คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ep 7อัคคี .. อารอน(?)
“มินิปล่อยฉัน”
“ไม่!!! นายจริงๆด้วยอัคคี>o<”
“ไม่ว่ายังไงเธอก็จะไม่ปล่อยฉันใช่มั้ย”
พูดอีกก็ถูกอีก
“มินิ !!”
หวาแย่แล้วT^T ทำไงดีเสียงเฮนรี่กับผัดไทยใกล้เข้ามาแล้ว เมื่อ ไม่มีทางเลือกอัคคีเลยดึงแขนฉันแล้วหลบอยู่หลังรถยนต์ที่อยู่แถวๆนี้พอดี
“แฮกๆ ยัยมิหายไปไหนแล้วเฮนรี่”
เสียงหอบของผัดไทยดังขึ้น เราทั้งคู่มองเท้าของผัดไทยและเฮนรี่ผ่านใต้ท้องรถกระบะที่เราซ่อนอยู่
นี่เรากำลังเล่นซ่อนแอบกันอยู่เรอะ-*- ทำให้ฉันนึกย้อนไปวันวานที่ฉันกับอัคคีและแฟรงกี้เล่นกัน แต่ตอนนี้เป็นไปไม่ได้แล้วสินะ ที่เราจะกลับมารวมตัวเล่นกันอีกครั้ง..
ฉันแอบลอบมองใบหน้าอันหล่อเหลาของอัคคีที่เหงื่อเม็ดเล็กๆผุดขึ้นที่ใบหน้าของเขา เขาจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่ลุ้นอะไรบางอย่าง หรืออยู่ในอาการตกใจว่าจะโดนจับบางอย่างได้ อร๊างงงเซ็กซี่เลดี้ เอ้ย! เซ็กซี่บอย(เฟรนด์)>_<
“ยัยเตี้ยหน้าไม่อาย แอบมองผู้ชายก่อน”
อั้กกกก !=_= บอกฉันมาใครสอนคำหยาบคายเยี่ยงนี้กับเขา!! อัคคีเปลี๊ยนไป๋ !!!(-_-*)
“ฉันป่าวนะ!” ฉันยู่หน้าแล้วรับหันหน้าหนี ไอ้ตอนแรกๆว่าจะสะบัดหน้าให้ดูบ๊องแบ๊วแบบนางเอกละครแต่กับไปโขกกับกระถางต้นไม้ข้างๆดังโป้กนี่ นอกจากจะเจ็บตัวแล้วยังเสียหน้าอีกนะฮร้า !! T^T
“หึๆ”
ใครสอนพ่อเทพบุตรของช้านให้หัวเราะเยี่ยงมารบอกมาน้า!!! T^T เมื่อก่อนเขาทั้งนิ่งทั้งเงียบ แต่ทำไมตอนนี้… -_-^
“ฉันเจ็บนะ หัวเราะอยู่ได้”
“ฉันไม่ได้หัวเราะซะหน่อย”
“….”
“ที่ตามมาเพราะชอบฉันหรอ”
“เอ่อ..ป่าวนะฉัน เอ่อแค่..”
“ฉันถามว่าที่ตามฉันมาเพราะชอบฉันใช่มั้ย?”
ทำไมพอเจอแบบนี้แล้วฉันกับรู้สึกใจสั่นๆ แล้วก็ไม่มั่นใจล่ะ ปกติใจกล้าหน้าด้าน แล้วทำไมตอนนี้ถึง..แอ้กกก หรือว่าฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองชอบอัคคีรึป่าว งั้นฉันชอบใคร!? เรื่องนี้คงมีแต่ฉันเองที่หาคำตอบได้ แล้วคนโง่ๆแบบฉันกว่าจะรู้คงชาติหน้าโน่นมั้ง บางทีฉันคงจะต้องกินปลาฉลามเยอะๆแบบที่เดรโกบอกฉันแล้วล่ะเผื่อจะได้ฉลาดขึ้นมาบ้าง
“ทำไมถึงเงียบไปล่ะ”
“นายสั่งให้คนยิงฉันรึป่าวอัคคี”
อยู่ๆฉันก็ถามคำถามในสิ่งที่ตัวเองอยากจะร้องไห้ออกมา น้ำตาเริ่มคลอเบ้าเล็กน้อยแต่ฉันพยายามกระพริบตาปริบๆให้มันหายไป
“…”
“เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ !!T^T”
“…”
“ทำไมถึงเงียบไปล่ะ ตอบฉันสิอัคคี”
ฉันพูดเสียงสั่นเครือแล้วเขย่าตัวคนตรงหน้าด้วยแรงอันน้อยนิดเนื่องจากส่วนสูงจำกัด เหมือนหนูเขย่าตัวสิงโตก็ไม่ปาน
“ถ้าไม่ล่ะ ถ้าฉันไม่ได้สั่งคนยิงเธอล่ะมินิ ถ้าไม่ใช่ฉันล่ะ”
โอ๊ะ O_o จริงหรอ พอเขาพูดจบฉันก็ยิ้มจนปากจะฉีกถึงหู เสียงที่เขาพูดสั่นๆแต่ฟังดูหนักแน่น อุ่นใจจัง>_<
“>///<”
“แต่ถ้าฉันยิงเอง เธอจะโกรธฉันมั้ย”
ยิ้มของฉันค่อยๆหุบลง ตัวก็เริ่มสั่นเทา อัคคีเห็นท่าทีไม่ดีเขาเอามือทั้งสองมาจับไหล่ฉันไว้ ดวงตาสีดำสนิทจ้องลึกเข้ามาในตาฉันอย่างแฝงความหมาย ดวงตาที่ดูลึกลับหน้าค้นหา มันช่างยากเหลือเกินที่จะตีความหมายบางอย่างที่เขาพยายามจะบอกทางสายตา
“จะ..จริงหรอ”
“ฉันล้อเล่น”
“ว่าไงนะ!!-_-^”
“ว่างั้นแหละ”
“อัคคี!!”
ใครอีกใคร ! ใครสอนพ่อเทพบุตรน้องของฉันกวนทีนเยี่ยงนี้บอกข้ามาเซะ !!
“แล้วทำไมพ่อฉันถึงกีดกันไม่ให้เราเจอกันล่ะ”
“พ่อเธออาจมีเหตุผลบางอย่างเหมือนพ่อฉัน”
“ฉันไม่เข้าใจเลย”
“เหตุผลที่เราต่างไม่เข้าใจทั้งคู่ เหตุผลที่แสนเจ็บปวดเมื่อต้องทนห่างกับบางอย่าง เหตุผลของผู้ใหญ่ที่เรากลับต้องเป็นฝ่ายทุกข์ทรมาน เหตุผลบางอย่างที่เราไม่อาจรับรู้ และเป็นสิ่งที่เราต่างหนีมันไม่พ้น ได้เพียงแค่ปฏิบัติตาม”
ถึงฉันจะโง่ฉันก็เข้าใจนะ !!
เข้าใจว่า… เขาพยายามบอกถึงเหตุผลบางอย่างกับฉัน แล้วฉันดันสะเออะไม่เข้าใจ -_-!!
“มินิ อยู่นี่เอง!! แล้วนั่น..เฮ้ย! ใครน่ะ?O_o”
ขวับ~~~
เฮือกก !! ไอ้บ้าแฟรงก์!! มาได้ไงฟระ แล้วทำไมต้องทำเหมือนรู้ แต่เขาจำอัคคีไม่ได้ แน่นอนล่ะ ทุกครั้งที่อัคคีโผล่มามีแค่ฉันเห็นพอฉันเรียกแฟรงกี้เขากลับไม่เจอแล้วต่อว่าฉันใหญ่ว่าฉันเพ้อเจ้อไร้สาระ ฮึ่ย!! ไอ้บ้าอัคคีก็เหลือเกินทำไมไม่โผล่มาให้แฟรงกี้เห็นบ้างเขาจะได้เชื่อฉัน -_-*
“อ๋อก็อัคอั้กกกก!! อู้อี้ๆๆ”
กรี๊ดดดด ! อัคคีนายมาปิดปากฉันทำมายยยยยยยยยปล๊อยยยยย>_<
“เฮ้ยย ! แกเป็นใครวะมาปิดปากยัยเตี้ยล่ำนี่ทำไม ระ..หรือว่าแกจะมาจับตัวยัยนี่ไปเรียกค่าไถ่!! ฉันว่าหล่อๆอย่างแกไปทำมาหากินอย่างอื่นรุ่งกว่านะ มาจับยัยเตี้ยพันธุ์สุนัขชิวาวาไปเรียกค่าไถ่ไม่คุ้มหรอก”
แกหวังดีกับฉันหรือหวังร้ายกันแน่วะ !! หน็อยยยมาว่าฉันสุนัข ถ้าฉันเป็นสุนัขนายก็ปากสุนัขแล้วโว้ย!!
“ใครว่าฉันจะจับมินิไปเรียกค่าไถ่”เขาพูดแล้วปล่อยตัวฉันให้เป็นอิสระ แฮกๆ หายใจแทบไม่ออกมือใหญ่ชิบเป๋งT^T ปิดปากทีเลยไปถึงจมูก-_-^ “ฉันเป็นเพื่อนมินิ หวัดดีฉันชื่ออารอน”
ห้ะ!! อัคคี.. อารอน!! เขาจะทำอะไรของเขากันแน่
“ยัยนี่เนี่ยนะมีเพื่อน-*-“
“ทำไม!! ฉันจะมีเพื่อนทั้งทีมันหน้าแปลกนักหรอ ถึงนายจะคิดถูกก็เถอะ-_-^”
“หมายความว่าไง”
“เงียบๆซะถ้าเธอยังอยากจะเจอหน้าหล่อๆอย่างฉันทุกวัน” อัคคีพูดเสียงรอดไรฟันให้ฉันได้ยิน
“แปลกมากยัยนี่แทบจะไม่มีเพื่อนหรอก นอกจากฉันกับไอ้ลูกครึ่งฝรั่งขี้นกนั่น แล้วก็เอ้อ!!อัค..เอ่อมีแค่นี้แหละ นอกนั้นก็บอดี้การ์ดและสามีรองของยัยนี่”
เขาพูดแล้วหน้าบึ้ง หน็อยมีสิทธิ์อะไรมาว่าเดรโกเพื่อนสุดหล่อฉันว่าฝรั่งขี้นกยะ
อัคคีดูตกใจน้อยๆตอนที่แฟรงกี้จะเอ่ยชื่อเขาแล้วก็ตัดสินใจไม่พูด
“เฮ้!มินิเธอ เฮ้ยย!นี่ใครน่ะ มาทำอะไรกันตรงนี้”
นี่เป็นวันรวมมิตรสหายของฉันรึไง อยู่ๆอีตาเดรโกเพื่อนหัวทองส้มของฉันก็โผล่หน้ามา ทำให้ทั้งอัคคีและแฟรงกี้ทำหน้าไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่เหมือนกันเด้ะๆ ! แหงล่ะตอนเด็กๆเขาซี้กันหนิ ฮิๆ >_<
“นายเลียนแบบฉันหรอ!” แฟรงกี้เริ่มโวยวาย
“นายต่างหากที่ทำตามฉัน”อัคคีพูดเสียงเรียบ
“เอ๊ะ! ทำไมฉันรู้สึกคุ้นๆหน้านายจังนะ”
แฟรงกี้เริ่มยื่นหน้าไปมองอัคคี จนอัคคีเหงื่อเริ่มผุดขึ้นอีกแล้วแม้ว่าหน้าของเขาจะนิ่งก็ตาม ตายละ ! ถ้าขืนเขายังเหงื่อผุดทุกครั้งที่เจอสถานการณ์แบบนี้อยู่ละก็ ฉันกลัวแฟรงกี้จำเขาได้จัง!!
“ระ..เราไม่เคยรู้จักกันหรอก”
“แปลกจังทำไมฉันถึงรู้สึกคุ้นหน้า และถูกชะตานายจังนะ หรือชาติที่แล้วเราเป็นเนื้อคู่กัน”
เฮ้ย!! แฟรงก์นายอย่ามาเป็นตุ๊ดซี่นะยะ ฉันไม่ย๊อมมมม
“นายจะบ้าหรอ!!” อัคคีตะโกนอย่างโล่งอก โดยมีเดรโกมองดูเหตุการณ์เงียบๆ
“ฉันยังพูดไม่จบหมายถึง หรือชาติที่แล้วนายจะเป็น ผู้มีพระคุณ พี่น้อง อะไรพวกนี้ด้วย!!”
แอร๊ยย โล่งอก!!>o<
“ฉันไม่เชื่อเรื่องชาติที่แล้ว อย่ามาไร้สาระกับฉัน=_=”
“หน้านายคุ้นๆจริงๆนะเว้ย.. เฮ้ย! นึกออกแล้วหน้านิ่งๆแบบนี้ ขี้เก๊กแบบนี้ หรือว่านาย……… !!”
ไม่นะม๊ายยยยยยย YOY ถ้าเขานึกออกฉันกับอัคคีไม่ได้เจอกันแน่ กรี๊ดดดไม่ย๊อมมม
ความคิดเห็น