{ 4033A } Lost ashes

ลำดับตอนที่ #13 : นัยน์เนตรสีดำ

“ พี่คะ! ” เด็กสาวตัวน้อยวิ่งเล่นในสวนขนาดใหญ่ของวังหลวง เส้นผมสีบลอนด์สว่างเป็นประกายเมื่อต้องแสงตะวัน ดวงตาสีทับทิมสุกสกาว คริสตอเรียในวัยเจ็ดปียืนเด่นอยู่ในสวน

“ เกิดอะไรขึ้นหรือพะยะค่ะองค์หญิง? ” อลันที่ตอนนั้นเป็นเพียงอัศวินฝึกหัดในวังหลวงเดินเข้ามา เส้นผมสีเงินตัดสั้นเหมาะกับใบหน้าคมเข้ม ดวงตาซ้ายของเขาเป็นสีเงินครามผิดกับตาขวาที่เป็นสีดำตามปกติ

“ เราอยากเล่นกับพวกพี่ๆอะ ” เด็กหญิงเอ่ยตอบเสียงใส ร่างเล็กย่ำเท้าอยู่กับที่แสดงความต้องการอย่างน่ารัก หากบอกว่าเธอเป็นนางฟ้านางสวรรค์ก็คงไม่เกินจริงเท่าไหร่เลย

“ ท่านพี่กำลังเรียนอยู่ อย่าไปรบกวนเลย ” เด็กสาวอีกคนเดินเข้ามาในวงสนทนา โดยรวมแล้วเธอและคริสตอเรียดูคล้ายคลึงกันมาก ซึ่งความจริงพวกเธอคือแฝดสามนั่นเอง

“ โถ่ หนูก็อยากเล่นด้วยกันแบบเมื่อก่อนอะ ” คริสตอเรียพองแก้ม

“ เช่นนั้นพระองค์จะไปดูการซ้อมของอัศวินเป็นการฆ่าเวลาก่อนหรือไม่พะยะค่ะ ”อลันอดจะยิ้มตามกับภาพตรงหน้าไม้ได้

“ ก็ได้! แต่พี่คริสโทเฟียต้องไปด้วยนะ ” แน่นอนว่าเจ้าของชื่อก็ยอมรับอย่างว่าง่ายพร้อมรอยยิ้มขบขัน

วันเวลาผันผ่านไป องค์หญิงทั้งสามเติบใหญ่อย่างงดงามพร้อมกับความฝันที่ต้องการจะเป็นนักบุญหญิง

คริสตอเรียดื่มชาอยู่ในห้องส่วนตัวโดยมีสาวใช้คอยบริการอยู่

“ หืม? ท่านพี่จะหมั้นแล้วเหรอ? ” เธอวางแก้วชาลงแล้วเงยหน้าทวนถามสาวใข้ข้างกาย

“ เพคะ พิธีหมั้นของท่านคริสทีน่ากำลังจะเริ่มในอีกสามวันเพคะ ” คริสตอเรียสังเกตเห็นความกระอักกระอ่วนในน้ำเสียงนั้นแต่ก็เมินเฉยไปแล้วหยิบเอาขนมว่างเข้าปาก

“ ไวขนาดนั้นเชียว แล้วท่านพี่คริสโทเฟียรู้รึยังล่ะ? ” สามวันเนี่ยนะ จะรีบไปไหนกันล่ะนั่น

“ อึก คือว่า… ทุกท่านรู้ตั้งแต่สามเดือนที่แล้วเพคะ ”

“ ห๊ะ!! สามเดือน ทำไมไม่มีใครคิดจะบอกเรื่องนี้ให้ข้ารู้บ้าง ” เธอเองก็เป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์นะ! ทำแบบนี้มันไม่ไว้หน้ากันที่สุดเลย!

งานพิธีหมั้นหมายถูกจัดขึ้นอย่างสมพระเกียรติ เป็นงานที่ทั้งยิ่งใหญ่และเปี่ยมไปด้วยความสุข ช่างเป็นช่วงเวลาที่ท้วมท้นไปด้วยความปิติยินดีเหลือเกิน…

“ ท่านคริสตอเรีย กระหม่อมมีเรื่องอยากทูลถามพะยะค่ะ ” อลันในชุดเกราะอัศวินยศสูงค้อมหัวเอ่ยถาม แม้จะทำสีหน้าให้เรียบนิ่งแต่ใบหูของเขากลับขึ้นสีแดงอย่างเห็นได้ชัด

“ อะไรรึ? ” คริสตอเรียเงยหน้าจากกองหนังสือ

“ ท่านพอจะทราบรึไม่พะยะค่ะว่าท่านคริสโทเฟียชอบบุรุษแบบใด? ” เธอระบายยิ้มขบขันก่อนจะตอบสิ่งที่บุรุษในชุดเกราะต้องการรู้

ในที่สุดองค์หญิงคริสโทเฟียก็ได้คบหากับอัศวินหนุ่มอลัน

เวลาอันหวานชื่นผ่านพ้นอย่างรวดเร็ว แต่เวลาแห่งความสุขไม่เคยยืนยาว

เมื่อการคัดเลือกนักบุญมาถึงพร้อมความฝันของเหล่าหญิงสาว

แต่โชคชะตามักมีเส้นทางที่ใครอื่นไม่อาจเข้าใจเสมอ

“ คริสโทเฟีย หน้าที่นักบุญอะไรนั่นให้น้องสาวของเจ้าทำก็ได้นี่ คริสตอเรียก็อยากได้ตำแหน่งนี้ด้วย ” อลันกอบกุมมือของคนรัก 

“ ไม่ได้หรอกอลันหน้าที่นี้ถูกเลือกโดยองค์เทพี ไม่มีผู้ใดแทนที่ได้ ” สตรีศักดิ์สิทธิ์ดึงร่างชายผู้เป็นที่รักเข้ามากอดเพื่อปลอบประโลม

“ ถ้าเช่นนั้น ขอข้าติดตามเจ้าไปได้ไหม ”

“ อืม แน่นอน ” รอยยิ้มพิมพ์ใจปรากฏบนใบหน้างาม 

“ ข้า หมาป่าขาวแห่งไอโซเมียสัญญาจะเคียงข้างท่านจนกว่าชีวิตจะหาไม่ ” ร่างสูงคุกเข้าลงกล่าวคำปฏิญาณ

… แต่ทุกคนคงเข้าใจว่าสัญญาที่รักษาไม่ได้ คือตราบาปตลอดกาล

สองวันหลังจากนั้นสตรีศักดิ์สิทธิ์คริสโทเฟียถูกลอบวางยาพิษ หาคนร้ายไม่พบ ไม่มีหลักฐาน

“ ด้วยนามของหมาป่าขาวขอสาบานจะทวงคืนความยุติธรรมให้สตรีศักดิ์สิทธิ์เอง ” อลันยืนอยู่หน้าป้ายหลุมของหญิงอันเป็นที่รัก

ตำแหน่งนักบุญถูกแทนที่ด้วยคริสตอเรีย ส่วนคริสทีน่าแต่งงานกับจักรพรรดิของอีกจักรวรรดิขึ้นรับตำแหน่งจักรพรรดินี

แต่ไม่นานองค์จักรพรรดิกลับสิ้นพระชนม์ไปอย่างปริศนา แต่หนนี้จำต้องมีตัวผู้กระทำผิด

“ ท่านอลัน ท่านถูกจับกุมแล้วเนื่องจากตกเป็นผู้ต้องสงสัยในข้อหาปลงพระชนม์องค์จักรพรรดิ ” เหล่าอัศวินที่เคยอยู่ภายใต้การควบคุมของเขากลับหันดาบชี้ใส่ตัวเขาเอง

พวกเขาบอกว่าข้าถูกจับในฐานะผู้ต้องสงสัยแต่กลับไม่มีการไต่สวน ปล่อยให้ข้ารอความตายอยู่ในห้องขัง คนที่น่าสมเพขกว่านี้มีอีกไหม?

⁂

…

กรึก! แอ๊ด⁓*- ขี้เถ้าหนึ่งเดียวไขกลอนประตูเข้าไปในห้องมืดสลัว ดวงตาใต้หมวกเกราะไล่มองรอบห้องจนได้พบสิ่งหนึ่งเข้า วัตถุทรงกลมสีเทาที่มีดวงตาสีดำอยู่ตรงกลาง นัยน์เนตรสีดำลอยสูงอยู่กลางอากาศ

เนมเลสคว้ามันขึ้นมาและเขาก็รู้แล้วว่าสิ่งต่อไปที่ต้องทำคืออะไร ร่างในชุดเกราะเดินกลับมายังห้องคุมขังของเขาที่มีชายชรายังคงอยู่

“ หืม มาอำลาข้าเหรอ? ยังดีที่ไม่ลืมกันนะ ” แม้ประตูห้องขังจะไม่ได้ปิดแต่เขาก็ไม่ได้ออกมา

พรึบ*- ลูกกลมนั้นถูกยื่นให้ชายแก่ อลันรับมันไปก่อนความรู้สึกบางอย่างจะท่วมท้นเข้ามา

“ ช่างเป็นสิ่งที่เต็มไปด้วยความแค้นจริงๆ ” ฟึบ-ปริ้ง!*- ชายแก่บีบมันจนแตก อลันหันมายิ้มให้กับบุรุษในชุดเกราะก่อนที่ร่างของเขาจะล้มฟุบไป

“ ไอ้พี่บ้านั่นไม่เห็นหัวข้าเลยรึไง! ” นักบุญหญิงคริสตอเรียทึ้งหัวตัวเองแทบอยากจะบ้า ตอนนี้อะไรๆมันก็ไม่เป็นไปดั่งใจสักอย่าง

“ ไอ่ตัวหมากนั่นเป็นได้แค่เครื่องต่อรองแท้ๆ ไอ่หมวกเหล็กนั่นอีก ข้าจะฆ่าให้หมดเลยที่บังอาจมาเกะกะขวางทางข้า ” กริ้ง!*- เสียงกระดิ่งดังขึ้น และทางต้นเสียงนั้นคือร่างชราภาพของอัศวินแห่งไอโซเมีย หมาป่าขาวหยัดกายขึ้นยืนเต็มความสูง

“ ข้าเคยไว้ใจเจ้า แต่ในตอนที่ความฝันของเจ้ากำลังพังทลายเจ้ากลับพาผู้อื่นพังทลายไปด้วย… ข้าจะทำในสิ่งที่ลั่นวาจาไว้ ” คริสตอเรียปรี่ไปยังประตู แต่ทว่าไม่ทันการ

…