คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ในป่า
“กรี้ดๆ นายมาจับมือฉันทำไมเนี่ย ฉันจะเก็บมืออันบริสุทธิ์ผุดผ่องของฉันไว้ให้ออสตินจับเพียงผู้เดียว>o<” เซย่าโวยวายลั่นในขณะวิ่งอยู่ในป่า
“งั้นฉันจะปล่อยเธอไว้ตรงนี้แหละ หนีตายเองก็แล้วกัน”
แต่เมื่ออัคคีทำท่าจะปล่อยเธอก็แทรกขึ้นอีกทันที
“กรี้ดครั้งนี้ถือว่าเป็นเหตุสุดวิสัย ฉันยอมให้จับก็ได้ L ”
“ฟังนะฉันไม่ได้อยากจะหนีมากับเธอเลยจริงๆ เพื่อเห็นแก่มนุษย์ด้วยกันหรอกนะฉันเลยต้องเอาเธอมาด้วยถ้าขืนโวยวายไม่เลิก ฉันจะขอเป็นคนเลวแล้วทิ้งเธอไว้ให้โดนยิงไส้ไหลอยู่นี่แหละ” อัคคีพูดอย่างรำคาญแล้วเลี้ยวไปทางขวาอย่างไม่มีทางเลือก นี่มีแต่ป่ากับป่าแท้ๆเลย เขาคิด
“ขอโทษจ้ะT_T อ้ะว่าแต่ทำไมมันมาคนเดียวล่ะ”เซย่าถามอย่างแปลกใจในขณะที่พยายามเร่งฝีเท้าตามอัคคีให้ทัน เธอเห็นคนเสื้อดำหนึ่งคนถือปืนวิ่งไล่ตามแม้ว่ามันจะอยู่ไกลๆ ไอ้บ้านั่นมันไม่เหนื่อยรึไงฟะ ฉันจะตายแล้ว เซย่าคิดอย่างหงุดหงิด
“มันคงตามมินิกับแฟรงกี้ไปล่ะมั้ง” อัคคีตอบ
“โอ้ะจริงด้วย นายเป็นกิ๊กกับมินิเหรอ เป็นชู้คนมันบาปนะ”
“สงสัยเธอจะได้ตายในป่าจริงด้วยลาก่อน สวัสดี”
“กรี้ดดดด>o<” เซย่ากรีดร้องอย่างตกใจแล้วจับมืออัคคีไว้แน่น “ฉันจะไม่พูดแล้วจ้ะ จะเป็นคนดีพูดแต่สิ่งดีๆมีสาระ”
“ทางที่ดีหุบปากดีกว่านะ!”อัคคีบอกอย่างเหลืออด
“อุ้บ!! OxO” เซย่ารูดซิปปากแล้วทำตาปริบๆ
[Mini Talks]
“แฟรงกี้จ้ะ นายไม่เหนื่อยหรออุ้มฉันวิ่งแบบนี้”
“แฮ่กๆๆ เธอพูดเล่นเหรอ จะตายอยู่แล้ว” แฟรงกี้หยุดวิ่งแล้วปล่อยฉันให้ลองยืนดู
โงนเงน โงนเงน~
“ดูเหมือนว่ายังไม่ดีขึ้นเลยอ่ะT_T”
ปังงงง!!!
“กรี้ดดดด ดีขึ้นแล้วว” กรี้ดเสร็จฉันก็วิ่งเร็วดุจจรวดจะพุ่งไปดาวอังคารเลยก็ว่าได้ ฉันขมวดคิ้วมองแฟรงกี้ที่ยืนอ้าปากเหวออยู่ “เอ้า เร็วๆสิ จะยืนรออะไรเล่า”
“เธอหายดีแล้วเหรอ”
ปังงง!!
“เออออ!!!”
เราทั้งคู่วิ่งพรวดไปข้างหน้าราวกับวิ่งหนีน้ำป่า
หมับ!
แฟรงกี้คว้าแขนฉันแล้วเราทั้งคู่ก็วิ่งๆไปโดยไม่รู้ว่าจะไปหยุดตรงไหน
ตึกๆๆๆ
แฮ่กกก ๆ T^T เหนื่อยว้อยยย กระสุนมันยังไม่หมดสักทีเหรอฟะ ยิงๆอยู่ได้ถ้ากระสุนหมดเมื่อไหร่ แม่จะวิ่งไปกระทืบให้หายหัวเหม่งเลยคอยดู๊ !!
ปังงง!!
แต่ตอนนนี้... หนีตายก่อนดีกว่า กรี้ดกร้าด T_T
“แฟรงกี้เราจะไปไหนดีอ่ะ ทำไมตอนนี้มองไปทางไหนก็มีแต่ต้นไม้ แล้วตอนนี้ไอ้หัวเหม่งมันก็หายไปแล้วด้วย ดูเหมือนว่าเราจะวิ่งมาไกลมากเลยทีเดียว เมื่อกี้ยังได้ยินเสียงปืนอยู่แหม็บๆ”
“ฉันเป็นใคร ฉันแฟรงกี้นักวิ่งสมัยประถมเลยนะ เรื่องแค่นี้ซำบายมั่ก”
“แต่แฟรงกี้ตั้งแต่ตอนม.ต้นขึ้นมานายวิ่งได้ที่โหล่นะO_o”
“จะรื้อฟื้นให้มันได้อะไรขึ้นมา! L”
“ขอโทษจ้ะ Sorry Sorry Sorry Sorry เน กา เน กา เน กา”
“เธอกำลังล้อเล่นอยู่รึไง”
พรึ่บๆๆ(O_O ) ( O_O) ฉันรีบส่ายหัวปฏิเสธแล้วมองดูรอบๆ มองไปทางไหนก็มีแต่ต้นไม้(ก็มันอยู่ในป่า) อ้ากกกกกกก!แล้วทางไหนจะเป็นทางกลับวะเนี่ย ถอดแบบออกมาเหมือนกันอย่างกับฝาแฝด
“ฟ..แฟรงกี้ นายว่ามันแปลกๆมั้ย มองไปทางไหนมีแต้ต้นไม้อ่ะ ฉันจำทางกลับไม่ได้เลย ขืนย้อนไปมีหวังสมองกระจุยแน่ๆ”
“เธอก็กำลังพูดเล่นอยู่เหรอ ถึงจะย้อนกลับไปก็หาทางกลับไม่เจอหรอกนะ -_-*”
“มะ..หมายความว่าไงอ่ะT_T”
“เธอเคยได้ยินมั้ยหนีเสือปะจระเข้อ่ะ”
“ห้ะ! จระเข้มาเหรอ”
“น่ากลัวกว่านั้นอีก ”เขาว่า “เรากำลังหลงป่า-*-“
“กรี้ดดดดดดดดดดดดดด>o<”
“กรี้ดกร้าดดดดดด”
ฟะ..แฟรงกี้ =[]=
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะจ้ะ มีกำลังใจอัพมากๆเลยอิอิ >o<
ความคิดเห็น