ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : two
two
วัน่อมา...
๊อ! ๊อ!
เป็นอีวันหนึ่ที่เริ่ม้น้วยเหุาร์เิม ๆ สำหรับแบฮยอน วันนี้เา้อื่นั้แ่ีห้ารึ่เพื่อออาบ้านมาพบับผู้อำนวยารอโรเรียนเวลาหโมรึ่ สภาพอแบฮยอนนั้นไม่่าานนอนละเมอเลย
"เิ" เสียใสล่าวเิอนุาให้แบฮยอนเ้าไปในห้อ เท่าที่แบฮยอนฟัและิูแล้วะใีว่าานยอลเป็นแน่
แอ...
"สวัสีรับ"
"สวัสี เินั่รนี้เลย"
"รับ"
"ันา อี้ิเป็นผู้อำนวยารอโรเรียนนี้ ยินี้อนรับสู่โรเรียน A นะ"
"..." แบฮยอนไ้แ่ส่ยิ้มรับ
'ุอี้ิยิ้มสวยมาเลยอ่ะ เิน ><'
"ไปทาน้าวเย็นับันสัมื้อไหม เี๋ยวันเลี้ย"
"รับ?"
"เลี้ย้าว้อนรับอาารย์นใหม่ไ"
"..."
"ุิธุระหรือเปล่า"
"ไม่รับ แ่..."
"ุไม่้อัวล เพื่อนอัน็ไป้วย ไม่้อลัวว่าะอึอั"
'อย่าบอว่าเพื่อนนนั้นือุานยอล็พอ'
'ผมะอึอั อึอัหนัว่าเิม้วย ;___;'
"..."
"ถ้าไม่อบันถือว่าโอเนะ" อี้ิล่าวพลายโทรศัพท์อัวเอึ้นมาอะไรบาอย่า
"แ่!"
"ไม่ทันแล้วรับ ันล็อาราเวลาเรียบร้อย ุไม่มีสิทธิ์ปิเสธ แล้วเอันรับอาารย์นใหม่"
"ผอ. อ่ะ"
'มัมือะมั'
แบฮยอนแอบนินทาในใัวเอเพราะไม่ล้าแม้แ่ะพูออไป ถึแม้ว่าอี้ิะูเป็นนใีแ่เา็ลัวว่าถ้าพูอะไรออไปะทำให้เสียมารยาท
'ารนินทานี่มันเสียมารยาทมาว่าเิมหรือเปล่าอ่ะ...'
"แอบนินทาันอยู่ใ่ไหมล่ะ ันรู้นะ"
"เปล่านะรับ!"
"ไม่ไ้อะไรสัหน่อย ไม่เห็น้อในานั้นเลย"
"ผมอโทษรับ"
"ไม่เป็นไร ไปเรียมัวสอนไ้แล้ว แล้วเอันที่ห้อนี้อนสี่โมเย็น"
"รับ"
แบฮยอนโ้ศีรษะแล้วึเินออไปาห้อ เมื่อเห็นแบบนั้นแล้วอี้ิึหยิบโทรศัพท์ึ้นมา่อสายหาใรบาน
"ฮัลโหล"
[เป็นไ]
"นัให้แล้ว ว่าแ่ทำไม้ออยาเอนานั้นวะ"
[เพราะ... อีมั้]
"อี? นอย่าปาร์ านยอลมีเวลาให้มานั่นึถึเรื่อแบบนี้้วยหรือไ"
[มีสิ นึมาเินรึ่ีวิเลยล่ะ]
"แฟนเ่าเหรอ"
[หึ! นายเาผิแล้วอี้ิ]
"..."
[ถ้านอย่าบยอน แบฮยอนเป็นแฟนัน ันยอมเป็นแฟนับนายยัะีว่า]
"อี๋ พูแล้วนลุะมั"
[แ่นี้นะ]
"านเยอะหรือไ"
[เยอะเพราะใร็ไม่รู้ที่เมื่อวานให้ันมาทำานแทน]
"โทษที ไปทำานไป"
[เออ ๆ]
ี๊!
"เอาแ่ใไม่เปลี่ยนเลยนะานยอล"
-c a g e-
๊อ! ๊อ!
"เ้ามา" หลัาานยอลวาสายโทรศัพท์เมื่อรู่ไปเลาอเา็มาเาะประูเพื่อบอาราเวลาามปิอทุวัน
"ุานยอล อนห้าโมเย็นมีนัทานอาหารับ..."
"เลื่อนออไป่อน ันมีนัแล้ว"
"แ่ว่า..."
"มีปัหาอะไรหรือเปล่าเลายอู"
"ุานยอลเลื่อนนัมาหลายรั้แล้วผมเรว่าะทำให้เิปัหาไ้"
"บอทานั้นไป ถ้ามีปัหาัน็ะไม่ลเป็นหุ้นส่วน"
"รับ"
"มีเท่านี้ใ่ไหม"
"แล้ว็... นี่เป็นเอสารทีุ่านยอลให้ผมไปเอามาให้รับ" ยอูส่อเอสารสีน้ำาลทีาถูปิผนึเอาไว้อย่าีให้ับเ้านายอน
"อบใ ไปทำาน่อไ้"
"รับ"
ยอูเินออไปาห้อ านยอลึหยิบอเอสารอัน่อนหน้าึ้นมาเปิออ้า ๆ ้านในมีระาษเอสี่สีาวที่รอบเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเหลือามาลเวลาที่ผ่านพ้นไปถึสามปีเ็ม เาหยิบมาออมาาอ บนระาษปรา้อมูลบาอย่าเี่ยวับนนหนึ่และรูปภาพอเ้าอื่อนั้น สายามเริ่มไล่อ่านมันอย่าละเอีย
บยอน แบฮยอน
อายุ : 20 ปี
"ันนึว่าะไม่ไ้อ่านเอสารนี้แล้วนะ บยอน แบฮยอน"
-c a g e-
ออ...
เสียออับ่บอว่าถึเวลาเ้าเรียนอนัเรียนทุนหลัาารพัลาวันบสิ้นไป แบฮยอนเินถือแฟ้มเอสารประอบารเรียนเินไปยัห้อม.5/5 หรือห้อที่เาเป็นประำั้นนั่นเอ เมื่อมันถูยึ้นมาเอสารพวนั้นลับสูว่าศีรษะอเาเสียอี
แบฮยอนใ้เท้าอเาสะิประูบานเลื่อนให้มันเปิออแล้วึเินเ้าไปในห้อ ถึท่าทาอเาะูลำบานาไหนแ่นัเรียนในห้อ็ทำเพียมอมาและไม่ไ้เ้าไป่วยอะไรทั้นั้น
'เ็พวนี้นี่มัน...'
'โอเ ผมอเ็บำ่าไว้ในใแล้วัน'
ปั่!
อหนัสือนายัษ์ถูวาลบนโ๊ะอย่าแร หลัานั้นแบฮยอน็เินลับไปเพื่อปิประู เมื่อเาเอื้อมมือไปเพื่อปิประูลับมีแราใรบานึเอาไว้า้านนอห้อ
รืน...
เ็นัเรียนายนหนึเินสวนเ้ามาในห้อรไปยัที่นั่อนเอ้วยสีหน้าเรียบเยเหมือนับไม่เห็นว่าแบฮยอนยืนมอนเออยู่
"นี่! นัเรียนนนั้น"
"..." มีเพียเสียอรอเท้านัเรียนย่ำลบนพื้นเป็นำอบ
"นี่!"
"เรียผมเหรอ" นัเรียนายึ่นั่อยู่ในที่นั่อนเอลับเป็นนอบ
"ไม่ใ่มึ ไอ้หมาย อาารย์เาเรียเฮุนเว้ย" แน่นอนว่าหมาย็โนเพื่อนุ่าไปามระเบียบ
'เฮุน?'
'ื่ออเ็นนี้สินะ'
"นัเรียนายเฮุน!"
"รับ?"
'เฮ้อ... ว่าะหัน'
"Do you have manners?"
"สรุปอาารย์สอนเลหรือภาษาอัฤษ"
ึ!
นี่็ือเสียาอฟาเส้นสุท้ายที่อยุอารม์อแบฮยอนให้ที่และแน่นอนว่าเฮุนเป็นนทำลายมัน
"สอบท้ายาบ"
"ห้ะ!/ห้ะ!"
"สอบเ็บะแนนท้ายาบ 5 เปอร์เ็น์ ไม่้อสสัยว่าทำไมสอบ"
"โห่..."
"ส่วนนาย มาเออาารย์ที่ห้อพัรูหลัเลิเรียน"
"รับ" เฮุนอบรับแบฮยอน้วยสีหน้าเยาและูเหมือนไม่รู้สึผิอะไรเลย้วย้ำ
'นี่ะไม่รู้สึผิับเพื่อนเลยใ่ไหม!?!'
"เฮุนออมาลบระานให้อาารย์หน่อย"
"..." ถึแบฮยอนะเรียเฮุนให้ออมา่วยเาลบระาน แ่เฮุนลับนิ่เยและหลบสายาหันออไปนอหน้า่า
"นี่ ๆ เฮุนื่อเ็มืออะไรเหรอ" แบฮยอนัสินใระิบถามถึื่อเ็มอเฮุนานัเรียนึ่นั่อยู่หน้าห้อและในที่สุเา็ไ่ำอบ
"โอ เฮุนรับอาารย์"
"อบในะ" แบฮยอนส่ยิ้มให้เป็นารอบุโยที่เาไม่รู้เลยว่ามันทำให้นัเรียนนนั้น้อหน้าแ้วยวามเิน "โอ เฮุน!"
"รับ?" เพียเท่านั้นเฮุน็ถึับสะุ้ใหันลับมาหาแบฮยอน
"ออมาลบระาน"
"ทำไม้อทำ้วย ลบเอสิรับ มือ็มี"
"ว่าไนะ!"
"อาารย์!!/อาารย์!!"
และแล้ววามโลาหลในห้อเรียนเล็ ๆ ็เิึ้น...
-c a g e-
15:20 น.
รืน...
ึ ึ ึ
เฮุนเินเ้ามาในห้อพัอาารย์หมวิศาสร์ทั้ที่ยัใส่หูฟัเอาไว้และเปิเพลัออมานนอื่นไ้ยิน มือทั้สอ้าอเาอยู่ในระเป๋าาเทั้สอ้า ายเสื้อนัเรียนหลุลุ่ยออมาามปิที่เฮุนทำ แน่นอนว่าอาารย์ท่านอื่นนั้นมอมาหาเา้วยสายาเิำหนิ แ่สำหรับเฮุนแล้วมันลับไม่ทำให้รู้สึอะไรเลยสันิ เาหยุลรหน้าโ๊ะอแบฮยอนแล้วึโน้มัวลไปหานที่นั่เียนอะไรบาอย่าลในระาษอยู่
"เรียผมมีอะไรหรือเปล่ารับ... อาารย์บยอนนสวย" ท่าทาว่าประโยท้ายสุอเฮุนนั้นะเบานแบฮยอนไม่ไ้ยิน
"หือ? นายพูว่าอะไรนะ" แบฮยอนมวิ้ว
"ไม่มีอะไร"
"ไม่ินะว่าะมา นั่ล่อนสิ" เฮุนนั่ลบนเ้าอี้ัวฝั่ร้ามหลัานั้นเา็หยุเพลในโทรศัพท์แล้วึเ็บสายหูฟัลในระเป๋าาเ
แบฮยอนลุาเ้าอี้ไปหยิบอะสับาอย่าในั้น้านหลัและลับมานั่ "รอเบอร์โทรศัพท์อเพื่อนในห้อให้หน่อยสิ"
"ะไปรู้ไ้ไ"
"..."
"ไม่ไ้สนิท้วยสัหน่อย"
"ูเหมือนนายะไม่่อยมีนบนะ"
"ิ ไม่อยาบ่าหา"
"ั้นนายรู้เบอร์ใร็รอลมา"
"ปาา" ประโยที่ไม่สามารถำัวามไ้ว่าเป็นประโยำสั่หรืออร้อันแน่ถูพูึ้นโยนัเรียนอย่าเฮุน มือหนายื่นมา้านหน้าเพื่อรอรับในสิ่ที่ล่าวไป
"นี่อหรือสั่"
"แล้วแ่ะิ"
"ันเป็นอาารย์ ่วยเารพัน้วย"
"ไม่อยาเารพ"
"!?!"
"เพราะอยา'บ'มาว่า"
"อะไรอนาย มุเสี่ยว?"
"เล่นมุเสี่ยวเพราะอยาไ้สัเสี้ยวอหัวใ"
"นายแปล ๆ นะ ไปห้อพยาบาลไหม"
"ห้อพยาบาลอ่ะไม่อยาไป เพราะอยาอาศัยอยู่ในบ้านอาารย์"
"เพื่อ"
"ะไ้ยิ้มันวันละนิีวิแ่มใส"
"ย่าห์! เียบปาไปไ้แล้ว เียนเบอร์เพื่อนอนายลไปเี๋ยวนี้"
"อปาา้วยรับุอาารย์"
"รนั้น หยิบไปสัแท่นึ"
"..." เฮุนหยิบปาาาในโหลึั้อยู่รมุมโ๊ะมาใ้ เาใ้เวลาไม่ถึสิบวินาทีในารเียนเบอร์โทรศัพท์อเพื่อนที่มีอยู่ในมือถืออัวเอนเสร็ "เสร็แล้ว"
"เร็วไปไหม เอามาูิ"
'xxx-xxxx-xxxx เบอร์ผม ิถึ็โทรมาหาสิ :)'
"..."
พรึ่บ!
"!?!" ในะที่แบฮยอนำลัะเยหน้าึ้นไป่าเฮุน อีฝ่ายลับลุเินไปถึหน้าประูะแล้ว "นี่! เี๋ยว่อน!"
แน่นอนว่าแบฮยอนเรียเฮุนเอาไว้ไม่ทัน
-c a g e-
"นี่เป็นร้านประำอันเลย มาินบ่อยมา" เลย์พูพลาเินนำเ้าไปในร้านอาหารีนึ่ั้อยู่ในห้า
"ผอ. พูเ่ั"
ลอเส้นทาที่ทั้สอเินทามาที่นี่เลย์เอาแ่วนแบฮยอนุยไม่หยุนแบฮยอนรู้สึไ้ว่าพวเาเริ่มสนิทันึ้นนะลายเป็นเพื่อนันแล้ว
"โห ว่าันเหรอ"
"ไม่ไ้ว่ารับ ผมม่าหา แหะ ๆ"
"สนิทับันแล้วปีนเลียวให่เลยนะเ้าแบ"
"อโทษรับ" แบฮยอนล่าวอโทษทั้ที่ใบหน้าอเายัส่รอยยิ้มให้เลย์อยู่ เลย์นั่ลบนเ้าอี้แล้วึพู่อ
"นายสั่อาหารามใอบเลยนะ" เลย์รับเมนูอาหารมาาบริรแล้วึส่ให้แบฮยอนไ้เปิู
"ผมะินให้ผอ.หมัวเลยรับ" แบฮยอนเปิเมนูพลาเหลือบสายาไปมอราาบ้ารูปอาหารที่หน้าาน่าทานบ้าสลับไปมา
"หมัว?"
"ผอ. เลี้ยไม่ใ่เหรอรับ"
"ใรบอว่าันะเลี้ย"
"อ้าว! ผอ.ให้ผม่ายเหรอ"
"ไม่ใ่ นั่นไนเลี้ยเินหน้าเป็นูมานู้นแล้ว" เลย์มอไปทา้านหลัอแบฮยอนทำให้อีฝ่าย้อหันามไป้วย นที่แบฮยอนเห็นนั้น็ไม่ใ่ใรที่ไหน นนนั้น็ือานยอล ผู้ายที่แบฮยอนไ้พบเมื่อหนึ่วันที่ผ่านมา
"ส... สวัสีรับ" ทันทีที่แบฮยอนเผลอไปสบสายาับานยอล เา็ไ้แ่ล่าวทัทายไป้วยเสียที่สั่นเรือเหมือนับำลัลัวนรหน้า
"สวัสี ให้ผมนั่รไหนีล่ะ"
"... รนี้็ไ้รับ" แบฮยอนผายมือไปทาเ้าอี้ัวร้ามอัวเอที่ใล้ที่สุ
"อืม แบฮยอนใ่ไหม"
"รับ"
"ผมานยอล ำไ้หรือเปล่า" านยอลยื่นมือมารหน้าเพื่อรอให้อีฝ่ายับมือับเาแ่ยัไม่ทันไ้ทำอะไรเสียโทรศัพท์อเลย์็ัึ้น
♪~
"ว่าไริส"
"พี่บอใหู้แลี ๆ ไ"
"เี๋ยวพี่ไป"
ี๊!
"ัน้อไป่อน อโทษนะ" เลย์ลุึ้นาที่นั่พร้อมับหยิบเสื้อสูทอัวเอมาสวมใส่ให้เรียบร้อย่อนที่เาะเินออไปานยอลลับส่เสียเรียไว้
"อะไรหายล่ะ" เท่าที่านยอลฟัประโยสนทนาอเลย์ับปลายสายแล้วเาพอับใวามไ้ว่าเลย์ะ้อฝาอะไรบาอย่าไว้ับริสและริส็ทำมันหายไปอย่าแน่นอน
"ุ๊า"
"ุ๊า?"
"ุ๊าอัลปา้าอริสหายไป ัน้อรีบลับไป่วยหา่อนที่เ้านั่นะร้อไห้โวยวาย"
ริสือเ็มัธยมปลายที่มาอาศัยอยู่ในบ้านอเลย์เพราะพ่อแม่อทั้สอสนิทันแ่่วสอสามเือนที่ผ่านมาพ่อแม่อริส้อไปทำาน่าัหวัทั้สอึฝาริสไว้ับเลย์ เนื่อาริสไม่สามารถอยู่บ้านนเียวไ้
เหุผลที่ริสอยู่บ้านนเียวไม่ไ้็ไม่ใ่อะไร
ริสลัวผี
"..."
"ันอโทษนะแบฮยอน"
"ไม่เป็นไรรับ ผอ.รีบไปเถอะ"
'ไม่เป็นไรอะไรล่ะ ถ้าผอ.ไปผม็้ออยู่ับุานยอลสอนน่ะสิ...'
"แล้วเอันที่โรเรียนนะ"
'ฮือ...'
"ัน็นั่อยู่รนี้นะสนใันบ้าสิ" านยอลเริ่มร้อท้วเมื่อเพื่อนสนิทไม่สนใเาเลยแม้แ่น้อย
"บายรับเพื่อนาน"
"เออ"
เลย์เินออไปแล้ว...
โยที่ไม่รู้เลยว่า เาำลัทำให้แบฮยอนลำบาใเป็นเท่าัว
อนนี้อาหารมาเสิร์ฟที่โ๊ะรบทุเมนูแล้วแ่มันลับไม่ไ้พร่อลไปเลย
"..."
"..."
านยอลนั่มอใบหน้าอแบฮยอนโยไม่ไ้วนุยอะไร ยิ่ทำให้แบฮนอนรู้สึอึอัเป็นอย่ามา เาึ้อเลี่ยวามรู้สึนั้นโยารหยิบ้อนส้อมึ้นมาเริ่มรับประทานอาหารรหน้าให้หมและรีบออไปารนี้ให้เร็วที่สุ
"..."
"..."
แถลาร์โยแบฮยอน...
'ถ้าผมอัวลับอนนีุ้านยอละว่าอะไรไหม'
'ผมเลียบรรยาาศแบบนี้'
"อยืมโทรศัพท์หน่อยสิ"
"เอ๋?"
"อยืมโทรศัพท์หน่อย"
"นี่รับ อ๊ะ!" แบฮยอนส่โทรศัพท์มือถือให้านยอลแ่เาลับพบว่าระาษที่เฮุนให้มา มันันิอยู่บนอ ไม่ทันที่แบฮยอนะไ้หยิบมันไป านยอล็ว้าไว้เสีย่อน
"..." านยอลวาสายาอ่าน้อวามบนนั้นแล้วึส่ระาษืนให้แบฮยอน่อนะพิมพ์อะไรบาอย่าลในโทรศัพท์อนัวเล็
"ุานยอละทำอะไรเหรอรับ"
"ี"
"???"
"ผมอบทีุ่เรียแบบนั้น"
"..."
"มันเหมือนภรรยาเรียสามีเลย ว่าไหมแบฮยอน"
"ุ!"
'ภรรยา?'
'เรียสามี?!'
"..."
"... ะทำอะไร" แบฮยอนร้อึ้นเมื่ออีฝ่ายส่รอเท้าู่สวยมาแะโนเท้าอเาอย่าใ านยอลใ้เท้าอนเลื่อนาเ้าอี้อแบฮยอนให้เ้าใล้ัวเอมายิ่ึ้น
"ุสวยี"
"..." ทำไมประโยสั้น ๆ แ่นี้มันลับทำให้แบฮยอนใเ้นแรันนะ
มือหนาถือวิสาสะเลื่อนมาับบนพวแ้มใสแล้วึใ้นิ้วไล้วนเลา ๆ
"ถ้าุไม่ไ้ื่อว่าแบฮยอน มันะีว่านี้"
"ท... ทำไม"
"..." อีฝ่ายไม่ไ้อบำถามใ ๆ านยอลทำเพียส่ยิ้มอย่าอ่อนโยนให้ับแบฮยอนแล้วึพู่อ
"..."
"ผมอบุ"
"ุานยอล... ุ้อาระพูอะไรันแน่"
"อะ" านยอลับทโยารส่โทรศัพท์ืนให้ับแบฮยอน่อนะลุึ้นาที่นั่
"..."
"นี่เป็นบัรเริอผม ุใ้ำระ่าอาหารทั้หมไ้เลย ผม้ออัวลับ่อน"
"ุยัไม่อบำถามอผมเลยนะ"
"แล้วเอัน"
"เี๋ยวสิ!"
านยอลเินออไปแล้ว ทิ้ให้แบฮยอนนั่อยู่ที่โ๊ะเพียนเียว ้วยวามอยารู้ว่าานยอลทำอะไรับโทรศัพท์อเา่อนหน้านี้ แบฮยอนึหยิบมันึ้นมาเพื่อปลล็อหน้าอ แ่รูปพื้นหลัที่เปลี่ยนไปนั้นทำให้เา้อเบิาว้า
'xxx-xxxx-xxxx ิถึ็โทรมาสิ :) ปาร์านยอล-'
'ุ้อารอะไร ุานยอล'
-c a g e-
วัน่อมา...
LINE now
P: ทำไมเมื่อืนไม่โทรมา
LINE now
P: ผมิถึุ
TALK
เอ๊ะยอูเพื่อนแบไม่ใ่อ่อ
ทำไมมาเป็นเลาพี่ันล่ะ ;A;
ที่รู้ ๆ ืออนนี้ำลัใหายหม รีเอร์หาย
เสียัยยยยยย ;____;
twitter @kolonss
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น