คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : เกิดเรื่อง
“แว้กกก !! นายมาได้ไง จ้ะ..พี่ชายสุดที่ร้ากกกก”
“ผู้หญิงอะไรตกใจน่าเกลียดจัง-*-“ โง้ยย เฮนรี่ก็เป็นไปกับเขาอีกคนหรอเนี่ย=[]= “ไม่ต้องมาพูดดีทำเนียนกลบเกลื่อน บอกความจริงมานะ!!”
“โวยวายอะไรกันวะ ! ออกไปจากบริเวณหน้าห้องฉันทั้งหมดชิ่วๆ” เสียงโวยวายของแฟรงกี้ดังขึ้น เขาคงจะหัวเสียที่มีแต่คนมารบกวนเวลาทำการบ้านของเขา T_T
ปังง!!
เฮนรี่ผลักประตูเข้าไปในห้องแฟรงกี้แล้ว ว้ายๆๆๆ หนีเลยดีกว่าโฮะๆๆๆ
หมับ ~
ถึงสมองจะสั่งอย่างนั้นก็ช้ากว่าฝ่ามือ อรหันต์ของเฮนรี่เขาเดินมามาคว้ามือฉันแล้วลากเข้าห้องแฟรงกี้อย่างไม่ใยดี
ปังงง!! แฟรงกี้ตบโต๊ะด้วยอารมณ์เดือดแล้วหันมามองเราอย่างเอาเรื่อง แงT_T เขาตั้งใจเรียนกว่าที่คิดนะเนี่ย
“แกคิดว่าแกกำลังทำอะไรหา!!” เฮนรี่ตะโกนใส่หน้าแฟรงกรี้อี้อี้>_<(ยังมีอารมณ์เล่น) แฟรงกี้หน้าแดงก่ำอย่างโกรธจัด แล้วมองมาทางฉันอย่างอาฆาตแค้น เขาจะจับฉันหักคออยู่แว้ววเราออกไปเหอะT^T
“ฉันก็กำลังทำการบ้านน่ะสิโว้ย!! ทำไมแกคิดว่าฉันทำอะไร”
“อย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน!!”
“จะ..ใจเย็นๆก่อนนะ ฮิๆ^^” ฉันรีบห้ามทัพอย่างกล้าๆกลัวๆ
“หุบปาก!!” แต่..ทั้งสองก็ดันหันมาสามัคคีชุมนุมกันตะคอกใส่ฉัน อุ้แง หนูกลัวT^T
“แกบอกมานะ ทำไมยัยนี่ถึงร้องไห้เป็นเป็ดขี้เหร่ออกมาแบบนั้น แล้วยังออกมาจากห้องแกด้วย ฉันตามหามินิตั้งหลายชั่วโมง”
“มินิไม่อยากเจอแกมั้งเลยมาหลบภัยอยู่ห้องฉัน แล้วทำไมฉันต้องทำอะไรยัยนี่ด้วยในเมื่อให้ฟรีๆฉันก็ไม่เอา.. อ้อ!แล้วที่สำคัญยัยนี่ก็ขี้แยมาแต่ไหนแต่ไรแล้วด้วย!”
“แก ! แกกล้าดียังไงมาพูดแบบนี้!!” เฮนรี่เริ่มโกรธจัดแล้วพุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อ(ชุดนอน)ของแฟรงกี้ แต่แฟรงกี้ไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไร แค่ยืนยิ้มและยักคิ้วกวนๆใส่เท่านั้น ไอ้นี่มันช่างวอน=_=
“แกจะต่อยฉันหรอ ต่อยสิๆ^^”
“ไม่นะ !! เฮนรี่นายจะทำแบบนี้ไม่ได้ ว้ายยยย>_<” ฉันรีบวิ่งไปแกะมือเฮนรี่ออกจากคอเสื้อไอ้แฟรงขี้ =_= ไม่เยี่ยงนั้นละก็ หมอนี่ได้เจอหมัดหนักๆของบอดี้การ์ดสุดหล่อของฉันแน่ ก็เล่นยิ้มวอนบาทาซะแบบเนี้ย -_-^ แรกๆฉันก็แกะไม่ออกหรอกแต่ในที่สุดฉันก็สามารถมือเฮนรี่ออกได้ ฮุๆ ภูมิใจ>o<
“เธอเข้าข้างมันหรอมันว่าเธอนะ!!” อุ๊ยย โดนโอป้า(พี่ชาย)ตะคอกใส่เลยเรา T_T
“แล้วแกเดือดร้อนอะไรด้วย!”
“ฉันไม่ได้เข้าข้างนะT^T” ฉันรีบส่ายหัว
“แกนี่มันวอนโดนจริงๆ” เฮนรี่กัดฟันกรอด
“ทำไมแกต้องเดือนร้อนด้วยล่ะ J “ แฟรงกี้หรี่ตาลงอย่างจับผิด แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
“ก็! ก็..เพราะมินิเป็นน้องของฉันไงล่ะ”
“แต่ไม่ใช่น้องแท้ๆ J “
เฮนรี่กระทืบมันเลย ฉันไม่ห้ามและ =_=
“พ่อของมินิมีพระคุณกับฉันมาก ทำไม! แกมีปัญหาอะไรหา!!”
“จริงเร้อ”
“จริงสิ” เฮนรี่ตอบ
“แน่นะ?”
“แน่สิ”
“ไม่ขี้จุ๊นะ”
“ไม่ได้ขี้จุ๊เบเบ๋”
“ฉันว่าพวกนายเริ่มมั่วละ ตั้งแต่ฉันตกจากสวรรค์มาเกิดยังไม่เคยได้ยินเลย” ฉันทำหน้าเอือมๆ เฮนรี่เริ่มขมวดคิ้วอย่างจริงจังอีกครั้ง สงสัยพึ่งจะรู้ตัว -_-^^^
“ฉันจริงจังนะเว้ย ไอ้นี่มันคงอยากโดนกระทืบจริงๆ!!” เฮนรี่เข้าโหมดโหดอีกครั้ง
“เหรอจะเข้ามาตอนไหนก็บอกด้วยนะ จะได้เตรียมตัว^^”
“นายอย่ามีเรื่องเลยนะ เตรียมตงเตรียมตัวอาร้ายยยย” ฉันโอดครวญ
“เตรียมตัวหนีว้อยยยยยยย ไอ้บ้านี่มันเรียนการต่อสู้มา ถ้าหน้าหล่อๆฉันเสียโฉมใครหน้าไหนมันจะรับผิดชอบ”
ไอ้เราก็นึกว่าแน่ =_=
“หึ!”
“เพราะฉันไม่ได้เรียนการต่อสู้มาเหมือนแกหรอกน่า แต่ถึงได้สู้กันจริงๆฉันก็ไม่ยอมแพ้แกแน่”
แฟรงกี้กอดอกแล้วพูดด้วยเสียงหนักแน่น ชะอุ๊ยเท่ง้อววว>///<
“อย่าทะเลาะกันเลย เฮนรี่เดี๋ยวฉันจะไปเล่าให้ฟังข้างนอกนะ อ้อ..แล้วแฟรงกี้นายทำการบ้านต่อเถอะ ฉันไม่รบกวนแล้ว เดี๋ยวให้ฉันเอาปลามาเสิร์ฟให้มั้ยกินปลาแล้วฉลาดน้า^^”
ฉันพูดอย่าเอาอกเอาใจแฟรงกี้ หุๆคราวนี้แหละเขาจะต้องใจอ่อนกับฉัน เพราะว่าฉันน่ะหวังดีกับเขา และเขาก็จะ..
“บอกตัวเองอยู่เหรอ เก็บไว้กินเองเถอะ=_=!”
ไอ้บ้า ฉันจะฆ่าแกกกกกก T^T
“คิดว่าเรื่องจะจบง่ายๆหรอฮะ!”
“พอๆไปกันเฮนรี๊T^T” ฉันทั้งลากทั้งฉุดเฮนรี่ให้ออกจากห้องแฟรงกี้แต่เขาก็พยายามขืนตัวไว้ นี่แรงคนหรือควายฟะ หนักแง้ง T_T
“แล้วไงเหรอ เข้ามาเซ่” ไอ้บ้าแฟรงกี้นี่ก็บ้าจี้ไปตามเฮนรี่อีก เขายกมือขึ้นมาทำท่าจะสู้แล้วกระดิกนิ้วเรียกให้เฮนรี่เขาไปหาอย่างกวนๆ แล้วมีหรือที่เฮนรี่จะทนไหวเขาสะบัดฉันออกอย่างแรงด้วยความลืมตัวจนร่างฉันกระเด็นไปกระแทกเข้ากับบางอย่างที่หน้าห้องแล้วล้มลงอย่างไม่เป็นท่า
O_O !! ว้ายยยฉันเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อสิ่งที่ฉันล้มทับมันคือ … เดรโก ! เพื่อนฝรั่งขี้นก!!(ติดมาจากแฟรงกี้) แล้วปากฉันยังไปชนกับแก้มขาวๆของเดรโกซะด้วย กรี๊ดดดดดดดดดดด!!>o<
การต่อสู้ทุกอย่างหยุดชะงักแล้วทั้งเฮนรี่กับแฟรงกี้ก็ร้องขึ้นพร้อมกัน
“เฮ้ย!!!!”
ความคิดเห็น