คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : T E A C H E R :: - ONE -
T E A C H E R :: ONE
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
อาชีพครู เป็นอาชีพที่สุจริตเเละเป็นอาชีพที่ประเสริฐสร้างคนให้เป็นคน สอนในวิชาการและจริยธรรม เพราะเหตุผลต่างๆที่ได้กล่าวมานี้ไงจึงทำให้ใครๆหลายๆคนเขาถึงต่างบูชาอาชีพความเป็นครู
วันนี้เป็นวันที่โรงเรียนเปิดเรียนวันแรก เด็กนักเรียนเกือบค่อนประเทศตื่นแต่เช้าเพื่อเดินทางไปโรงเรียน และไม่เพียงแต่เด็กนักเรียนเท่านั้น ผู้ใหญ่บางคนคนก็ต้องตื่นเพื่อไปโรงเรียนเช่นกัน
"นักเรียน เตรียมตัวทำความเคารพ"
"สวัสดีครับ/ค่ะ"
ประเดิมวิชาแรกด้วยวิชาพลศึกษา
อา.. สวัสดีครับ ผมปาร์ค ชานยอล หรือเรียกสั้นๆว่าครูปาร์คก็ได้ครับ ก็อย่างที่ว่าผมสอนวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา อาชีพครูฟังดูแก่ใช่ไหมครับ แต่ผมน่ะไม่แก่หรอกนะครับ ผมแค่สามสิบต้นๆเอง ไม่แก่ใช่ปะครับ ฮ่าๆ เอาละๆ เรามาสนใจเด็กนักเรียนที่น่ารักของเราดีกว่า
"สวัสดีครับ ผมปาร์ค ชานยอลนะครับจะสอนวิชาพละกับสุขศึกษาและจะเป็นคุณครูประจำชั้นให้กับพวกคุณ เราต้องเจอกันอีกยาว เพราะงั้นทำตัวน่ารักๆเข้าไว้ล่ะ" ผมยิ้ม ก่อนจะได้ยินเสียงกรี๊ดของเด็กผู้หญิงกันให้แซด ครูปาร์คหล่อบ้างละ น่ารักบ้างละ เอาเถอะผมชินแล้วครับ
"ก่อนอื่นเลย ผมยังไม่ได้รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของพวกคุณเลย ผมจะให้พวกคุณแนะนำตัวนะครับ" ผมเอ่ย พร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะเรียกเด็กๆให้ลุกขึ้นแนะนำตัวกันทีละคน การแนะนำตัวก็ผ่านไปด้วยดีจนกระทั่งมาถึงไอเด็กขี้เก็กนี่ มันไม่ยอมแนะนำตัวครับ กวนบาทาว่ะ!
"ว่าไง?"
"......" คิดใช้ความเงียบสยบครูปาร์ค หนอยยย ผมชักทนไม่ไหวและ อยากจะเอาฝ่ามือตบปาบไปที่กลางกระบานเสียจริงๆ แต่ติดที่จรรยาบรรณความเป็นครูครับ โฮะๆๆๆ
"อะไรของคุณครับ ผมให้แนะนำตัวนะ เป็นใบ้หรอ" ไม่น่าใช่นะโรงเรียนเราไม่มีประวัตินักเรียนเป็นใบ้เข้าเรียนนอกจากไอเด็กบ้านี่มันจะกวนตีน
"โอ เซฮุน ผมชื่อโอ เซฮุน" เด็กน้อยหน้านิ่งกระแทกเสียงตอบ ทำนิสัยอย่างนี้ไม่น่ารักเลยนะ นี่ๆต้องคนต่อไปนี่
"สวัสดีครับ ผมบ.. บยอน แบคฮยอนครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" กรี๊ดดดดดดด ผมแทบจะกรีดร้องออกมาเป็นภาษาบาลี คนบ้าอะไรจะโมเอ้ได้ขนาดนี้! ตัวขาวๆ หน้าหวานๆ ตัวเล็กๆ ;____; เอ๊ะ! ดะ เดี๋ยวนะ ผ..ผู้ชายเรอะ! น้องบยอนเป็นปู้ชายมีไข่ค่าา คือ ปัปๆๆ หน้าโคตรเหมือนผู้หญิงอ้าาา เออ! นั่นและ ตอนนี้ใครจะแนะนำตัวอะไรปาร์คไม่สนและ ผมขอจ้องมองน้องเขานานๆก่อนนะ ครูปาร์คเสียการควบคุม! ระทวยครับงานนี้ จะเอาอะ จะเอาๆ ครูปาร์คจะเอาาา~~
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Baekhyun say
หะ? อะไรนะครับผมไม่ได้เซนะ ผมมั่นจะตาย มั่นรักในครูปาร์คชานยอล อ๊ายยยยยยยย คือปัปๆๆ เกิดมาผมไม่เคยเจอใครหล่อเท่านี้มาก่อนอะจริงๆ หล่อจนมดลูกสั่นเลอ 555555 มโนไปละกันว่าผมมีมดลูก
แล้ววันนี้เป็นคาบเเรกด้วยใช่ไหมครับ ครูปาร์คเขาก็เลยประเดิมอะไรๆที่มันเร้าใจเหลือเกิน นั่นคือเรื่องความอ่อนตัวครับ
ท่าแรกง่ายๆเลยก็คือซิดอัพอะ '_' แต่จริงๆมันไม่ง่ายเลยนะ แงงง
"จับคู่เรียงตามเลขที่นะ หนึ่งคู่สอง สามคู่สี่ไปเรื่อยๆ.." ครูปาร์คตะโกนบอกนักเรียนที่คุยถึงการซิดอัพว่าช่างง่ายเหลือหลาย แต่ปัญหาคือห้องผมมี41คนครับ มันต้องมีเศษหนึ่งคนชิปะ
"เศษหนึ่งคนมาคู่กับผมละกัน" สิ้นคำว่าพูดของครูปาร์ค ผมก็แทบสำลักความสุขเพราะบังเอิญว่า ผมน่ะ เลขที่41พอดีด้วยสิ '_'
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
"ทำเป็นใช่ไหมน่ะเราน่ะ.." ครูปาร์คเอ่ยยิ้มๆ แงงงงงฟหกดเเ่าวววง หน้าครูเขาอยู่ใกล้มากอะเจรงๆ ถ้าไม่ติดว่าผมเป็นนักเรียนนะ ผมจะขอสมัครเป็นคนดูแลหัวใจคุณครูเขาไปแล้ว! จริงๆมันก็ไม่ใกล้หรอก แต่เมตรนึงสำหรับผมนี่มันใกล้มากนะ หัวใจเราใกล้กันไง 55555555555555 นี่ผมเป็นคนเสี่ยวขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย เมื่อก่อนไม่เยอะขนาดนี้นะ!
"ป..เป็นครับ" ผมตอบตะกุกตะกัก ไม่ได้ๆลุคผมต้องดูใสไว้ก่อนไง ไม่ดัจริตและเสแสร้งเลยนะ ._. ทั้งๆที่ความจริงเเล้วกูอยากจะกระโดคร่อมครูเขามากอะ บอกเลย อุ๊บ! 555555
มือหนาของครูเขาค่อยๆจับลงที่ข้อเท้าผม เออ ผมอยู่ในท่าชันเข่าด้วยและ เขาเรียกว่าอะไรหว่า? ช่างมันๆ ผมก็ไม่ค่อยสันทัดในเรื่องนี้เท่าไหร่ ก็เลยอยากหาผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้ไว้เป็นสามีในอนาคตไง อ๊างง เขินซัง -////-
ผมรู้สึกว่ามือครูเขาสั่นด้วยนะ หรือผมจะคิดไปเอง ?
ผมค่อยๆสอดมึงทั้งสองข้างรองไว้ใต้ศีรษะ ผมพ่นลมหายใจเบาๆ ก่อนที่จะพยุงตัวขึ้นด้วยแรงทั้งหมดที่มี ถ้ามันไม่ติดว่า...
ผมมี พออุงอพุง!!!
ณจุดๆนี้หนูแบคอยากตาย ถามว่าอายไหม โคตรอายเลยอะ ฮือออ ผมไม่น่าติดซ็อกโกเเลตมากไปเลยจริงๆ ผมไม่น่าตระกะเลย คงเป็นบาปกรรมสินะที่ทำให้น้องช็อกโกเเลตต้องเจ็บ ฮืออออ ;__;
"งือออ แอ๊ก!" ผมพยายามแล้วนะครับแต่ก็ต้องทิ้งตัวลงอย่างหมดสภาพ ตกอยู่ในสภาวะทิ้งตัว~ เห้ย! คนละความหมายและ ;____; ฮือออ แล้วดูสิครูปาร์คเขาขำผมอะ น่าจับตีด้วยปากซะให้เข็ด!
"ฮ่าๆๆ แบคฮยอนทำไม่ได้หรอครับ? ไหนบอกว่าทำได้ไง?" หนอยย ถ้าเป็นคนอื่นผมต่อยไปนานแล้วครับ แต่บังเอิ๊ญบังเอิญเป็นคนหล่อพูดผมยอมครับ 55555
"งื้อออ แบคทำได้นะ! ก..ก็นานแล้วนิ ใครจะไปรู้.." ปลายน้ำเสียงเริ่มแผ่ว ผมก้มหน้างุด ใบหน้าง้ำงอคล้ายจะงอนคนตรงหน้า แต่ไม่จริงเลอออ ในใจออกจะลั้ลลา 55555 อย่าว่าผมแรดเลยครับ ก็แค่สร้างสีสันต์ให้ชีวิตเท่านั้นเอง
มือหนาช้อนคางของผมขึ้นเพื่อสบตา รอยยิ้มใจดีนั่นบอกเลยว่าอย่าใช้กับผม เพราะผมจะไม่ทน!
"งอนหรอ?" น้ำเสียงทุ้มน่าฟังสะกดใจผมได้เป็นอย่างดี ดวงตาของเขาสุกสกาวสะท้อนภาพของผม
เขาว่ากันว่า ดวงตาก็เหมือนหน้าต่างของหัวใจ เอ๊ะ! แสดงว่าในหัวใจครูปาร์คก็คงมีแต่ผมอยู่เต็มทั้งดวงใจเลยอะดิ กรี๊ดดดดดดดดดด
"ป..เปล่าสักหน่อย" เบ้ปากให้ดูน่ารักๆเข้าไว้ครับ
"ฮ่าๆๆ เอาไว้ครูปาร์คจะสอนให้แบบตัวต่อตัวเลยดีไหม หืม?"
"จ..จะดีหรอครับ?"
"ดีสิ คนเป็นครูก็ต้องช่วยลูกศิษย์เสมอนะ(โดยเฉพาะลูกศิษย์ที่กำลังเลื่อนขั้นมาเป็นลูกสะใภ้แม่ของครูปาร์ค อ๊ายยยย ปาร์คสะดิ้ง -////- 555555555555555555)"
TBC
เหยยยยย ฟิคมุ้งมิ้งเรื่องเเรกในชีวิต ;___;
ชอบไม่ชอบยังบอกด้วยละกันจะได้เอาไปตัดสินใจตอว่าจะเเต่งต่อหรือทิ้งร้าง
ปล้ำลู่ พล็อตฟิคโหลมากก u_u
ความคิดเห็น