คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : T E A C H E R :: - FOUR -
T E A C H E R :: FOUR
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Chanyeol say
ตอนนี้เป็นครั้งที่สองที่ผมได้มาเหยียบบ้านของแบคฮยอนอีกครั้ง และเป็นวันเเรกที่ผมจะเริ่มสอนพิเศษให้เขา บอกเลยว่าตื่นเต้นเหมือนครั้งแรกๆที่ผมพึ่งบรรจุเป็นครู หวนกลับไปคิดถึงวันนั้นก็อดขำตัวเองไม่ได้นะครับ.. 55 ถึงผมจะเป็นเหมือนคนจังไรเเต่ความจริงผมก็มีความคิดเป็นผู้ใหญ่(บ้างบางครั้ง)นะครับ
ผมเดินตามร่างเล็กๆของแบคฮยอนผ่านตัวโถงในครั้งแรกที่ผมได้เข้ามาเหยียบ สู่ส่วนด้านในที่คาดว่าน่าจะเป็นห้องนั่งเล่นของแบคฮยอน
"เดี๋ยวครูปาร์ครออยู่ในห้องนี้เเปปนึงนะครับ ผมจะไปเอาของว่างมาให้" ริมฝีปากสวยส่งยิ้มให้ผม ซึ่งผมก็ยิ้มตอบ ก่อนที่จะเอื้อมมือไปเปิดประตูให้เปิดอ้าออก
"เห้ยยยยย!!!" ตาผมเบิกกว้างและร้องออกมาสุดเสียงเมื่อจู่ๆก็มีก้อนสีดำๆเคลื่อนที่ได้กระโจนเข้ามาหาผมจนร่างเซไปหลายก้าว เเล้วที่สำคัญเลยคือ.. มันกัดไข่ผมอะคับ กรี๊ดดดดดดดด ลูกพ่อลูกเเม่แก้วตาดวงใจของพ่อจะเป็นหมันม้ายยยยยยยย TT [] TT
หน้าตาแม่งน่ารักมากเลยเว้ย แต่ดุชิบหายอะ ครูปาร์คกลัวหมาดุอะแงงง ใครก็ได้ช่วยหนูด้วย โฮฮฮฮ~
"เจ้าเเดฮยอน!!" หลังจากคำพูดก้องกังวาลของน้องบยอนจบลงไอหมาดำๆมันก็หยุดกัดไข่ผม และวิ่งดุกดิกๆไปหาเจ้านายมัน แหม กระดี๊กระด๊าเชียว -__-
"นี่ทำนิสัยอย่างนี้ไม่ดีนะครับ นั่นครูปาร์คเป็นครูของแบคเอง!" น้องบยอนนั่งลงให้อยู่ระดับเดียวกัน มือเรียวสีนวลตัดกับผิวของไอเเดฮยอนขยี้เเรงที่ขนฟูไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว จนลืมไปว่า...... กูยังอยู่ตรงนี้นะครับ
บอกในใจเผื่อน้องจะหันมาสนใจผมไง แต่ไม่เลย ผมยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่ฝุดขึ้นบนใบหน้า สองขาพยายามลุกขึ้นและเดินเข้าไปด้านใน แต่ไม่ทันไรที่ตูดจะสัมผัสพื้น ผมก็ต้องเด้งตัวขึ้นเเละกระโดดขึ้นไปบนโซฟาทันที สองขารีบหดขึ้นก่อนที่จะไม่มีอิสรภาพให้ใช้เดินอีกต่อไป
"บ็อกๆๆๆ" เจ้าหมาดำกระโดดสองเท้าเหยงๆเพื่อที่จะกัดผมให้ได้ เเถมเห่าเขย่าขวัญน้องชยอลเหลือเกิน ฮือออออ ชยอลกลัว ซับน้ำตาเเปป..
ผมยกมือขึ้นพนมเหนือหัวพรางคร่ำครวญขอร้องให้มันเลิกพยายามกัดผมสักที
"บ็อก บ็อกกก เอ๋ง บ็อกๆๆ" มึงเลิกกัดกูสักที.. ซับไตเติ้ลครับเผื่อบางคนจะเเปลไม่ออก ผมตัดสินใจถอดถุงเท้าของผมออกเเละขว้างไปให้มันเผื่อว่าไอแดฮยอนจะเบนความสนใจ ซึ่งมันก็สำเร็จ มันค่อยใช้เท้าอวบๆของมันเตาะเเตะๆไปหาถุงเท้าอันล้ำค่าของผม จมูกของมันเริ่มทำงานโดยการดมฟุดฟิดโฟฟาย ก่อนที่มันจะ จะ จะ แม่งเดินหงอไปเลยอะครับ -_______- ผมสงสัยแปป กลิ่นส้นทรีนผมมันเน่าขนาดหมายังเมินเลยหรอวะ
ว่าแล้วก็ยกขึ้นมาดมสักหน่อย อิห่า กูตายแปป นี่มันกลิ่นปลาร้าผสมปลาเค็มชัดๆ คร่อก Zzzz บรัยส์ T___T
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
บรรยากาศเริ่มเข้าโหมดจริงจังขึ้นมา คนสองคนที่กำลังขมักเขม้นในหน้าที่ของตนเอง อีกคนมาเพื่อสอน อีกคนอยู่เพื่อรอรับความรู้ แต่ผมไม่เข้าใจ? ทำไมผมไม่เป็นอันสอนเลยวะ???
"อวัยวะเพศชายมีไว้ฟหกกดเ้ดหฟฟกกกฟฟหกกกฟด เข้าใจนะ?"
"มีหน้าที่ฟฟกเ้กฟกดเเกดเ ถรุยๆ เเป๊ดๆด้าสวสเเ" ไม่ต้อง งง เพราะคนพูดแม่งก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ะ ผมช้อนตามองร่างเล็กที่เท้าคางมองที่หน้าของผมพร้อมรอยยิ้มบางๆ เอียงคอเล็กน้อยเพื่อให้รู้ว่ายังฟังอยู่
เเอร๊ก!!
โมเอ้ไปครับ
"นี่ฟังครูอยู่รึเปล่าเนี่ย"
"....."
"เเบคฮยอน!?" ผมเพิ่มเสียงเมื่อน้องเขาไม่ตอบ ให้ตายสิ
"ห..ห๊ะ อ้อ ฟังอยู่ครับ" น้องเขาตาลีตาเหลือกตอบกลับมา อุ๊ย ปาร์คขอโทษ
"อาต่อไปนะ อวัยวะเพศชะนี เราจะรู้ว่าเข้าสู่วัยสาวโดยดูจากประจำเดือน อกขยาย เอวคอด เเรดขึ้น บลาๆ" จริงๆ ผมก็นั่งอ่านหนังสือให้น้องเขาฟังนั่นและ 555555555
"ครูปาร์คครับ!!!"
“อุ๊ย! พ่อแม่หำหกหีร่วง!!” ผมสะดุ้ง เมื่ออยู่น้องบยอนก็เกิดขึ้นทุบโต๊ะเสียงดังและเรียกชื่อผม
"อ.. อะไรครับ?" ผมมอง ร่างเล็กตัวเตี้ยๆที่กำลังคลานเข้ามาผม ดวงตาเล็กจ้องเขม็งจนผมรู้สึกประหม่า
ไรวะ ผีเข้า??
ผมกระเถิบตัวหนีทันทีที่น้องบยอนเขยิบเข้ามาใกล้ ให้ตายสิฟหกด น่ารักไป -\\\- แก้มนี่เเดงเป็นลูกมะเขือเทศเลย
มันไม่ง่ายเลยนะที่ผมจะพยายามห้ามใจตัวเองเอาไว้ ถึงผมจะอยากได้แค่ไหนอะ แต่ความเป็นสุภาพบุรุษของผมก็มีมากพอเว้ย ขอร้องละน้องบยอนหยุดยื่นหน้ามาใกล้ๆซะที..
"ครูปาร์คฮะ!"
"ค..ครับ" จำต้องกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อน้องบยอนคลานขึ้นมาคร่อมทับ มือบางตะปบตรงเข้าที่
เข้าที่
เข้า..ท..ที่
ไอเหี้ยยยย หำกู~~~ ;_____;
(40%)
"น..น้องบยอนทำอ..อะไรครับ" ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวๆหยุดจับได้แล้ว ฮืออออ หน้านี่ก็โคตรใสซื่อ อยากจับเข้ามาจูบเสียจริงๆ
"ทำไมอะ? ครูปาร์คเป็นผู้หญิงไม่ใช่หรอครับ ทำไมถึงมีไอยานๆนี่เหมือนผมด้วย??"
หะ..........
"อะไรนะครับ.."
"เอ้า ก็บอกว่าครูปาร์คเป็นผู้หญิงไม่ใช่หรอ ทำไมถึงมีไอนี่ด้วย!" แบคฮยอนเน้นชัดถ้อยชัดคำ ก่อนจะกำส่วนล่างของผมให้รู้ว่าไอนี่ที่เเบคฮยอนหมายถึงนั้นคืออะไร
"ฮ่าๆๆๆๆ น้องบยอนเอาอะไรมาพูดอะ" ผมกลั้วหัวเราะ ผมจำได้ว่าตั้งเกิดมาผมก็มีไอนี่มาตลอดนะ 555555555
"อ้าว ก็แบคฮยอนเห็นครูปาร์คซื้อผ้าอนามัย"
"5555555555555 พี่ชายครูมันฝากซื้อไปให้เเฟนน่ะ เอ๊ะ นี่น้องบยอนตามครูปาร์คไปใช่ไหมครับ" ผมชี้นิ้วหรี่ตาคาดคั้นคำตอบพร้อมอมยิ้มน้อยๆ
"ย่าห์! ก็ค..แค่บังเอิญอะ! บังเอิญ!" น้องเขาก้มหน้างุด มือบางตีเข้าที่หน้าอกของผม อืม.. แต่เเรงนี่ไม่เบาเลย ;___;
"บ..แบค ไม่ได้ตามครูปาร์คไปจริงๆนะฮะ" สองมือเกาะที่ไหล่ผมเเละเขยิบตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น ดวงตาเรียวช้อนมองผมค้อนน้อยๆแต่ก็โคตรน่ารัก
ลาตายแปปฮะ..... U.,U
โคตรเอ็กส์ เอ้ย โคตรน่ารัก....
"เชื่อดีไหมน้าา~"
"ครูปาร์ค!" น้องเขาขยับตัวเตรียมเข้ามาระดมทุบฝ่ามือลงกับหน้าอกของผม
"ครูปาร์คนิสั.." มือบางค้างอยู่บนอากาศ จากใบหน้าง้ำงอเปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อ.. ผมทำอะไรผิดวะ
เเต่เดี๋ยวนะ ทำไมกางเกงในวันนี้มันฟิตผิดปกติวะ.. ผมว่าไม่ใช่เเล้วครับ
อยู่ๆตัวก็แข็งทื่อขึ้นมาเสียดื้อๆ เหงื่อนี่เริ่มแตกพลั่กๆ ผมตัดสินใจก้มลงมองส่วนนั้นที่ถูกร่างเล็กทับเอาไว้อยู่ กรี๊ดดดดดดดดดดด นี่ผมเเสดงกิริยามารยาทแบบนี้ออกไปต่อหน้าน้องแบคฮยอนได้ยังงายยย ปาร์ครับไม่ได้ พ่อแม่ฮะ ปาร์คทำให้พ่อแม่ผิดหวังใช่ไหมฮะ ปาร์คชานยอลคนนี้ขอโทษนะครับ ด้วยรักและเคารพ ลงชื่อ ปาร์คชานยอลสุดหล่อ ปาร์คบอกเลยว่าปาร์คจะไม่ทน!!
สองขาตัดสินใจยืนขึ้นอย่างเเข็งขันเเละรวดเร็ว ชูมือเหนือหัวและกำแน่น...
ปาร์คตัดสินใจแล้ว! ว่าปาร์คจะเข้มแข็ง!!
ตีตั๋วทัวร์ห้องน้ำด่วนๆครับ โฮฮฮฮฮ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Baekhyun say
ทำไมรสชาติอาหารวันนี้มันจืดชืดเป็นบ้า! ฮรึก นี่ถ้าขว้างช้อนทิ้งได้คงทำไปแล้ว ว่าแล้วก็กระแทกช้อนสักนิด
"เเบคฮยอน! เสียมารยาทนะ.." นี่ไงล่ะเหตุผลที่ทำให้ทำอย่างที่ว่าไม่ได้ คุณมี๊ผมนี่เคร่งเรื่องมารยาทจะตาย (หราา)
"ข..แบคขอโทษฮะ.." ก้มหน้าลงรับความผิด ก่อนที่จะจัดการกับอาหารตรงหน้าต่อ เเต่ใจจริงแล้วโคตรไม่อยากจะเเตะ! ก็ดูสิครับ ตั้งแต่ที่ผมไปนั่งกำไข่ทับไข่ครูปาร์คเขา เราก็เเทบจะไม่ได้คุยกันเลยอะ มองหน้ากันสามวิจะถึงระเปล่าก็ไม่รู้!
ตอนนั้นนะอยู่ๆครูเขาก็ลุกพรวดและวิ่งไปเข้าห้องน้ำเฉยเลย แบคทำอะไรผิดอะ ทำไมครูเขาไม่พูดกันตรงๆ คนอ่านคิดว่ามันน่าน้อยใจไหมล่ะ..เเต่ความจริงผมก็อาจจะผิดก็ได้ผมรู้ ผมเข้าใจถ้าครูเขาจะโกรธ แต่เล่นไม่พูดกันแบบนี้ผมไม่ชอบว่ะ.. งอนๆๆๆ
"ครูปาร์คะ ของว่างไหมคะ?" เสียงมี๊ผมเองและครับอย่าสนใจ สนใจผมดีกว่า เวลานี้มันเวลาเด่นของผมนะ!
"ไม่ดีกว่าครับ ขอบคุณครับ"
"ว่าแต่วันนี้ลูกแบคทำตัวดื้อ ไม่ฟังที่ครูสอน หรือไปก่อเรื่องอะไรให้คุณครูไม่พอใจรึเปล่าคะ ทำไมไม่เห็นพูดกันเลย?"
"อา.. ไม่หรอกครับ เเบคฮยอนเป็นเด็กดีครับ" ผมมองก็รู้ว่ารอยยิ้มนั่นฝืนเเค่ไหน นี่ตกลงผมผิดหรอ ฮือออ
"หรอคะ ถ้าลูกของดิฉันทำอะไรผิดไปก็ขอโทษแทนด้วยนะคะ เเกยังเด็ก อย่าถือสาเลยค่ะ" นี่แม่ทำอย่างกับรู้อะไร แต่แน่และเนอะ คนที่เลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กเขาก็ต้องรู้ว่าลูกตัวเองมีท่าทีที่เปลี่ยนไป
"นี่ก็ดึกแล้ว พรุ่งนี้ก็หยุดด้วย ทำไมไม่นอนนี่ไปซะเลยล่ะคะ"
"ไม่ดีหรอกครับ ฮ่าๆ"
"ไม่ดีอะไรล่ะคะ นอนห้องเเบคฮยอนไง ถือว่าเป็นการสอนความประพฤติให้ด้วย"
"เเต่.."
"เถอะค่ะ ไม่รบกวนหรอก ^^" นี่มามี๊ของผมต้องการอะไรปะเนี่ย ผมหันไปมองหน้ามามี๊ ซึ่งมี๊ก็ตอบกลับโดยการขยับปากพูดไร้เสียง
เคลียร์ กัน ให้ ดี..
ให้ตายสิ นี่มามี๊รู้ได้ยังไงกันนะ! ผมก็อยากจะมีพลังพิเศษอ่านใจคนได้อย่างมามี๊บ้างจัง เผื่อว่าผมจะเอาไว้ใช้อ่านใจใครบางคนเเถวนี้..
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Chanyeol say
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ ผมก็เดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ ค่อยๆไล่หยดน้ำออกจากปอยผมเรื่อยๆ แต่สายตาก็ไปสะดุดที่ร่างเล็กของเเบคฮยอน
จะว่าไป.. ตั้งแต่ตอนนั้นเราก็ยังไม่คุยกันเลยนี่เนอะ เเบคฮยอนเขานั่งหันหลังมองออกไปด้านนอกระเบียงและไม่มีท่าที่ว่าจะสนใจผมเลยสักนิด ผมเดินไปนั่งเช็ดผมที่ปลายเตียงในท่าหันหลังให้กัน
จะให้เปิดปากพูด ก็ไม่รู้จะพูดอะไร บอกตรงๆว่าห้องเงียบๆแบบนี้ผมไม่ชอบ อย่างปาร์คนี่ต้องอยู่ในดงสามช่าถึงจะมัน U__U
"บ..แบคฮยอน" ผมสะดุ้ง เมื่อจู่ๆน้องเขาก็เอาคางมาเกยที่ไหล่ นี่ผมรู้สึกประหม่าจริงๆนะ ลองมาจับใจผมดูสิว่ามันเต้นระรัวเป็นกลองเเล้ว
"ครูปาร์คโกรธอะไรแบคฮยอนเหรอฮะ.." เสียงสั่นๆชัดเจนที่ข้างหู นี่น้องบยอนเขากำลังคิดว่าผมโกรธน้องเขางั้นเหรอ ผมแค่อายตัวเองแค่นั้นเอง ผมไม่ได้หน้าหนาหน้าทนขนาดนั้นนะโว้ยย ให้แบกหน้ามาเจอน้องเขาโดยไม่คลุมปิ๊บมาด้วยก็ดีแค่ไหนแล้ว!
"โกรธอะไรครับ หืม?" ผมจับให้หันมาเผชิญหน้า จ้องลึกเข้าไปที่ดวงตาใส
"บ..แบค ฮึก แบคฮยอนขอโทษ" มือเล็กปาดน้ำตาป้อยๆจนเลอะเต็มหน้าไปหมด น้ำตานี่ก็ไหลไม่หยุดเลย ผมควรจะทำไงดีอะ
"อะไรกัน น้องบยอนต่างหากที่ต้องโกรธครูปาร์ค" ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตา และคว้าคนตัวเล็กเข้ามากอดปลอบอย่างเก้ๆกังๆ
ผมควรจะไปผูกคอตายใต้ต้นผักชีซะ! ทำไมแกมันโง่ขนาดนี้วะปาร์ค ชานยอล! เเกทำให้น้องบยอนร้องไห้อะ!!
"ครูต่างหากที่ต้องโกรธแบค"
"น้องบยอนสิ"
"ครูปาร์ค"
"น้องบยอน"
"ครูปาร์ค"
"น้องบยอนนนนนน" ผมเอื้อมมือไปหยิกเเก้มขาวๆแล้วยืดออกจนผมได้เห็นรอยยิ้มหวานอีกครั้ง นี่และ.. มันเหมาะสมกับน้องเเบคฮยอนที่สุดแล้ว
"ครูปาร์คคคคคคคคค" มือเล็กเอื้อมมายืดเเก้มผมบ้าง เเละเถียงไม่ยอมหยุด ดื้อจริงๆ 55
เวลาก็ล่วงเลยมาหลายนาทีได้ ผมหอบหายใจกับการดื้อเงียบของอีกฝ่าย "ครูยอมเเพ้ก็ได้ เเฮ่กๆๆ"
"งั้น ครูปาร์คก็ต้องรับคำขอโทษของผมนะครับ เเบคฮยอนขอโทษคร้าบ"
"ครูปาร์คก็ต้องขอโทษน้องบยอนเหมือนกันนะครับ ขอโทษที่ทำให้ร้องไห้.." แบคฮยอนเงียบลงแทบจะไม่ทัน สงสัยอากาศมันร้อน หน้าน้องเขาแดงอีกแล้ว..
"....."
"งั้นเข้านอนเถอะนะ" ผมเดินไปสุ่มปิดไฟที่ข้างประตูและเดินกลับมานอนลงที่เตียง หมอนนุ่มๆมันทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย แสงไฟด้านนอกมันทำให้ผมมองเห็นใบหน้าของแบคฮยอนว่ามันเเดงก่ำเเค่ไหน
ผมไม่เคยหลงรักใครแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ.. เด็กผู้ชายคนนี้ทำให้ผมรู้สึกคึกกระดี้กระด้าเหมือนกลับมาเป็นหนุ่มวัยประจำเดือนเริ่มมาอีกครั้ง (เกือบดีแล้วจ๊ะ - -)
"ฝันดีนะครับ"
"ฝันดีเช่นกันครับ" เพราะคำว่าว่าฝันดีมันทำให้ผมยิ้มเเละตอบกลับไป ให้ตายสิฟหกดฟหกด >///<
เหมือนผมเป็นเคะน้อยวัยเเรกเเย้มเลยว่าไหม??
"รัก..."
เดี๋ยวก่อนนะครับ.. ผมได้ยินอะไรผิดไปรึเปล่า?? ผมตัดสินใจลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ซึ่งแบคฮยอนก็ตกใจไม่ใช่น้อย
"เมื่อกี้ว่ายังไงนะครับ"
"อ..อ๋อ บ.. แบคเเค่บอกว่าแบครักการนอนจังเลยครับ เเหะๆ.."
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ผมขอคิดเองเออเองได้ไหมว่าคำว่า 'รัก' ที่น้องเขาพูดเมื่อกี้ น้องเขาตั้งใจจะบอกกับผม
จู่ๆก็ยิ้มออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว เขาว่ากันว่า..
ความรักมักทำให้เราดูเด็กลงไปนิสนึง..
ก็ว่าอยู่ ทำไมผมว่าช่วงนี้ใบหน้าผมดูอ่อนเยาว์ขึ้นมาซะงั้น
ผมมองไปที่ใบหน้าน่ารักนั่นอีกครั้ง ดวงตาหลับพริ้มและลมหายใจที่สม่ำเสมอมันทำให้ผมรู้ว่าเขาได้จมสู่ห้วงนิทราไปเสียแล้ว
"ครูปาร์ครักน้องบยอนนะครับ.." จูบซับที่หน้าผากใสเบาๆเป็นเครื่องยืนยัน ไม่ต้องมีถ้อยคำที่สวยหรูเลิศเลอ ขอเเค่คำๆนั้นที่คุณต้องการจะบอก.. มันออกมาจากใจของคุณก็เป็นพอ ถ้าเป็นไปได้.. ผมอยากจะขอหยุดช่วงเวลานี้เอาไว้ให้นานที่สุด อยากจะอยู่ในช่วงเวลาที่ผมกับเขามีกันแค่สองคน อยากจะบอกคำว่ารักกับเด็กผู้ชายคนนี้ ปกป้องบยอนแบคฮยอนคนนี้ตลอดไป
(100%)
TBC
พยายามเเต่งให้ฟินที่สุดเเล้วนะ พฮือออ คนมันไม่ถนัดอะ 55555
เเต่พอเเต่งเเล้วคนเเต่งเขินตัวบิดกันเลยทีเดียว #เอิ่มมม
#เเต็งกิวเวรี่มัดสำหรับทุกๆกำลังใจ ^__^ #ขอบคุณที่ชอบฮะ
ความคิดเห็น