คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ep 8 งานเข้า
“ฉัน..ทำไม”
อัคคีหรือที่ทุกคนรู้จักกันในนามอารอนพูด ใบหน้าเริ่มซีดเผือด
“แกต้องเป็นพ่อฉันชาติที่แล้วแน่ๆเลย ฉันถึงได้รู้สึกถูกชะตากับแกนัก”
แฟรงกี้ทำสีหน้าครุ่นคิดอย่างหนัก จนฉันแทบจะขำก้ากออกมา
“เฮ้อ..ไอ้บ้านี่ !! จริงๆเลย ถ้าแกจะรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาถูกชะตากับฉันนักหรือยังคิดว่าฉันเป็นพ่อแกเมื่อชาติที่แล้วแกก็บวชทดแทนบุญคุณฉันเลยเป็นไง” อัคคีระบายออกมาอย่างเหลืออด ถ้าให้ทายเขาคงลุ้นแทบตายเลยล่ะเมื่อกี้ แฟรงกี้นี่ก็เหลือเกินจริงๆ ฉันก็ อกจะระเบิดต้องยกออก(-_-*) จะตายชัก กลัวว่าเขาจะจำอัคคีได้ ไม่ยักรู้ว่าคนฉลาดๆจะมีความคิดติ๊งต๊องล้ำเลิศแบบนี้ -_-^
“ไอ้กร๊วกนี่ คุณสมบัติฉันยังไม่พร้อมจะบวชได้ไง”
“ยังไงวะ” เดรโกที่เงียบอยู่นานถามขึ้นบ้าง
“ฉันเป็นกระเทย”
“เฮ้ย!!” เราทั้งสามคนพูดพร้อมกัน เราจ้องแฟรงกี้ด้วยสีหน้าประหลาดใจ เดรโกรีบกระโดดโหยงมาหลบอยู่ข้างหลังฉันอย่าหวาดกลัว อยู่ๆแฟรงกี้ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาราวกับอดกลั้นมานาน กรี๊ดดด! นอกจากจะเป็นกระเทยแล้วยังบ้าอีกเรอะ บรึ๋ยยยยT^T
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“นะ..นายเสียสติไปแล้วรึไงT^T”
เดรโกมองอย่างหวาดๆ อย่างเวอร์ๆตามฉบับของเขา
“อย่าบอกนะว่าพวกนายคิดว่าฉันเป็นกระเทยจริงๆน่ะ-*-“
ฉันก็คิดนะ.. TOT ถึงว่าฉันตามตื๊อเขาแทบตายแต่ไม่ยักจะสนใจคนสวยๆอย่างฉัน
“บรึ๋ยยย!! ฉันอยู่ร่วมบ้านกับไอ้บ้านี่ได้ยังไงเนี่ย คราวนี้ฉันคงต้องปิดห้องให้มิดชิดแล้วล่ะ ถ้าเกิดนายแอบเข้ามาปล้ำฉันละก็… ฉันขอตายถวายชีวาดีกว่าT^T” บอกฉันทีว่านี่คือความคิดฝรั่ง ทำไมถึงได้วาจาไท๊ยไทย -_-*
“ถุ้ย ! บ้าชิบ!! ฉันล้อเล่น ทำไมต้องทำหน้าซีเรียสกันขนาดนั้นด้วย .. แล้วก็..ไอ้ฝรั่งขี้นกแกใช้หัวแม่ทีนคิดรึไงถึงคิดว่าฉันจะเข้าไปปล้ำแก แค่คิดก็สยดสยองแล้ว-_-^”
“นะ..นายไม่ได้เป็นตุ๊ดจริงๆหรอT^T”
“เธอจะบ้ารึไงมินิ นี่เธอจะฉลาดน้อยไปซะทุกเรื่องเลยรึไง คิดไปได้=_=”
จะว่าฉันโง่ก็พูดมาตรงๆอย่าอ้อมค้อม … อ้ะเด่อไอ้บ้านี่ก็เมื่อกี้แมวตัวไหนล่ะวะที่มันพูดเองว่าเป็นกระเทย มาโทษฉันได้ไงเล่า ! YOY
“เอาล่ะๆ ฉันต้องไปแล้ว 08x-xxx-xxxx โทรมานะมินิ”
อัคคีตัดบทแล้วเดินจากไป โดยทิ้งเบอร์โทรไว้เพื่อให้ฉันติดต่อกลับไป แต่เขาพลาดตรงที่…
“ไอ้หมอนั่นเป็นเพื่อนยัยนี่จริงหรอ คิดได้ไงว่าคนโง่ๆอย่างยัยนั่นจะจำเบอร์ได้ ลำพังแค่ ABCยังจำไม่ได้เลยมั้งนั่น”
“เธอจำABCไม่ได้จริงหรอมินิ ฉันสอนให้เอามั้ย” เดรโกถามฉันอย่างประหลาดใจ หลังจากที่แฟรงกี้พูดจบ
“บ้าหรอ ! ฉันอยู่ม.ปลายแล้วนะ !! กะอีแค่ ABC ทำไมจะจำไม่ได้ฉันไม่ใช่ควายนะ!!”
“ควายยังฉลาดกว่าเลย=_=^”
“แฟรงกี้!!!!”
“นายมาว่าเพื่อนฉันแบบนี้ไม่ได้นะ”
กรี๊ดๆๆ เดรโกปกป้องฉันรักเพื่อนคนนี่จัง จุ้บๆๆ
“ให้ตายสิ หรือนายคิดว่ายัยนี่ฉลาด”
“แล้วเพื่อนฉันไม่ฉลาดตรงไหน กะอีแค่สอบได้ที่โหล่ทุกๆปี-_-^”
อ่ะเฮือก !! เขาปกป้องหรือหลอกด่าฉันทางอ้อมกันแน่ฟระ นี่ขนาดอยู่เมืองนอกยังรู้ผลสอบฉันเลยเรอะ จะเป็นฝีมือใครไม่ได้นอกจาก .. แม่!!ของฉัน แงๆ แม่ฉันต้องเผลอเล่าให้อีตาเดรโกฟังแน่ๆเลยT^T ฮือๆน้ำตาไหลพราก
“ชิ! ถ้านายฉลาดจริงนายจำได้รึป่าวล่ะ เบอร์ที่อั.. อารอนบอกเมื่อกี้!!”
“ได้สิ ก็แค่08x-xxx-xxxx เฮ้ยนี่เธอ! หลอกถามฉันหรอ!!”
คิกๆเสร็จโจร ในที่สุดฉันก็เมมเบอร์อัคคีไว้เรียบร้อยแล้ว ขอบใจนะแฟรงกี้ แต่ฉันจะเมมว่าอัคคีไม่ได้นอกจากเมมว่าอารอน เชอะ!เป็นไงล่ะว่าฉันโง่ดีนัก โดนฉันหลอกบ้างจ๋อยเลยดิ โฮะๆๆภูมิใจ
“เห็นมั้ยล่ะฉันบอกแล้ว เรื่องเลวๆเพื่อนฉันถนัด”
“เดร!!!!!!!!!!!!!!”
“ป่าวๆ ฉันพูดผิด ฉันหมายถึงเพื่อนฉันไม่ได้โง่ตะหากO_<”
เดรโกขยิบตาใส่ฉัน เพื่อกลบเกลื่อนคำพูดเลวร้ายเมื่อกี้เอาไว้ ชิ!!
“เจ้าเล่ห์เพทุบายมากนะยัยมินิดับเบิ้ลๆ”
“ก็นายอยากว่าฉันโง่เองนี่นา”
“อ้ากกกก ปล่อยช้านนน นายจะพาฉันไปไหน” อยู่ๆแฟรงกี้ก็เดินเข้ามาคว้ามือฉันแล้วลากไปเยี่ยงทาส กรี๊ดๆๆ เจ็บนะไม่มีความอ่อนโยนต่อสุภาพสตรีที่น่ารักน่าทะนุถนอมแบบฉันเอาซะเลย !! TOT
“เฮ้ย แกจะพามินิเพื่อนสุดที่รักฉันไปไหน”
“ไม่ต้องตามมา คู่หมั้นเขาจะคุยกัน”
“เอ๋? O_O”
ได้ผล .. คำว่าคู่หมั้นของแฟรงกี้สร้างความตะลึงพรึงเพริดให้ฉันกับเดรโกมาก เพราะเดรโกยืนอ้าปากค้าง แถมยังไม่กล้าตามมาด้วย ส่วนฉันก็ได้แต่อึ้งกับคำว่าคู่หมั้นของเขาเหมือน กันO_o ฉันไม่เคยหมั้นกับเขาเลยนะ แค่เคยแต่งงานตอน7ขวบ แต่นั่นเป็นเพราะคำทำนายบ้าๆนั่น แล้วที่มากไปกว่านั้น แฟรงกี้ไม่เคยยอมรับฉันเลยนี่นา!!
ว้ายยยย!! สติฉันหลุดลอยไปแล้วจ้าตอนนี้ ไม่รู้ว่าเขาฉุดกระชากลากถูไปไหน รู้ตัวอีกทีก็อยู่บ้านฉันซะแล้ว
“นายว่าอะไรนะแฟรงกี้>//<”
“ฉันพูดดักคอให้ไอ้ขี้นกนั่นไม่ต้องตามมาตะหาก เธอลืมๆไปซะเถอะ”
เปรี๊ยะ !! --- > เสียงของหัวใจดวงน้อยๆของฉันใจสลายเปรี้ยงปร้าง
“ชิ ! แล้วนายมีสิทธิ์อะไรไปพูดแบบนั้น แล้วก็เรื่องที่พาฉันโดดเรียนกลับบ้านอีกด้วย”
ฉันยู่หน้าอย่างไม่ค่อยพอใจใส่เขา แต่เขาก็ทำหน้าไม่สนใจอะไรกับท่าทางของฉัน ใช่ซี๊ เขาไม่สนใจฉันทั้งชีวิตอยู่แล้วนี่ !!
“บอกมานะว่าไอ้ขี้เก๊กนั่นเป็นใคร หน้าอย่างเธอนี่นะมีเพื่อนO_o”
“ทำไมยะ หน้าอย่างฉันจะทำไม”
“เหอะจะมีเพื่อนทั้งที ก็มีแต่ผู้ชายงั้นสิ เธอนี่เป็นคนแบบไหนกันนะมินิ อ๋อ..ทั้งชีวิตเธอเพื่อนผู้หญิงคงจะมีแต่ยัยไทยผัดนั่นน่ะสิ”
“ผัดไทยย่ะ! ก็แหมคนมันสวยก็ต้องมีแต่ผู้ชายมาล้อมรอบก็ถูกแล้วไม่ใช่รึไง”
“นี่เธอ!!!”
“ทำไมนายหึงฉันล่ะสิใช่ม๊า>o<” ฉันแกล้งแซวเขาเล่นๆ แต่เขากับจ้องหน้าฉันนิ่งๆแค่นั้น=_=
“ประสาท!!”
“แหมแฟรงกี้นายก็.. เฮ้ย!!แล้วนั่นนายจะหนีไปไหนคิกๆ>o<” แฟรงกี้ไม่ตอบคำถาม แต่เดินหนีฉันไปซะดื้อๆเอาซะเลย ฮ่าๆๆตลกจัง ว่าแต่..เขาจะหึงฉันจริงๆรึป่าวนะ บะ..บ้า!!คงไม่หรอก อย่างเขาเนี่ยนะ >////<
ตกเย็น
“ทำไมถึงหนีมาไปแบบนั้น ฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้วห้ะ!!”
กระซิกๆ เฮนรี่เทศน์ฉันยาวเป็นชั่วโมงๆตั้งแต่เขากลับถึงบ้าน คนหล่อน่ากลัวกันแบบนี้ทุกคนรึป่าวนะ
แงๆๆ ฉันผิดไปแล้วYOY
“ฉะ..ฉันขอโทษ”
“เหอะ! ฉันตามหาเธอแทบตาย ถ้าเกิดเธอไปเจอพวกไอ้อัคคีเข้าแล้วโดนยิ่งไส้ไหลขึ้นมาจะเกิดอะไรขึ้นรู้ตัวบ้างมั้ย”
เจอแล้วจ้า ได้เบอร์มาด้วย T^T นี่บอดี้การ์ดหรือพ่อจ้ะ…(T/\T)
“แต่แฟรงกี้ก็อยู่กับฉันปลอดภัยหายห่วงน้า>_o”
ฉันขยิบตาใส่เฮนรี่ให้รู้ว่า ชิวๆไม่มีปัญหาแต่ทว่า..
“ไอ้นั่นบอบบางจะตายจะปกป้องอะไรเธอได้ หุ่นอย่างกับไม้จิ้มฟัน”
“เขาเรียกว่าหุ่นดี แต่เขาแข็งแรงมากนะ…”
ฉันแก้แทนแฟรงกี้T^T
“เธอยังจะเข้าข้างมันอีกหรอมินิ!!”
“เขาก็หุ่นดีพอๆกับนายนั่นแหละ”
“แต่ฉันเรียนต่อสู้มานะ !!”
แงๆ ตะโกนใส่อยู่นั่นแหละ คนสวยจะหัวใจวายTOT
“ฉันก็ต่อสู้ได้นะโว้ย แกจะดูถูกความสามารถฉันเกินไปแล้วไอ้หน้าหล่อ!!”
อยู่ๆแฟรงกี้ก็โผล่มา แล้วทิ้งตัวนั่งลงข้างฉันหน้าตาเฉย เฮนรี่มองเขาอย่างไม่พอใจเท่าไหร่
“ขอบใจที่ชม แต่นี่ก็เป็นเรื่องปกติของฉัน”
“แต่ฉันหล่อกว่า^^”
“แกมัน..”
“เฮ้ๆ! ทะเลาะอะไรกัน แอปเปิ้ลมั้ย^^”
สามีแอปเปิ้ลโผล่มาแล้วจ้า เขากัดแอบเปิ้ลด้วยสไตล์เท่ๆของเขาแล้วนั่งลงข้างๆเฮนรี่ พลางส่งยิ้มกวนๆมาให้ฉัน ออสติน!! =_=
“แกเก็บไว้กินเองเถอะ” แฟรงกี้บอก
“เหอะ ! ฉันก็ไม่แบ่งใครอยู่แล้วโว้ย”
“นายก็หล่อพอๆกันน้า^^”
ฉันแทรกขึ้น
“ไม่ได้/ไม่ได้!!”
โอ๊ะ .. อะไรกันเนี่ย เฮนรี่กับแฟรงกี้พูดพร้อมกันเลยO_o
“เอาเถอะๆ ยังไงซะเธอก็ห้ามหนีไปแบบนี้อีก ฉันจะไม่ขู่เธอแล้วจริงๆด้วย”
“หายโกรธเถอะน้าๆ เฮนรี่ นายหล่อที่ซู้ดดด>o<” ฉันพูดเสียงหวานแล้วเขย่าแขนเฮนรี่เบาๆอย่างอ้อนๆให้เขาหายโกรธ แน่นอนล่ะว่าฉันใช้มันทุกครั้งแล้วมันก็… ได้ผล!!
“กะ..ก็ได้=//=”
ฮิๆ เวลาเขาเขินแล้วว่ารักจังเลย
“หมั่นไส้!!” แฟรงกี้มองอย่างเอือมๆ “เหอะ!!” ว่าแล้วเขาก็เดินกระแทกเท้าออกไปอย่างไม่พอใจ
“ลูกพี่เหมือนลูกพี่เขินเลยอ่ะ”
ออสตินพูดแล้วกัดแอปเปิ้ลไปอีกคำ
“ไร้สาระน่า!!”
“อ้อ.. แล้วยัยนี่มีเพื่อนผู้ชายที่ชื่ออารอนอะไรนั่นด้วยหรอ”
นายยังไม่ไปหรอแฟรงกี้ !! T^T ซะ..ซะซวยแล้ว เฮนรี่หันมองฉันขวับทันทีเลยอ่ะ
“ใคร !?”
เสียงดุซะด้วย อุ้ย!!
“เพื่อนฉันเองแหะๆ”
“เคลียกันเองนะ แบร่”
กรี๊ดๆๆอีตาบ้าแฟรงกี้แลบลิ้นใส่ฉัน แล้วเดินจากไป โดยทิ้งระเบิดก่อนใหญ่บู้มไว้ให้ฉัน ทำไมถึงทำกับฉันด้ายยยยยT^T
“เธอมีเพื่อนด้วยหรอ”
“ค..คือ”
การที่ฉันจะมีเพื่อนสักคนมันแปลกหรอ แงๆT^T
“ฉันอยู่กับเธอตลอดเวลา”
ดูเหมือนว่าเขาจะอ่านความคิดฉันออก แงๆ
“เอ๊ะ! หรือว่ายัยนี่แอบมีแฟนครับลูกพี่”
“หุบปากไปนะออสติน!T^T”
“มันน่าสงสัยจริงๆนะครับ” อีตาบ้านี่ก็ยุจั๊งงงงง (-_-*) คนสวยจิเป็นลม
“บอกฉันมานะ มินิ!! เธอแอบมีแฟนหรอ ไม่สิ! ฉันอยู่กับเธอตลอดเวลานี่นาถ้าอยู่โรงเรียน เธอจะคบกับใครมีเพื่อนคนไหนฉันก็รู้หมด แม้แต่เกรดตกต่ำที่หน้าขายหน้าครองแชมป์ที่โหล่ทั้งชาติ ฉันยังรู้เลยนับประสาอะไรกับเธอคบใครจะรอดสายตาฉันไปได้”
กรี๊ดดด เจ็บปวด อีตาออสตินมันแอบขำฉันคิกๆด้วยแหละ TTOTT
“ฉันจะงอนนายแล้วนะเฮนรี่”
“ฉันจะฟ้องพ่อเรื่องนี่เธอแอบวิ่งหนีฉัน แล้วไปหาผู้ชาย”
“นายรู้ได้ไง”
“ฉันหลอกถามจากไอ้โกโก้”
“เดรโกรึป่าว-_-^”
“เออนั่นแหละ จะชื่ออะไรก็เถอะ”
กรี๊ดดดดดดด !! ถ้าฉันรอดไปได้ฉันจะจัดการไอ้เพื่อเนรคุณ
“บอกฉันมานะ มินิ!!”
“คะ..คือ”
“ได้…ถ้าไม่บอก ฉันจะไปฟ้องพ่อ”
“โอเค ! ฉันจะบอก !!T^T”
ความคิดเห็น