คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่4 ฝ้ายอินเลิฟ
5 คนที่ฉันเพิ่งรู้จักไปนะเหรอ หนุ่มป๊อบที่ดังไปทั่ว 55ฉันมีเพื่อนเป็นหนุ่มป๊อบแล้ว สะใจจริงๆ55
“เราไม่อยากจะเชื่อเลย ว่านีมหายไปวันเดียวก็มีเพื่อนเป็นหนุ่มป๊อบตั้ง5คนแล้ว” ฝ้ายบ่นเรื่องนี้อยู่
นั่นแหละจนฉันชักจะรำคาญแล้วสิ ทันทีกับที่อาจารย์เดินเข้าห้องมา แล้วมีนักเรียนชาย4-5คน
เหมือนจะเกี่ยงกันเดินตามเข้ามา
“เอ้า เข้ามาสิพวกเธอ ห้องนี้ไม่เหมือนห้องอื่นหรอกน่า” อาจารย์หันหลังไปสั่งให้พวกนั้นรีบเดินเข้า
มา
“นั่นมัน พวกนนท์นี่นา” ฉันตาโต เมื่อเห็นพวกนนท์เดินเข้าห้องมา ทุกคนในห้องมีอาการปกติ
“มิน่าล่ะ ถึงได้มีโต๊ะนักเรียนเพิ่ม” ฝ้ายทำสายตาแบบรู้เรื่องทุกอย่าง
“นักรียนห้องคิงทุกคน ฟังนะ เราจะมีเพื่อนใหม่ย้ายมาจากอีกห้องนึง ขอให้ทุกคนรู้จักไว้ล่ะ คงไม่
ต้องแนะนำตัว
หรอก เดี๋ยวเสียเวลาเรียนเจ้าพวกนี้” อาจารย์พูดให้พวกนั้นรีบนั่งประจำที่ เพราะเห็นสายตาของเด็ก
เรียนห้องคิง บ่งบอกว่าไม่อยากรับรู้
“นีม อยู่ห้องนี้เอง” นนท์ทักเพื่อนหญิงอย่างสนิทสนม
“อืม แล้วพวกนายย้ายมาทำไมล่ะ” นีมถามบ้าง
“ก็เรียนไม่รู้เรื่องนะสิ มีแต่คนเข้ามาชวนคุย พวกเราก็เลยขออาจารย์ย้ายห้องมาอยู่ห้องที่มันสงบๆ
อ่ะนะ” นนท์ก็ตอบไปตามความเป็นจริง
“อืม” นีมทำท่าเข้าใจ แล้วเสียงออดเข้าเรียนก็ดังขึ้น ทุกคนในห้องอยู่ในความสงบทันที
“เงียบจังแฮะ” โมกระซิบกระซาบกับเคน
“แหงแหละ ห้องเด็กเรียนนี่นา” ฝ้ายพูดขึ้นมาลอยๆ แต่ฉันก็สังเกตอยู่นะ ฝ้ายแอบยิ้มคนเดียวสงสัย
จะบ้า การเรียนดำเนินมาถึงชั่วโมงก่อนพักกลางวันแล้ว ความหิวทำให้ฉันอยู่ไม่นิ่งขึ้นมา จนต้องหา
อะไรทำแก้หิวโดยการแอบปา
กระดาษแกล้งเพื่อนบ้าง เขียนข้อความให้เพื่อนบ้าง ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมพวกนี้ถึงตั้งใจเรียนจัง
เลยนะ ฝ้ายก็เป็นไปกับเค้าด้วย ตกลงมีฉันคนดียวหรอเนี่ยที่อยู่ไม่สุข แล้วฉันมาอยู่ห้องนี้ได้ยังไง
เนี่ย งงกับตัวเองจริงๆ
“นี่ๆ เบส นายเป็นอะไรหรอ เห็นทำหน้าเครียดตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ ถ้ามีอะไรที่ฉันช่วยได้ก็บอก
นะ”
ฉันเห็นเบสที่ทำหน้าเครียดแล้วก็อดถามไม่ได้ แหมก็เพื่อนฉันทั้งคนนี่
“ถ้าทำหน้าเครียดแล้วหน้าแก่เดี๋ยวจะไม่หล่อน้า” ฉันยังแซวเบสไม่หยุด แต่ทำไมเบสถึงไม่ตอบคำ
ถามฉันเลยล่ะ
แถมยังจ้องที่หน้าห้องอย่างตั้งใจซะด้วย สงสัยคงจะตั้งใจเรียนล่ะมั้ง
“ปาริชาต” เสียงอาจารย์วิชาสังคมเจ้าเก่าเอ่ยชื่อฉันขึ้น
ซวยอีกแล้วเรา แล้วฉันค่อยๆหันหน้าไปทางต้นเสียง แล้วยิ้มให้กับอาจารย์เจื่อนๆทุกครั้ง
“อีกแล้วนะ เธอนี่ จะทำโทษยังไงดีนะ” อาจารย์บ่นให้กับความดื้อรั้นของนีมที่ชอบทำอะไรที่ไม่ควร
ทำอยู่เรื่อย
“ขอโทษค่ะ” ฉันกล่าวขอโทษอย่างสำนึกผิด
“คิกๆๆ” นนท์กำลังหัวเราะฉันอยู่แน่ๆเลย
“ชาญชัย ขำอะไรจ๊ะ” อาจารย์หันไปเล่นงานคนที่ไม่มีมารยาทขึ้นบ้าง
“อึ๊บ ปล่าวครับ” นนท์กลั้นหัวเราะ แล้วบอกปัด
“งั้นพวกเธอสองคนก็ไปยืนขาเดียวให้เพื่อนๆดูหน้าห้องละกันนะ” อาจารย์มองหน้าฉันกับนนท์ แล้ว
พวกเราก็รู้ดีว่าต้องทำตามแต่โดยดี
“ไงล่ะ คุยดีนัก” แบงค์ เดินเข้ามาหาฉัน เพราะนี่ก็ได้เวลาพักกลางวันแล้ว
“มันก็ต้องมีบ้าง เออแบงค์ แจนมาแล้วน่ะ ไปเลยไป๊”
“เออ ไปก็ได้” ทำไมน้ำเสียงแบงค์ ดูน้อยใจยังไงก็ไม่รู้ แต่ก็คงไม่มีอะไรล่ะมั้ง
“ไดโนเสาร์ เมื่อวานไปไหนมา ทำไมไม่รู้จักโทรมาบอกกันบ้างฮะ” เบทเดินเข้ามาถามไถ่หลังจากที่
แบงค์เดินไปแล้ว สีหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึก แต่แววตาดูเศร้าชอบกล
“ก็ไม่สบายไง อืม” ฉันแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
“ไม่เชื่อ ไปกินข้าวดีกว่า” ทำไมวันนี้ทุุกคนดูเหมือนว่าแปลกไปกันหมดเลยนะ ประจำเดือนมาไม่
ปกติกันรึไง
“นีม ไปกินข้าวกันดีกว่า” พวกหนุ่มป๊อบที่เดินออกมาจากห้องหลังสุด ไม่รู้ว่าพ่อคุณทำไมเสริมหล่อ
กันนานจริงๆ
“อืม”
“แล้วฝ้ายล่ะ” โมถามขึ้น
“เอ อ๋อไปห้องน้ำน่ะ นั่นไง มาแล้ว” ฉันชี้นิ้วไปทางฝ้ายให้ทุกคนเห็น
“ไปกินข้าวกัน” ฝ้ายเอ่ยชวนเพื่อนๆขึ้นอีกครั้งโดยที่ไม่รู้ว่าเค้ากำลังจะทิ้งแกอยู่แล้ว
ฝ้ายกับพวกหนุ่มป๊อบสนิทกันเร็วมาก แล้วดูเหมือนฝ้ายจะชอบพููดคุยกับพวกนั้นจริงๆ จนทำให้ใน
โรงอาหารวันนั้น ฉันแทบจะกินข้าวไม่ลงเลยล่ะ ก็เพราะโดนสายตาของนักเรียนหญิงทิ่มแทงน่ะสิ
คงอิจฉา 55แต่ก็สะใจจริงๆ
“เหลือเรียนภาคบ่ายก็ได้กลับบ้านแล้ว เย่ๆ” เบสพูดอย่างดีใจมาๆจนแปลกๆไงก็ไม่รู้
“ภาคบ่ายเราไม่ได้เรียนนี่ นั่งเล่นเฉยๆ เบื่อจริงๆเลย” ฝ้ายเดินหอบขนมกับน้ำมาให้เพื่อนๆ ที่นั่งรอ
อยู่ริมสนามบาสฯเพราะวันนี้เป็นชั่วโมงชุมนุม2ชั่วโมง พวกที่ไม่ชอบเอาซะเลยก็เห็นจะเป็นห้องคิง
เนี่ยแหละ แม้จะมีวิชาชุมนุม พวกนั้นก็ยังอุตส่าห์ตั้งชุมนุมวิทยาศาสตร์กับคณิตศาสตร์อีก
“พวกนั้นไม่กลัวหัวจะระเบิดเลยหรอน่ะ” เคนที่พูดไปพรางส่งสายตาให้กับพวกสาวๆที่ผ่านไปผ่าน
มา ผิดกับเบสที่นั่งเหมือนกับว่าคิดอะไรไม่ออกอยู่นั่นแน่ะ พวกเค้านี่ มาเป็นเพื่อนกันได้ไงนะ ฉัน
อยากจะรู้จริงๆ แล้วฉันก็มองพวก
นั้นนั่งเล่นกันจนเผลอไปมองฝ้ายที่จ้องใครสักคนตาไม่ขยับเลย ฉันมองตาสายตาฝ้ายไป ฮึ รู้แล้ว
ล่ะว่าฝ้ายกำลังมองใคร
“โม” ฉันแกล้งเรียกโมที่นอนฟังmp3เครื่องโปรดอยู่ ทันทีที่โมลืมตาขึ้นฝ้ายก็รีบละสายตาจากโม
ทันที
“ฮะ อะไร” โมแกะหูฟังออกมาข้างหนึ่ง แล้วมองไปรอบๆเพื่อหาเจ้าของเสียงที่เรียกเค้า แต่ฉันก็ทำ
เป็นไม่รู้ไม่ชี้
“นีม ไปแกล้งโมเค้าทำไมอ่ะ” ฝ้ายหันมาพูดกับฉันอย่างเอาเรื่องเมื่อเห็นว่าโมเลิกสนใจแล้ว แล้ว
คิดว่าจะกลัวหรอ
“ทำไมจะแกล้งไม่ได้ล่ะก็เพื่อนกันนี่ หรือว่าฝ้าย...” ฉันพยายามจะจ้องตาฝ้าย
“ปล่าวนี่ เราไม่ได้ชอบโมซะหน่อย ไม่ได้ชอบจริงๆนะ” ตายๆ เผลอหลุดปากจนได้นะฝ้าย
“ฮั่นแน่ รู้แล้ว เรื่องนี้ต้องกระจายซะแล้ว”
“นีม” ฝ้ายพยายามจะเรียกฉันที่กำลังวิ่งไปหานนท์ เบส เคนแล้วก็นัท
“นี่ๆ พวกเราทุกคนมีอะไรจะบอกด้วยล่ะ อยากรู้ป่ะ” ดูเหมือนว่ามีเบสคนเดียวที่ไม่อยากรู้นะ แต่ก็จะ
บอกอ่ะ
“เรื่องนี้เป็นความลับ รู้เฉพาะพวกเรานะ” แล้วพวกนั้นก็มองซ้าย มองขวา แล้วก็เอาหน้ามามุงฉัน
“นี่ พวกนายเอาหน้าไปห่างๆก็ได้ มันไม่ใช่ความลับขนาดนั้น” ฉันพูดพร้อมดันหน้านนท์ ที่รู้สึกว่าจะ
อยู่ใกล้สุดออก
“แล้วจะบอกได้ยังเนี่ย ปวดฉี่” เคนที่ตื่นเต้นสุดๆ เร่งให้ฉันเล่า
“เออ บอกแล้ว เรื่องก็มีอยู่ว่า...” ทุกคนดูตั้งใจฟังมาก
“ก็แค่ฝ้ายชอบโม”
“เออ ก็แค่ฝ้ายชอบโม หา ฝ้ายชอบโมหรอ” เคนตาถลน เมื่อได้ยินฉันพูด
“แล้วรู้ได้ไงล่ะ” นัทที่เงียบมาตั้งนาน ขยับปากบ้าง
“ก็เจ้าตัวบอกเอง”
“มันก็ไม่เห็นเกี่ยวกับพวกเราเลย” เบสพูดทำลายการเม้าท์ของฉัน
“เกี่ยวสิ เราจะต้องทำให้ทั้งสองคนเป็นแฟนกันให้ได้” ฉันทำสีหน้ามุ่งมั่น
“เออ ใช่ ฉันก็รู้สึกว่าหมู่นี้โมมันแปลกๆเวลาที่ฝ้ายอยู่ด้วย” นนท์เสนอความคิดบ้าง
“ใช่มะ งั้นพวกเรามารวมพลังกัน เพื่อความสุขของเพื่อน” นนท์ยื่นมาเป็นคนที่สอง ตามด้วยเคน
แล้วก็นัท
“เบส” ฉันขู่เสียงแข็ง
“เออ ก็ได้” แล้วพวกเราทั้งหมดก็รวมพลังกัน
“แล้วพวกเราจะทำไงล่ะ” นนท์ถามขึ้น เมื่อยังไม่รู้ว่าจะทำอะไร
“ฉันมีแผนแล้ว” เคนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“สมกับที่เป็นคาสโนว่าจริงๆเลย เพื่อนฉัน” นนท์พูดชมเคนขึ้นมา
“จะคิดว่าเป็นคำชมแล้วกันนะ ทุกคนเอาหูมานี่”
ขอบคุงนะค้า
ความคิดเห็น