คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3 เจอแล้ว
ในตอนเช้าของวันจันทร์ นักเรียนทุกคนต่างก็ง่วงหงาวหาวนอนกันตามระเบียบ เพราะเมื่อคืนนัก
เรียนหญิงทุกคน จะถ่างตานั่งดูรายการ ที่ตามหาหนุ่มป๊อบของแต่ละโรงเรียน แล้ววันนี้ดูเหมือนจะมี
เสียงฮือฮามากกว่าที่ผ่านมา นั่นก็เพราะว่าถึงตาของโรงเรียนของตัวเองน่ะสิ แล้วนีมก็เป็น1ในนัก
เรียนหญิงพวกนั้นด้วย
“นี่ฝ้าย เมื่อคืนได้ดูรายการหนุ่มป๊อบป่าวอ่ะ” เธอยังมีอาการงัวเงียอยู่ขณะที่ปากก็ถามฝ้ายตาก็ปิด
“ดูสิ มีตั้ง5คนแน่ะ” ฝ้ายชู5นิ้วให้นีมเห็นชัดๆ
“ฮือๆ ทำไมเค้าไม่ได้ดูอ่ะ ฝนตก ฟ้าลง เคเบิ้ลเสียซะงั้นอ่ะ แงๆ” นีมเริ่มโวยวาย เมื่อเห็นว่าตัวเอง
พลาดสิ่่งดีๆอยู่คนเดียว
“แล้วก็รู้ด้วยว่าพวกเค้าอยู่ห้องเดียวกัน ชั้นเราเนี่ยแหละ โชคดีชะมัดเลยที่ได้อยู่โรงเรียนนี้อ่ะ” ฝ้าย
ทำท่าปลาบปลื้มใจที่สุด ที่โรงเรียนตัวเองมีหนุ่มป๊อบตั้ง5คน แล้วอยู่รุ่นเดียวกันอีก
“แงๆๆ” นีมยิ่งโวยวายหนักอีก ที่มีตัวเองไม่รู้ตัวตนของ5หนุ่มอยู่คนเดียว
“ไงเบส วางมาดเชียวนะ ดังแล้วนี่” นัทมาสะกิดไหล่เพื่อนสนิทเบาๆ ตอนนี้มีคนแห่กันมาดูพวกเค้า
เยอะแยะไปหมดแล้ว แต่ก็ไม่สามารถเข้าห้องนั้นได้ เพราะนัทล๊อคประตูไว้ก่อนแล้ว
“วางมาดกับผีอะไรเล่า กำลังคิดอยู่” เบสทำสีหน้าจริงจัง
“คิดเรื่องอะไร” เคนเดินเข้ามาสมทบอีก
“เรื่องโมอ่ะดิ่”
“เฮ้ย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันวะ” โมกำลังฟังmp3อยู่โวยวายขึ้นเมื่อได้ยินชื่อตัวเองลางๆ
“ไม่ใช่แก โมผู้หญิงอีกห้องอ่ะดิ่ ที่โทรมาไม่หยุดนั่นแหละ เครียด ตื้ออยู่ได้” เบสระบายออกมาให้
เพื่อนๆฟัง
“มันรู้สึกอึดอัดใช่มั้ย ฉันเข้าใจแกดี เรามันหัวอกเดียวกัน” เคนพูดปลอบใจเพื่อนแบบหลงตัวเองนิด
หน่อย
“แหม ไอ้หล่อ” นัทหันมาด่าเคนด้วยความหมั่นไส้
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย” นนท์อุทานเสียงดังเมื่อเห็นว่ามีนักเรียนหญิงมาออเต็มหน้าประตูห้องเรียนเต็มไป
หมด
“ว๊าย นนท์นี่ น่ารักจัง” นักเรียนหญิงคนหนึ่งหันมาเห็นแล้วกรี๊ด จนทำให้นนท์เป็นจุดสนใจของทุก
คน แล้วทั้งหมดก็วิ่งมาทางนนท์
“จะวิ่งมาทำไมเนี่ย” นนท์พูดเสร็จแล้วกลับหลังวิ่งหนีนักเรียนหญิงพวกนั้นอย่างสุดชีวิต
“แฮ่กๆ รอดแล้วเรา” นนท์กระหอบกระหืดมาซ่อนอยู่ใต้อาคาร ที่ที่เค้าใช้แอบพวกสารวัตรนักเรียนที่
ตรวจจับนักเรียนโดดเรียนบ่อยๆ
“โอ๊ย ฉันก็ขอโทษพวกเธอไปแล้วไง จะเอายังไงอีกล่ะ” นีมโดนผลักอย่างแรง โดยมีกลุ่มนักเรียน
ชายอีกกลุ่มล้อมรอบ ทันทีกับที่เสียงออดเข้าเรียนดังขึ้น จึงไม่มีใครอยู่แถวนี้แล้ว
“เอาน้ำราดหน้าฉัน แล้วก็ขอโทษ คิดว่ามันจะหายหรอ” นักเรียนชายคนหนึ่งพูดขึ้น
น้ำนะเฟ้ย ไม่ใช่ขี้หมาซักหน่อย ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ เด็กสาวคิดอย่างเจ็บใจ
“ก็บอกว่าไม่ได้ตั้งใจไง เพื่อนแกนั่นแหละมาชนแล้วแกดันมาอยู่ข้างหน้า จะให้น้ำมากระเด็นย้อน
หลังไงเล่า” นีมก็เถียงแบบไม่มีความกลัวอยู่เลยสักนิด
“เจอแล้ว อยู่นี่นี่เอง” นนท์ยิ้มนิดๆก่อนที่จะเฝ้าดูเหตุการณ์ต่อ
“แต่พี่ ผมเห็นมันตั้งใจจะสาดพี่อยู่แล้วนะ” นักเรียนชายที่ดูท่าทางเหมือนเป็นรุ่นน้องพูดขึ้น
“โอ๊ย ก็บอกว่าไม่ได้ตั้งใจไง แกจะหาเรื่องให้ได้เลยใช่มั้ยเนี่ย”
“เออ ใช่” แล้วพวกมันก็ทำท่าทางให้กัน เหมือนว่าสั่งให้ทำอะไรบางอย่าง
“นี่พวกแก จับแขนฉันทำไมเนี่ย” นีมโวยวายขึ้นอีกครั้งแต่คราวนี้ น้ำเสียงดูหวาดกลัวมากๆ เพราะ
กรงที่ตัวเองมีอยู่สู้แรงพวกนั้นไม่ได้เลยสักนิด
ถ้าแกเป็นผู้หญิง ฉันก็พอสู้ได้ แต่นี่แกเป็นผู้ชายยย
“ก็ทำอย่างงี้ไง” ไอ้หัวโจกของกลุ่มกำลังจะใช้หมัดพุ่งเข้าไปที่หน้าของเด็กสาว เธอจึงหลับตาปี๋คิด
ว่ายังไงก็ไม่รอด
“ตุ๊บ” เสียงหมัดกระทบกับหน้าใครบางคน ที่ไม่ใช่เธอ พวกนักเรียนที่มาจับแขนเธอกลับปล่อย
ทันที เธอจึงค่อยๆลืมตาขึ้น มีผู้ชายคนหนึ่งมายืนอยู่ข้างหน้าเธอ
เกือบซวยอีกแล้วนีม นีมคิดในใจแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก
“วิ่งกันเถอะ” นนท์ที่ออกมาชกหน้าไอ้หัวโจกนั่น ก็รีบคว้าข้อมือนีมแล้วเผ่นทันที
“นี่นาย จะวิ่งไปไหน พวกมันไม่ตามมาแล้วนะ” เด็กสาวที่ถูกลากให้วิ่งตาม มีอาการหอบหนัก นนท์
เลยหยุดวิ่งแล้วหาที่นั่งคุยกัน เพราะถ้าขืนเข้าห้องเรียนตอนนี้ก็มีแต่จะโดนทำโทษซะปล่าว
ตายแล้ว นี่เลยเวลาเรียนมาตั้งเยอะแล้วนี่ ทำไงดี เด็กสาวดูนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง แล้วทำท่า
กระวนกระวาย
“ถ้าเข้าห้องไปตอนนี้ ก็โดนทำโทษปล่าวๆ” นนท์พูดขึ้นมาอย่างรู้ทัน
“แล้วนายจะทำยังไง”
“ก็ทำให้เหมือนว่าไม่มาซะสิ”
“ยังไง” เด็กสาวยังทำท่าไม่เข้าใจ
“ก็โดดเรียนมันทั้งวันเลยสิ ง่ายๆ”
“แล้วฉันจะโดดไปไหนได้ล่ะ”
“เธอไม่เคยโดดเรียนหรอกเหรอ”
“อืม”
“งั้นเดี๋ยวฉันพาไปเอง สนใจมั้ยล่ะ”
“เอางั้นเหรอ” นีมไม่รู้ว่าเธอไว้ใจนายคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เธอก็รู้สึกถึงความเป็นสุภาพบุรุษของ
นายนี่ได้
“ตกลงมั้ยล่ะ” นนท์ถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง เด็กสาวใช้เวลาคิดสักพัก
“อืม” เธอตัดสินใจแล้ว นนท์เลยนำทางไปยังที่ที่สามารถนำเค้าและเธอออกจากโรงเรียนนี้ได้
“อึ๊บ” นีมปีนรั้วรั้วที่สูงพอสมควรเตรียมที่จะกระโดดลงโดยที่มีนนท์รอรับอยู่
“ว๊าย” เด็กสาวกระโดดลงมาไม่เป็นท่า ทำให้ร่างของเธอหล่นไปทับกับร่างของนนท์พอดี ทั้งสอง
คนหยุดนิ่ง
“เป็นอะไรมากรึเปล่า” นนท์ถามขึ้นเมื่อเห็นว่านีมตั้งสติได้แล้ว
“มะ ไม่เป็นไร ขอบใจนะ” เมื่อนีมรู้ตัวว่าตัวเองกำลังนอนทับผู้ชายอยู่ เลยรีบลุกขึ้นด้วยความเขิน
แล้วทั้งสองคนก็
ปัดฝุ่นที่เปื้อนตามเสื้อผ้าออกให้ดูสะอาดก็เป็นการแก้เขินของทั้งคู่นั่นแหละ
“เออ แล้วนายชื่ออะไรหรอ” นีมเป็นคนที่ถามชื่อก่อน พร้อมกับยังปัดฝุ่นไปทั่ว
“นนท์ แล้วเธอล่ะ”
“นีม ขอบใจนายมากนะที่ช่วยฉันจากไอ้พวกบ้านั่นน่ะ” นีมมีท่าทางเขินเล็กน้อยที่กล่าวขอบคุณผู้
ช่วยชีวิตเธอ
“อืม แล้วเธอจะกลับบ้านเลยรึเปล่า จะได้ไปส่ง”
“อืม”
“แป่วแหว่ว เมื่อเช้าลืมเอากุญแจบ้านออกมาด้วย” นีมกับนนท์มายืนอยู่ตรงหน้าบ้านหลังหนึ่ง
“แล้วเอาไงล่ะทีนี้” นนท์มองเด็กสาวที่ทำตาใสซื่ออยู่ตรงหน้า
“นายโดดเรียนบ่อยใช่มะ”
“อืม เอ้ย มีบ้างถามทำไมล่ะ”
“งั้นวันนี้ นายพาไปเที่ยวหน่อยดิ่”
“อืม ...ก็ได้” นนท์ทำท่าคิดอยู่สักพักแต่ก็ตอบตกลง ทั้งสองสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่า นีม
สามารถไว้ใจนายคนนี้ได้ แล้วนนท์ก็รู้สึกว่าเค้าเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกเลยล่ะ
“นี่ นนท์ได้เวลาเลิกเรียนแล้ว กลับโรงเรียนกันเถอะ” นีมชี้ให้นนท์ูดูนาฬิกาในร้านเกมส์
“อืม ก็ดี จะได้ไปหาเพื่อนด้วย” นนท์ปิดเกมส์ลง ทั้งสองเดินเข้ามาในโรงเรียนโดยอาศัยเด็กนัก
เรียนที่เดินไปมา ทำเนียนแอบเข้าไปในโรงเรียนจนได้
“นนท์” มีเสียงเรียกดังมาจากอาคารเรียน แล้วมีคนชะโงกหน้าโบกมือให้สัญญาณว่าให้ขึ้นไปหา
“เพื่อนเรียกหรอ” นีมพูดน้ำเสียงเศร้าๆ เหมือนจะต้องจากกัน
“ไปด้วยกันดิ่” นนท์คว้าข้อมือนีมแล้วลากให้ขึ้นไปกับเค้าด้วย เหมือนกับที่ลากนีมหนีไอ้พวกนั้นเมื่อ
เช้า
“จะพาไปไหน”
“ก็พาไปรู้จักเพื่อนไงล่ะ อย่าถามมาก”
“เฮ้ย นนท์หายไปไหนมาทั้งวัน” เบสถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“มันก็โดดเรียนไปเล่นเกมส์ตามเดิมน่ะสิ” เคนพูดแทรกขึ้น
“เออ ยอมรับ พวกแก ฉันจะแนะนำเพื่อนใหม่ให้รู้จัก”
“ใคร” เบสถามด้วยความอยากรู้
“นี่ นีมนะเว้ย เพื่อนฉันเองแล้วก็จะเป็นเพื่อนพวกแกด้วย”
“หวัดดีทุกคน” นีมทักทุกคน
“เราเคนนะครับ” ไอ้เคนพูดแนะนำตัวก่อนคนแรก
“ส่วนเรานัท ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“เราโม”
“อืม เราเบสยินดีที่ได้รู้จักล่ะ” ทั้ง4คนแนะนำตัวอย่างเป็นกันเอง
ทำไมเราถึงไม่เคยรู้มาก่อนเลยน้า ว่ามีคนหน้าตาดีอยู่ที่โรงเรียนตั้ง5คน
ครืด~ครืด โทรศัพท์ของนีมสั่นขึ้น แล้วเสียงที่อยู่ในห้องนั้นก็เงียบมาก ทำให้ทุกคนได้ยินกันหมด
“งั้น ขอตัวเลยนะ” พูดจบนีมก็รีบวิ่งออกมาทันที แล้วรีบกดรับโทรศัพท์ที่สั่นไม่หยุด
“ฮัลโหลนีมหรอ” ทันทีที่รับโทรศัพท์ เสียงปลายสายดูร้อนรนบ่งบอกถึงความเป็นห่วงอย่างมาก
“มีอะไรรึปล่าวฝ้าย”
“ยังมาถามว่ามีอะไรอีก ตัวเองนั่นแหละ หายไปไหนมาทั้งวัน รู้มั้ยเราเป็นห่วงนะ”
“ยี๋เลี่ยน ไม่มีอะไรนี่ ก็แค่เกือบโดนผู้ชายชกหน้า แต่ดีที่นนท์มาช่วยเค้าไว้”
“นนท์” ฝ้ายพูดออกมาด้วยความตกใจ
“ทำไม ฝ้ายรู้จักนนท์หรอ”
“ดังเลยแหละ ก็5หนุ่มป๊อบที่นีมอดดู ก็เค้ากับเพื่อนเค้านั่นแหละ” ทันทีที่ฝ้ายพูดจบ นีมก็ถึงกับอึ้ง
“5คน นี้น่ะเหรอ หนุ่มป๊อบ”
ฝากด้วยละกันนะค้า
ความคิดเห็น