[EXO] Teacher (Chanbaek FT. Hanhun)

ลำดับตอนที่ #3 : T E A C H E R :: - THREE -

            


T E A C H E R :: THREE








- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 





 

(โดนเเบนครัช เราจึงต้งมีการเซ้นเซอร์คำไปบ้าง อาจจะไม่เเซ่บ เเต่มันควรค่าเเก่เด็กๆอย่างมึงนะเว้ย)


            Chanyeol say

            "ไอเ..ยลู่ ไหนมึงบอกว่ามาติวเด็กไปประกวดไงวะ!" หลังจากผมลากไอเพื่อนตัวเองของผมมาได้ ผมก็จัดการคาดคั้นเอาคำตอบจากมันที ให้ตายสิ สีหน้ามันนี่ยังเพ้อถึงไอสายเดียวจุกเเดงนั่นอยู่เลย เอ๊ะๆ จุกเเดงนี่หมายถึงยางมัดนะคับ อย่าคิดไรลึก -...-

"ก..ก็.... ประกวดเเข่งชิงใจพี่ลู่ไงคับ" ไอลู่ใช้สองนิ้วของมันจิ้มเข้าหากันพรางก้มหน้างุด ไม่เอาน่า.. นี่มันไม่ใช่มึง สงสัยวิญญาณชะนีเข้าสิง

ป้าป ผมจัดการมอบของขวัญอันเลอค่าให้มันโดยการตบกระบาลไปทีนึงเผื่อมันจะหายมึน เห้ยยย สายเดี่ยวจุกเเดงทำเสน่ห์ใส่เพื่อนกูปะเนี่ย

"พ่อมึงอิสัด!! ตบหัวกูทำเหี้ยยย เพื่อนเล่นปะ!!!!"

"เออ เพื่อนเล่น มึงไม่ใช่แม่กูนิ" ค่อยโล่งอกหน่อยคับพี่สมหาญคนแมนกลับมาแล้ว..

"มึงอะ กูก็มีภารกิจต้องทำนะเว้ย" 

"โห ของกูสำคัญกว่ามึงอีก หัวใจพี่ลู่เรียกหาเลยนะเว้ย"

"ภารกิจกู หัวใจพี่ปาร์คก็เรียกหาเหมือนกันและเว้ย แต่มึงไม่ต้องเลยนะ นั่นลูกศิษย์กู"

"ลูกศิษย์มึงแต่เป็นแม่ของลูกกูในอนาคตว่ะ ฮ่าๆ"

"อย่าแม้แต่จะคิด"

"ฮึก น้าาาา~ ให้พี่ลู่เถอะนะครับ น้าๆๆๆ" หลังจากที่ผมมีท่าทีจริงจังที่เสเเสร้งไปงั้นและ ไอลู่หานมันก็มีสีหน้ากระอักกระอ่วนและเบะปากออก น่ารักตายอะมึง ตีนกานี่แม่งเพิ่มขึ้นมาพรึ่บพรั่บเลยให้ตายสิ 555555

"กูล้อเล่นน่าทำซีเรียสไปได้ กูได้ยินมาว่าน้องสาย เอ้ย..น้องฮุนของมึงชอบเชลซีนิ ลองไปคุยกะเขาดูดิ เผื่อน้องฮุนจะได้รู้สึกว่าคุยกับมึงแล้วถูกคอ" เหยดดดดด ผมรู้สึกว่าตัวเองมีสาระก็วันนี้ ฮึก พ่อจ๋าแม่จ๋า ลูกทำได้แล้ว..

"หะ? แต่กูเกลียดเชลซี!" พี่สมหาญคนแมนขึ้นครับขึ้น ตีนกาอะนะ 55555555555
ล้อเล่นเว้ย ล้อเล่น ลู่หานมันขมวดคิ้วเเน่นใบหน้าเหเกราวกับปวดขี้ เห้ย บอกว่าไม่เล่นไงครับ u.u

"มึงก็เออๆออๆไปเหอะน่า เพื่อหัวใจมึงไงเพื่อน!" ผมตบบ่ามันไปสามทีราวกับให้กำลังใจ แต่เปล่าหรอกครับผมเช็ดขี้มูก กร๊ากกกกกกกกก อา.. เขียวๆหนืดๆกำลังดีเลย เหมือนน้ำกีวีปั่นเลยอะครับ ลองเเดกดูนะน้ำกีวีอะ นั่นและมันคือรสชาติของขี้มูกอีครูปาร์คคนนี้ 555555555

"เห้ย ขอบใจเว้ยเพื่อน" ไอลู่มันทำท่าทางซึ้งจัด เห้ย ขอบจงขอบใจอะไรกูแค่เช็ดขี้มูก เเหมๆๆ

"โชคดีเว้ยมึง เอาชัยชนะกลับมาให้ได้นะ แล้วกูจะรอดูความสำเร็จของมึงที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ โฮฮฮฮ~" ผมสูดน้ำมูกเเรงๆสามครั้งเป็นจังหวะเพลงแน่นอก พร้อมกับโบกมือแล้วส่งเสียงร้องอย่างโหยหวน

"ถุย! พ่อมึงสิ กูไม่ได้จะไปรบ" ไอลู่มันถ่มน้ำลายลงพื้น หอวอเเอะกอเเหวะ ไม่มีมารยาทเอาเสียเลย โด่วๆๆ สู้กูไม่ได้ เอาขี้มูกป้ายเสื้อคนอื่นจ้า~ รางวัลชายรูปงามมารยาทดีประจำปี2013 ได้เเก่ อิหนูปาร์คชานยอลคนนี้เองคร่าาาาา ตึ้งๆๆๆๆ

 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

 

 
            Luhan say

น้องทานฟู้ดใดเป็นอาหาร ใยถึงได้งามจุงกะเบยขนาดนี้ บอกเลยว่าอ้ายหน้าแมนตีนกาบานคนนี้อยากจิตายยยย

แวบเดียวแค่ดู ก็ทำให้รู้ว่าเธอนะโดนหัวใจ

อยากบอกเหลือเกินว่าเธอน่ารักแค่ไหน

จริตมากไปกลัวมันไม่ดีไม่งาม เอ้อะๆ

บ่องตง! พี่ลู่อยากแจกเบอร์รองเท้า เอ้ย! เบอร์โทรคับ เบอร์โทร - -

ผมตัดสินใจเดินตรงเข้าไปหาน้องหน้ามนคนงามของผมทันทีที่น้องเขาเลิกซ้อม น้องเขายกมือขึ้นพัดและปาดเหงื่อเล็กน้อย ดูก็รู้ว่าร้อนคับ อั้ย! เซะซี่จุง T///T

ผมยื่นขวดน้ำเย็นจากใจคนแมนไปให้น้องเขา ซึ่งน้องฮุนก็เงยหน้ามองอย่างงงๆ ก่อนที่จะรับน้ำไปทั้งๆใบหน้ายังอึนอยู่เลย สงสัยความหล่อมันจะกระแทกตา ><

“ครูมาทำไรตรงนี้อะคะ” ร่างเล็กปัดผมเล็กน้อย สะบัดบ๊อบสองที ก่อนจะหันมาหาผม อัลไลมีพูดคงพูดค่ะ น่ารักจิมิอ่า -////////- เอ๊ะ.. ตุ๊ดเขาพูดค่ะเปล่าวะ?

“เอ่อออ.. เอ่อ คือก็แบบว่า” ผมยืนตูดบิดไปมา สองมือก็กำและทิ้งอยู่ข้างลำตัว ให้ตายสิจะให้ตอบว่ามาหาน้องฮุนได้ไง ฮืออออ พี่ลู่จะทำยังไงดีครับ

“ว่าไงคะ ถ้าไม่มีฮุนนี่จะได้ไป”

“อ๋อ เอ้อ! เดี๋ยวให้ใครก็ได้ไปเอาสมุดที่ห้องพักครูด้วยนะ ฮ่าๆ” ผมยกมือขึ้นเกาแก้ม

“แค่นี้ใช่ไหมคะ งั้นฮุนนี่จะได้ไป” อีhereฟหกด พูดเป็นแต่ฮุนนี่จะได้ไปรึไงวะ รู้ไหมมันเจ็บอะ ฮืออออออ ทำไมนะครูลู่หานคนแมนแฮนซั่มน่าปล้ำน่าขยี้คนนี้มันไม่ดีตรงไหน ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยจุงกะเบย น้องฮุนรู้ไหมพี่ออกมารอน้องฮุนที่หน้าห้องน้ำชายทุกวันเลยนะ.. ทำไมฮุนนี่ถึงไม่เห็นความรักที่พี่มอบให้จากส่วนล่างของพี่บ้าง... ดราม่าแปป ฮรึก! T__T

ขณะที่น้องเขากำลังจะเดินไป ผมก็เอื้อมมือออกไปคว้าเข้าที่ต้นแขนบางนุ่มและดึงให้หันมา น้องเขาทำหน้าประมาณว่ามีอะไรอีกมาให้ “เอ่อ ได้ข่าวว่าน้องฮุนชอบเชลซีหรอครับ?”

“หะ..”

“คือเราใจตรงกันมากอะครับ ครูลู่หานก็ชอบเชลซีเหมือนกันเลย” มึงดูนะมึงดูว่ากูพูดจริงๆ อีHereเชื่อกูสิ เชื่อกู.. #กัดฟันเต็มที่

“คือ..”

“ทีมอื่นแม่งกากเนอะครับ สู้เชลซีไม่ได้เลย แมนยงแมนยู เป็ดดงเป็ดแดงแม่งสู้ไม่ได้เลยครับโคตรกาก”

“แต่แมนยูก็ไม่ได้กากขนาดนั้นนะคะ” โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ กดไลค์รัวๆ

“โอ๊ยย แมนยูแม่งกากครับ โคตรกากอะ สู้เชลซีไม่ได้เลยเนอะครับเนอะ” เหยดดดดดดดดดดด อยากกรีดร้องทั้งน้ำตา หมดกันๆเลือดผีแดงในตัวของผมต้องสั่นคลอนเชียวหรือนี่ อยากจะกรีดร้องทั้งน้ำตามากครับ แต่เพื่อหัวใจเนอะครับมันช่วยอะไรไม่ได้อะ ไอเพื่อนรักของผมนี่ก็เป็นคนดีเหลือเกิน แทบอยากจะกระโดดหอมแก้มมันรัวๆ นี่ถ้าผมจีบน้องฮุนติดนะผมจะเอาผ้าสามสีไปผูกและก็ซื้อผลไม้พร้อมธูปเทียนไปกราบเลยครับ

โอ๊ยยยยยย ลุ้นๆๆ ความสัมพันธ์ของเราคืบหน้าไปได้สวยเลยนะครับ น้องเขาคงคิดว่าเราใจโคตรตรงกันเลยอยู่สินะ ><

“อ๋อเหรอคะ?” น้องฮุนยิ้มให้จนตาหยี ก่อนที่น้องฮุนเขาจะขว้างหัวใจ เหยยย ผมว่าไม่ใช่และ อะไรแข็งๆวะ?? ฮืออออออ น้ำจากใจพี่ลู่อะ น้องเขาขว้างมาทำไม ร..หรือว่าน้ำตรานี้ไม่อร่อยเหรอ ;__;

“บ้านครูสิคะ!! ฮุนนี่เด็กผีแดงเต็มตัวค่ะ! พูดอะไรหัดระวังปากบ้างนะคะ” อ๋อ.... ที่ไหนได้ ก็ชอบเหมือนกันนิ เห้ย เอ๊ะๆ ไม่ใช่ดิ เอ๊ะ หรือถูกวะ กูก็ชอบแมนยู น้องเขาก็ชอบแมนยู.......... เอ๊ะ

แมนยู

แมนยู

ไม่ใช่เชลซีหรอกเหรอวะครับ.............

อิเหี้ยยยยยยยยยยยยยยย น้องเขาชอบแมนยู!!!

“ไอครูลู่บ้า! บ้าที่สุด ฮือๆๆๆ” น้องฮุนกุมหน้า ก่อนจะวิ่งสะดิ้งไข่บิดออกไปทิ้งผมให้ยืนเงิบอยู่คนเดียว.. งือออออ ฟายครับอีลู่..

ไอปาร์ค ชานยอลคนหูกาง ฮืออออออออออ มึงกล้าโกหกกูได้ไงอะ ทำไมมึงเป็นเพื่อนที่โคตรจะดีแบบนี้วะ ตอบกูสิ !  ตอบบบบบบบบบบ ธูธธธธธธธธธธธ

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

 

Chanyeol say

สวัสดีครับเจอกับผมอีกแล้วนะครับมิสเตอร์ปาร์ค ชานยอลผู้ที่หล่อและดูดีที่สุดในจักรวาลครับ

วันนี้ผมกำลังสอนม้วนตัวอยู่เว้ย เเบบเด็กๆเข้าใจยากไปหน่อยไหมโฮฮฮฮฮฮ ตอนนี้ในหัวมีแต่คำว่าครูปาร์คๆเต็มไปหมดแล้วครับ เออ หัดเข้าใจความรู้สึกของคนเป็นครูบ้างนะเว้ย บางที่ลุงๆป้าๆแกบ่นก็คงเพราะไม่ไหวแล้วจริงนะเเหละ เหยดดดด วันนี้รู้สึกว่าตัวเองมีสาระรอบสองแล้วครับ ฮ่าๆ

"ครูปาร์คครับ มันทำยังไงอะครับแบคฮยอนทำไม่เป็น" เกรสสสสสสส เป็นนักเรียนคนเดียวที่ผมแทบจะสะดุ้งลุกหูตั้งหางกระดิกทันทีที่ได้ยินประโยคเอ่ยขอความช่วยเหลือ

"มาๆครับเดี๋ยวครูสอนนะ ไม่เป็นไรนะครับ เห้ย.. ร้องไห้ทำไม?" ผมแทบจะถลาไปสวมกอดน้องบยอน ที่อยู่ๆน้องเขาก็ร้องไห้ขึ้นมา ผมดึงมือเล็กที่เอื้อมไปขยี้ตาออกเพราะเกรงว่ามันจะสกปรก ก่อนจะลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆ

"ฮึก! บ..แบค แบค ฮืออ แบคฮยอนทำไม่เป็น" เสียงสะอื้นจนพูดออกมาค่อนข้างลำบาก แต่เสียงก็ยังน่ารักสำหรับผม แล้วนี่ผมจะโดนแม่ยายไล่ถีบเปล่าวะ ไปทำลูกเขาร้องไห้? ชานนี่ไม่ได้ตั้งใจนะครับ ฮือออ

"โถ่ เรื่องแค่นี้เองครับ เดี๋ยวครูสอนให้ก็ได้นิ ไม่ร้องนะครับ เดี๋ยวพาไปดูหมีเเพนด้า ฮ่าๆ"

"บ..แบคเป็นภาระให้ครูปาร์คตลอดเลย ฮึก แบคฮยอนขอโทษ.." น้องเขาก้มหน้างุด ผมจึงจัดการดึงน้องเข้ามาสวมกอด พร้อมลูบหลังไปด้วย

คนอะไร.. ร้องไห้ยังดูน่าฮักน่าชังได้ขนาดนี้ u_u ขอพาราเเผงครับ

กรี๊ดดดดดด ฟหกดฟหกดเเขนนุ๊มนุ่ม~~

อูยย ขาวอะ -.,-

ขอได้ไหมคนนี้ ฮืออออออ

"จำที่ครูสอนเมื่อกี้ได้ใช่ปะครับ" พักเรื่องหัวใจไว้ก่อน เรามาเข้าโหมดจริงจังกันดีกว่านะ

"จำได้ฮะ.." ฟหกดให้ตายสิ จะทำร้ายครูปาร์คด้วยสายตาเเบบนี้ไปถึงไหน ;______; นี่ถ้าไม่ติดว่าผมเป็นครูน้องบยอนเขาเป็นนักเรียน ผมดักตีหัวลากพาไปข่มขืนนานแล้วครับ เพราะงี้ไงผมถึงได้แต่อดกลั้นเก็บอารมณ์เพ้อฝันไว้กับตนเองคนเดียว จนจะกลายเป็นตาแก่โรคจิตเข้าไปอย่างทุกวันนี้ไงครับ ;__;

"ไหนลองเริ่มสเต็ปแรกนะครับ กางขาออก" หลังจากที่ผมพูดจบ ขาเล็กก็ค่อยๆอ้าออก แต่ผมว่ามันน้อยไปปะครับ? สงสัยกลัวผ้าอนามัยหล่น เเหม๊!

"อ้าออกอีกนิดสิครับ" อ๊าาา พี่ทำไม่ถนัดเลย อ๊าๆๆ ... กูว่าไม่ใช่และ 555555555555555555555 ชีวิตไม่มีอะไรมากครับ คิดลึกๆเข้าไว้ (ได้ข่าวว่ามึงพึ่งบอกว่าอย่าคิดลึก - -)

"อื้อ.. แบคกลัว" เสียงน้องเขาสั่นมากอะปาร์คหูทิพย์สัมผัสได้ ขานี่ก็ตีกันพรั่บๆจนน้องเขาต้องเซมาเกาะเเขนผมไว้อะ โฮฮฮฮฮ ปาร์คสงสารน้องบยอนจังคับ ท่าทางคงจะอ่อนพลศึกษาจริงๆนะ ไม่ต้องรงต้องเรียนมันแล้วคับ มานั่งเกาตึดๆคันตึดๆอยู่ในหัวใจครูปาร์คดีกว่าปะครับ ? ฮือออออ ;_____;

"ไม่เป็นไรครับๆ ครูปาร์คไม่รีบ แค่เพื่อนๆน้องบยอนรออยู่ก็เท่านั้นเอง.."

"ค่อยๆอ้าขาออกนะครับประมาณคืบนึง" เอาจริงนะเว้ย .. ผมก็ไม่รู้หรอกว่าแม่งสอนกันยังไง ไอห่า เรียนมาสิบปีแล้วผมก็คืนอาจารย์ไปหมดแล้วอะครับ พอดีพ่อแม่ลุงป้าน้าอาปู่ย่าตายายปู่ทวดย่าทวดตาทวดยายทวดสอนมาดีอะคับ ไม่ให้เอาของๆใครมาเป็นของตัวเอง มันผิดศีลข้อ2 อทินนาทานา เวรมณีสิกขาปะทังสมาธิยามิ u.u

แต่ผมว่าผมกำลังจะผิดศีลข้อ3นะคับ -.,- งืออออ น้องบยอนนี่ก็เกาะไม่ปล่อย แล้วผมควรทำยังไงล่ะ โฮฮฮฮ สาบานว่าไม่ได้ยั่วครูใช่ไหม? ก็ดูน้องบยอนดิครับ คือเข้าใจว่าร้อนเว้ย แต่เล่นไม่ติดกระดุมชุดพละตั้งสามเม็ดแบบนี้! ไม่ใส่เสื้อกล้ามซับแบบนี้! ผิวขาวๆเเบบนี้มันใช้ได้ที่ไหนคับ!? -.,- 

หลังจากที่คนตัวเล็กอ้าขาออกออกเรียบร้อย ผมก็จัดการกดน้องให้ก้มหน้าลงเล็กน้อย พร้อมจัดท่าให้ทั้งสองมือยื่นขนานออกไปด้านหน้า แต่ไอสายตาของคนอื่นที่มองมานี่สิ.. มึงไม่วิ่งมากระชากเสื้อออกแล้วจับทำเมียไปเลยล่ะ.. ดอกกกก!! กูล้อเล่น กูไม่ให้ ไม่มีทางงง

"มองอะไรกัน ซ้อมของตัวเองไปสิ!" กีสสส ปาร์คไม่ได้โหดนะเจรงๆ ก็คนมันหวงอะ #จิ้มนิ้ว

ด้วยแรงหึงและอารมณ์โกรธที่ผมกำลังเป็นมันก็ทำให้ผมเผลอกดหน้าของแบคฮยอนลงไปแรงมากขึ้น และผลักให้ทำขั้นต่อไปโดยไม่ได้ตั้งใจ แขนเล็กเจ้าของร่างที่ถูกผมผลักเอื้อมมาคว้าร่างของผมให้ลงไปนอนคลุกฝุ่นด้วยกัน อุ๊ย -/////- นี่มันแหนมปริญกับคิมเชอรี่ชัดๆอะ.. อารมณ์ผมประมาณว่ากลัวนางเอกเจ็บ เลยพลิกเป็นฝ่ายรับน้ำหนักของน้องบยอนเอาไว้แทน  ฟินน่าเร่!~~ ตีตั๋วบินไปฟินแลนด์ด่วนๆครับ ฮือออ

หน้าเรานี่ห่างกันไม่ถึงสามเซนอะครับ น้องเขามีท่าทางตกใจเล็กน้อย ตานี่โตเท่าไข่มดเเดงเชียว ฮุๆ 

"ค..ครูปาร์ค"

..

...

อา..อืม น้องบยอนพึ่งทานน้ำพริกกระปิมาใช่ไหมครับ กลิ่นมาก่อนเชียว แต่ไม่เป็นไรครับน้องน่ารักผมให้อภัย งี้และเคะสมัยนี้ เกร๋ๆ

"กรี๊ดดดดดดด ดูดิแกกก คือจะจูบกันแล้วอะฟหกดฟหกด เห้ยๆถ่ายรูปแปป กะจะอัพลงไอนกพิราบพุงย้อยๆสีฟ้าๆ ตัวเอฟสีน้ำเงินที่เรียกว่าหน้ากระดาษ เเอพรูปกล้องถ่ายรูปสีน้ำตาลเเปป แบบนี้มันต้องใช้คาเมลหลา สามพันสามร้อยห้าแปดจุดเก้าเก้าองจ๋า~" เสียงจะดังก็ดังไปครับ จะเพ้อหรือคร่ำครวญอะไรผมก็ไม่สน แค่ตอนนี้ผมตักตวงช่วงเวลาแสนสุขนี้ไว้ให้ได้นานที่สุดเท่านั้นเป็นพอครับ ผมรั้งท้ายทอยของคนตัวเล็กเข้ามาใกล้ๆ หลับตาลงเตรียมพร้อมรอรับความนุ่มหยุนราวกับเยลลี่ของเด็กน้อยบนร่าง แค่วินาทีนี้แลกอะไรทั้งหมดบนโลกผมก็ไม่ยอมหรอกครับ แค่นี้มันก็พอแล้วจริงๆ..

"ขอประทานอภัยนะครับ กระผมนายคิมจงแดเรียกสั้นๆว่าพ่อมหาอภิมหาอาจารย์เฉินคิมจงแดผู้ตั้งมั่นอยู่ในศีลและในธรรมเที่ยงตรงแท้เดินอยู่บนเส้นทางสายกลางแห่งความดีจะสั้นก็ได้ แต่ไม่สั้นจะดีกว่า ผมขอกราบประทานอภัยอีกครั้ง เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองโรงแรมนะครับ เพราะฉะนั้นได้โปรดกรุณาเมตตาอุเบกขาให้อภัยกระผมนายคิมจงแดเรียกสั้นๆว่าพ่อมหาอภิมหาอาจารย์เฉินคิมจงแดผู้ตั้งมั่นอยู่ในศีลและในธรรมเที่ยงตรงแท้เดินอยู่บนเส้นทางสายกลางแห่งความดีจะสั้นก็ได้ แต่ไม่สั้นจะดีกว่าด้วยนะครับ รบกวนคุณครูอาจารย์ผู้สอนรายวิชาพลศึกษาและคณะนักเรียนได้โปรดลดระดับเสียงของพวกคุณให้เบาลงด้วยนะครับ นักเรียนในรายวิชาพระพุทธศาสนาของกระผมกำลังต้องการสมาธิ และต้องการสถานที่เงียบๆปราศจากเสียงและไร้ซึ่งเสียงผายลม เพราะฉะนั้นขอความกรุณาด้วยนะครับ.."

สัด..................... -______________-++

คือแม่งขัดฟิลกูมากอะ.. แบบปากจะประกบกันอยู่แล้ว แต่ก็ต้องค้างเก้ออยู่บนอากาศซะงั้นอะครับ แล้วมึงดูเจ้าตัวที่ทำให้กูรมณ์เสียสิครับ อิhere U_U แม่งค่อยๆไล่สร้อยลูกประคำในมือทีละลูกๆ ส่วนปากแม่งก็พึมพำประโยคแสนยาวเหยียดของมันออกมาได้หน้าตาเฉย ราวกับว่าแม่งนั่งท่องจำมาแล้วสิบชาติเศษ

แล้วมึงรู้ไหมตอนนี้ในห้องเป็นไง...... อีห่า เงียบกริบ ปากแต่ละคนนี้อ้าค้าง ประมาณว่าแมลงวันบินเข้าไปโซเดมาคอมกินตับกันในกระเพาะแล้วไข่ออกมาได้อะครับ หุบๆหน่อยก็ดีนะนักเรียนที่น่ารัก................... 55555555555555555555555555555555555555555

“ขอบคุณทุกๆคนที่เมตตาให้ความกรุณากับผมนะครับ” นายคิมจงแดเรียกสั้นๆว่าพ่อหมาอภิหมาอาจารย์เฉินคิมจงดวยผู้ตั้งมั่นอยู่ในAVและคลิปโป๊บ่ายตรงแท้วิ่งอยู่บนเส้นทางสายที่สามแห่งความเ...ย ถุยๆ จะสั้นก็ได้ แต่ไม่สั้นจะดีกว่าหันหน้ามามองมองผมและพะยักพะเยิดให้ผมหันไปมองสถานที่ๆคาดว่าน่าจะเป็นสถานที่นักเรียนของครูคิมจงแดใช้นั่งสมาธิ และเมื่อผมหันไปเท่านั้นและ ..

กูแทบอยากจะเอาเท้าฟาดหน้าแม่งให้รู้แล้วรู้รอด ฟหกดดกหกดกดเดมหาน้เดเสวน บ้านพ่อมึงอะให้นักเรียนนั่งสมาธิในโรงยิมที่นักเรียนแม่งกำลังเรียนพละกันอยู่!!! WTF แล้วคือแม่งไม่ได้นั่งสมาธิกันเลยเว้ย ผมยังเห็นจับเข่าคุยกันอยู่เลยว่ะ 55555555555555555555555555555555555555 แต่พอคุณพ่อมหาหันกลับไปมองเท่านั้นและ เงียบกริบเหมือนแม่งกำลังปวดขี้แต่ไม้กล้าบอกใครอะ 5555555555555555555555555555555555

“พวกคุณคงเห็นกันแล้วใช่ไหมครับว่านักเรียนของผมกำลังต้องการสมาธิแค่ไหน อย่าลืมนะครับเวรย่อมระงับด้วยการไม่จองโรงแรม กราบขอตัวนะครับ” จ๊ะ.... กูเห็น -_______-

คุณครูคิมจงแดยกมือขึ้นไหว้ผมราวกับผมเป็นหลวงปู่ทวดของมัน ก่อนที่จะนั่งลงพับเพียบไทยแลนด์กับพื้น หลังจากนั้นก็ก้มลงกราบสามทีที่พื้น “ผมกราบขออภัยคุณพื้นที่กระผมได้กระทำล่วงเกิน โดยการเหยียบย่ำและทำให้คุณพื้นเจ็บ อโหสิให้ผมด้วยนะครับ”

ก็ไม่รู้สินะ..

แต่ผมคาดว่าต้องใช้เวลานานนับชั่วโมงเลยทีเดียวที่นายคิมจงแดเรียกสั้นๆว่าพ่อมหาอภิมหาอาจารย์เฉินคิมจงแดผู้ตั้งมั่นอยู่ในศีลและในธรรมเที่ยงตรงแท้เดินอยู่บนเส้นทางสายกลางแห่งความดีจะสั้นก็ได้ แต่ไม่สั้นจะดีกว่าจะเดินลงไปถึงด้านล่าง เพราะเล่นกราบทุกขั้นที่ฝ่าตีนลงไปสัมผัสกับขั้นบันได

ไอห่า

-______________- กูเชื่อเลยครับ








 

TBC