คุณชายสุดซ่าห์กะยัยบ้าสุดเซี้ยว

ลำดับตอนที่ #1 : ไม่มีทางที่จะขอโทษ...

     “เหวอ~~สายแล้ววววๆๆๆๆ....ตายล่ะโดนบอสด่าแน่เรย...”

โอย...ดีคะฉัน‘เลิฟ’นะคะอ่ะ!!ตอนนี้ไม่ใช่เวลาแนะนำตัวแล้ววว...ฉันต้องไปทำพาสทามก่อนน่ะคะ...

     “----ปึ้ง----!!!ทันเวลา...” เลิฟผลักประตูหลังของร้านเข้ามา

     “ทันบ้านเทอนะสิเลิฟ...มีเด็กเสิร์ฟอยู่2คนเองนะ...ตอนเช้าคนเค้ามากินมาดื่มยะ--”

     “-เยอะประจำทู้ก~~วันไม่มีใครเค้ารอเทอหรอกนะ..ยัยเลิฟ-หัดเปลี่ยนบ้างสิคะฉันน่ะจำได้หมดแล้วว”

     “ยังจะเถียงอีก...ไปเปลี่ยนเสื้อเลยไป๊!!!”

     “คร้าาาาา---”

เฮ้อ!!!...โดนบอสเทศน์อีกและพรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้วซินะ “อิอิ”

     “เฮ้!!น้องๆ....มารับออร์เดอร์หน่อยซิ”

หืม---โต๊ะ7หรอ...

     “คะ...รับอะไรดีคะตอนเช้าอย่างนี้รับอะไรร้อนๆพร้อมขนมปังอร่อยๆไหมคะ...”

     “สะ—เหร่อ....”หนุ่มหล่อหัวโต๊เอ่ยด่า’เลิฟ’...

     “เฮ้ย...ทำไมแกพูดอย่างนี้ล่ะ”

     “เอ๋ะ!!!...”ชั้นเอ่ยด้วยอาการงง..

มะกี้ใครพูดย่ะ...บังอาจมากๆ....

     “อะไรกัน...มะกี้ใครพูด ห๊า!!!”

     “ชั้นเอง...ทำไมยัยสาวเสิร์ฟต๊อกต๋อย...จะทำไรฉันรึไง..”

หึๆๆ...ท่องไว้ๆๆลูกค้าคือลูกค้าๆๆๆๆๆๆๆๆ......

     “หึ...ประทานโทษคะ...ที่เสีย มา-ระ-ยาด”

     “อืม..รู้จักที่ต่ำที่สูงก็ดีล่ะ....ร้านจนๆแบบนี้ชั้นก็ไม่อยากนั่งหรอกนะ..แต่ร้านอื่นมันเต็ม(บ่นๆๆ)”

หน๊อยยยยย...

     “ตุบ...”

     “”เฮ้ย!!!....เทอเอาถาดสกปรกๆมาตบไหล่ฉันงั้นรึ...”

     “เออ!!!แร้วไง...มีไรปะ...ชั้นไม่เอาไปตบปากนายก็บุญแค่ไหนแล้วห๊ะ!!!...”

สะใจยังล่ะ...เดี๋ยวปั๊ดซัดให้เต็มปากเลย~~

      “หยุดนะเลิฟ....!!!!”

ง่า..ชั้นหันตามเสียงที่โหดร้าย....

      “เง้อ~~บอสสสสส...”

      “ขอประทานโทษจริงๆนะครับ...คือยัยนี้เค้าก็เปนแบบ--”

      “เหอะๆๆ...ขอโทษหรอผมไม่ต้องการที่มันออกมาจากปากคุณแต่..”

      “แต่...” บอสลองย้ำ

      “ผมต้องการให้มันออกมาจากปากยัยนี้ต่างหาก...”

ห๊า!!!....

      “นายน่ะผิดชัดๆเลย..บอสคะตานี้มาว่าร้านเราว่าเป็นร้านจนๆนะคะ..”

      “เลิฟ...ไปหลังร้านได้แล้ว.....”บอสก้มหน้าลงแร้วบกชั้นอย่างแผ่วเบา

      “คะ...บอส”(ปึง)เลิฟเดินออกไปหลังร้าน

      “นี้กลับมาขอโทดษชั้นเดี๋ยวนี้นะ..เฮ้ๆยัยบ้า..”

      “เชิญครับ...”

      “อะไร...”

      “เชิญพวกคุณเดินไปจากร้านผมเลยครับ....”

ตานี้ไม่รู้จริงๆหรอเนี้ยว่าชั้นเป็นใคร...

      “หึ...อบรมลูกน้องคุณให้ดีๆด้วยล่ะ..”

………………หลังร้าน........................

      “ฝืดๆ---ฮึ...ฮือๆๆ”เลิฟร้องไห้

      “เลิฟ...นั้นเทอกำลังร้องไห้หรอ”บอสเอ่ยถาม...

      “ฝืดๆ...ก็ชั้นไม่ผิดนิ...ชั้นไม่ผิดเลย...ใช่ไหมบอส..ใช่ไหม”

ยัยเลิฟเสียใจขนาดนี้เชียวหรอ...

      “เอ่ออ.....อื้ม-ใช่เทอไม่ผิดเลยๆ..”บอสเอ่ย

เอ๊ะ!!!...

       “บะ...บอสทำไรน่ะ...กะ...กะ..กอดชั้นทำไม”(////)

ทำไมต้องพูดตะกุกตะกักด้วยนะเรา...

       “ก็เทอกำลังเสียใจไง...ปลอบไง..ปลอบ”

ปลอบหรอ...ครั้งแรกนะเนี้ยที่บอสมาปลอบชั้น..

       “เอ่อ...ถ้าเค้ามาอีกก็...ขอโทษเค้าไปเถอะนะ”(ปึก)เลิฟผลักบอสออก

       “...ไม่...ไม่มีทางที่ชั้นจะขอโทษตานั้น...ไม่มีทาง”
เพราะตานั้นล่ะ ที่ ผิด...