คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พบเจอ
1
พบเจอ
ปัจจุบัน…
“พี่ขอโทษนะ พี่ไม่ไหวกับเธอแล้วล่ะ เธอมันปากร้าย หยิ่ง แถมยังบ้าอีกต่างหาก!”
ฉึก!
“แต่ยังไงก็ขอบใจสำหรับการดูแลของเธอนะ ฉันน่ะได้กินอาหารแพงๆ ตั้งหลายอย่าง”
ฉึก! ฉึก!
“เราเลิกกันเถอะนะ เฟรย์ย่า :)”
ฉึก! ฉึก! ฉึก!
ฉันยืนอ้าปากค้างมองผู้ชายที่รักกำลังเดินจากไปอย่างเงียบๆ...
=[]=
มะ…ไม่จริงใช่มั้ย เขาไม่ได้บอกเลิกฉันหรอกใช่มั้ย! TOT!!
ฉันทรุดฮวบลงกับพื้น ปล่อยให้น้ำตาที่กักไว้ไหลเป็นทาง อะไรกัน! นี่ฉันโดนทิ้งเหรอเนี่ยT^T ฉันคบกับพี่เจมส์มา 1 ปีเองนะ แถมฉันก็ไม่ได้บ้าอย่างที่พี่เจมส์ว่าด้วย! TOT!!
“ฮือๆๆๆ TTOTT โฮๆๆๆๆ”
ฉันปล่อยโฮดังอย่างไม่อายใคร ไอ้พี่เจมส์บ้า! ไหนบอกว่ารักฉันไง! TOT บอกได้ทุกวี่วันแต่ไหงกลับมาขอเลิกง่ายๆ แบบนี้ล่ะ! T^T
ระ…หรือว่าพี่เจมส์มีคนอื่น -O- ฮือๆ ถ้ามันมีคนอื่นได้…
ฉันก็ต้องมีได้!!
ฉันลุกขึ้นยืน ปาดน้ำตาก่อนจะตะโกนด่าไอ้พี่เจมส์ที่กำลังเดินหัวเราะไล่หลัง
“ไอ้บ้า!อย่ามาให้เห็นหน้าอีกนะ! หนอย...หนอย... ไอ้...โอ๊ย! >O<”
ฉันหายใจแรงเพราะเหนื่อย เหอะ! ต่อไปนี้ฉันจะเป็นคาสโนวี่สุดหยิ่ง! ไม่ว่าใครที่เห็นต้องสยบแทบเท้าฉันทุกราย! จำไว้! เจอเฟรย์ย่าคนนี้แน่!!
แล้วเจอกัน!! ไอ้พี่เจมส์!!
วันต่อมา…
“เฟรย์!นี่แกทำอะไรเนี่ย!! มันผิดกฎโรงเรียนนะ! =[]=”
ฟ็อกเทล เพื่อนสนิทฉันพูดขึ้นเมื่อเห็นฉันในลุคเปรี้ยว โฮะๆ ^O^ ก็เมื่อวานฉันกลับไปนอนคิดว่าจะทำยังไงให้ตัวเองเป็นคาสโนวี่ได้ วันนี้ฉันเลยไม่แต่งชุดนักเรียนแต่แต่งชุดแส็กสั้นสีเหลืองจี๊ด แต่งหน้าทาปากให้ดูเปรี้ยว
นี่แหละแผนฉัน! ฉันจะให้ไอ้พี่เจมส์มาหลงรักแล้วมากราบแทบเท้าฉันเลย! วะฮ่าๆๆๆ กร๊ากกก (นาง เอกนะคะนางเอก -_-;)
“แกว่าฉันดูดีป่ะ” ฉันถามฟ็อกเทลโดยไม่ตอบคำถามที่มันถามมา
“แกไม่ฟังที่ฉันพูดเลยเหรอ -_- แต่โคตรเซ็กซี่อ่ะ กระโปรงนี่ก็สั้นเสมอหูเหลือเกิน ก้าวขานิดเดียวคงเห็นหมด =.,= เอ๊ย! แกเป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย!”
“ฉันจะเป็นคาสโนวี่” ฉันก้มตัวลงไปกระซิบใกล้ๆ หูฟ็อกเทล ที่ต้องก้มเพราะส้นสูงที่ฉันใส่มันตั้ง 5 นิ้ว! ใครจะกล้าแบบฉันล่ะ เสี่ยงเดินๆ อยู่แล้วล้มคอหักโคตร T^T
“แกบ้าไปแล้วจริงๆ ด้วย =[]= ยัยเฟรย์ย่า”
ฉันไม่สนใจคำพูดยัยฟ็อกเทล แต่หันไปมองพวกผู้ชายพวกนั้นก่อนจะคิดอะไรบางอย่างออก
ฟึ่บ!
ฉันกระโดดขึ้นนั่งบนโต๊ะเรียนแล้วไขว่ห้าง เพื่อนผู้ชายทุกคนหันมามองแล้วซี้ดปากกันกระจาย
“ใครอยากได้สาวสวยๆ เดินคู่มั่ง >.O” ฉันขยิบตาแล้วม้วนปาก
ฟึ่บๆๆๆๆๆๆ
อู้ววว=.= เสน่ห์ฉันใช่ย่อยนะ มีแต่คนยกมือ ทั้งห้องด้วยซ้ำมั้ง=[]= แต่ก็ดี นี่ก็จุดเริ่มต้นเล็กๆ ของคาสโนวี่อย่างฉันล่ะนะ
ฟุ่บ!
ฉันกระโดดลงจากโต๊ะแล้วขยิบตาอีกทีก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเอง
“แกบ้าไปแล้วเฟรย์=[]=!!”
“ฉันก็อยากเป็นคาสโนวี่นี่นา”
“…แกกับพี่เจมส์เลิกกันแล้วเหรอ”
ฉันชะงักเกือบจะทันที ใช่ เราเลิกกันแล้ว เราเลิกกันเพราะไอ้พี่เจมส์มีคนอื่น ฉันเกลียดเขาที่สุด!
“ก็อย่างงั้นแหละ แต่ฉันฉันรู้ว่ามันไปมีคนอื่น ฉันก็เลยไม่คิดมาก แถมไอ้บ้านั่นมันก็ไม่ได้ติดใจฉันสักเท่าไหร่หรอก ”
“โหหหห=O= นี่หรือคือคนอกหัก”
ฉันเอานิ้วชี้แตะปากฟ็อกเทลแล้วส่ายหัวเบาๆ “จุ๊ๆๆ อย่าเอาฉันไปรวมกับคำว่า ‘อกหัก’ ซิจ๊ะ”
“จะ ‘อกหัก’ หรือ ‘ไม่อกหัก’ มันก็ไม่น่าจะเกี่ยวกับการทำผิดกฎโรงเรียนนี่ครับ”
เสียงบุคคลที่สามดังขึ้นจากด้านหลังฉัน ยัยฟ็อกเทลหน้าเหวอไปแล้ว =[]= ว่าแต่…จะเหวอทำไมหว่า
-_-;
ฟึ่บ!
ฉันหันไปมองต้นเสียง โอ๊ะ! O_oหมอนีเป็นใครน่ะ หล่อจังเลย *O* เขากำลังยืนยิ้มอย่างน่ารัก ผมสีคาราเมลของเขาเหมาะกับรูปหน้าเรียวหล่อ จมูก ตา ลำตัวเขาก็สมส่วนไม่ผอมมากหรืออ้วนมาก พูดง่ายๆ ก็คือทั้งตัวเขาดูดีหมดจดเลยนั่นแหละ ♥/ / /♥
“คุณเป็นใครคะ *O*” ฉันถามไปโดยที่สายตายังจ้องเขาไม่เลิก
เขามองฉันอย่างอึ้งๆ ก่อนจะหัวเราะน่ารักส่งกลับมา “จำไม่ได้จริงๆ ด้วยสินะ ^^”
“O_o?”
“ประธาน =[]= แกตายแน่เฟรย์ย่า” ฟ็อกเทลพูดขัดขึ้นก่อน ฉันหันไปมองมันอีกทีก่อนจะกระซิบถาม
“เขาเป็นใครอ่ะ หล่อจังเลย ไม่คุ้นหน้าเลยด้วย >/ / /<”
“O[]O นี่แกไม่รู้จักประธานนักเรียนเหรอไงกัน!”
ประธานนักเรียนเหรอ O_o จริงสิ! หล่อแบบนี้คงได้เป็นประธานนักเรียนก็เหมาะกับเขาแล้วล่ะ */ / /* (ได้ข่าวว่าไม่เกี่ยวกันนะ -*-)
“แล้วทำไมแกต้องช็อกแบบนี้ด้วยล่ะ”
“โธ่! ยัยบ๊องเอ๊ย ประธานนักเรียนคือคนที่ดูแลโรงเรียนนะ! แล้วแกมาทำผิดกฎแบบนี้ก็ต้องโดนตัดคะแนนไงเล่า!”
“ก็แค่ตัดคะแนนเอง =^=”
“โอ๊ยยย เฟรย์ย่าคะ! ตอนนี้คุณอยู่เกรดที่เท่าไหร่คะ! 3.00 นะคะ! แล้วเรื่องเรียนคุณก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง แล้วคะแนนจะเหลือไปเท่าไหร่ละคะคุณ!”
รายการแฉแต่เช้า! =[]=!! ยัยเพื่อนปากพุดเดิ้ล!
“หุบปากไปเลย!” ฉันแว้ดใส่ฟ็อกเทลก่อนจะลุกขึ้นแล้วกอดอก จ้องคุณประธานรูปหล่อคนนี้ไม่วางตา
“คุณน่าจะเข้าใจนะคะ วันนี้ฉันทำผิดกฎเป็นครั้งแรก คงไม่ตัดคะแนนหรือทำอะไรฉันหรอกเนอะ T^T”
ฉันบีบน้ำตาแล้วร้องกระซิกๆ (เสแสร้งอย่างเห็นได้ชัด -*-) คุณประธานรูปหล่อนี่ก็ดูอึ้งๆ กับการกระทำฉันเหมือนกัน แต่เขาก็ยังยิ้มมาให้ฉัน ^^
คงจะไม่ทำโทษฉันแล้วสินะ!
“กรุณาตามผมมาที่ห้องพักประธานด้วยนะครับ J”
ครืนนนน
ไอ้รูปหน้ายิ้มหล่นทับ TOT
“โธ่ คุณประธานคะ ฉันทำผิดกฎวันแรกเองนะคะ *O*” ฉันส่งสายตาอ้อนวอนเขา แต่จู่ๆ เขาก็ดึงสมุดที่อยู่ในกระเป๋าเขาออกมา (บอกตรงๆ เล่มหนามากนะ! - -!!) เขาเปิดไล่ไปทีละหน้าก่อนจะมาหยุดยิ้มที่หน้านึง
“นางสาวเฟรยลีน(เฟรย์-ยะ-ลีน) หรือเฟรย์ย่า ทำผิดกฎโรงเรียนไปแล้ว 50 ข้อ แต่งหน้ามาโรงเรียน ใช้อำนาจข่มผู้อื่น และ…”
“หยุด!!!>O<” ฉันเข้าไปปิดปากเขา ประธานหัวเราะฮึๆ ก่อนย้ำกับฉันอีกรอบ
“งั้นช่วยตามมาที่ห้องพักประธานด้วยนะครับ ”
ฉันเกลียดไอ้หน้ายิ้มนี่ที่สุด! -_-+
@ ดาดฟ้าโรงเรียน
อย่าถามว่าทำไมมาที่นี่ ฉันเป็นคนบอกเขาเองแหละว่าไม่อยากไปที่ห้องประธานนั่น แต่ขอมาต่อรองที่นี่แทนและเขาก็ยอมให้ง่ายๆ ด้วย (แอบคิดว่าถ้าฉันขอให้ตามมาเพื่อมาฆ่าอะไรเทือกๆ นี้จะมามั้ย -*-) ฉันที่ยืนเกาะตาข่ายรั้วอยู่หันไปหาประธานคนเดิมก่อนจะจับผมที่ปลิวเพราะลม
“ฉันขอร้องล่ะ อย่าตัดคะแนนฉันเลยนะ T^T ฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ววว”
อย่าคิดว่าเฟรย์ย่าจะทำยั่วหรืออะไรนะ ฉันทำไม่เป็นนักหรอก เป็นแต่อ้อนแบบนี้แหละ แหะๆ TOT
คุณประธานนี่ทำหน้าเหวอนิดๆ แต่ก็ปรับสีหน้าได้อย่างรวดเร็ว
“ผิดคาดแฮะ นึกว่าจะมาทำยั่วหรืออะไรประมาณนั้น J”
“อย่าคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงแบบนั้นสิ”
“งั้นขอถามหน่อยว่าทำไมถึงแต่งตัวผิดระเบียบ”
“เรื่องของฉัน -3-”
“ผมไม่ตลก”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ฉันหน้าเสียนิดๆ ก่อนจะยิ้มแหยๆ ให้เขาแล้วเสมองไปทางอื่น
“…นี่คุณจำผมไม่ได้จริงๆ เหรอเนี่ย”
เขาพูดขึ้นจนฉันต้องหันไปมองเขา จำอะไรได้ เราเคยเจอกันด้วยเหรอ O_o
“หมายความว่าไงคะ O_O”
“…ฮึๆ ผิดคาดอีกแล้ว คุณนี่ทำอะไรที่ผมไม่คาดคิดได้เสมอๆ เลยนะ ”
“…”
เขาหัวเราะนิดๆ ก่อนจะล้วงกระเป๋าเสื้อหยิบอะไรบางอย่างออกมาแล้วสวมมันไปที่หน้า
แว่นตาไงล่ะ O_O ว่าแต่มันเกี่ยวอะไร…เอ๊ะ?
“เฟรย์ย่าครับ ผมแอบชอบคุณมานานแล้ว เป็นแฟนกับผมไหมครับ”
O_O!!!
“ผมรู้! แต่ผมจะแย่งคุณมา! …เป็นไง พอจะจำอะไรได้บ้างหรือยัง ”
O_O!!!!!! ฉันช็อก!! เพราะว่า…เขาคือคนที่ฉันหักอกไปเมื่อปีก่อน…!!!
“ตอนนั้นจนถึงตอนนี้คุณอาจจะยังไม่รู้ชื่อผม ผมชื่อฟรานซ์ เคยเป็นเด็กบ้าเรียนมาก่อน แต่ตอนนี้ปรับลุคมาเป็นแบบนี้เพราะ…คุณ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบแฝงความเยาะไว้ด้วย ฉันถอยหลังไปหลายก้าวเพราะเซนิดๆ เฮ้ย ไม่จริงอ่ะ =[]=
“เฟรย์ย่า คุณเป็นอะไรไป O_O” เขาทำท่าจะมาดูฉัน ฉันปัดมือเขาออกกะจะวิ่งหนีแต่ส้นสูงที่ใส่มามันดันพลิกซะก่อน ฉันตาโตด้วยความตกใจก่อนจะหลับตาปี๋เพราะรู้ว่าเจ็บหนักแน่ …แต่เอ๊ะ?
ฟุบ!!
ฟรานซ์(เปลี่ยนสรรพนามเรียบร้อย) เข้ามาโอบฉันไว้ไม่ให้ล้ม ตอนนี้ฉันกับเขาก็เลยดูเหมือนกำลังกอดกันอยู่ แอร๊ยยยยยยยย >/ / /< (ไปแล้วนางเอก -_-;)
“เป็นอะไรมั้ย O_O เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
“เจ็บ…ที่เท้า” ฉันละสายตาจากเขาก่อนจะมองขาตัวเอง เมื่อกี้มันพลิกเต็มๆ แรงเลยแหละ TOT
“ส้นเท้าพลิกเหรอ เดี๋ยวดูให้นะ”
ฉันตามอารมณ์เขาไม่ทันเลยแฮะ =[]= เมื่อกี้ยังดูเย็นชาอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงมาดูแลกันแบบนี้ล่ะ
“มันคงไม่เป็นไรมากหรอก อาจจะเดินกระเพลกๆ หน่อยนึงอ่ะนะ…”
“ฟรานซ์!! เราเป็นแฟนกันนะ!”
จู่ๆ ฉันก็โพล่งออกไป ฟรานซ์ดูตกใจมาก เขาตาโตก่อนจะปรับสีหน้าเป็นแบบเดิม
“รู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมา J”
“รู้! เมื่อก่อนฉันติดแฟนมาก ก็เลยทำตัวขวางโลกแบบนั้น แต่ตอนนี้ฉันตัดสินใจแล้ว! ฉันจะคบกับนาย นายยังรักฉันอยู่ใช่มั้ยล่ะ! ฉันก็รักนาย!”
ฉันพูดรัวบ้าง เขาตาโตหนักกว่าเดิมอีกสองเท่า O_O
แต่…
…บอกตรงๆ ฉันโกหกย่ะ =..=
ทำไมฉันจะไม่รู้ล่ะ ที่เขาทำแบบนี้คงจะแก้แค้นฉันที่เคยหักอกเขาไป ทำดีให้รักจากนั้นก็ทิ้ง… (แต่ข้อสันนิษฐานของฉันก็มีคำว่า ‘คงจะ’ ด้วยอ่ะนะ >_<)
“ฮึๆ ถ้าฉันคบกับเธอฉันขอตายดีกว่า… จำได้มั้ยว่าใครเคยพูด J”
ฉันแทบจะกระอักเลือดให้ตายซะตรงนี้ เฮอะ! ก็คำพูดนั่นเมื่อปีก่อนฉันเป็นคนพูดกับเขาแบบนั้นไงล่ะ! (เปิดดูอีกรอบล่ะกันนะ)
“เอ้อ!! นายอยากตายก็ตายไปเล้ย!! โดดตึกลงไปเลย!! >O<”
เขาไม่ตอบ แต่หัวเราะฮึๆ ก่อนจะเดินไปที่ตาข่ายก่อนจะปีนขึ้น O_O เฮ้ยๆๆๆ =[]=
“นายจะทำอะไรน่ะ!OoO!!”
“ฆ่าตัวตายไง ”
“นายจะบ้าเหรอ!อย่านะ!”
“แล้วแมวตายไหนบอกให้ฉันตายกันล่ะ ”
ยอกย้อน!!
“เฮอะ!ฉันไม่ยุ่งกับนายแล้ว! จะตายก็ตายไป!” ฉันหันหลังจากเดินกลับแต่ลืมไปว่าเจ็บเท้าอยู่ ส้นเท้าฉันเลยพลิกอีกรอบ ตอนนี้ไม่มีใครรับแล้วฉันเลยไปกองกับพื้นด้วยความเจ็บ TOT
“โอ๊ย!!อูย…”
เจ็บจนน้ำตาไหลเลยอ่ะY_Y พระเจ้า หนูจะไม่ใส่ส้นสูงนี่อีกแล้วววT_T!
“เฟรย์ย่า!!>O<!!”
แย้กกก! =[]= เสียงนั่นไม่ใช่ตาฟรานซ์นะ แต่เป็นยัยฟ็อกเทลต่างหาก ยัยนี่มาจากไหนเนี่ย!
“เฟรย์ย่าาาาาา แกเป็นอะไรหรือเปล่า ฉันแอบดูมานานแล้วล่ะ ขอโทษที่ไม่ได้ช่วยนะ ไอ้ประธาน!”
ยัยฟ็อกเทลพูดกับฉันเสร็จก็หันไปตวาดใส่ฟรานซ์ที่ยืนพิงตาข่ายอยู่ ไม่คิดจะช่วยกันเลยสินะ -*-
“ไอ้พี่บ้า!ทำไมไม่ช่วยเฟรย์ฮะ! แย่ที่สุด!”
เอ๊ะ! O_O
“ฉันก็ช่วยไปแล้วไงรอบนึง แล้วก็หยุดตีได้แล้ว!”
“เดี๋ยวๆๆๆ นี่มันอะไรน่ะ พี่?หมายความว่ายังไงกัน =[]=” ฉันถามขัดขึ้น สองคนนั้นหันมามองฉัน (ที่ยังนั่งอยู่ -*-)
“นี่เธอยังไม่ได้บอกเฟรย์ย่าจริงๆ เหรอ”
ตาฟรานซ์หันไปถามฟ็อกเทลด้วยสีหน้างงสุดขีด ฉันเลยมองตามแล้วทำหน้าฉงน - -?
“อื้ม ก็ไม่อยากบอกอ่ะ อายเขา”
“เฮ้!”
“ฟังฉันหน่อยสิวะ!!!แล้วตอบคำถามฉันด้วยโว้ยยยยย!!!!!!!!” ฉันตะโกนอย่างเหลืออด ไอ้สองคนนี้เถียงกันไม่ฟังที่ฉันถามเลยเหรอไงกันฟะ! (แถมฉันยังนั่งจุ๊มปุ๊กอยู่ที่เดิมอีกด้วย)
“ก็ตานี่คือพี่ชายฉันเองแหละ ฟรานซ์กับฟ็อกเทล ชื่อคล้ายๆ กันนี่ไง =^=”
“แล้วทำไมไม่เคยบอกฉัน!” ฉันแว้ดใส่ยัยฟ็อกเทลทันที มันหน้างอแล้วทำปากจู๋ใส่
“ก็ไม่มีใครถาม ฉันก็ไม่บอกสิ -3-”
“งั้นดูเพื่อเธอเองแล้วกันนะ ฉันไปก่อนล่ะ อ้อ!เรื่องคะแนนวันนี้อนุโลมให้ล่ะกัน ไปล่ะ >_O”
ฟรานซ์ขยิบตาให้ฉันครั้งนึงก่อนจะเดินออกไปเลย (เก๊กท่านัก เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยว! =^=//)
ปิ๊ง! จู่ๆ ฉันก็คิดอะไรบางอย่างออกมา ฮึๆๆๆ นายเสร็จฉันแน่…
แล้วเจอกันนายฟรานซ์!!!
วันต่อมา…
“โอ้โหO.,O”
“แม่เจ้าาา=.,=!!”
“สุโค่ยยยย-,,-”
ฉันเดินผ่านเสียงซุบซิบที่ว่ามาจนถึงห้องเรียน ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉันโตขึ้นอย่างเห็นได้ชัด บางคนเลือดกำเดาพุ่งออกมาด้วย ฮึๆ…
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (ไปจริงๆ ซะแล้วนางเอกฉัน -_-;)
อย่าถามว่าทำไมหัวเราะบ้านแตกแบบนี้ >O<เพราะวันนี้ฉันแต่งตัว (ไม่ถูกระเบียบ) มาอีกแล้ววว^O^ วันนี้ฉันใส่ชุดแส็กสีแดงแปร๊ดมาเลยล่ะจ้า แถมชุดมันก็สั้นเสมอหูซะเหลือเกินนน หน้าตาก็แต่งจัดเต็ม ส่วน… ส้นสูงที่ใส่ก็เหลือแค่ 3 นิ้วพอ = =; (ก็เท้ายังเจ็บอยู่ นี่นา ดูเหมือนจะบวมๆ เขียวๆ ด้วย TOT)
“เฮ้ย!!!OoO!!! เฟรย์ย่า!!!”
เสียงปรี๊ดบ้านแตกของยัยฟ็อกเทล= =!
“เบาๆ หน่อยฟ็อกเทล…”
“ไม่เบาแล้วโว้ยยย เมื่อวานไม่เข็ดหรือไง!!” ฟ็อกเทลรีบปรี่เข้ามาแล้วแว้ดใส่ฉันทันที แต่ฉันก็ไม่สนใจ เดินไปนั่งที่ตัวเองแล้วหยิบนิตยสารมานั่งอ่านแบบไม่แคร์สายตาใคร
“เฟรย์ย่า!!แกเป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย!! เมื่อวานไม่เข็ดหรือไงกัน อ๊ากกก=[]= บ้าไปแล้ว!!”
“ฉันบอกว่าให้แกพูดเบาๆ ยังไงล่ะ ฉันรำคาญ”
“โอ๊ยยย ตายๆๆๆๆ แกคิดยังไงถึงทำแบบนี้ฟะ!”
“ฉันจะเป็นคาสโนวี่” ฉันพูดเสียงเรียบแล้วพลิกหน้าหนังสือ
“ไอ้บ้า!!คาสโนวี่มันต้องตามจีบผู้ชายไม่ใช่เหรอไงกัน แกจะมาแต่งตัวแบบนี้แล้ว…!!”
ฉันยื่นนิ้วชี้ไปแตะปากมัน ก่อนจะหันไปมองทางประตูห้อง ฉันแอบเห็นไอ้พี่เจมส์มาส่องด้วยแหละ O_O
“ฉันไม่จำเป็นต้องไปตามจีบคนอื่นหรอก แค่…นั่งไขว้ห้าง” ฉันพูดพร้อมกับนั่งไขว้ห้าง พวกผู้ชายซี้ด ปากกันกระจาย
“…หรือแค่หันไปขยิบตาให้…” ฉันหันขยิบตาให้พวกผู้ชายที่มาส่อง ไอ้พี่เจมส์หัวเราะฮึๆ ในลำคอแล้วสบตากับฉันด้วยสายตายั่วยวน
“…แค่นี้ก็พอแล้วล่ะฟ็อกเทล”
ครืดดดดด!
เสียงประตูห้องเปิดอย่างแรง ฉันหันไปมองคนที่เปิด อุ๊! O.o! ฟรานซ์นี่หน่า! =[]=
“ประธาน =[]= แย่แล้วเฟรย์”
ฟ็อกเทลพูดอย่างอึ้งๆ ฉันยิ้มร่าออกมาอย่างดีใจ ^____^ ก็อย่างที่บอก ฉันจะทำให้พี่เจมส์มันรู้สึกผิด กลับมาสยบแทบเท้าฉัน อีกอย่าง…ฉันจะจีบหมอนี่ด้วย! ดักคอก่อนจะถูกแก้แค้น T_T ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวแน่ะ! ^_^ Y
“เมื่อวานผมอนุโลมให้แล้วนะ วันนี้ยังจะฝืนกฎอีกเหรอ :)”
ฟรานซ์เดินมาทางฉันแล้วพูดยิ้มๆ พวกผู้ชายที่มาส่องสลายตัวไปหมดแล้ว ฉันเลยลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับเขาก่อนจะยิ้มส่งให้ ^_^
“สวัสดี เช้านี้อากาศดีเนอะ^0^//”
“อากาศดี แต่อารมณ์คนมันไม่ดี” เขาหุบยิ้มแล้วพูดด้วยสีหน้าโกรธๆ เล่นเอาฉันสะดุ้งไปเลย
“เมื่อวานอนุโลมให้แล้วยังจะฝืนกฎอีกเหรอ!!”
กรี๊ดดดด TOT ฟรานซ์โกรธจริงๆ เหรอเนี่ย เขาปรี่เข้ามาจับไหล่ฉันแล้วเขย่าๆ เลยอ่ะ ฉันไม่ได้แต่งชุดแล้วทำให้ใครตายน้าาาา
“ขะ…ขอโต๊ดดดTTOTT”
แง คราวนี้ฉันกลัวจริงๆ นะ T^T เขาดูน่ากลัวมากจริงๆ
“ตามมานี่เลย!” ฟรานซ์ดึงแขนฉันแล้วลากให้ออกจากห้อง ฉันยื้อสุดชีวิต แต่ส้นสูงนี่มันดันไหลไปกับพื้น ฉันเลยถูกลากไปจริงๆ ม่ายน้าาาT_T!!
“ประธาน!รุนแรงไปหรือเปล่า เฟรย์เขาก็คนนะ!”
ฟ็อกเทล! เธอคือแม่พระของฉัน! T_T!
“นั่นสิ ประธานใจร้าย!”
“ใจร้ายๆๆๆๆๆๆๆ” ทุกคนช่วยสมทบกัน แต่ฉันว่ามันไม่เกิดประโยชน์อะไรหรอก Y^Y
“หยุด!!!!!”
ฟรานซ์ตะโกนอย่างเหลืออด ทุกคนรวมทั้งฉันสะดุ้งพร้อมๆ กัน
“เฟรยลีนเขาทำผิดกฎนะ! ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองด้วย!! จะให้อภัยอีกมันก็ไม่ถูก”
“…”
ทุกคนเงียบ….
ฟรานซ์หันมายิ้มมุมปากให้ก่อนจะลากฉันออกไปจากห้อง ม่ายยยT[]T
“นั่งลงสิ ”
ฟรานซ์ผายมือไปที่เก้าอี้หน้าโต๊ะประธานนักเรียน ฉันมองหน้าเขาก่อนจะกระแทกตัวลงบนเก้าอี้ เขายืนกอดอกอยู่ตรงหน้าฉันก่อนจะพูดออกมา
“เฟรย์ย่า ทำไมถึงแต่งตัวมาอย่างนี้ล่ะ เมื่อวานผมอุตส่าห์…”
“ฉันอยากเจอนาย”
“O_o?!”
“เมื่อวานฉันก็บอกแล้วว่าฉันอยากคบกับนาย ฉันเลยจะทำผิดกฎแล้วจะได้เจอนายทุกวันไงล่ะ ^O^”
ฉันแอบเอานิ้วไขว้หลังไว้ด้วย ก็โกหกนี่นา =..=
“…พูดผิดพูดใหม่ได้นะ :)”
“ฉันพูดถูกแล้ว”
เขาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะโน้มตัวลงมาล็อกตัวฉันไว้กับเก้าอี้
“อยากคบกับฉัน?บ้าน่า เมื่อปีก่อนเธอยังบอกว่าจะตายถ้าได้คบกับฉันอยู่เลย ^^”
“นั่นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ฉันรักนายแล้ว คบกับฉันเถอะนะ ^^;”
“ได้สิ ”
เอ๋? O_O
ง่ายขนาดนี้เชียว =[]=
“ฉันจะคบกับเธอ ถ้าฉันตายไปก่อนล่ะนะ ”
“=[]= นายมันบ้า!”
เขาส่ายหน้าเบาๆ “อย่าพูดแบบนั้นสิครับ เฟรยลีน”
“เฮอะ!นายได้เจอฉันทุกวันแน่! แม้ว่าฉันจะโดนไล่ออกเพราะทำผิดกฎฉันก็จะมาหานาย!”
“ไม่จำเป็นต้องทำผิดกฎให้เสียคะแนนไปเปล่าๆ หรอก แค่เธอเดินมาที่ห้องประธานนี่เธอก็เจอฉันแล้ว”
“ก็ฉันอยากยั่ว…!! เอ่อ…คือฉันหมายถึงทำให้พวกผู้ชายหลงรักน่ะT-T;;”
ไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้วจ้า TOT
เขาหัวเราะเสียงใสก่อนจะขยับตัวออก ฉันถอนหายใจเบาๆ ด้วยความโล่งอก -.-
“เหตุผลฟังดูดีมากนะ ”
“ใช่ๆ ฮ่าๆTOT”
ก็รู้ว่าประชด แต่ทำไงได้เล่า! T^T!!
“โอเคๆ ไม่ถามอะไรมากแล้ว แต่ขอร้องอย่างนึงได้มั้ย?”
“O_O!ฉันให้นายได้ทุกอย่าง!!”
“เปลี่ยนชุดซะ!ฉันเตรียมชุดเธอไว้ให้แล้ว!”
=[]=
เขาเปิดตู้เสื้อผ้า (ที่เอามาตั้งไว้ทำไมก็ไม่รู้) ออก โอ้มายก็อด =[]= ชุดนักเรียนเต็มเลย ทั้งผู้หญิง ทั้งผู้ชาย เขายกชุดนักเรียนออกมาหนึ่งชุดแล้วยื่นให้ฉัน ฉันรับมาด้วยสีหน้าหงอๆ เอาเถอะ เปลี่ยนให้ก็ได้ TOT
“แล้วที่เปลี่ยนล่ะ =^=”
เขาไม่ตอบแต่หยิบรีโมทขึ้นมาแล้วกดปุ่มไปทางตู้เสื้อผ้า มายก็อด!!! =[]=!! จู่ๆ ตู้เสื้อผ้าก็หมุนเองได้ ด้านหลังมันมีช่องว่างคนเข้าได้ทั้งตัว เข้าไปได้หลายคนเลยด้วยมั้ง
โอ้!!! O[]O!!
ฮายเทคโนโลยี =[]=!
“เข้าไปสิ เดี๋ยวฉันปิดให้ เสร็จเมื่อไหร่ก็เคาะเรียกล่ะกัน”
“=[]=”
“อย่ามัวแต่อึ้ง!เข้าไป!!”
“ค่าๆ >O<” ฉันรีบแจ้นเข้าไปในตู้นั่น เขากดรีโมทอีกรอบตู้ก็หมุนกลับ ฉันล่ะทึ่งกับที่นี่จริงๆ =..=;
เอาเป็นว่ายกแรก (เริ่มเกมตั้งแต่เมื่อไหร่) ฉันแพ้เขาไป แต่ยกที่สองเขาต้องแพ้ฉันแน่! =^=
“เร็วๆ เข้า!ฉันมีเวลาไม่มากนะ! ถ้าช้าเดี๋ยวจะตัดคะแนนจริงๆ ล่ะ!”
…เชื่อฉันเถอะนะ TOT
ความคิดเห็น