ตอนที่ 22 : 21 100%
ปึก! ปึก! ปึก! เสียงลูกบาสฯ กระทบพื้นไม้ในโรงยิมดังสลั่น บรรดาผู้เล่นต่างก็ซ้อมอย่างตั้งใจ บรรยากาศจริงจังและดูเคร่งเครียด คนที่นั่งมองดูการแข่งในสนามอยู่อ้าปากหาว รู้สึกเหมือนท้องกำลังร้องประท้วง ดวงตาเรียวสีน้ำตาลกวาดมองไปรอบๆ
วันนี้เจ้าจิ้งจอกมีซ้อมสำคัญหลังจากขาดซ้อมไปหลายวัน และเป็นวันหยุด รุคาว่าจึงลากเขามานั่งเฝ้าอยู่นี่ เขาเองก็ไม่ได้รู้จักใครนอกจากรุคาว่ากับคิทสึจัง
ไม่สิ...เรียกรุคาว่าไม่ได้อีกแล้ว เพราะหมอนั่นบังคับให้เขาเรียกสั้นๆว่าคาเอะ ส่วนเจ้าตัวก็เรียกเขาว่าฮานะจัง
ดูความไม่เท่าเทียมนี่สิ เฮ้อ!!
แล้วพอไปเรียกในชมรมพวกรุ่นพี่กับอายาโกะจังก็สงสัย ตงิดๆ เข้ามาซักถาม ยิ่งเห็นเขากับเจ้าจิ้งจอกสนิทกันมากกว่าเดิมยิ่งอยากรู้อยากเห็นกัน ส่วนคนต้นเรื่องอย่างเจ้าจิ้งจอกน่ะเหรอ ไม่หลับก็นั่งหน้ามึนใส่ทุกคน ทิ้งปัญหาไว้ให้เขาตอบคนเดียวเลย!!
“นายเป็นอะไรกับรุคาว่าคุง!” เสียงถามอย่างไม่เป็นมิตรจากเด็กสาวที่ชื่ออากิทำให้ดวงตาเรียวหันไปมองแต่ไม่ได้ตอบอะไร ยิ่งเห็นท่าทางแบบนี้อากิยิ่งไม่ชอบใจ
คราวก่อนเธออุตส่าห์ไปหารุคาว่าคุงถึงโรงเรียน สารภาพว่าชอบเขา แต่จู่ๆ อีกฝ่ายก็วิ่งออกไปแถมยังให้มินาโมโตะเป็นคนมารับเธอแทนอีก หายไปตั้งเกือบอาทิตย์ พอมาวันนี้กลับพาเจ้าหมอนี่มาด้วย!
คนที่เธอเกลียด!
เพราะคนๆ นี้ได้รับรอยยิ้มอ่อนโยน ได้รับแววตาอบอุ่นจากคนที่เธอชอบ แบบที่เธอหรือใครก็ไม่เคยได้รับ!!
“ฉันถามก็ตอบสิ!!”
ทำไมถึงมาเอาแต่ใจกับเขาเนี่ย ซากุรางิมองอย่าไม่เข้าใจ แม่คุณมาถึงก็ทำหน้าเหมือนเขาไปตีหัวเธออย่างนั้นล่ะ ตั้งแต่มาก็นั่งเฉยๆ ไปไปไหนเลยนะ
“ไม่เกี่ยวกับเธอ”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว!!” อากิแทบจะกรีดร้องอย่าไม่พอใจ เธอถูกตามใจมาเสมอ คุณพ่อและคนอื่นๆในทีมเยาวชนฯ ก็เหมือนกันเพราะเธอเป็นลูกสาวของโค้ช ดังนั้นจึงไม่เจอคนที่ไม่ไว้หน้าตัวเองมาก่อน
“ฉันกับรุคาว่าคุงชอบกัน!!” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันนิดๆ
นี่เจ้าจิ้งจอกเสน่ห์แรงเกินไปจนคุณเธอเอาไปมโนเลยหรือยังไงกันนะ อีกอย่าง...หมอนั่นเป็นแฟนเขาต่างหาก
รุคาว่าชอบเขาคนเดียวด้วย
“คาเอะไม่เคยบอกว่าคบกับเธอนะ”
“คาเอะ?” อากิทวนชื่อนั้นก่อนจะกัดปากตัวเองแน่น เธอยังไม่เคยได้รับสิทธิ์ในการเรียกชื่อเขาสั้นๆแบบนี้เลย!! แล้วคนๆนี้เป็นใครกัน!!
อิจฉา!!
“มีอะไรกันอ่ะฮานะจัง” คิทสึเนะเดินเข้ามาพร้อมร่างสูงของรุคาว่า ดวงตาคมสีดำสนิทมองเจ้าตัวป่วนเป็นเชิงถาม ซึ่งซากุรางิเพียงยักไหล่น้อยๆ
“รุคาว่าคุงฉันแค่เข้ามาถามเพราะเป็นห่วงเห็นเขานั่งคนเดียว จำได้ว่าเป็นเพื่อนของรุคาว่าคุง แต่เขากลับมาพูดว่าฉันคิดจะจับ...รุคาว่าคุง” ท่าทางเหมือนได้รับความเจ็บช้ำใจอย่างรุนแรงแถมไปแขนรุคาว่า การเปลี่ยนอารมณ์ที่รวดเร็วของคุณเธอทำให้ซากุรางิตาโต
โห...มารยาผู้หญิง ปั้นน้ำเป็นตัวได้เก่งมาก
นี่หากยัยปีศาจโกโตะมาเห็นได้แขวะจนแสบแก้วหูอีกแน่ๆ
“หืม? นายทำแบบนั้นเลยเหรอเนี่ยฮานะจัง?” คิทสึเนะหัวเราะ เป็นเรื่องที่เชื่อไม่ได้สุดๆ อ่ะ หากคนใสซื่อแบบฮานะจังใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรแบบนี้เป็น และมีอาการหวงรุคาว่าคงดีใจแทนที่จะโกรธ
“นายทำ?” เสียงทุ้มถามดวงตาคมมองสบไม่มีวี่แววกล่าวหา จนซากุรางิถอนหายใจดูก็รู้ว่าหากเขาทำเจ้าจิ้งจอกคงดีใจน่าดู
“ไม่อ่ะ...ไม่ได้ทำ”
“นี่หาว่าฉันโกหกเหรอ!! รุคาว่าคุงดูสิ!”
“ถ้าฮานะบอกว่าไม่ได้ทำฉันก็เชื่อ” รุคาว่าปลดแขนหญิงสาวออกอย่างนิ่มนวลก่อนจะก้าวมายืนข้างร่างโปร่งผมแดง “เชื่อคนของตัวเอง...แฟนของฉัน”
“วะ...ว่ายังไงนะ!!!” เธอจ้องมองคนที่ชอบอย่างไม่อยากเชื่อ ดวงตากลมโตมีน้ำตาเอ่อคลอน่าสงสารและชวนให้ปลอบประโลมอย่างที่สุด
“ไม่จริง!! รุคาว่าคุงชอบฉัน!! เราสองคนถึงจะเหมาะสมกันที่สุด!!”
เธอเป็นลูกสาวของโค้ชทีมบาสฯ เขาก็เป็นนักบาสฯ ยอดเยี่ยม หน้าตาหล่อเหลาเปี่ยมเสน่ห์ แค่ได้พูดคุยกับเขามากกว่าผู้หญิงคนอื่นก็มีแต่คนอิจฉา
“ฉันเอ็นดูอากิเหมือนน้องสาว”
“ฉันไม่เชื่อ!! หมอนี่ไม่เห็นมีอะไรดีสักอย่าง!! ไม่คู่ควรกับรุคาว่าคุงเลย!!”
“รักก็คือรัก...ไม่มีเหตุผล” มือแกร่งกุมมือเรียวแน่น ส่งรอยยิ้มให้แก่กันเป็นภาพที่อากิกรีดร้องเสียงแหลมออกมา ทั้งกลุ่มจึงตกเป็นเป้าสนใจของทุกคนทันที
“ฉันไม่เชื่อ กรี๊ดดดด!!”
“อากิ! พอสักที!!” โค้ชเข้ามาห้ามลูกสาวตัวเอง เด็กคนนี้เอาแต่ใจเพราะมีเขาคอยให้ท้ายแต่ครั้งนี้เธอเอาแต่ใจเกินไป รุคาว่า คาเอเดะ ให้เกียรติเขาก็จริง แต่หากเจ้าตัวอยากทำอะไรขึ้นมาจริงๆ
เบื้องหลังเด็กคนนี้...เขาเองก็ไม่อาจเสี่ยง
“พ่อคะ!! พ่อต้องพูดกับรุคาว่าคุงให้เขาชอบอากินะ!!”
“ความรักมันบังคับกันไม่ได้...สักหน่อย” ซากุรางิเอ่ยเบาๆ
“หุบปากนะ!!” อากิตวาดอย่างหมดความน่ารัก ตาคมวาววับเมื่อเจ้าแมวป่าของตัวเองถูกตะคอก มือแกร่งกระชับมือเรียวแน่น
“ผมไม่เคยชอบอากิ...คนที่ผมรักมีคนเดียว หากโค้ชไม่พอใจเรื่องนี้ ปลดผมออกได้ทุกเมื่อ ฮานะไปกัน ฉันหิว” คำพูดยาวๆ ดังออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นๆ ก่อนจะจูงมือเรียวออกไป
“อ้ะ! รุคาว่ารอด้วยสิ! ฉันก็หิวนะเว้ย!” คิทสึเนะร้องตาม หยิบกระเป๋าแล้ววิ่งฉิวออกจากโรงยิมทันที
อากิเอาแต่ใจ เธอคิดว่าตัวเองพิเศษกว่าคนอื่น ไม่รู้หรือว่าที่ทุกคนเข้าใกล้เพราะเกรงใจพ่อของเธอ กับเด็กนิสัยแบบนี้ไม่มีคนอยากคุยด้วยหรอก
เด็กสาวกรีดร้องตามหลังอย่างไม่อาจระงับอารมณ์ คนเป็นพ่อได้แต่มองยังลูกสาวตัวเองแล้วถอนหายใจเบาๆ
เฮ้อ...หวังว่ารุคาว่าคุงคงไม่เอาเรื่องและอยากออกขึ้นมาจริงๆหรอกนะ
เคลียร์เรื่องของยายอากิไปแล้ว เหลืออีกสองตอนกับตอนพิเศษอีกสองตอนเรื่องนี้ก็จะจบลงแล้วววววว ฮืออออออ เดี๋ยวตอนหน้าเจ้าจิ้งจอกพาฮานะจังเข้าบ้านแล้วววววว
ช่วงนี้หน้าฝน รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ระวังอย่าให้เป็นหวัดน้าาาาา
จะพยามมาบ่อยๆ คะ ขอบคุณที่ยังคงติดตามและรออ่านเสมอเลยนะ ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ ^_^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
นายแน่มากคาเอะจัดเลยยย
รุคาว่าสุดยอดดดดเอาใจฉันไปเลยยยทำดี แอบสะใจ5555 สมยัยอากิให้มันรู้ซะบางว่าฮานามิจิสำคัญต่อรุคาว่าแค่ไหนฮ่าๆๆๆ
ตรงมาก555