ตอนที่ 2 : หลั่งฮอร์โมนครั้งที่...2
พี่อัณณ์คนดี...ทาสเมวผู้ชนะแมว
แก้ไขครั้งที่ 1: 15 กันยายน 2561
หลั่งฮอร์โมนครั้งที่...2
- เห็นภาพแล้วกรี๊ดมากมาย...ฉันจะไม่เก็บภาพนี้ไว้ดูคนเดียว! ตอนเที่ยงกำลังกินข้าวอยู่ดีๆ ก็เจอเหตุการณ์ชวนกรี๊ดกระจายไปฟินแลนด์ เมื่ออดีตเดือนนาวีสุดหล่อเจ้าของฉายาเสือสมอยิ้มยาก...กำลังยิ้ม ที่สำคัญไม่ได้ยิ้มให้ใครอื่นจ้าาา นอกจาก...พี่อัณณ์ คนดีศรีสิ่งแวดล้อม ทีเอ1 ที่ทุกคนในมหาลัยไม่มีใครไม่รู้จัก เห็นลูบผม ลูบหัว กันขนาดนี้...ยังไงกันคะทั้งสองคนนนน -
“นี่ไงบอกแล้วไหมล่ะ...ว่านิสัยแบบนี้ของมึงต้องพาเรื่องเดือดร้อนมาให้แน่ๆ ดูซะครับเพื่อนรัก...ดังไปทั้งมหาลัยแล้วเห็นไหม” เวยื่นโทรศัพท์ที่กำลังแสดงแอพพลิเคชั่นยอดฮิตสีฟ้า...Facebook ซึ่งผมไม่ได้เล่นบ่อยเท่าไหร่นักมีไว้ตามงานและยุ่งเรื่องชาวบ้านเฉยๆ
“ไหนๆ เอามาให้ตำลึงดูด้วย...อ๊ายยยย >////< น่ารักจังเลยอัณณ์ไปลูบหัวลูบผมน้องเพชรแบบนี้มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง กระดิ่งแมวเหมียวมากเลย อ๊ายยยย...ดูน้องเพชรยิ้มสิ คนอะไรหล่อโฮกฮากชวนให้มดลูกสั่นระทวยขนาดนี้”
ผมขมวดคิ้ว “ตำลึงเธอเป็นผู้หญิงนะพูดจาอะไรแบบนี้...ไม่งามเลย”
“ทำไมย่ะ!!ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ ฉันสตรองเป็นผู้หญิงยุคโดเรมอน!!”
ผมส่ายหน้าเบาๆ จริงๆ เลย...สาขาสิ่งแวดล้อมมีผู้หญิงมากกว่าผู้ชายทำให้มีหนุ่มๆ ต่างสาขามาวนเวียนไม่ขาดสาย หน้าตาแต่ละคนก็สะสวยดีหรอกครับ แต่...เฮ้อ...
เพราะต้องออกนอกสถานที่กันบ่อย มีการขนอุปกรณ์ของหนักและการเรียนที่หนัก ผู้หญิงสาขาผมจึงถึกทึนกันมาก...ถึงขนาดที่แซวเล่นๆ กันว่า
สาว ENVI2 สิบล้อชนก็ไม่ตาย
“มาดูคอมเมนต์สิอัณณ์”
YuYa-naruk : กรี๊ดค่ะนี่นั่งอยู่ในเหตุการณ์พี่เพชรทำหน้ามึนแต่หล่อโฮกยืนคุมน้องๆ พอเห็นพี่อัณณ์เท่านั้นวิ่งเข้าใส่เลย น่ารักกกกก >_<
แม่แซ่บชิมสิย่ะ! : อ๊าย...พ่อเสือสมอยิ้มยาก...พี่อยากถวายตัว ถวายหัวให้เลย อร๊ายยยย
นางฟ้ามาราตรี : โลกนี้ไม่มีที่ยืนขึ้นทุกวันชะนีที่สวยมากอย่างฉัน...ไม่มีที่ยืนในสังคม!!
คุณชายชานมเย็น : ตกลงว่ายังไงวะไอ้เสือเพชร ไปรู้จักกับพี่อัณณ์คนดีศรีมหาลัยได้ยังไง มาเคลียร์สิเอ็ง
จีนเองไม่ใข่จีนแดง : เฮ้ย!! นี่อัณณ์ไปล่อลวงอะไรน้องเรา @NumAun
NAVANAVEE : ติดเทคไปอัณณ์มันจะอ่านไหมมึง สลัดดดด!
“นี่ทั้งเพื่อน ทั้งรุ่นพี่ น้องเพชร มาคอมเมนต์กันระนาวเลยเห็นไหม?”
“ว่าแต่เอาเฟสของอบก.3 มาโพสต์เรื่องแบบนี้ไม่เป็นไรแน่เหรอ?” ผมขมวดคิ้ว เพราะคนตั้งโพสต์ก็เป็นถึงรองประธานอบก.เลยด้วย
“นั่นมันใช่ประเด็นที่ไหนเล่า!!” เวตีหัวผม “ขนาดประธานรุ่นอย่างจีนยังมาเมนต์ตอบ ดู!”
ผมได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ
ไม่ได้ไปล่อลวงน้องเขามาสักหน่อย...แต่ถามว่าอยากเลี้ยงเจ้าเหมียวตัวโตหน้ามึนนั่นไหม...
ตอบเลยว่า...อยาก!!
“อร๊ายยย...น้องเพชรมาตอบแล้ว อัณณ์ๆๆๆ” ตำลึงเขย่าแขนผมจนน่ากลัวว่ามันจะหลุด
เพชรน้ำหนึ่ง : ยุ่ง! =_+ เจ้าแมวพิมพ์ตอบมาแค่สั้นๆ พร้อมอีโมติค่อนหน้าง่วง ผมยิ้มบาง สมกับเป็นเขาจริงๆ เลย
จีนเองไม่ใข่จีนแดง : วะ...ไอ้นี่เดี๋ยวตัดรุ่นเลยนี่เพชร!!
ประธานรุ่นปีสี่พาณิชนาวีอย่างจีนเริ่มขู่...แต่สำหรับเด็กนาวี...อาจจะไม่ใช่แค่ขู่ล่ะมั้งครับ
คุณชายชานมเย็น : เพชรรรร!! ไปตอบเฮียจีนเดี๋ยวนี้เลยโว้ยยย!ไอ้ง่วง!! @เพชรน้ำหนึ่ง
เพชรน้ำหนึ่ง : ว่า?
I_IYA : เฮียจีนคุยกับเพชรไม่รู้เรื่องหรอก...อย่าเลยลำบากพวกผม เดี๋ยวโดนตัดรุ่นเพราะเจ้าง่วงนี่อีก
นางสาวสยาม : กูว่างั้น!!
จีนเองไม่ใช่จีนแดง : อัณณ์มาตอบเลยนะ! ล่อลวงน้องเราแบบนี้ไม่ได้นะเออ...เดี๋ยวเราไปฟ้องร้องถึงเกาะเชจูนะ @NumAun
“ไปตอบจีนสิอัณณ์” ตำลึงหยิบเอาโทรศัพท์ผมมากดปลดล็อกเข้าหน้า Facebook แล้วยื่นมาให้ทันที
“เราต้องตอบเหรอ?” ผมเลิกคิ้ว ไม่ได้เป็นคนสนใจกระแสอะไรในโลกออนไลน์แบบนี้อยู่แล้ว
“เออ!!" สองเพื่อสนิทผสานเสียงกันจนผมได้แต่ถอนหายใจเอาโทรศัพท์ตัวเองมาพิมพ์ทันที
NumAun : ครับจีน?
จีนเองไม่ใข่จีนแดง : มาแล้วเหรออัณณ์ บอกมาเลยมาชักจูงเด็กน้อยของคณะเราได้ยังไง?
เพชรน้ำหนึ่ง : อัณณ์
NumAun :ครับ? ^_^ ผมส่งหน้ายิ้มเมื่อเจ้าเหมียวทักมา
เพชรน้ำหนึ่ง : แอดเฟสนะ? บอกแค่นั้นและไม่เกินสิบวินาทีก็มีการแจ้งเตือนขอเป็นเพื่อนจากเจ้าเหมียวตัวโต ผมก็กดรับทันที
NumAun : ตั้งใจเรียนนะครับ ผมตอบกลับไป
เพชรน้ำหนึ่ง : อื้อออ...อยากเจอ
ผมหัวเราะ ไม่รู้อยากเจอจริงๆ หรือว่าอยากกินสตรอว์เบอร์รีกันแน่...เจ้าเหมียวตะกละเอ๊ย!
จีนเองไม่ใข่จีนแดง : หน็อย!! พี่ให้มาเคลียร์มันเมิน พออัณณ์มาตอบนี่เสนอหน้า ตกลงน้องใครกันแน่หา? ตอบ!
เพชรน้ำหนึ่ง : ........
คุณชายชานมเย็น : สร้างโลกส่วนตัวกันเกินไป คนโสดรับไม่ได้โว้ยยยยย!!
ผมได้แต่หัวเราะกับการโวยวายในเฟสฯ ของจีนกับเพื่อนๆ เพชร ก่อนจะกดออกเพราะอาจารย์เดินเข้ามาแล้ว
“คอยดูเดี๋ยวมึงดังแน่ๆ อัณณ์เอ๊ย!”
“อะไร?” ผมเลิกคิ้ว ไม่เข้าใจที่เวพูด
“ชัวร์ค่ะ!! ตำลึงฟันธง!!”
“ดังอะไร?” ยิ่งฟังยิ่งงง ผมส่ายหน้าสนใจกับชีทเรียนและคำบรรยายของอาจารย์ พอมีสมาธิกับอะไรมากๆ ผมก็หลุดไปสนใจเรื่องนั้นทันที
......
“วิชานี้มันทำร้ายกูจริงๆ...ฮืออออ” เสียงโหยหวนของเวดังขึ้นเมื่อเรียนจบ
สามชั่วโมงกว่าๆ...เพราะเนื้อหาค่อนข้างมาก
“ส่งเลคเชอร์พรุ่งนี้ก่อนสิบโมงนะพวกมึง” เสียงลูกหว้าหัวหน้าชั้นปีดังขึ้น "อาจารย์บอกเอาไปหย่อนในกล่องหน้าห้อง"
“อัณณ์!! จดเสร็จยัง! ขอลอกหน่อย!” เพื่อนสนิทยื่นมือมาข้างหน้าผมแบบหน้า...อืม...ด้านๆ
“ยัง...เหลืออีกนิด เดี๋ยวตอนเย็นไปเอาที่เกาะเชจูแล้วกัน” ผมไปอยู่ที่นั่นทั้งวันล่ะครับ นอกจากจะไปทำหน้าที่ตรวจดูแปลกผักน้องๆ ดูแปลงผักตัวเอง แล้วยังชอบไปนั่งชิลกับบรรยากาศสดชื่นริมบ่อน้ำขนาดใหญ่ด้วย
“เออ...ไปส่งที่เกาะ เดี๋ยวตอนเย็นรับไปส่งที่บ้าน มองทำไมตำลึง...เวรู้ว่าตัวเองหล่อนะคร้าบบบบ ไม่ต้องมองงงง” ตำลึงทำหน้าขยะแขยงใส่
“มองเพราะเวทำตัวราวสามีอัณณ์น่ะสิ!! ฉันรับไม่ได้ย่ะ! สามีอัณณ์ต้องเป็นน้องเพชรสุดหล่อระทวยมดลูกเท่านั้น! หน้าเหมือนไรโซเบียมในปมรากถั่วเน่าอย่างเวไปไกลๆเลย!!”
เวกลอกตา... ทำท่าจะทุบหัวตำลึงแต่แม่สาวถึกก็ดันตัวผมแล้วหลบด้านหลังแทน ยังโผล่หน้ามาแลบลิ้นใส่เวอีก
ผมส่ายหน้าขำ สองคนนี้ชอบทะเลาะกันจริงๆ ทั้งที่สนิทกันมาก...เห็นว่าเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถม เป็นเพื่อบ้านกันด้วย แต่ชอบกัดกันยังกับอะไรดี แล้วเห็นอย่างนี้...เป็นเดือนและดาวสาขาผมและทำให้สาขาสิ่งแวดล้อมได้ตำแหน่งดาวเดือนมาครองทั้งคู่ตอนปีหนึ่ง...
“รีบไปเถอะอันณ์ เห็นไหมว่าเพื่อนๆ ในสาขาจ้องจะเข้ามารุมมึงแล้วอ่ะ” ผมเห็นสายตาทุกคนจดๆ จ้องมาที่ผมจนได้แต่ยิ้มแบบไม่ตอบอะไรก่อนจะรีบเก็บของใส่กระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องเรียนทันที!!
“เฮ้ย!! เดี๋ยวสิอัณณ์! หนีเร็วชะมัดเลย!!”
“โอ๊ยยย กูอยากรู้เรื่องน้องเพชรสุดหล่อสักหน่อย”
......
“เหนื่อยโว้ยยยยย!! เลี้ยงไอติมเราเลยอัณณ์!” ตำลึงที่วิ่งตามมาหอบแฮ่ก
เอ่อ...เธอสมควรนั่งให้เรียบร้อยกว่านี้นะ ไม่ใช่นั่งชันเข่าข้างหนึ่งแล้วเสยผมขึ้น มันเท่อยู่หรอก...แต่ตำลึงเป็นสุภาพสตรีและใส่กระโปรงไงครับ
“เลี้ยงกูด้วยเลยมึง...แมร่งงง!!” เวว่าอีกคนรื้อกระเป๋าผมไปหยิบน้ำดื่ม ผมหัวเราะ ดึงขาตำลึงลงเบาๆ ส่งทิชชูให้หญิงสาวเช็ดหน้าแล้วยื่นลูกอมให้เว
“ตกลง...เดี๋ยวตอนค่ำเราจะเลี้ยงที่บ้านละมุน”
“โอเค!!” เพื่อนสนิทตอบพร้อมกันจนผมอดหัวเราะไม่ได้ เหมือนเด็กที่เอาของกินมาล่อก็ยอมจริงๆเลย...แต่เพราะเป็นสองคนนี้ล่ะ...เพื่อนที่ผมยอมให้ไม่ว่าจะเรื่องอะไรหากไม่เหลือบ่ากว่าแรงเกินไป
“อัณณ์?” น้ำเสียงง่วงๆ ปรือๆ ที่ทักขึ้นทำให้ผมและเพื่อนหันไปมอง ร่างสูงในชุดช็อปสีเทากับกางเกงยีนส์ดูธรรมดาๆ แต่พอเป็นเขาแล้วเหมือนมีออร่าวิ้งๆ อยู่รอบๆ ตัว ข้างๆ ยังมีเพื่อนของเขาอีกคนที่มองผมอย่างอยากรู้อยากเห็นสุดๆ...ไม่ต่างอะไรกับเพื่อนผมและคนอื่นๆ ใต้ตึกเลย
“น้องเพชร...เพิ่งเลิกเรียนเหรอครับ?”
“อือ...อัณณ์” เจ้าเหมียวกระดิกหูทำตาปรือเหมือนจะอ้อนขอปลาทูก่อนจะมานั่งลงข้างผม “ง่วง...หิว”
“เรียนหนักเหรอ? หาของว่างทานก่อนสิครับ เดี๋ยวปวดท้องนะ”
“ไม่เอา...” ส่ายหน้าเบาๆ “อยากกิน”
ไม่ต้องบอกผมก็รู้ว่าคือสตรอว์เบอร์รี แมวตัวนี้แปลกจริงๆ...ไม่ได้ชอบกินปลาเหมือนแมวทั่วไป
“ตอนเย็นพี่สัญญาไว้แล้วนี่นา”
“งือ...” น้องเอาหัวมาพิงไหล่ผม จนเวกับตำลึงทำตาโตเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า
“วันนี้เรียนเยอะน่ะครับพี่อัณณ์ มีสอบสองบท แถมเมื่อคืนน้องปีหนึ่งยังมีปัญหาอีก อ้อ...หวัดดีครับผมชื่อชาเป็นเพื่อนไอ้เพชรมันพี่” น้องยกมือไหว้รวมถึงเวกับตำลึงผมเองก็รับไหว้ อีกมือยื่นไปลูบขนนุ่มๆ ของเจ้าเหมียวขี้เซา
น้องชาเป็นรุ่นน้องร่างสูงแข็งแรง เส้นผมสีดำสนิทมีไฮไลท์สีน้ำเงินตรงปลาย เผยให้เห็นจิวเล็กๆ สีเทา ดูซนๆ แต่เป็นคนที่มีรอยยิ้มสดใสมาก ผิวค่อนข้าวขาวละเอียด...ไม่รู้ว่าเป็นคนเหนือหรือเปล่า น้องชาหน้าตาดี...เรียกได้ว่าหล่อเลยล่ะครับ
“ไปเกาะเชจูกันตลอดนี้เลยไหมครับเพชร?”
“เอา...ไปกัน” ตาคู่สวยกระพริบตาอยู่ใกล้ๆ แฝงแววออดอ้อนร่างสูงลุกขึ้นและยื่นมือมาให้ผม
อา..ทำไมเห็นแมวยืนสองขาขอของกินเลยนะ
พอเห็นผมช้าเพชรก็จับมือผมแล้วดึงออกทันที
“เฮ้ย!! อัณณ์! ไปไหนอ่ะ!”
“อ๊ายยยย! น้องเพชรขโมยอัณณ์ไปแล้ว กรี๊ดดดด! ฉันอยู่ประเทศไทยสินะ ตบหน้าทีสิไอ้เว!” พูดจบแม่ดาวสิ่งแวดล้อมก็ตบหน้าเดือนข้างๆ แทน
“โอ๊ย! เจ็บนะเว้ย! ตำลึง ทำไมไม่ตบตัวเองวะ!”
“ฉันอยู่ฟินแลนด์! ฟินแลนด์!” พูดไปก็ตบหน้าเพื่อนไป
“ไม่ค่อยเลยนะไอ้เพชร” เพื่อนแมวกอดอกหัวเราะขำในลำคอ
เพิ่งเห็นคนอย่างมันสนใจอะไรสักอย่างมากๆ แบบนี้
.......
*TA มาจาก teacher assistant คือนิสิตหรือนักศึกษาช่วยสอน ไม่ได้มาสอนในรายวิชาแต่จะทำหน้าที่เตรียมอุปกรณ์การเรียน เช็คงาน กรอกคะแนน หรืออื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับรายวิชานั้นคะ
**ENVI เป็นชื่อย่อของคณะหรือสาขาสิ่งแวดล้อมคณะ โดยส่วนมากสาขานี้จะมีประชากรผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย 90 :10
***อบก. มาจากองค์การบริหารส่วนกิจการนิสิต หรือนักศึกษา ซึ่งจะทำหน้าที่เกี่ยวกับกิจกรรมต่างๆ โดยแยกย่อยเป็นสโมสรแต่ละคณะอีกที
เป็นแมวหน้ามึนที่เอาแต่ใจ...แต่ไม่มีใครขัดใจแมวสักคน บอกแล้วคะ เรื่องนี้ทุกคนล้วนเป็นทาสแมว ส่วนคนที่ขัดได้...ก็เป็นเจ้าทาสอีก แมวหน้ามึนเลยได้ใจไงคะ ฝากแมวหน้ามึนไปเลี้ยงสักตัวนะคะ หุๆ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
งืออออความทาสส