คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter 1
ในโลกที่แสนจะกว้างใหญ่ใบนี้ คุณรู้รึเปล่า?? ว่าภายใต้ฟ้าสีครามที่สดใส มันยังมีอะไรบางอย่างหลบซ่อนและกำลังเก็บตัวอยู่ จะเรียกได้ว่าอยู่ในช่วงจำศีลก็ได้ สิ่งนี้จะหลบซ่อนแสงอาทิตย์ยามเช้า แต่จะออกหากินในยามรัตติกาล ดวงตาของมันเป็นสีแดงดั่งเลือดสด ที่ใครๆมองต่างก็พากันหวาดกลัว ครั้งในอดีตกาลเจ้าสิ่งมีชีวิตลึกลับนี้เคยเป็นใหญ่มาก่อน เรียกได้ว่าเป็นผู้ครอบคองโลกใบนี้เลยก็ว่าได้ แต่ปัจจุบันเทคโนโลยีและกำลังพลของมนุษย์ชักมีมากมายมหาศาลเพิ่มมากขึ้น จึงรวมพลังทั้งหมดที่มีทั้งหมดขับไล่ไสส่งสิ่งมีชีวิตลึกลับนี้ให้ออกไปจากวงโคจรของโลก
และก็สำเร็จ มนุษย์สามารถขับไล่สิ่งมีชีวิตลึกลับนี้ออกไปได้ และก็ถือตัวขึ้นยึดครองโลกในเวลาต่อมาแต่จนแล้วจนเล่า ยังไงซะมนุษย์ก็ไม่อาจหลีกหนีภัยอันตรายของธรรมชาติได้ ในปี ค.ศ.1990 ได้เกิดอุทกภัยครั้งใหญ่ เรียกได้ว่าเป็นวันล้างโลกเลยก็ว่าได้ บ้านเรือนนับล้านหลังถูกสายน้ำชำระล้างไปจนหมด ผู้คนต่างพากันหลบหนีอย่างกลัวตาย ผู้คนมากมายจมน้ำตายไปกว่าครึ่งโลก แต่ก็ยังมีพวกๆหนึ่งที่ยังคงหวังไว้ลึกๆว่ายังไงตนเองก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อได้อย่างแน่นอน
แต่จนแล้วจนเล่า....ก็ไม่อาจหลีกหนีชะตากรรมได้อยู่ดี สุดท้าย ทุกคนก็ต้องตายและกลับไปที่จุดเริ่มต้นเหมือนดั่งเดิม
แต่ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไป....เมื่อเธอ ผู้หญิงคนสุดท้ายของโลกยังหลงเหลืออยู่....
"แค่กๆ พ่อค่ะ แม่ค่ะ"ฉันไอออกมาโครกใหญ่ก่อนจะสอดส่องสายตากวาดมองไปรอบๆบริเวณ ไม่มีเลย! พ่อกับแม่ และทุกๆคนอยู่ที่ไหนกันหมด!!???
"มีใครอยู่มั้ยค่ะ!!"ฉันส่งเสียง ก่อนจะค่อยๆยันตัวลุกขึ้นยืนและออกเดินไปตามทางเรื่อยๆ ทั่วทุกด้านมืดสนิทไปหมด แต่ก็ยังดีที่ยังมีแสงจากดวงจันทร์สาดส่องลงมาให้ จึงทำให้การมองเห็นในครั้งนี้ไม่ค่อยลำบากเท่าไหร่นัก
รอบด้านไม่มีเสียงใดเลย ทุกอย่างเงียบสนิท และสิ่งที่ฉันได้ยินนั่นก็คงจะเป็นแค่เสียงเดินของตัวเอง ทุกสิ่งทุกอย่างราวกับความฝันที่ไม่อยากให้เป็นจริง ที่นี่อย่างกับโลกร้าง ไร้ซึ่งผู้คน ไร้ซึ่งคนรัก และไร้ซึ่งครอบครัว ฉันปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาอาบบนแก้มนวลอย่างช้าๆ ไม่เคยคิดเลยจริงๆว่าเรื่องพวกนี้จะเกิดขึ้น ไม่คิดเลยสักครั้งว่าจะเจอกับ โศกนาฏกรรมที่โหดร้ายแบบนี้ ธรรมชาติเอาชีวิตทุกคนไปหมด แต่ทำไมถึงไม่เอาชีวิตฉันไปด้วยล่ะ!! อยากให้ฉันตายทั้งเป็นมากล่ะสินะ!! ธรรมชาติที่แสนจะโหดร้าย ท่านทำแบบนี้ได้ยังไงกัน!!!
"เธอกำลัง...สาปแช่งฟ้าดินอยู่ล่ะสินะ"ฉันหันขวับไปในทันที
ยังมีคนรอดอยู่อย่างนั้นเหรอ..???
แต่....???
"อย่าคิดเข้าข้างตัวเองซะล่ะ ฉันไม่ได้เป็นพวกเดียวกับมนุษย์ที่ต่ำช้าอย่างเธอหรอกนะ..."
"....!!!"
"เพราะฉันคือ.....'แวมไพร์' "
แวมไพร์....งั้นเหรอ????!!
ความคิดเห็น