พระอาทิตย์ในฤดูฝน

          เสียงเพลงในผับชื่อดังแห่งหนึ่งนั้นได้หยุดลงกระทันหัน...ทำให้เหล่าบรรดานักดื่มนักเที่ยวทั้งหลายที่กำลังเต้นกันอย่างสนุกและมึนเมาอยู่นั้นถึงกับงงและตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น 

          ประกาศๆนะครับ ตอนนี้ทางเราได้ขอความร่วมมือทุกท่านซักครู่นะครับ เนื่องจากเจ้าหน้าที่ตำรวจและฝ่ายงานปกครองได้นำกำลังลงพื้นที่เข้าตรวจสถานบันเทิง ทางเราจึงขอความร่วมมือทุกท่านในผับแห่งนี้แสดงบัตรประจำตัวประชาชนต่อเจ้าหน้าที่และให้เจ้าหน้าที่ตรวจค้นหาสิ่งผิดกฎหมาย ทั้งยาเสพติดและอาวุธปืน อย่างละเอียด รวมทั้งแยกทำการตรวจสอบสารปัสสาวะกับนักเที่ยวทั้งชาย และหญิงทั้งหมดเพื่อหาสารเสพติดในร่างกาย ในตอนนี้ด้วยนะครับ

          รบกวนพนักงานของร้านแยกมาทางนี้นะครับ.....สิ้นเสียงดังกล่าว "ลลิล" หนึ่งในพนักงานต้อนรับสาวสวยที่ผับดังกล่าวได้เดินตามเจ้าหน้าที่ไปที่จุดตรวจเพื่อทำการตรวจค้น โดยส่วนมากทุกสายตาที่อยู่บริเวณนั้นจับจ้องไปที่ตัวเธอ เส้นผมที่ยาวเป็นลอนจนถึงเอวที่คอดกิ่ว ใบหน้าได้รูป ปากจมูกอันจิ้มลิ้มที่รับกับขนตายาวเป็นแพกับดวงตาที่กลมโต และผิวที่ขาวอมชมพูของเธอนั่นเอง และเมื่อหลังจากทำการตรวจเสร็จสิ้น สายตาที่กลมโตของเธอได้ไปประสานเข้ากับเจ้าของดวงตาอันคมกริบของผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นหนึ่งในเจ้าหน้าที่ที่ตรวจค้นในครั้งนี้ ทำให้เธอนั้นรู้สึกกระตุกหัวใจและรู้สึกใจหวิวไปไม่น้อย นั่นทำให้เธอตกใจกับตัวเองและรีบหันหน้าหนี ก่อนจะเดินไปที่รถของตัวเองเพื่อกลับห้อง

          "พสุ" หลังจากที่เขาพบเธอ เด็กสาวที่มีดวงตาที่กลมโตชนิดที่สบตาครั้งแรกหัวใจก็กระตุก และยังแอบดีใจที่ตัวเธอนั้นตรวจค้นและไม่พบสารเสพติดในร่างกาย ทั้งยังคิดภาวนาว่าขอให้เด็กสาวคนนั้นไม่เอาอนาคตของตัวเองไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งผิดกฎหมาย หวังว่าเธอจะมีเส้นทางชีวิตของตัวเองที่ดี โดยที่เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องคิดถึงเธอคนนั้น เพราะจากปกติในการทำงานที่ผ่านมานั้น ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนอยู่ในสายตาของเค้าเลยหรือพูดง่ายๆคือไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เค้าคิดถึงเลยนั่นเอง