คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : แพนด้า
จ้ากกกกก ! วันนี้สอบวันสุดท้ายแล้วด้วย ฉันต้องทำข้อสอบให้ได้ อิอิ ^o^ แฟรงกี้จะได้ภูมิใจในตัวฉันสักที
“มินิ ทำไมยูหน้าเหมือนหมีแพนด้าจัง”
ไอ้บ้าเดรโก! -_-* แต่เอาเถอะที่เขาพูดมามันก็จริงนั่นแหละ เมื่อคืนฉันอ่านหนังสือติวตัวเองทั้งคืน อืม..ฉันนอนตีสองได้มั้ง ไม่ใช่โอเวอร์อะไรเลยนะ แต่ฉันโง่ต่างหาก T_T ท่องเท่าไหร่ก็ไม่เข้าหัวเลยใช้เวลาไปนานนิดนึง
“เรื่องของไอ ยูไม่เกี่ยว”ฉันเบ้ปากใส่เพื่อนหน้าหล่อแต่กวนโอ๊ย “มาไอๆยูๆอะไรของนายหา! ปกติไม่เห็นพูดแบบนี้เลย”
“เรื่องของไอ ยูไม่เกี่ยว”
ชะ..ช็อค ! =[]=
อีตาบ้าเดรโกรเชิดหน้าอย่างอ้อนเท้า แล้วเดินลอยหน้าลอยตาลงบันไดไปเลย กร๊าซซซ ! หมั่นไส้ -o-
ที่โรงเรียน
“ฉันจะไปหาแฟรงกี้สักหน่อยนะ พี่เฮนรี่”
“เหวอ! เวลาเช้าๆนี่นะ เดี๋ยวเข้าสอบไม่ทันหรอก”
ถึงเฮนรี่จะแค่แก่เดือนกว่า ฉันก็ต้องเรียกพี่นั่นแหละ เพราะฉันสัญญาไว้แล้ว -o-
“ไม่เป็นไรหรอกน่า แค่แป๊ปเดียว”
“กร้อบ ! ให้ยัยนี่ไปเถอะครับลูกพี่”
อีตาออสตินกัดแอปเปิ้ลแล้วพูดขึ้น ยี้ แอปเปิ้ลเต็มปากยังจะพูดอีกไม่มีมารยาทจริงๆเลย =_=
“ใช่ๆ ยังไงฉันก็จะไปเรียนอยู่แล้ว แล้วฉันก็อยู่ห้องเดียวกับแฟรงกี้ด้วย ให้มินิไปกับฉันก็ได้ถ้านายห่วงว่าจะเกิดอันตราย”เดรโกบอก
“ก็ได้”เฮนรี่ถอนหายใจ
แล้วเราก็แยกเป็นสองกลุ่ม
“ฮุ้ยยย สาวๆพวกนั้นสวยเป็นบ้าเลยอ่ะ*o*”
“ตาประกายเลยนะยะ มีสาวสวยอย่างฉันให้ดูนายน่าจะชินได้แล้ว” เดรชะงักเล็กน้อย แล้วหันมามองฉันอย่างเบื่อหน่าย
“ฉันไม่ชอบคนเตี้ยๆอ่ะ ไม่ใช่สเป้ค! =[]=”
จะ..จุก ! T^T
“ชิ ! นายก็ไม่ใช่สเป้คเหมือนกันย่ะ”
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจที่ฉันพูด เขาระริกระรี้แล้วหันมาพูดกับฉันอย่างรวดเร็ว
“อยากได้เบอร์ เดี๋ยวฉันไปหาสาวๆพวกนั้นก่อนแล้วกัน เธอไปก่อนเลยเดี๋ยวฉันตามนะ”
“ห้ะ ! ก็นา..”
ฟิ้วว ~
ยังไม่ทันจบประโยคอีตาเดรก็วิ่งตาสาวๆกลุ่มนั้นไปซะแล้ว บ้าเอ้ย ! ไหนว่าจะดูแลฉันไงยะ เห็นผู้หญิงทีไรก็เป็นแบบนี้ทุกที
“หวัดดีมินิ”
แซมโบกมือทักทายฉันมาตั้งแต่ไกลๆ พอเห็นหน้าฉันเขาก็ตาเหลือกแล้วรีบพูดว่า
“ขอโทษครับ จำคนผิด”
“แต่แซ...”
“พอดีว่าผมคิดว่าเป็นคนที่รู้จักน่ะครับ” แซมสบตาฉันสักแวบนึง “แต่ดูแบบนี้แล้วไม่ใช่ชัวร์”
ฟิ้ว ~
แล้วเขาก็ไปอีกคน =[]=
เฮ้ย ! ฉันส่องกระจกแล้วเมื่อเช้านี่อุตส่าห์ใช้แป้งตบๆ แล้วใช้รองพื้นทาแล้วนี่ยังไม่หายเป็นหมีแพนด้าอีกเรอะ T^T รู้สึกขาดความมั่นจายยยยยยย
หมับ!
“โอ๊ะ..O_O” ฉันรีบหันมาทันทีที่ข้อมือฉันถูกคว้าไว้โดยใครคนหนึ่ง แล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก “อัคคีนั่นเอง”
“ใช่ ฉันมีเรื่องอะไรจะคุยกับเธอหน่อย”
“กับฉัน?”
“อืม..”เขามองซ้ายมองขวาเหมือนกับต้องการแน่ใจว่าจะไม่มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญโผล่มา “เราไปหาที่เงียบๆดีกว่านะ”
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น