยวนี้เอามิกะมาเดี๊ยวนี้ " เมอร์ริน่า
" คงไม่ได้หรอครับ " จบคำพูดของชิวก็มี สุนัขจิ้งจอกสองตัว ที่ตัวหนึ่งสีขาว อีกตัวสีดำ ขวางชิวเอาไว้
" สึนะคุงฉันอยากได้จิ้งจอกสองตัวนั้นจังจับให้หน่อยสิ "
" ได้สิเคียวโกะจัง "
" คุณเคียวโกะอยาได้ หรอค่ะแต่คงไม่ได้หรอเพราะคุณเคียวกะไม่คู่ควรกับมัน " ซากะ
" ซากะจังทำไมพูดแบบนี้ละค่ะ " เคียวโกะ
" ก็เพราะพวกมันเป็นสัตร์เลี้ยงแสนรักของบอส " ยูกะ
" เหมือนกับเด็กคนนั้นไง " ยูอิ
" ใครกันค่่ะเด็กคนนั้น ฮาฮิ "
" เสือกแล้วค่ะฮารุ " ยูโร
" มิกะจังทำไมยังไม่กลับบ้านอีกละ มิกะ " เบียงกี้
" อาเจ๊ "
" เกิดอะไรขึ้นหรอ มิกะ แกไอ้ชิว " คุไค
" คุณเป็นใครกล้าดียังไงมาบุกรุกโรงเรียนของผม " ฮิบาริ
" พี่คุไคมีอะไรหรอครับ มาม๊า " พูดจบน้องเซย์จะวิ่งไปกอดมิกะแต่โดนชิวกันเอาไว้ ฮิคารุกับโยรุเข้ามาทำร้ายชิวแต่โดนชิวทำร้ายทำให้มิกะที่ไร้สติ กับมาเป็นเหมือนเดิม
" ชิวนายทำอะไรพวกเขา"
" ท่านหญิงมิกะ "
" ชิวท่าแกยังไม่ไปแกเจอแบบครั้งก่อนแน่ " คุไค
" ก็ได้แต่พวกฉันจะมาอีกแน่ " พวกของชิวออกไปแล้วตอนนั้นมิกะก็ได้หมดสติลงตรงอ้อมอกของคุไคทันที
" มาม๊าพี่คุไคมาม๊าเป็นอะไรไป "
" ฮะมาม๊า " คนที่ไม่รู้เรื่องนี้ก็ตกใจกัน
" ไม่คิดเลยว่ามิกะจะร่านแบบนี้ " ยูเมะ
" น่าสงสารเด็กคนนี้จังเลยที่ได้มิกะจังมาเป็นแม่ " เอมิ
" ปากเสีย " ยูกะ
" ที่สุด " ยูอิ
" พี่ว่าพวกเรากลับบ้านเถอะน้องเซย์กลับกัน "
" แต่น้องเซย์ "
" น้องเซย์ไม่อยากให้มาม๊าหาย "
" ก็ได้ครับ (-3-( " พูดจบก็กลับบ้านกันทันที
" ฮายาโตะแล้วก็พวกนายคิดดีแล้วหรอที่ทำแบบนี้ระวังจะเสียใจเอาได้นะ ไปละ " เบียงกี้
" พวกฉันไม่เสียใจที่คิดแบบนี้หรอนา " โกคุเดระ
" งั้นหรอฮายาโตะพี่ไปละ "
ด้านมิกะ
เมื่อแก็งคิวโยวมิฮานะกับมาถึงที่บ้านคุไคก็ได้ให้น้องเซย์ขึ้นไปที่ห้องแล้วก็คุยกันเรื่องทุกพวกชิวหาตัวพวกมิกะเจอแล้ว ซึ่งมันจะต้องไม่ปลอดภัยเป็นที่แน่ๆๆ
" มิกะพี่ว่าพวกเรารีบกลับไปที่ไทย โดยเร็วที่สุดจะดีกว่านะ " คุไค
" พี่ก็เห็นด้วยนะมิกะจัง " เมอร์ริน่า
" งั้นพวกเรากลับกันวันพรุ่งนี้เลยดีกว่านะเจ้าค่ะ " มิกะ
" ดีเหมือนกัน ชูนัดฉันไปเที่ยวด้วยกัน " ฮิเมะ
" งั้นหนูไปซื้อของก่อนนะค่ะทุกคน " ซายะ
" ให้ฉันไปด้วยมซายะ " ซากะ
" ไปเป็นไรจ๊ะซากะ ไปก่อนน่ะค่ะ "
" จ๊ะ " x11
เมื่อซายะเดินออกมาซื้อของ ก็เดินไปไกลมากแล้ว ก็ได้ยินเสียงหนึ่งที่เมื่อเสียงที่คิดถึงตลอด ถึงจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ไม่มีทางลืม
" เคนซื้อหมากฝรั่งกินได้ยังไง นี้มันไม่มีสารอาหารมากพอนะ " จิคุสะ
" เงี้ยไปเลยเจ้าแว่นกัปปะ " เคน เมื่อซายะเห็นก็จำได้ว่าเป็นพี่ชายที่หายไปของตัวเอง
" พี่ค่ะ " ซายะวิ่งเข้าไปกอดเคนทันที แต่เจ้าตัวกับตกใจจิคุสะก็เช่นกัน
" เธอคือใครกัน รู้จักฉันด้วยหรอ " เคน
" >////////< ( น่ารักที่สุด ) " จิคุสะ
" พี่จำ ซายะคนนี้ไม่ได้หรอ )-3-) " ซายะ
" ซายะ หรอ จำได้แล้วซายะน้องหายไปไหนมาพี่คิดถึงน้องมากนะ "
" ซายะก็คิดถึง ซายะกับพ่อแม่ย้ายไปอยู่ที่ประเทศไทยนะ "
" แล้วนี้ "
" ซายะมาเรียนกับเพือนพรุ่งนี้ก็จะกลับไปหาพ่อกับแม่แล้ว "
" แต่ี่ยังม่หายคิดถึงน้องเลยนะ "
" ถ้าพี่คิดถึงก็มาหาน้องที่ไทยสิ นี้เบอร์น้องโทรมาหาได้นะ "
" อืม มาให้พี่กอดให้หายคิดถึงหน่อยสิ " พูดจบเคนกับซายะก็กอดกันเพราะความคิดถึงที่ไม่เจอกันนานแต่ต้องจากกันอีก จากนั้นซายะก็กลับไป จิคุสะจากหน้าแดงก็กับเป็นปกติทันที
" เคนรีบกลับกันเถอะก่อนที่ท่านมุคุโร่จะอารมณ์เสียปกว่านี้ " จิคุสะ
" นั้นสิ " ที่มุคุโร่อารมณ์ เสียไม่รู้ว่าเป็นเพราะโคลมไม่สนใจหรือฮิเมะไม่เห็นหัวเขากันแน่ แต่อย่างไรในวันพรุ่งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่วกเขาจะเห็นแก๊งคิวโยวมิฮานะนั้นเอง
ด้านแก๊งคิวโยวมิฮานะ
" ทุกคนฉันโทรไปบอกคุณผู้ดูแลแล้วพรุ่งนี้ถึงไทยไปพักที่บ้านได้เลย "
" เตรียมตัวรับตำแหน่งของครอบครัวยังมิกะ " คุไค
" พร้อมแล้วเจ้าค่ะพี่คุไค " มิกะ
" พี่ทำเรื่องล่าออกโดนไม่ผ่านพวกคณะกรรมการคุมกฎให้แล้ว "
" ขอบคุณเจ้าค่ะ แต่พวกมิกะขอไปแก้แค้นก่อนได้ไมเจ้าค่ะ ^ ^ " มิกะ
" ได้สิ " คุไค
" ผมไปด้วยนะครับ " น้องเซย์
" ได้สิจ๊ะน้องเซย์ " รินะ ใครๆๆก็อิฐฉาน้องเซย์เพราะได้กลผู้หญิงมากที่สุดโดยไม่ผิด ตัวจริงของแก๊งคิวโยวมิฮานะที่มาพร้อมจะเรียกเลือดของคุณผู้ชายทุกคนไม่ว่าจะประเภทไหน และความลับของเมอร์ริน่า มิกะ
และครอบครัว พวกคุณจะรู้เป็นคนแรกเลย ร้อมแล้วหรือยัง ถ้าพร้อมแล้วเขามาอ่านในตอน การแก้แค้นกับแก๊งคิวโยวมิฮานะกลับไทย ได้เลย

                                                                                                                                                                                 

เหมียว หง่าว