ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : He is my boy - ตอนที่ 1 ความจริง
สวัสดีครับ เราเคยรู้้้จักกันรึเปล่า ?
ฮ่าๆๆ ไม่ใช่ละๆ อย่าสนใจไรต์เลย
ไรต์แค่ชอบเรียกร้องความสนใจ 5555
เลื่อนลงไปอ่านกันถอะครับ อาจมีคำผิดอยู่ ขอโทษด้วยน้า ^^
ฮ่าๆๆ ไม่ใช่ละๆ อย่าสนใจไรต์เลย
ไรต์แค่ชอบเรียกร้องความสนใจ 5555
เลื่อนลงไปอ่านกันถอะครับ อาจมีคำผิดอยู่ ขอโทษด้วยน้า ^^
บางที .. แอบรักคนใกล้ตัวก็มีดีที่ได้ใกล้ชิด
แต่..มันเจ็บตรงที่พูดออกไปไม่ได้
“คอยดูนะ ชอนดุง กลับมาเมื่อไหร่จะตีให้เข็ดเลย ! แม่ก็ไม่อยู่อีก โอ้ย ! ปัญหาเยอะจริงๆ” บยองฮี ยืนบ่นน้องชายอยู่หน้าบ้าน หลังจากที่ไปเที่ยวด้วยกัน ก็ทิ้งให้เค้าอยู่คนด้วย แล้วพอบอกจะกลับบ้าน จนถึงป่านนี้ก็ยังไม่กลับมา
“กลับมาแล้วครับ !”
“กลับมาได้สักทีนะ ตัวแสบ” บยองฮีพูดด้วยน้ำเสียงเรียบจนทำเอาคนฟังถึงกับเสี่ยวสันหลัง “ไปไหนมา ชอนดุง !” บยองฮีขึ้นเสียงกับซังฮยอน
“เอ่อ…ผ ผมไปเดินเล่นแถวๆนี้มาครับ”
“งั้นหรอ… แล้วซึงโฮล่ะ?”
“ซึงโฮฮยองเค้า … โอ้ย ! อย่ามาถามผมตอนนี้ได้มั้ย ผมไม่อยากนึกถึงเรื่องนั้นตอนนี้ !!”
ซังฮยอนตะคอกใส่บยองฮี ก่อนจะวิ่งขึ้นห้องไป
“ย่าๆ ! ชอนดุงอ่า เป็นอะไรเนี่ย ..” ไม่มีเสียงตอบรับ
“เป็นอะไรของมันเนี่ย ?!” บยองฮีบ่นคนเดียวก่อนจะเหลือบไปเห็นเพื่อสนิทที่เดินมาด้วยสีหน้าที่โคตรมีความสุขจนบยองฮีอดแซวไม่ได้ “เห้ย ! ห้อย ยิ้มหน้าบานมาเชียว”
“อ้าว ! ไอนวด ฮ่าๆๆ ก็คนมันมีความสุขนี่หว่า”
“อะไรวะ บอกมั่งดิ ! ซึงโฮ”
“จำน้องฮยอนอาได้ป่ะ ?”
“คนที่แกบอกว่าจะจีบอะหรอ ? จำได้ๆ ทำไมหรอ”
“วันนี้ฉันไปส่งน้องเค้าที่บ้านด้วยแหละ ฮ่ะๆ ไว้มีข่าวดีเมื่อไหร่จะบอกนะเว้ย แต่อีกไม่กี่วันนี้แกก็ต้องไปแล้วอะ งั้นเดี่ยวจะลงทุนโทรไปบอกเลยละกัน ฮ่าๆ” ซึงโฮพูดก่อนจะเดินขึ้นบ้านไป ทิ้งให้บยองฮียื่น งง อยู่คนเดียว
“ซึงโฮ ไปกับฮยอนอา แล้วไอตัวแสบมันอารมณ์เสียอะไรของมันเนี่ย.. หรือว่า .. โอ๊ย น้องชายฉัน .. นานแค่ไหนแล้วล่ะเนี่ย ดุงอ่า”
“ชอนดุงอ่า ชอนดุง ซังฮยอน ธันเดอร์ ดุงๆ ดุงกี้ ตื่นแล้วยัง ?” บยองฮีตื่นขึ้นมาเคาะประตูห้องน้องชายแต่เช้า “ตื่นแล้วครับ ฮยองจะเรียกชื่อผมเยอะแยะทำไมเนี่ย”
บยองฮีไม่ตอบอะไร เอาแต่จ้องหน้าซังฮยอน “ฮยองมีอะไรหรอครับ”
“อ่อ เมื่อวานนี้อะ แม่โทรมาบอกว่า แม่จะกลับไปอยู่ฟิลิปปินส์”
“หะ ?! อย่าบอกนะว่าแม่จะให้ผมย้ายไปด้วย ไม่เอาอ่า”
“เปล่าหรอก แม่แค่ฝากมาถามว่า อยู่คนเดียวได้รึเปล่า พรุ่งนี้พี่ก็จะไปอังกฤษแล้วนะ”
“อยู่ได้ครับ ไม่ต้องห่วง ทำอย่างกับว่าผมอยู่ อนุบาลหนึ่งอย่างนั้นแหละ ผมโตแล้วนะ เออ..ว่าแต่ พรุ่งนี้ฮยองก็จะไปแล้วอะ ผมคงคิดถึงหน้าดู” ซังฮยอนพูดก่อนจะทำหน้าเบ้ใส่พี่ชาย “ฮ่าๆ แหม่ พี่ไม่อยู่ ทำเป็นงอแงไปได้ แต่จะว่าไป พี่ไม่อยู่ แม่ก็ไม่อยู่ เหงาตายแน่ๆ ซังฮยอน ฮาๆๆ” ในขณะที่สองพี่น้องกำลังคุยกัน “ไอนวด ๆ ไอนวดเอ้ย !”
เมื่อได้ยินเสียงเรียกนั้น บยองฮีและซังฮยอนก็รีบออกไปดูทันที
“มีอะไรแต่เช้าว่ะ ห้อย !” บยองฮีตอบด้วยยความหงุดหงิด
“มีข่าวดีมาบอก เมื่อคืนอะ น้องฮยอนอาโทรหาด้วยแหละ โอ๊ย ตื่นเต้นๆสุดอะ ไม่รู้ไปได้เบอร์ฉันมาจากไหน คิคิ ” บยองฮีที่ได้ยินเช่นนั้นรีบหันไปหาน้องชาย ที่ตอนนี้สีหน้าดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ “ฮยองจะมาบอกแค่นี้หรอ ? คิดว่าเค้าโทรมาหา แล้วเค้าจะชอบ ฮยองหรอ คิดไปเองทั้งนั้นแหละ ฮยองอะ” ชอนดุงพูดออกมาไม่ทันได้คิด
“ทำไม ?! อิจฉาหรอ หึ อย่างนายคงรักใครชอบใครไม่เป็นหรอก ถึงได้มาว่าคนอื่นเค้าแบบนี้เนี่ย” ซึงโฮตอบกลับชอนดุงด้วยความโกรธ
“ง งั้นหรอ ผ ผมคงรักใครไม่เป็นจริงๆนะแหละ”
“เห้ย ! เป็นไรว่ะ ทำไมวันนี้ไม่เถียงล่ะ” ซึงโฮถามด้วยความแปลกใจ เพราะทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ชอนดุงจะเป็นคนชนะตลอดแต่วันนี้กลับ ยอมง่ายๆซะงั้น
ชอนดุงไม่ตอบอะไรแต่เดินคอตกเข้าบ้านไป ซึงโฮที่ยืน งง ก็กำลังคิดว่า นี่เค้าด่า ไอเด็กแสบนั้นแรงเกินไปรึเปล่าเนี่ย “ชอนดุง มันเป็นอะไรของมันว่ะ จีโอ” ซึงโฮหันไปถามเพื่อนที่ยืนมองอยู่ข้างๆ “ช่วงนี้อารมณ์มันขึ้นๆลงๆ อย่าสนเลย…”
“อืมๆ งั้นไปก่อนนะ ไอนวด” บยองฮีพยักหน้าให้เพื่อนรัก “เฮ้อ ! คนหนึ่งไม่ยอมแสดงออก คนหนึ่งไม่รู้อะไร แย่แน่ๆ ชอนดุงอ่า” บยองฮีพูดกับตัวเองก่อนจะ เดินขึ้นบ้านไป
จะบอกว่าสั้นไปมั้ย ? ขอโทษนะคับ
พอดีไรต์ยังรู้สึกไม่พอใจเนื้อหาบางส่วน
เลยได้แต่ ลบ ลบ แล้วก็ลบ สัญญาว่าตอนหน้า
จะลงยาวกว่านี้ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านฮะ ^^ *ยกมือไหว้*
จะบอกว่าสั้นไปมั้ย ? ขอโทษนะคับ
พอดีไรต์ยังรู้สึกไม่พอใจเนื้อหาบางส่วน
เลยได้แต่ ลบ ลบ แล้วก็ลบ สัญญาว่าตอนหน้า
จะลงยาวกว่านี้ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านฮะ ^^ *ยกมือไหว้*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น