Kill me please

ลำดับตอนที่ #1 : ผมอยากดังคร้าบบบบบบบบบบบ!

สวัสดีครับ! สงสัยใช่ไหมว่าผมเป็นใคร? แล้วทำไมผมถึงมาเดินเตร็ดเตร่ที่แถวสะพานเก่านี้ด้วย? หึๆๆ ผมก็เป็นคนธรรมดามากๆคนหนึ่ง จนถึงบอกชื่อไปคุณก็คงจำไม่ได้หรอก.. เอาเป็นว่า.. ผมเป็นลูกคนที่สองจากสามคนของครอบครัว พี่น้องผมเหรอ? ตรงข้ามกับผมลิบลับเลย! พี่ชายทั้งหล่อทั้งเท่! ส่วนน้องสาวก็สวยรวยเสน่ห์เป็นที่หนึ่ง! ผมซึ่งบังเอิญอยู่ตรงกลางในทุกด้านจึงโดนมองข้ามไปโดยปริยาย หน้าตาก็ธรรมดา ความสามารถพิเศษก็ไม่มี กีฬาก็งั้นๆ ตัวสูงปานกลาง ไม่โง่ไม่ฉลาดเป็นพิเศษ…ไม่มีใครเคยสนใจผมเลยครับ! ผมก็ดันมีปมด้อยด้วยสิว่าอยากเด่น! จะเป็นชื่อเสียงหรือเสียก็ได้!! ผมเอาทั้งนั้น! ขอแค่ทุกคนสนใจและจดจำผมได้ก็พอ! ตอนแรกผมก็พยายามทำความดีอย่างเต็มที่.. แต่.. ไม่รู้ทำไมไม่มีใครสังเกตเลย.. อาจจะเป็นเพราะผมทำได้แค่นั้นมันก็ไม่เด่นก็ได้.. ถ้าดีไม่ได้ ก็ชั่วไปเลย!! แต่พระเจ้ากลับไม่เข้าข้างผมเลย.. ความจริงท่านอาจจะไม่ทันสังเกตว่ามีผมอยู่บนโลกของท่านด้วยซ้ำไป! มันมักมีเหตุบังเอิญให้เรื่องที่ผมตั้งใจจะทำมักผิดพลาดหรือล้มเหลวเสมอ! แย่จริงๆ!

               ในขณะที่ผมหมดหวังที่จะโด่งดังแล้วนั้นแหละ ไอเดียดีๆก็ปิ๊งขึ้นมาในหัว! ผมจึงรีบมาที่นี้! คนพลุ่กพล่านอย่างที่ผมคิดไว้เลย! ก็วันนี้มีตลาดขายของมือสองที่นี้ คนก็ต้องแน่นอยู่แล้ว! เอ้? แล้วทำไมผมต้องมาที่ๆคนเยอะๆด้วยเหรอ? คำตอบก็คือ…! ฆ่าตัวตายไงครับ! แค่คิดก็เยี่ยมแล้ว! ภาพข่าวหน้าหนึ่งปรากฏขึ้นในหัวผมเลย! ‘เด็กหนุ่มฆ่าตัวตายปริศนาท่ามกลางสายตาคนนับร้อย!!’ แจ๋วจริงๆ! จะกระโดดตรงไหนดีน้า? ต้องเอาตรงไกลๆคนนิดหน่อย จะได้ไม่มีใครมาห้ามทัน! ตรงนั้นเยี่ยมไปเลย! วิวสวยด้วย! อย่างนี้ภาพศพผมในหนังสือพิมพ์ต้องออกมาสวยแน่เลย! เอาล่ะนะ! สาม! สอง! หนึ่…?! –โครม-!! เสียงอะไรน่ะ? อ้าว? คนอื่นเขาวิ่งไปไหนกันหมด? เดี๋ยวสิ!! ผมยังไม่ทันได้ฆ่าตัวตายเลย!!! กลับมาก่อน! มีเด็กคนหนึ่งวิ่งรั้งท้ายนิ! ไปถามดีกว่า! “น้องๆ! เกิดอะไรขึ้นเหรอ?” เด็กหน้าสิวเขรอะหันมามองผมด้วยสายตาไม่ค่อยเป็นมิตร “ตาบอดหรือไง? ไม่เห็นเหรอว่ามีรถชนกันหกคันซ้อนตรงนั้นน่ะ! มีรถดาราด้วย! หน้าตาก็แล้ว ดันโง่อีก..” พอชมเสร็จมันก็รีบเผ่นไปทันที..  โธ่… ผมอุตส่าห์ตั้งใจจะให้รางวัลมันซะหน่อย.. ถ้ามันไม่หนีไปจะเป็นไงนะ? ‘เด็กข้างถนนถูกซ้อมตายอนาถคาตลาด!!’ อืม.. พาดหัวข่าวแบบนี้ก็ไม่เลว! แต่มันไปแล้วก็ช่างมันเถอะ…  จริงด้วยสิ!! เมื่อกี้มันบอกว่ารถดาราชนกับรถคันอื่น!! แปลว่า…?! อย่างนี้ผมก็ฆ่าตัวตายไม่ได้แล้ว!! มีหวังโดนไอ้ข่าวนี้กลบหมด! อย่างมากก็คงได้ลงแค่หน้าสุดท้ายเป็นช่องสั้นๆ.. หมดกัน!!

                  เอ๊ะ!! ราวสะพานตรงนี้มันผุนี้นา! น๊อตก็หลุดเกือบหมดแล้วด้วย! แค่พิงเบาๆก็ร่วงแล้ว! เยี่ยมสุดๆ!! จะว่าไปแล้วข่าวฆ่าตัวตายเนี่ยมันก็มีเยอะแล้วนะ! คนคงอ่านจนเบื่อแล้วแหละ! งั้นต้องเอานี้เลย! ‘กทม.ชุ่ย! สะพานผุไม่ซ่อม! สังเวยด้วยชีวิตประชาชน!!’ โอ้! ช่างเป็นความคิดที่เลิศเลอจริงๆ! รับรองดังกระฉูดแน่! เผลอๆอาจจะมีนักการเมืองเอาชื่อผมไปใช้อ้างสาดโคลนกันเองก็ได้! เอาล่ะนะ! สาม! สอง! หนึ่ง! -เกร๊ง-!! ตัวผมร่วงลงจากสะพาน! ต้องรีบโพสต์ท่าแล้วสิ! ขอตายเท่ๆหน่อย! –ตูม-!! เดี๋ยว?! ทำไมมันมีน้ำเต็มไปหมดเลย? นี้เขาทุบท่อระบายน้ำอีกแล้วเหรอ? แถมคนงานชุ่ย ไปดูรถชนกันโดยลืมปิดฝาด้วย! อึ๋ย! น้ำนี้เหม็นชะมัด! แล้วผมจะทำไงดีล่ะ? รออยู่ให้เขากลับมาเหรอ? แต่แบบนี้ไม่มีทางลงข่าวหรอกนา! จริงด้วยสิ! ความจริงเรื่องความชุ่ยของสังคมมันก็มีพอๆกับข่าวคนฆ่าตัวตายเลยนะ! อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ! ต้องหาแผนใหม่แล้วสิ! พระเจ้าทำกับผมได้!  ผมตะเกียดตะกายปีนขึ้นมาจนได้ในที่สุด… วันนี้พอแค่นี้ก็ได้! โธ่เอ๊ย!  กลับทางตรงข้ามกันดีกว่า.. ไม่อยากเจอไอ้เหตุรถชนบ้าๆนั้น! ตรงนี้มีซอยด้วยเหรอ? พึงสังเกต.. ค่อนข้างเปลี่ยวนะ แต่คงไม่เป็นไรหรอก.. มีทางแยกเต็มไปหมดเลย! แล้วจะไปทางไหนดีล่ะ! ทางนี้แล้วกัน! ทำไมพื้นตรงนี้มันเปียกๆ? น้ำเหรอ?.. ไม่ใช่สิ! นี้มัน…? เลือด!! “คุณมาอยู่ตรงนี้ได้ไงครับ? ซอยเปลี่ยวนี้ไม่ใช่ที่ๆเด็กควรจะมาเลยนะครับ!” ตรงหน้าผมมีชายสวมหมวกไอ้โม่งยืนคร่อมศพชายอีกสองคนที่โดนเชือดเป็นชิ้นๆอยู่! สยองสุดๆ! ศพนั้นดูไม่จืดเลย! แถมมันยังเอาไส้ไปบี้เล่นกับพื้นอีก! ฆาตกรโรคจิตชัวร์ๆ!! เดี๋ยวมันก็ต้องฆ่าเราสิ! ‘ฆาตกรโรคจิตปรากฏตัว! ประเดิมมือด้วยผู้บริสุทธิ์สามคน!!’ ว้าว!! แค่คิดก็ตัวสั่นด้วยความตื่นเต้นแล้ว!! มีหวังเราดังสุดๆแน่! “ถ้าหลงทาง.. เดี๋ยวเลี้ยวขวาตรงนั้น.. เดินตรงไปเรื่อยๆ พอตรงทางแยกอีกก็ให้เลี๊ยวซ้าย.. ก็จะออกไปที่ถนน...นะครับ..” อะไรกันเนี่ย? ฆ่าก็ไม่ฆ่า แถมยังดันชี้ทางให้อีก?! ฆาตกรโรคจิตประสาอะไรกัน!! “แล้วนี้นายไม่ฆ่าฉันเหรอ?” มันหันไปลงมือเชือดศพต่อ “ก็ผมไม่ใช่ว่าฆ่ามั่วๆนะครับ! ผมน่ะ… เลือกเหยื่ออย่างมีศิลปะ.. อ้า! มันช่างเป็นความรู้สึกที่ดีจริงๆ เวลาได้ซ้ำเติมคนที่พ่ายแพ้เนี้ย! ใช่แล้วครับ… ต้องเป็นคนที่ล้มเหลวเท่านั้นที่จะคู่ควรกับมือผม!! เห็นคนนี้ไหมครับ? เขาเป็นนักเล่นหุ้นที่พึงล้มละลายเมื่อเร็วๆนี้เอง! ส่วนคนนั้นก็พึ่งเอ็นฯไม่ติด แถมได้อันดับสุดท้ายด้วย! อย่างคุณน่ะ.. ธรรมดาไปครับ.. ไม่เข้าสเปกผมหรอก..”

               ธรรมดา? คำสองคำก็ธรรมดา! หน่อยแน่!! จะตายก็ไม่ได้ตาย!! ทำไมชะตากรรมชอบเล่นตลกกับผมอย่างนี้ว้า?! ผมทำกรรมอะไรมาเนี่ยถึงต้องมาอยู่เรื่องนี้?!! ผมขอสาปแช่งคนเขียน!!!(อ้าว? ไอ้เวร.. เดี๋ยวย้ายไปอยู่เรื่องที่แย่กว่านี้หรอก…) ผมวิ่งปิดหน้าด้วยท่าสโลโมชั่นเลียนแบบนางเอกมิวสิกวีดีโอตอนถูกพระเอกหักอกจนออกมาจากซอยเขาวงกตได้ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้… น่าเสียดายที่ฝนไม่ตกไม่อย่าง นั้นคงได้บรรยากาศใกล้ๆกันเลย… ในขณะที่ผมกำลังหมดหวังนั้นเอง.. ความคิดที่แสนจะไฉไลก็พุดขึ้นมาในสมองผม! ถ้ามันอยากเห็นความล้มเหลว ผมก็จะทำให้มันดู!! ผมกลับบ้านไปด้วยหัวใจที่พองโต… คราวนี้สำเร็จแน่ๆ! คอยดูความสำเร็จครั้งแรกในชีวิตของผมนะครับ!!