คนนอกสายตา สั้นๆจ้า

ข้อมูลเบื้องต้น

แต่งได้แค่นี้แหละค่ะ

เนื้อเรื่อง

เด็กชายหน้าหวานอ่านหนังสือการ์ตูนที่ชื่นชอบหน้ากระจกเขาอ่านน้านั้นซ้ำไป ซ้ำมาที่หน้ากระจกพร้อมน้ำตาที่ไหลรินเพราะ'ใครคนนั้น'คนที่เขารักหมดหัวใจ เพียงแต่เขารักคนอื่น
ไม่กล้าที่จะบอกเขาเพียงเพราะ นึกน้อยใจในโชคชะตาคิดในใจเสมอว่าเรื่องอะไรก็สู้เธอคนนั้นไม่ได้อยู่แล้ว แต่เธอคนนั้นก็มีผู้เป็นเจ้าของหัวใจแล้วเช่นกัน
ฉันจึงจะคอยปลอบเขาอยู่ข้างๆถึงแม้จจะถูกมองข้ามเสมอๆ
ก๊อกๆๆ
ฉันรีบปาดน้ำตาก่อนที่คนๆนั้นจะมาเห็น ความน่าสมเพชของฉัน
" นี่ๆเมาริ " เขาพูดขึ้น บุคคลที่มีความอ่อนโยนอยู่ในดวงตาเสมอมองกี่ทีก็ไม่เบื่อแต่ถ้าให้เดาตอนนี้ เขาก็จะพูดถึงคนๆนั้นอยู่ดี
" หืม? "
" เนสจะไปงานวันเกิดฉันด้วยล่ะ ^^ " เขาคงดีใจมากเลยสินะ ที่เธอไป แต่ฉันจะไปหรือไม่ก็คงความหมายเดียวกัน " และฉันก็จะดีใจกว่านี้ถ้านายไปด้วย " จริงหรอ? ถ้ามันไม่เป็นเรื่องจริงล่ะ?
จะพูดให้ความหวังกันทำไม?
" ใกล้เวลาแล้วนะฮะ รุ่นพี่จะไปไม่ทันนะฮะ อีกอย่างผมก็ยังไม่ได้แต่งตัวด้วย " เขาเป็นรุ่นพี่ฉันแก่กว่าฉัน 2 ปี ไม่มีใครรู้เรื่องที่ฉันแต่งเป็นหญิงหรอก ฉันปลอมตัว...เพียงเพราะจะได้ ใกล้ชิดรุ่นพี่เท่านั้น
" หูย ไม่ไปหรอ ผู้หญิงในงานเสียดายแย่เลย " ฉันก็ดังในหมู่ผู้หญิงที่ตาถึงเท่านั้นแหละ ( อิๆ ที่จริงผู้หญิงพวกนั้นเห็นฉันในรูปที่ถ่ายตอนไปเที่ยวกับเพื่อนรุ่นพี่นนท์ เท่านั้นแหละ)
" ถึงผมจะไปก็เป็นได้แค่ก้างขวางคอเท่านั้นแหละ " ฉันพูดเบาจนรุ่นพี่ไม่ได้ยิน ก็นะ ฉันคงคิดไปเองเท่านั้นแหละ
" งั้น....บ้ายบาย ^^ " นี่แหละฉันถึงลืมเขาไม่ลง เขาดีกับฉันเสมอ
พอเขาออกจากห้องไปพลันรอยยิ้มก็ไม่มีเหลือถึงจะยิ้มก็เป็นรอยยิ้มอันขมขื่น ทุกทีเลย ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมต้องพูดถึงเธอคนนั้นด้วย
ฉันเคยเห็นเขาในรูปถ่ายเธอคนนั้นเป็นเด็กหญิงร่างเล็ก ผมถูกดัดเป็นลอนสวยมาก ดวงตาใสเหมือนดั่งดวงแก้วที่เปราะบาง ปากเล็ก ยังไงฉันก็ไม่สวยเท่าเขาหรอก
เป็นแค่คนที่อยู่นอกสายตาเท่านั้น~