คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : T E A C H E R :: - TWO -
T E A C H E R :: TWO
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Baekhyun say
ณ คฤหาสน์ตระกูลบยอน
รถคันหรูที่แล่นเข้ามาก่อนที่จะจอดเทียบกับลานหน้าตัวคฤหาสน์ พร้อมกับผมที่ก้าวลงมาจากรถอย่างสง่าผ่าเผย อั๊ย! ไม่ได้ยอตัวเองก็พอ
ผมเอื้อมมือออกไปเปิดประตูรถ และซอยเท้าเพื่อวิ่งเข้าไปภายในทันที แม่นมทั้งหน้าใหม่หน้าเก่ายืนรอต้อนรับผมอยู่ตลอดทางที่เดินเข้าไป แต่ไม่ว่าใครๆก็ไม่เคยถูกผมเลยสักนิด นอกจากคนๆเดียว
"สมคริส~!" ผมเปล่งเสียงเรียกชื่อเสียงเรียงนามของคนสนิทของผม จะว่าอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆสนิทแน่นแฟ้นยิ่งกว่าอะไรก็อาจจะได้
สมคริสเป็นเด็กผู้ชายตัวสูงๆที่ผมเจอในวันที่ฝนตก เขาเข้ามาในชีวิตของผม เขาเปลี่ยนชีวิตของผมจากคนเงียบๆให้กลายเป็นคนอ่อนโยนและกล้าแสดงออก
"กลับมาแล้วเหรอแบคฮยอน" เสียงเรียกที่ดังมาก่อนตัวดังเข้าสู่โสตประสาทของผม ก่อนที่อะไรสีแดงๆจะลอยตามมาเป็นสัญญาณเตือนเสมอว่าผู้ชายที่ชื่อสมคริสจะเดินไปไหนหรือทำอะไร เงิงน้อยๆของสมคริส..
"นาย.. ฉันว่าฉันกำลังมีความรักละ" มันเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้เลย ผมบิดตัวไปมาพร้อมกับแก้มแดงๆ
"หืม?"
"ฉันควรจะทำยังไง.."
"ทำไมไม่จีบล่ะ"
"ด..ได้เหรอ!!" นั้นนะสิเรื่องง่ายๆแค่นี้ผมก็ต้องพึ่งสมคริสตลอดเลย ทำไมเรื่องแค่นี้ถึงคิดไม่ได้นะ
อาจจะเพราะความรักมันบังตาผมก็ได้ เฮ้ออ
"สมคริส! เรามาเริ่มแผนปฏิบัติการฉุดครูปาร์คกันเถอะ!"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ท่ามกลางผู้คนที่ออกมาเลือกจับจ่ายใช้สอยสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆ ซุปเปอร์มาร์เก็ตที่มีคนพลุกพล่านในยามเย็นกลับมีอะไรที่แปลกออกไป มีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติ และยังมีสองสิ่งมีชีวิตที่ทำตัวไม่เต็มบาทอยู่ด้วยเช่นกัน
ไหนทายซิว่าผมกำลังทำอะไรเอ่ย? ฮ่าๆ ครับๆ เฉลยเลยดีกว่า ผมกำลังเริ่มแผนปฏิบัติการฉุดครูปาร์คอยู่ครับ ตึงโป๊ะ
ผมยืนหลบอยู่หลังชั้นวางของโซนขนมในซุปเปอร์มาร์เก็ตสูงใหญ่พอที่บังตัวของผมและคนสนิทเอาไว้ได้ และไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่าเจ้าของตูดงามๆที่เดินเข็นรถเข็นนั่นเป็นใคร ว่าที่สามีผมในอนาคตเองละครับ! อ๊ายย เขิน ไว้เเเต่งกันเมื่อไหร่จะเเถลงบอกทันที แต่ตอนนี้ต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของหัวใจก่อน และดูด้วยว่าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเห็นดีเห็นงามด้วยไหม คาดว่าไม่น่าจะเกินปีนี้ เพราะต่างฝ่ายต่างมีหน้าที่การงานและยังสนุกกับงานที่ทำอยู่อะครับ ผมจำเขามาครับเห็นในทีวีบ่อยๆ ให้รู้จะลีลาอะไรเนอะครับไม่แต่งก็ตอบไม่แต่งเลยดิจบ - - บยอนคล่องครับ!
ผมกระชับหมวกและเสื้อโค้ทของผมที่ตั้งใจแต่งมาให้ดูลึกลับ เดี๋ยวเขาจะจับเอาได้ และค่อยๆเดินตามคุณครูเขาไปพร้อมๆกับคนสนิทอย่างสมคริส ผมว่าเท้าผมต้องเบาพอสมควรครับครูปาร์คเขาถึงไม่รู้ตัวว่าเนื้อคู่ของครูอยู่ใกล้ๆนี้เอง ถุย! นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาหวานนะครับ ผมจริงจัง..
ในขณะที่พี่ปาร์คหันมาด้านข้างเพื่อเลือกดูสินค้าใจของผมก็แทบจะหล่นลงไปถึงตาตุ่ม ถ้าครูเขาจับได้แผนผมก็ล่มสิครับ
เเล้วนี่อะไร ทำไมคนอื่นถึงมองแบบนี้ล่ะ ครับๆผมรู้ตัวว่าผมหล่อ แต่ไม่ต้องจ้องกันขนาดนี้ก็ได้นะครับ เขินครับเขิน -,-
"นี่แบค.. เราจะต้องวิ่งๆหลบๆแบบนี้อีกนานไหมเนี่ย สมคริสเหนื่อยนะครับ ทำไมไม่ดักตีหัวแล้วลากเข้าห้องเลยล่ะ" สมคริสเสนอไอเดีย ก่อนที่จะพองลมจนแก้มป่อง น่ารักอยู่ครับถ้าไม่ติดเงิงน้อยแดงๆหมิ่นแหม่ที่ปากบวกกับสิวหัวช้างที่จมูกนั่น
เเบคขอเพ้อหน่อยเถอะ ครูปาร์คโคตรหล่ออออ จริงๆนะ วันนี้เรื่องราวตอนนั้นมันยังซึมซับอยู่หัวใจไม่ลืมอะ สัมผัสอุ่นๆที่ข้อเท้าและปลายคางมันยังไม่หายไปเลย ฮืออออ เเถมตอนนี้อีก! เลือกซื้อของได้น่าฟัดมาก หล่ออะ ;___; เอามดลูกผมไปเลยครับ ผมให้ๆ
"กรี๊ดดดดด อุ๊บ!" ขณะที่ผมกรี๊ดก็ดันมีมือเค็มมาขัดจังหวะ อื้อหือ.. รสชาติกำลังดีจะได้ไม่เป็นโรคคอพอก จะไม่ให้กรี๊ดได้ไงอะครับ!
ครู ปาร์ค เกา ตูด!
เหยยย มันใช่อะเเก มันฟหกดมากกกก ;____;
"อ่อยอ้ะอ๋มอิ๊ด~ อื้อ~" ผมพยายามเปล่งเสียงแต่ก็พูดไม่ได้ครับ อ้าปากมากไม่ได้มันเค็ม -,-
"นี่ เบาๆสิอยากให้ครูเขารู้ตัวหรอ" หลังจากที่ปากผมได้รับอิสระภาพสมคริสก็เอ็ดผมยกใหญ่พร้อมกับนิ้วชี้ประทับที่ริมฝีปาก ยู่ปากเล็กน้อยเป็นเชิงว่าให้เบาๆเสียงหน่อย ซึ่งผมก็เข้าใจครับ ผมจึงหันกลับไปมองที่เป้าหมายต่ออีกครั้ง
เอ๊ะเดี๋ยวนะ..
ผมพยายามจ้องไปที่มือของคุณครูปาร์ค อยากตะควักลูกตาออกมาส่องมาก ณ จุดๆนี้
ผมยกมือเล็กๆของตัวเองขึ้นขยี้ตาสักสองสามครั้ง
"ส..สมคริส.. ครูปาร์คเป็นเมนส์ส์ส์ O_O"
อิเหี้ยยยยย ครูปาร์คเป็นปู้จายมีรังไข่!!! ;____;
จะไม่คิดอะไรเลยนะถ้าของที่ถืออยู่ในมือคุณครูไม่ใช้ผ้าอนามัยโซฟาอะไรสักอย่าง แบบหนาด้วยนะเหวยยย 45 เซนครับ รอบหัวผมได้พอดีเลย
อยากบีบคอตัวเองให้รู้แล้วรู้รอดว่าผมฝันไป มันไม่เจรงงงงง ! ผมกำลังหลงรักชะนีด้วยกันเอง
กรี๊ดดดดดดดดด น้องแบคอยากจิคราย~
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Chanyeol say
หลังจากที่ผมจ่ายเงินที่แคชเชียร์เสร็จแล้ว ผมก็จัดการถือถุงหิ้วที่บรรจุของใช้จำเป็นออกมาทันทีแทนที่วันนี้ผมจะได้นอนแผ่อยู่บ้านสบายๆกับผ้าเหม็นของผม กลายเป็นว่าผมต้องมาเดินเข็นรถเข็นซื้อของตามที่ไอพี่ชายสั่ง
บ่องตง! คนหล่อเซ็งครับ..
ผมเดินมาเรื่อยๆแต่ลางสังหรณ์กลับบอกว่ามีคนกำลังตามมาอยู่
เหยยย ผมไม่ใช่ปาร์ค ชานยอลเเห่งEXOนะครับถึงจะได้มีซาแซงแฟนมาคอยตาม แต่ก็งี้และคนหล่อมักทำให้ใจคนไม่ปกติครับ ..
เอาเถอะ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเล่นครับ ถ้าผมโดนฉุดขึ้นมาจะทำไงครับ เหยยยย ผมยังไม่อยากดังครับ
'ประกาศๆ.. ใครพบเห็นคนแก่หูกางๆ ขาโก่งๆตัวเท่าควายสิบตัวนามว่าปาร์ค ชยอลติดต่อมาที่เบอร์08XXXXXXXXครับๆ'
แบบด้านบนไม่เอาหนาาา เดี๋ยวน้องแบคจะเป็นหม้ายเอาครับ สงสารน้อง u_u
เหยยยย นี่ไม่ใช่เวลามาล้อเล่นจริงๆนะ เอาวะ หนึ่งสองสาม ผมตัดสินใจหันควับไปมองที่ๆคาดมามีคนซ่อนอยู่ ซึ่งผมก็เห็นหนึ่งมีบางสิ่งบางอย่างกระโดดเข้าไปด้านหลังเสานั่น
เเม่งต้องการอะไรจากคนหล่อวะครับ .. - -
อยากจะอือรือรอง~
ก่อนที่สมองของผมจะสั่งการให้ขาของผมออกเเรงวิ่งไปข้างหน้าให้เร็วที่สุด ณ จุดๆนี้อยากจะตัดหูทิ้งมาก มันเป็นตัวถ่วงอะ มันต้านลมอะครับ ฮือออ ตอนนี้ผมคิดอย่างเดียวครับว่าผมต้องวิ่ง ผมยังไม่อยากถูกฆ่าข่มขืนนะครับ ชีวิตยังอีกยาวไกล เมียยังไม่มีเลยครับยังตายไม่ได้
สองขาเรียวก้าวยาวๆมาเรื่อยๆจนถึงทางเข้าห้องน้ำชาย ผมจึงใช้จังหวะและเอี้ยวตัวเข้าไปด้านในทันที แผ่นหลังกว้างสัมผัสบางเบากับกำเเพงใส และแล้วทุกๆอย่างมันก็ตรงตามแผน เมื่อบุคคลที่ผมอยากเห็นหน้าที่สุดในตอนนี้วิ่งตามเข้ามา
"ฮ..แฮ่กๆ ครูปาร์ค ป..ไปไหนแล้ววะ" บุคคลปริศนาเอ่ยขึ้น เดี๋ยวนะ? น้ำเสียงแบบนี้ แผ่นหลังแบบนี้ ผมมองไปที่ร่างกายเล็กที่กำลังประคองร่างกายโดยการยึดหัวเข่าทั้งสองข้างของตนเองเอาไว้
ถ้าโจรคนนี้จะมาฆ่าข่มขืนผมนี่ผมยอมเลย..
กรี๊ดดดดดดดดดด น้องบยอนของป๋ม โอ้แม่เจ้านี่มันเนื้อคู่ชัดๆครับ ฟหกด พระเจ้าคงไม่อยากให้เราเเคล้วคลาดจากกันสินะ
แต่ทุกๆมันจะฟินกว่านี้ถ้าข้างๆน้องบยอนไม่มีให้เงิงบินนี่
มันคือใคร! วูอีสฮี ใครวะสาสสสสสส ไม่หล่อแล้วยังเสนอหน้านะครับ สู้ปลายเล็บขบผมยังไม่ได้อะครับ หน้าโคตรพื้น นี่ถ้าไปอยู่แถวบ้านนอกกูคิดว่าเด็กเลี้ยงควายครับ 55555555555 เหมือนว่ะสัส แล้วไอเงิงสีเเดงคล้ำนี่คือคิตตี้อะไร? มึงจะเอาไว้กันฝนหรออิฟายยยย คนหล่อพาลครับๆ
ไม่รู้ละ น้องบยอนของครูปาร์ค! ใครเข้าใกล้น้องเกินสามเมตรผมจะ จะ
จะ
จะ
จะถามน้องบยอนว่าเขาคือใครครับ 55555
มารยาทดีใช่ไหมครับ พ่อแม่ผมบอกว่าเราเน้นเรื่องมารยาทเป็นสำคัญครับ ความรู้อะช่างแม่ง ยังไงมันก็มีพอๆกับสติของผมด้วยสิครับ
"เเบคฮยอน!" ผมตัดสินใจโพลงออกไป ซึ่งมันส่งผลกระทบให้ร่างเล็กสะดุ้งโหยง ใบหน้าน่ารักเหวอและกังวลเล็กน้อย
น่ารัก..................
บึ้ม!!
แม่งโคตรโมเอะอะสัส!
"ค..ค ครูปาร์ค"
(60%)
Baekhyun say
เวรแล้วไงครับ.........................................
สีหน้าของผมตอนนี้คงจะแย่มากเลยสินะครับ? ริมฝีปากอมชมพูเม้มแน่น สายตาเลิกลั่กบ่งบอกได้ชัดเลยว่ามีบางสิ่งบางอย่างปกปิดอยู่
“น้องบยอน.. ตามครูมาทำไมหรอครับ?” คุณครูปาร์คเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม รอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากถูกส่งมาให้ ถ้าเวลาปกติผมคงกระโดดกรี๊ดจับครูปาร์คปล้ำไปแล้ว แต่ตอนนี้มันไม่ใช่.. ผมก็ยังไม่อยากถูกครูปาร์คมองว่าเป็นเด็กไม่ดีนะครับ u_u
“ค..คือ แบคฮยอน..” ผมพยายามทำเสียงให้ปกติแล้วนะเว้ย แต่ทำได้แค่นี้จริงๆครับ บยอนอยากร้องไห้ แงงงงงงงงงงงง แม่จ๋าช่วยบยอนด้วย ;____;
“ว่าไงครับ?” จะถามอะไรนักหนาแว๊! อยากจะยืมเงิงสมคริสมาฟาดหัวครูปาร์คให้สลบไปให้รู้แล้วรู้รอดจะไม่ไม่ต้องถามเซ้าซี้ผมอีก ทางที่ดีลืมไปเลยก็ได้! งอนครับงอน!
“กะ.. ก็ อ้อ ม..เมื่อกี้แบคเห็นมีคนวิ่งตามครูปาร์คมาน่ะครับ! บ..แบคก็เลยคิดว่าเขาจะมาทำร้ายครู เลยวิ่งตามมาน่ะครับ ว่าแต่เขาหายไปไหนแล้วนะ” แถครับแถๆๆ แถจนหนังถลอกแล้ว 555555555555555555555 งี้และครับ เขาว่ากันว่าคนน่ารักมักจะแถเก่ง (แกเอามาจากไหน???)
“ก็ว่าอยู่ เหมือนมีคนตามมาเมื่อกี้” ครูปาร์คยู่ปากเล็กน้อย น่าแดก เอ้ย! น่ารักครับ .. อย่าไปทำท่าทางแบบนี้ให้ใครเห็นอีกนะ หวงเว้ยยย คิคิ ว่าแต่ผมนี่ฉลาดเนอะ แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดีสินะครับ ครูปาร์คถึงได้ไม่ระแคะระคายเรื่องนี้เลย ขอบคุณพระเจ้า!
“อา.. แล้วน้องบยอนกับ..??”
“สมคริสครับ” ไม่ต้องให้พูดจบ ผมก็ตัดสินใจตอบครูปาร์คไปทันที
“อ๋อ ครับๆ น้องบยอนกับสมคริสทานข้าวมายังเอ่ย? ครูปาร์คเลี้ยงเอาไหม?”
อะ ไร นะ ???
ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม?????????? กรี๊ดๆๆๆ ครูปาร์คชวนผมกินข้าว เหยยยยยยย มันเรียกว่าเดทเปล่าวะ คือ บับๆๆๆ บยอนฟินสัด T////T รุกแรงนะครับเนี่ย
“แบคก็หิวอยู่พอดีเลยครับ ง..งั้นแบคเกรงใจนะ” ผมตอบครูปาร์ค ก่อนจะหันไปหาสมคริสที่ส่งสายตาประมาณว่าไม่ถงไม่ถามสุขภาพกูสักคำมาให้ ช่วยไม่ได้นะครับ ใจมันสั่งมา อิ___อิ
“แล้วน้องบยอนอยากทานอะไรล่ะครับ” ขอทานครูปาร์คได้ปะฮะ หึ้ยๆๆ เปิดทางมากเกินไปละ บยอนก็เขินเป็นะครับ .////. ผมยิ้ม “ทานอะไรก็ได้ครับ แล้วแต่คุณครูเลยครับ” แต่ใจจริงผมน่ะ อยากทานครูปาร์คมากที่สุดแล้วววว
“งั้นทานพิซซ่าละกันเนอะ” ฟหกดฟหดรอยยิ้มพิฆาตของครูปาร์ค อ๊ายยย วิ้งจนต้องยกมือขึ้นปิดตาเลยครับ งือๆๆๆ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตอนนี้ทานข้าวเสร็จและครับ 5555555555555555 เร็วประดุจ10Gใช่ไหมครับ ก็ไม่มีไรมากอะ ก็แค่ครูปาร์คป้อนพิซซ่า เช็ดปากให้ผม แถมคอยถามนู่นถามนี่ตลอดอะ ไม่ให้เรียกคนรักจะเรียกว่าอะไรวะ ฮ่าๆ ผมก็อยากให้ครูปาร์ครู้จักตัวตนของผมให้มากขึ้น ถามอะไรมาก็ตอบไปครับ แถมใส่สีปรุงแต่งให้เรียบร้อย 5555555555555555555555 ไม่ได้เว้ย รอจีบติดก่อนค่อยเผยธาตุแท้ครับ
แล้วตอนนี้ผมกับสมคริสกำลังเสนอหน้าอยู่บนรถครูปาร์คครับ อา.. เบาะนุ๊มนุ่มเหมือนเสียงครูปาร์คเลย ต้องพยายามปรับตัวให้ชินเข้าไว้ครับ อีกหน่อยก็ต้องนั่งทุกวันอยู่แล้วนิ อย่าเถียงๆ
“น้องบยอนครับ เลี้ยวเข้าซอยนี้เลยปะครับ?” ก่อนที่ความคิดของผมจะเตลิดไปมากกว่านี้ เสียงทุ้มนุ่มลึกถึงทรวงในของครูปาร์คก็ดังขึ้นคลอกับเสียงกรนของสมคริส =_______,=
“อา ใช่ครับ” ผมตอบเบาๆ เหยยย น่ารักมุ้งมิ้งจุง
เพียงไม่นานรถคันหรูของคุณครูที่หรูน้อยกว่าของผมก็แล่นมาถึงหน้าคฤหาสน์ ประตูเปิดออกโดยคนใช้ที่บ้านของผม ตามด้วยรถที่ขับแล่นเข้าไป หมุนวนรอบน้ำพุอยู่สามรอบ แล้วจึงจอดเทียบที่ทางเข้าตัวคฤหาสน์ จะว่าผมรวยก็ได้นะครับ ผมไม่ว่า..
“ครูปาร์คเข้าไปดื่มน้ำก่อนไหมครับ”
“ก็ได้ครับ”
ผมเริ่มทำการปลุกสมคริสที่นอนกรนน้ำลายยืดอยู่เบาะหลัง ก่อนที่จะเปิดประตูรถเดินนำออกไป บันไดหินอ่อนปรากฏร่างของหญิงสาวและชายวัยกลางคนดูมีภูมิฐานยืนคอยอยู่ ไม่ต้องถามครับว่าเขาคือใคร ปาป๊ากับมามี๊ของผมเองครับ.. สวยหล่อและรวยมาก
“แบคฮยอน!” เหวย ฟหกดไปโกรธใครมาอีกละครับ ทันที่ที่ปาป๊าผมโพรงขึ้นผมก็แทบถลาไปซบอกของครูปาร์คทันที อะไรกัน มาแบบบยอนไม่ทันได้ตั้งตัว
“ทำไมเหลวไหลอย่างนี้นะ ไปไล่ลุงคนขับรถกลับมาก่อนได้ไงฮึ ไม่น่ารักเลยนะลูก แล้วนี่ใคร..” คุณมี๊แสนสวยของผมแร็บออกมาฉอดๆ ส่วนท้ายประโยคก็เสหน้าไปมองอีกร่างที่ยืนอยู่ข้างกาย
“นี่ปาร์ค ชานยอล คุณครูประจำชั้นของผมครับ ครูปาร์คครับนี่พ่อแม่ผม..” ผมจัดการแนะนำทั้งสองฝ่ายให้รู้จักกัน จะได้ไม่ต้องมาถามให้เสียเวลาทำมาหากิน ทันทีที่ผมแนะนำครูปาร์คให้พ่อแม่รู้จัก คุณมี๊คนสวยก็แทบปรี่เข้ามาหาครูปาร์คทันที เอ่อ.. แม่ผมก็งี้และครับ = =
“เอ่อ คุณครูคะ เชิญเข้าบ้านก่อนนะคะ” มือเรียวผายเข้าไปในบ้าน เป็นการเชิญชวนให้ครูปาร์คของผมเดินเข้าไปด้านใน จัดการเชิญให้นั่งลง พร้อมสั่งให้คนใช้ในบ้านเตรียมน้ำท่ามาให้อย่างมีมารยาท
“คุณครูคะ ลูกแบคเวลาอยู่ที่โรงเรียนเป็นยังไงบ้างหรอคะ?” นั่น.................................... คงไม่พ้นเรื่องนี้อีกตามเคยครับ แต่ไม่เป็นไรๆ บยอนเป็นเด็กดีอยู่แล้วฮับ
“ผมก็พึ่งเริ่มสอนได้ไม่นาน แต่เท่าๆที่ดูก็เป็นเด็กดีพอสมควรนะครับ” เสียงทุ้มพร้อมกับท่าทางที่ปรับให้ดูสุขุมจนบยอนแทบจะระทวยไปกับความร้อนบนใบหน้า เล่นชมกันซึ่งๆหน้าแบบนี้... เขินนะครับเขิน แต่คงไม่ใช่เฉพาะผมคนเดียวเท่านั้นละมั้งครับที่มีปฏิกิริยากับคำตอบของครูปาร์ค แก้มมามี๊ผมนี่แทบจะปริอยู่แล้วครับ
“จริงหรอคะ ตอนอยู่บ้านนี่แกค่อนข้างดื้อเลยนะคะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” คุณมี๊ยกมือขึ้นตบและหัวเราะอย่างชอบใจ ไม่ได้ห่วงภาพลักษณ์ของตัวเองเล๊ยยย บยอนเพลีย =___= หัวเราะทีนี่จะเห็นไปถึงลิ้นไก่อยู่แล้วครับ
“จริงหรอครับ แต่อยู่ที่โรงเรียนนี่แบคฮยอนค่อนข้างน่ารักพอสควรนะครับ” มือใหญ่ยกขึ้นลูบท้ายทอย พร้อมอมยิ้ม
“จริงค่ะ แต่บางครั้งแกก็น่ารักนะคะ ยังไงก็ต้องรบกวนคุณครูช่วยดูแลลูกแบคด้วยนะคะ” ดูแลนิสัยไม่พอนะครับ ถ้าขอดูแลหัวใจด้วยครูปาร์คจะคิดเท่าไหร่ 5555555555
“ได้อยู่แล้วครับ ฮ่าๆๆ”
“แล้วคุณครูสอนวิชาอะไรหรอคะ”
“ผมสอนวิชาสุขศึกษาและพลศึกษาครับ”
“โอ๊ะ! พอดีเลยค่ะ ลูกบยอนนี่ค่อนข้างอ่อนสุขศึกและพละมากเลย ดิฉันก็ไม่รู้จะกลุ้มใจหรืออะไรดี เกรดออกมานี่ฉุดพรวดเลยค่ะ จะเป็นอะไรไหมคะ ถ้าดิฉันจะขอให้คุณครูช่วยสอนพิเศษให้”
ตึงโป๊ะ!
อยากจะกรี๊ดเป็นภาษาอินเดียยยยยยยยยยยยย
O
M
G
!!
คุณมี๊ขรา.. ! เอาใจน้องบยอนไปเลยยยยยย กรี๊ดดดดดดดด คุณแม่พูดโดนใจหนูมากก ฟหกด ฮรึก น้ำตาจะไหน ชาตินี้จะตอบแทนพระคุณมามี๊หมดไหมนะ ฮึ้ยๆ
อาจจะฟังดูตลกนะครับ ที่อ่อนวิชาง่ายๆอย่างนี้ บอกแล้วไงครับ ไม่ค่อยสันทัดในเรื่องนี้ ตอนนี้เลยต้องประกาศหาคนที่เชี่ยวชาญมาไว้เป็นคู่ชีวิตครับ อ๊ายยย ><
“ก็ได้ครับ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด สอนไปเรอ สอนให้บรรลุระดับปริญญาเอกเลยนะครับ -//////- ยิ่งลึกเท่าไหร่ยิ่งดี ยิ่งเรื่องเพศศึกษาด้วยแล้ว ขอภาคปฏิบัติด้วยได้ไหมครับ???
โชเดมาคอมกินตับกันอย่างเมามัน นี่และสิ่งที่บยอนแบคต้องการ กรี๊ดๆๆ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Chanyeol say
ลมเย็นๆ เรามาเล่นชักว่าว~ เฮ้ๆ
อากาศยามเช้านี่ช่างสดใสจริงๆเนอะครับ ว่าไหม พระอาทิตย์ที่ขึ้นทางทิศตะวันตกอา.. ช่างสวยงาม เอ๊ะๆๆ อย่าพึ่งว่าผมโง่ ผมเเค่ดูแบบmirrorเท่านั้นเอง โด่ววว เห็นคลิปซ้อมเต้นเขาเขียนไว้อยู่อะครับ ตอนนี้ผมก็กำลังฝึกอยู่เพลงนึงครับเมนเเดนซ์วงนี้เขาเจ๋งจริงอะบอกเลย ชื่ออะไรนะครับ อ๋อ? มหาคิมจงดวยกับประหยัดชานเยียอะไรสักอย่าง ชื่อเพลงก็อะไรนะกาวตราช้างผสมกาวของทีโอเอครับ โอ้เย~
เออเถอะครับ กำลังว่าถึงอากาศสดใส ไหงกลายมาเป็นเรื่องนี้ได้ละครับ? 555555 ว่ายกลับเข้าฝั่งก่อนครับ
ผมก้าวขายาวๆจากห้องพักครูพละเพื่อเดินไปเข้าเวรหน้าประตูโรงเรียน แต่จริงๆแล้ววันนี้มันไม่ใช่เวรผมหรอกครับ ก็เพื่อนผมนะสิ มันบอกว่ามันติดธุระต้องไปติวเด็กเข้าประกวดแข่งขัน แล้วภาระหน้าที่นี้จะตกเป็นของใครล่ะ ถ้าไม่ใช่ไอ้ชานยอลคนนี้! ทำไมชีวิตปาร์คช่างบัดซบนัก ตกลงเป็นครูหรือขี้ข้ากันแน่วะ ;____; โยนขี้ให้กูตลอด
"สาม สี่~ ชะนีพร้อม!~" ขณะที่ผมเดินผ่านโรงยิม เสียงที่ถูกดัดให้เเหลมก็เรียกความสนใจจากผมได้เป็นอย่างดี ผมหันหน้าเพื่อไปมองต้นตอของเสียง ไอคนพูดนำนี่ไม่เท่าไหร่ครับ แต่ไอคนที่ยืนอยู่ตรงกลางนั่นนะสิ อิเหี้ยยยยยย 55555555555555555555555 ครูปาร์คอยากจะขำจนรูตูดฉีกขาด แม่งไม่ใช่ใครที่ไหนเว้ย นักเรียนห้องผมเอง ไอขี้เก็กนั่นไง 55555 ไม่คิดว่าแม่งจะเเอ๊บแมนว่ะ ไอการใส่ชุดสายเดียวสีชมพูทับกางเกงนักเรียนสีน้ำเงินนั่นมันคืออะไร แล้วไอการผูกจุกด้วยยางรัดสีแดงนี่อีก มันคือคิตตี้อะไรวะครับ 5555
"พร้อม!!"
"ชะนีพร้อม~!"
"พร้อม~!!!!"
"สามสี่!!"
"สอง สอง สาม สี ชะนีพร้อมเกรียงไกร ชะนีสู้ตาย สามสี่ เฮ้ๆ ตุ๊ดเล็ก ตุ๊ดใหญ่ หอยนางรมอบเกลือ เฮ้ๆ สอง สอง สามสี่ กระเทยสู้ตาย กระเทยไว้ลายขี่ควายชนหรรม เฮ้ๆๆๆ วี๊ดดดบู้ม!"
=[]=;............................. แดกจุดเเปป ไม่คิดว่าบนโลกนี้จะมีเพลงเชียร์แบบนี้อยู่ด้วย - - อิปาร์คนี่ช่างโง่เขลานัก ไม่เคยเปิดหูเปิดตาบ้างเลยรึไง ทั้งๆที่มันก็ออกจะกางขนาดนี้ ฮึ้ยๆๆ คิดแล้วเจ็บใจ
และยิ่งไปกว่านั่นเมื่อเพลงเชียร์พร้อมท่าทางสะบัดไม้ลายมือไปมาอย่างเเข็งแรงและสวยงามจบลงเสียงกรี๊ดโหยหวนก็ดังจ้อแจ้
เอ๊ะ ด.. เดี๋ยวนะ............
ผมพยายามเพ่งมองไอร่างบางที่โคตรคุ้นเคย นั่งจมปุกอยู่ข้างสนาม พร้อมกับอาการที่เก็บไว้ไม่อยู่ มือบางยกขึ้นตบและโบกหยอยๆไปมา อากัปกิริยาดีใจออกนอกหน้านั่นมันเกินไปหน่อยไหม?
ไอห่าาาา
ไหนมึงบอกว่าติดธุระไงวะครับ แล้วไอการที่มึงมานั่งเสนอหน้าที่นี่มันหมายความว่ายังไงวะ มึงหันมาเอาดีด้านการสอนเต้นตั้งเเต่เมื่อไหร่วะไอฟายยยยย ไอรูห่านนนน ไอเหี้ยยยย ไอเพื่อนเลวววว ;________;
มึงคิดว่ากูว่างมาชิปะ!? เสียเวลาทำหาแดกกูหมด อิเหี้ยยยยย ถ้าน้องบยอนคาดสายตากูไปละก็ กูเล่นมึงแน่ ไอเสี่ยว ลู่หาน!!!!!
TBC
5555555555555 เเถมอีก20% เปิดตัวฮานฮุน(?)
ฮานฮุนนะครับ ฮานฮุนๆๆๆๆ
# ตอนนี้ค่อนข้างน่าเบื่อไปหน่อยนะ ทนๆอ่านไปก่อนเเล้วกัน
# อยากรีเเท็ก #ficteacher จัง - w -
ความคิดเห็น