Kill me please

ลำดับตอนที่ #2 : พยายามต่อไป...(แล้วเมื่อไหร่จะสมหวัง?)

วันนี้อากาศดีจริงๆ!! ฝนตกไม่ลืมหูลืมตาเลย!! เป็นฤกษ์ไม่ดีตั้งแต่เช้า!! เอ้? แต่.. ทำไมผมถึงดีใจน่ะเหรอ?? เดาสิครับ! เดาไม่ออก? ใช้ความพยายามหน่อยสิ! โธ่.. ทำไมท้อถอยง่ายจัง? ไม่เป็นไร ผมเฉลยก็ได้! วันนี้ที่โรงเรียนผมมีสอบวัดระดับของประเทศ!! แน่นอน!! ผมเตรียมตัวไปอย่างดี! โดยการไม่ท่องอะไรไปเลย!(?) ก็ผมตั้งใจจะตกน่ะสิ! ถ้าผมสอบได้อันดับสุดท้ายของประเทศนะ… ไอ้ฆาตกรโรคจิตงี่เง่านั้นต้องเปลี่ยนใจแน่เลย!!!(โอ้.. ว่าเข้าไปนั้น…) เยี่ยม! มีแมวดำฝูงใหญ่เดินตัดหน้าผมไปด้วย! โอ๊ะ? เชือกรองเท้าขาดอีก! อุ๊ย! ผมบังเอิญเดินเหยียบรอยแตกที่พื้นด้วย! ต๊าย?! นั้น! กระจกแตก! เป็นลางไม่ดีอย่างสมบูรณ์แบบที่สุดเลย!! ผมสังหรณ์ใจได้เลยว่าจะมีอะไรดีๆเกิดขึ้น!! สงสัยคงจะต้องเป็นสิ่งที่ผมคาดหวังไว้แน่ๆ! อืม.. ในโรงเรียนของผมตอนนี้กำลังยุ่งกันใหญ่เลย?! ทุกคนตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือกัน แม้แต่ตอนเดินก็ยังอ่านอยู่เลย! จริงด้วยสิ!! ผมเกือบลืมไปเลย! ก็แม่เทพธิดาสาวสวยระดับห้าดาวประจำโรงเรียนเล่นประกาศว่า หล่อนจะไปเดทกับคนที่สอบได้ที่หนึ่งของโรงเรียนนี้นา!! สงสัยก็ไม่พ้นนายประธานนักเรียนหนุ่มหล่อจอมขี้เก๊กแน่เลย! ช่างเถอะ.. ยังไงผมก็ไม่สนใจอยู่แล้ว! ก็อันดับที่ผมหมายตาเอาไว้มันคือที่สุดท้ายต่างหาก!!

                 “กริ๊ง!!!!!!” เสียงออดดังแล้ว!! พวกนั้นหน้าซีดกันใหญ่เลย พวกเขาคงจะลืมแล้วพึงมาท่องวันนี้แน่ๆ! ไม่เป็นไรหรอก.. อย่ามาแย่งที่สุดท้ายของผมไปแล้วกัน!! ผมเดินเข้าไปในห้องสอบอย่างองอาจ และนั่งลงด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม!! ข้อสอบนี้ไม่ยากเลย! ผมใช้เวลาแทบไม่ถึงสิบนาทีในการทำ(มั่ว)! มั่วทุกข้ออย่างนี้ ยังไงที่สุดท้ายก็ไม่หนีไปไหนแน่!! เสียอย่างเดียวคือต้องมานั่งเซ็งรอเวลาหมดแค่นั้น..

อ้า!! ในที่สุดก็หมดเวลาจนได้!! ทุกคนออกจากห้องสอบด้วยท่าทางไร้วิญญาณด้วยกันทั้งนั้น?! ไม่ต้องห่วง! ยังไงที่โหล่ก็ไม่ใช่นายหรอก! ว่าแต่บางคนก็เดินออกมาแบบมั่นใจเต็มทีเลยนะ? อย่างคุณประธานนักเรียนที่เบ่งสุดๆจนแทบได้ยินเสียงเลยว่า-ที่หนึ่งคือข้าแต่เพียงผู้เดียว!!- แม่เทพธิดาก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่หยุด รู้สึกเธอจะทำข้อสอบได้ดีไม่แพ้กัน! นักเรียนแต่ละคนปราดเข้าหาเพื่อนเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลกันว่าเป็นไงบ้าง แต่ไม่มีใครเข้ามาหาผมเลย.. ทุกคนวิ่งผ่านผมไปราวกับว่าไม่มีตัวตน.. แหม! น้อยใจจัง!! แต่.. เดี๋ยวอีกหน่อยผมก็จะโด่งดังกว่าทุกคนที่อยู่ในที่นี้ซะอีก!! นั้น!! มีคนอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ตรงนั้น! ให้ตายสิ!! ข่าวหน้าหนึ่งแทบไม่ต่างจากที่ผมคิดเลย!! ‘ฆาตกรโรคจิตเผยโฉม!! สังเวยด้วยผู้บริสุทธิ์สองศพ!! ตำรวจหัวหมุน! ต่อไปจะเป็นใคร?!’ พาดหัวข่าวใหญ่เกือบครึ่งหน้า!! น่าอิจฉาจริงๆ!!(น่าอิจฉาบ้านแกดิ!) แต่อีกหน่อยผมก็จะได้ขึ้นแบบเดียวกันแน่ๆ! รออีกหน่อยนะครับ!!

วันนี้สินะที่เขาจะประกาศผลที่โรงเรียน!! ประกาศอยู่ตรงนั้นไง!! มีทั้งคนที่ดูแล้วทรุดลงเป็นลมกับพื้น และคนที่ดูแล้วกรีดออกมาด้วยความดีใจสุดขีดอย่างไม่อายใคร!! “ขอทางหน่อยครับ!” ผมพยายามแทรกไปดูที่สุดท้ายของประเทศ.. ทำไมทุกคนจ้องหน้าผมและหลีกทางให้แต่โดยดีนะ?.. เฮ้ย!! ทำไม..? ที่สุดท้ายไม่ใช่ชื่อผม?!! เป็นไปได้ยังไง? ก็ผมเล่นมั่วทุกข้อ มันก็น่าจะตกสิ! แล้วชื่อผมอยู่ไหนนี้? “นายน่ะ!! ชื่ออะไรน้า??(ขนาดเพื่อนยังลืมเลย..) เอ่อ?.. ใช่!! ศักดา!! ชื่อนายอยู่นี้น่ะ!!” เขาลากผมไปที่รายชื่อนักเรียนสอบผ่าน ผมพึงสังเกตว่าทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น จ้องไปที่ชื่อที่หนึ่งอย่างอึ้งสุดๆ… ก็นั้นมันชื่อผมนี้หว่า!!!! “ชื่อโรงเรียนก็โรงเรียนเรานี้นา?? แต่..? โรงเรียนเรามีนักเรียนชื่อนี้นามสกุลนี้ด้วยเหรอ?? พิมพ์ผิดมั้ง?” “ใครว่า!! -ไอ้คนนั้น-อยู่นี้ไง!!” พวกเขามองมาที่ผม จ้องกันแล้วจ้องกันอีกจนตาแทบเหลือก.. “นายนี้นะ?!! ไอ้อัจฉริยะที่สอบได้เต็มน่ะ!!!” “หา!! ว่าไงนะ?!!” ผมได้เต็ม?!! โกหกนา!! นี้มันไม่ใช่การ์ตูนนะ!!(ไม่ใช่การ์ตูน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องจริงอ่ะ..) มั่วร้อยข้อแล้วถูกหมดเลยเนี่ยนะ?! หยิกตัวเองแล้วเจ็บ!! แสดงว่านี้ไม่ใช่ความฝัน!! “นายคือคนๆนั้นใช่ไหม?!” แม่เทพธิดายืนอยู่ข้างหลังผม โดยมีประธานนักเรียนยืนหมดอาลัยตายอยากอยู่ข้างๆ เธอเสยผมยาวสลวยไปข้างหลังด้วยท่าทีแบบในโฆษณาทีวี ดวงตาหวานจนมดสำลักน้ำตาลตายมองมาที่ผม หล่อนสำรวจผมตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างซังกะตาย “แย่จริงๆ!! ฉันไม่ใช่คนที่ชอบถอนคำพูดด้วยสิ.. แย่สุดๆ..” เสียงประธานหนุ่มสะอึกสะอื้นดังประสานไปกับเสียงบ่นพึมพำแบบยายแก่ของแม่เทพธิดาราวกับเสียงดนตรีที่พร้อมจะขับกล่อมผมให้หลับทุกเมื่อ... “กรี๊ด!! บังอาจหลับขณะฉันกำลังพูดได้ไงย่ะ?!!” ฝ่ามือของเธอสัมผัสกับหน้าผมเสียงดังฉาด! “ยังไงก็ตาม.. ฉันก็จะไปเดทกับนาย.. พรุ่งนี้เตรียมตัวให้ดีล่ะ!! นัดที่หน้าโรงเรียนตอนสิบโมง!! ห้ามสาย!!” หล่อนเดินเชิดจากไป พร้อมกับที่ผมคิดอะไรแจ๋วๆบางอย่างออก!