คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Am@zon!!! I : 5 >>> กลางตลาดเอดินเบิร์ก 100%
“ยายมาทิลด้า ตื่นซักทีสิยะ” เสียงหวานตะโกนดังลั่น แต่ก็ไม่ทำให้คนที่นอนอยู่สะทกสะท้านแต่อย่างใด นัยน์ตายังคงหลับพริ้มอย่างเป็นสุข จนคนปลุกต้องสะบัดหน้าด้วยความโมโหและบ่นกระปอดประแปดใส่
“นี่ถ้าเธอยังตื่นสายแบบนี้แล้วเราจะไปซื้อของกันทันไหมเนี่ย” เมื่อเห็นทั้งตะโกนใส่ก็แล้ว เขย่าตัวก็แล้วไม่เป็นผล เจ้าหญิงแห่งเอเธนส์ตัดสินใจที่จะร่ายมนตร์ใส่คนนอนทันที
“เฮ้ย!!!” ได้ผลทันตาเมื่อคนขี้เซาสะดุ้งพรวดขึ้นมาทันที หลังจากถูกน้ำสาดใส่เข้าเต็มๆหน้า มือบางยกขึ้นลูบหน้าลูบตาตัวเองก่อนจะยิ้มกวนๆแล้วส่งคำพูดเรียบๆกลับไปให้
“ขอบใจที่เอาน้ำมาให้ล้างหน้าถึงที่”
“ยินดีย่ะ แต่ว่าเธอน่ะรีบไปแต่งตัวซักทีสิ จะไปซื้อของใช้กันไหมเล่า” เอฟิน่าเร่งอย่างหงุดหงิด เจ้าหญิงแห่งอเมซอนเพียงแต่ยิ้มแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป
หลังจากวันสอบวันนั้น เธอกับเอฟิน่าก็มาพักอยู่ในหอพักเล็กๆที่ให้เช่าอยู่ในเอดินเบิร์ก ที่ราคาถูกแบบสุดๆด้วยความที่เป็นคนขี้งกไปนิด ด้วยที่เธอเป็นคนเลือกเองจึงทำให้เอฟิน่าวีนแตกทันทีเมื่อเห็นสภาพห้อง แต่ผลสุดท้ายก็ต้องจำยอมอยู่อย่างช่วยไม่ได้
ก็เพราะรู้ดีว่า มาทิลด้า แห่งอเมซอน นั้นประหยัดขนาดไหน...
แม้ในยามเช้าตรู่เช่นนี้ แต่ตลาดเอดินเบิร์กกลับคึกคักไปด้วยบรรดาชาวเมืองที่เข้ามาจับจ่ายข้าวของ หรือชาวต่างเมืองที่แวะเวียนเข้ามาซื้อของพื้นเมืองไว้เป็นที่ระลึก นอกจากนั้นยังรวมถึงเหล่านักเรียนโรงเรียนเอดินเบิร์กที่มาเพื่อซื้อข้าวของเครื่องใช้สำหรับภาคการศึกษาใหม่ที่กำลังจะเริ่มต้นในสัปดาห์หน้า
หญิงสาวสองคนที่เดินเข้ามาเรียกความสนใจจากคนรอบข้างได้ในทันใด คนหนึ่งท่าทางสง่างามหยิ่งผยองมาดนางพญาเต็มที่ อยู่ในชุดอย่างเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ ส่วนอีกคนมีใบหน้านิ่งๆและเรียบเฉยอ่านอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดได้ยาก ท่าทางแสดงออกถึงความเข้มแข็งและเป็นนักรบ และอยู่ในชุดเรียบง่ายเช่นบุรุษ
“นี่ เดินหามาตั้งนานแล้วนะ ตกลงจะเอาร้านไหนกันแน่” คนไม่ชอบเดินตลาดเริ่มบ่นพึมพำขึ้นมา เรียกสายตาดุๆจากเพื่อนข้างตัว
“ไม่ต้องบ่นเลยนะ มาทิลด้า ฉันเดินตลาดกับเธอทีไรก็บ่นทุกที เดี๋ยวก็เจอเองแหละ... นั่นไง ร้านนั้นไง” มือเรียวชี้ไปยังร้านขายของเบ็ดเตล็ดที่ใหญ่ที่สุดในเมืองซึ่งตั้งอยู่ข้างร้านขายหนังสือเก่าๆอีกร้าน
ภายในร้านมีคนมากมาย และส่วนใหญ่เป็นนักเรียนเอดินเบิร์กด้วยกันทั้งสิ้น และต่างกำลังเลือกอุปกรณ์การเรียนที่มีให้เลือกแทบทุกชนิดภายในร้าน
“ฉันไปดูคทาก่อนแล้วกันนะ” เอฟิน่าพูดขึ้นแล้วเดินไปทางมุมที่มีคทาวางโชว์อยู่ในตู้ เสียงประกาศสรรพคุณต่างๆนานาของคทาที่ได้ยินแว่วเข้าหู
“ไอซ์เบิร์น เดอะเกรท เป็นคทารุ่นใหม่ล่าสุดที่เพิ่งผลิตออกมา...” มาทิลด้ามองตามร่างของเพื่อนสาวที่เดินตรงไปยังตู้โชว์คทาที่มีเด็กหนุ่มหน้าสวย ผมและตาสีน้ำตาลคนหนึ่งยืนฟังคนขายประกาศสรรพคุณอยู่ แล้วแสงสว่างจากคทาก็เรืองแสงไปหมดอย่างแสดงให้เห็นถึงความแก่กล้าในพลังเวทมนตร์
นัยน์ตาสีเขียวเบือนกลับมายังแผงขายดาบที่วางอยู่อีกมุมของร้านอย่างสนใจมากกว่า แต่เมื่อมองราคาแล้วก็ต้องเดินหนีทันที ถึงเธอจะเป็นถึงเจ้าหญิงแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะนั่งกินนอนกินอยู่บนกองเงินกองทอง ดังนั้นข้าวของอะไรที่ไม่จำเป็นจริงๆเธอจะไม่ซื้อทั้งนั้น
พลันเจ้าหญิงแห่งอเมซอนก็ถึงกับสะดุ้งเฮือก เมื่อสังเกตเห็นร่างของใครบางคนที่ยืนอยู่ตรงบริเวณตู้ขายคทา คนที่กำลังยืนคุยอยู่กับเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลหน้าทะเล้นคนนั้น ถึงกับทำให้มาทิลด้าตกใจ
นายคนนี้อีกแล้ว...
อยากรู้หมอนี่มีอะไร เธอถึงได้สนอกสนใจนักหนา...
คนเราหน้าตาเหมือนกันมีได้ตั้งเยอะแยะ ไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นคนคนเดียวกันเสมอไปนี่
มาทิลด้าสั่นศีรษะไปมาเพื่อขับไล่ความคิดบ้าๆให้ออกไปจากหัวสมอง ก่อนคิดว่าควรให้ความสนใจกับรายการของอีกยาวเหยียดที่ยังไม่ได้ซื้อ
“มาทิล ฉันได้คทาใหม่แน่ะ รุ่นใหม่ล่าสุดเลยนะ” เสียงหวานที่คุ้นเคยทำให้มาทิลด้าหันกลับไปมองคทาที่อยู่ในมือของเพื่อนสาวทันที
“ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ”
“จะบ้าหรือไงยะ นี่ยังไม่ได้ซื้ออย่างอื่นกันเลยนะ” เอฟิน่าแหวใส่อย่างเหลืออด
“ก็จะไปซื้ออยู่นี่ไงเล่า ร้านขายหนังสือข้างๆนี่ก็มี” คนพูดพูดพร้อมกับชี้ไปยังร้านข้างๆ ทำให้นางพญาแห่งเอเธนส์ค้อนปะหลับปะเหลือกใส่คนขี้งกตลอดกาล
“นี่ เธอเป็นเจ้าหญิงแห่งอเมซอนนะ ไม่ใช่ขอทานแห่งอเมซอน ขี้เหนียวจริงๆ ท้องพระคลังอเมซอนน่ะยังไม่หมดง่ายๆหรอกย่ะ ซื้อมันร้านนี้แหละ จะได้ไม่ต้องเสียเวลามากมาย”
คนฟังถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายหลังจากคำบ่นที่ตามมาอีกมากมายของเจ้าหญิงเอฟิน่า แล้วสุดท้ายก็ต้องยอมซื้อแบบเรียนและอุปกรณ์อื่นๆที่ร้านเดิมเสียทุกอย่างโดยมีเอฟิน่าคอยเลือกสรรอันที่มีราคาและดีให้
“ตกลงเธอจะกลับได้หรือยัง” เสียงหน่ายดังมาจากปากของเจ้าหญิงแห่งอเมซอนที่ตอนนี้กลายเป็นผู้มีหน้าที่เป็นลูกหาบหิ้วข้าวของพะรุงพะรังของเพื่อนสาวคนข้างหน้าที่ตอนนี้กำลังเลือกซื้อเครื่องประดับอยู่ภายในร้านหนึ่ง โดยมีเธอยืนคอยอยู่หน้าร้าน
“เดี๋ยวๆ” เจ้าหญิงแห่งเอเธนส์ขยับปากพูดในขณะที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาเลือกสร้อยคอราคาแพงลิบลิ่วที่มาทิลด้าไม่กล้าเดินเฉียดเข้าไปในร้าน
“งั้นเธอจะเลือกอะไรก็รีบๆเลือกซะ ฉันหิวจะตายอยู่แล้วเนี่ย งั้นเดี๋ยวฉันไปหาอะไรกินก่อนแล้วกัน เสร็จเมื่อไหร่ตามมานะ” ลูกหาบจำเป็นตะโกนเข้าไปในร้านจนคนรอบข้างหันมามอง แล้วเธอก็เดินหิ้วของออกไปอย่างไม่พูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง
“นี่ ยายมาทิล เดี๋ยวก่อนสิ” เอฟิน่ารีบร้องเรียกเอาไว้ แต่ทว่าสายไปเมื่อร่างของเจ้าหญิงแห่งอเมซอนได้หายไปจากสายตาเสียแล้ว
“ป้าคะ ไอ้นี่ลูกละเท่าไหร่” พูดพร้อมกับหยิบลูกพลับฉ่ำขึ้นมาลูกหนึ่ง หญิงวัยกลางคนที่แต่งกายอย่างแม่ค้ายิ้มแย้มให้ ก่อนเอ่ยตอบอย่างใจดี
“สองเคจ้ะ แม่หนู”
ได้ยินเช่นนั้น มือบางจึงหยิบเงินออกมาส่งให้แม่ค้าพร้อมกับรับลูกพลับลูกที่ถืออยู่มากัดกร้วมอย่างหิวสุดๆในขณะที่เท้าก็ก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆอย่างไม่คิดจะสนใจอะไรอีกนอกจากผลไม้ที่ถืออยู่ในมือ
“หิวมากขนาดนั้น”
เสียงทุ้มที่ดังขึ้นทำให้ปากที่กำลังอ้าจะกัดลูกพลับชะงักกึก ก่อนที่ใบหน้าคมหวานเงยขึ้นมองคนพูดขัดจังหวะการกินของเธอ
เพราะนัยน์ตาสีเขียวคมกริบที่ฉายแววดุกร้าวทำเอาร่างสูงสะดุ้งอย่างตกใจ ก่อนจะส่งยิ้มให้ร่างที่หอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรังตรงหน้า
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายไม่ทราบ” เสียงห้วนจัดดังมาจากปากงามๆ ใบหน้าของเจ้าหญิงแห่งอเมซอนยามนี้ดุจัด
“เปล่านี่ ฉันแค่แปลกใจก็เท่านั้นเอง” ชายหนุ่มผมน้ำตาลทองตอบกลับ ดวงตาสีเขียวที่เป็นประกายวาววับดูอ่านความยาก
เห็นเช่นนั้น มาทิลด้าผู้ซึ่งไม่ชอบไปมีเรื่องกับใครก็หันหลังกลับในทันใด ขาเรียวงามก้าวฉับๆออกไปอย่างไม่มีท่วงท่าของเจ้าหญิงแสนสง่างามหลงเหลืออยู่เลยสักนิดจนคนที่มองตามอ้าปากค้างอย่างประหลาดใจสุดๆ
นี่หรือเจ้าหญิงแห่งอเมซอน...
100 แว้วๆ
ความคิดเห็น