คำคมจากหนังสือ

ลำดับตอนที่ #4 : เข็มทิศชีวิต (ฐิตินาถ ณ พัทลุง)

ต้นเหตุไฟที่ลุกไหม้ท่วมใจ มาจากไฟกองเล็กๆในใจเรานั่นเอง

เราแน่ใจแล้วหรือว่า การที่เราทำเหมือนคนอื่นทำกันนั้น
จะทำให้ชีวิตถึงจุดมุ่งหมาย มีความสุขได้อย่างที่เราใฝ่ฝัน

มนุษย์เราเรียนรู้ทุกอย่าง ตั่งแต่เชื้อโรคไปถึงดวงดาว
แต่สิ่งที่มนุษย์ไม่เคยส่องดูและืำทำความรู้จักน้อยที่สุดก็คือ ใจของตัวเอง

ปริญญาทางโลก เราใช้เวลาเกือบยี่สิบปี
ปริญญาทางจิตใจที่มีความสำคัญที่สุด เรากลับไม่มีเวลาให้

ทุกข์ตรงไหน วางตรงนั้น

ทุกวันนี้เราทุกข์เพราะส่วนเกินของชีวิต

การตั้งเป้าหมายที่ผิด ย่อมพาชีวิตไปสู่วังวนของปัญหาที่ไม่มีจุดจบ

ทุกอย่างถูกวัดคุณค่าด้วยตัวเลข
ทั้งๆที่ตัวเลขไม่มีความหมายอะไรเลยสักนิด

คนมีปัญญา เมื่อมีความทุกข์ก็ใช้ความทุกข์เป็นหินลับปัญญา

คนที่มองว่าเงินเป็นเป้าหมายสูงสุด
ความสุขทั้งหมดของชีวิตอยู่ที่เงิน
พอหมดเงินก็หมดความสุข หมดชีวิต

การสร้างหนี้เป็นการสร้างความหายนะให้ชีวิตได้อย่างง่ายดาย

ปล่อยความยึดมั่นในชีวิตบางอย่างดู
เราอาจจะรู้ว่า ชีวิตมีทางเลือกอีกมากมาย

ความคิดกำหนดการกระทำ การกระทำกำหนดนิสัย
นิสัยกำหนดความเคยชิน ความเคยชินกำหนดชะตากรรม

ทุกอย่างมีแง่มุมด้านดีอยู่ตรงหน้าเราเสมอ

ความฝันลมๆ แล้งๆ ที่เห็นความสำเร็จความร่ำรวยของคนอื่นว่าเป็นโชคดี
ได้มาง่ายๆ ไม่เคยช่วยให้ใครถึงจุดหมายปลายทาง

คุณเคยโกรธใครสักคนมั้ย เ
ราโกรธเพียงเพราะเขาทำตามกิเลสตัวเอง
แต่ตัวเราสิ ทำตามกิเลสตัวเองยังไม่พอ
ยังเที่ยวส่งใจไปบังคับให้เขาทำตามกิเลสเราอีกต่างหาก

ปัญหาบางอย่างแก้ได้ ปัญหาบางอย่างแก้ข้งนอกไม่ได้ แต่แก้ที่ใจได้

ไม่มีอะไรทำให้เรากระทบกระเทือนได้
ถ้าเราไม่เผลอปล่อยใจหลงกระทบกระเทือน