คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : Drama [Intro]
Chapter 2 : Drama_ดราม่า
03.00 น.
เด็กสาวในสภาพหัวกระเซอะกระเซิง วิ่งลัดเลาะอยู่ในตรอกแคบๆที่ไหนสักแห่งใจกลางกรุง เธอวิ่งผ่าความมืดมิดอย่างไม่คิดชีวิต ท่ามกลางเสียงเห่าหอนของเจ้าถิ่นที่ต่างพากันแตกตื่นในยามวิกาล
สองเท้าคู่เล็กของเธอเต็มไปด้วยร่องรอยขีดข่วน ที่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวนั้นจะไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่ามันปราศจากสิ่งห่อห้มใดๆ ร่างบางมุ่งหน้าไปยังบ้านไม้โทรมๆหลังหนึ่ง
ปึ้งปึ้งปึ้ง!!
“ไอโกะ..”
หญิงสาวเคาะประตูสังกะสีเรียกเพื่อนเพียงคนเดียวที่เธอรู้จัก พรางกวาดตาไปมองรอบๆด้วยท่าทีหวาดระแวง
ปึ้งปึ้ง!
"ไอโกะ”
ไม่นานนักคนข้างในก็เดินงัวเงียออกมาเปิดประตู เมื่อเห็นว่าใครที่ยืนอยู่หน้าบ้านอากาศง่วงกลับหายเป็นปลิดทิ้งเลยทีเดียว
“คุณนัตตี้!? นี่คุณ..”
สภาพของคุณหนูที่ไอโกะเทิดทูนในตอนนี้ทำเธอถึงตกตะลึงจนพูดไม่ออก หากแต่จะซักไซร้กันประเดี๋ยวนี้เห็นทีคงไม่เหมาะนัก ไอโกะรีบคนอยู่ในอาการตื่นตระหนกเข้าไปในบ้าน
“เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมคุณหนูถึงมาอยู่ที่นี่ได้ แล้วทำไมคุณ..”
คำถามที่สามไม่สามารถเปล่งออกมา เมื่อได้เห็นคราบเลือดที่สองมือของคุณหนูของเธอ ไอโกะต้องตะครุบปากตัวเองเอาไว้แน่น ก่อนที่เสียงอุทานหวีดร้องจะเล็ดรอดออกมาทำให้คนอื่นตื่น
“คุณหนู!”
“ฉันต้องไปจากที่นี่ ฉันต้องไป..”
เจ้าของร่างบางพร่ำพูดประโยคเดิมวนเวียนซ้ำไปซ้ำมา ราวกับว่าไม่อาจควบคุมตนเอง
“ไม่ต้องกังวลนะคะ ตอนนี้คุณหนูปลอดภัยแล้ว จะไม่มีใครทำอะไรคุณได้แน่นอน"
"มาค่ะ ไปล้างมือก่อนนะคะ"
“เป็นเขาใช่ไหมคะ?”
ไอโกะมองซอกคอขาวเนียนที่ตอนนี้ปรากฎเป็นรอยนิ้วมือแดงๆให้เห็นชัด
“พี่เจษเค้าจะข่มขืนฉัน ฉันตกใจมากก็เลย…”
พอเริ่มเล่าถึงเหตุการณ์อานัชญาก็ละล่ำละลักอย่างขวัญเสีย จนผู้รับฟังต้องรีบถลาเข้าไปปลอบ
“โธ่คุณหนู….”
"ตายหรือเปล่าคะ”
"ฉันไม่รู้ แต่ว่าเลือดเขาออกเยอะมากเลย เค้านอนนิ่งอยู่ที่พื้น”
“ได้บอกคุณพ่อหรือยังคะ”
“ฉันไม่ทันได้ตั้งสติ และก็ไม่กล้าบอกพวกเขา”
“พูดไปจะมีใครเชื่อฉันไหม ฉันก็ยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำ”
"เพราะในสายตาทุกคน พี่เจษเป็นคนดีมากๆ”
"แล้วคุณหนูจะทำยังไงต่อไป”
ไอโกะเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง
"ฉันคงไม่กลับไปที่นั่นแล้ว”
“คุณหนูจะไปอยู่ที่ไหน ถ้าไม่รังเกียจอยู่กับฉันที่นี่เถอะนะคะ”
"ถึงจะดูคับแคบ แต่คิดว่าไม่มีใครคาดคิดและสงสัย”
ไอโกะชวนให้อานัชญาพักอยู่ด้วยกัน
“ฉันรู้จักพี่เจษดี ถ้าเขายังไม่ตาย รับรองว่าเขาไม่ปล่อยฉันไว้แน่"
"และฉันคงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต ถ้าเธอต้องมาเดือดร้อนไปด้วย เพราะช่วยฉัน”
“งั้นเอางี้ ฉันมีน้าสาวคนหนึ่งทำงานอยู่เชียงใหม่ เธอใจดีและดีกับฉันมาก"
“คุณอยู่ที่นั่นสักพัก ไว้คิดหาทางออกได้ค่อนติดต่อมาหาฉันนะคะ”
"อย่างน้อยๆฉันจะได้อุ่นใจว่าคุณหนูจะปลอดภัย และไม่ต้องเคว้งคว้างหนีไปโดยไร้จุดหมาย”
อานัชญาซาบซึ้งในน้ำใจของเพื่อนเพียงคนเดียวที่เธอรู้สึกสนิทใจด้วย ไอโกะกับเธอนั้นต่างก็ขาดในสิ่งที่ใครหลายคนนั้นมีพร้อม แต่พวกเธอก็สามารถเติมเต็มกันซึ่งกันและกัน คอยห่วงหาอาทรแบ่งปันความรู้สึกทั้งดีและร้ายร่วมกันอย่างเข้าอกเข้าใจ ดังนั้นเธอจึงตอบรับน้ำใจโดยไม่ลังเลในความปรารถนาดีของสหาย
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
20/08/67 มาเปิดเรื่องไว้อีกครั้ง ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้ไรท์และน้องๆกันด้วยนะคะ ^.^ จะพยายามอัพต่อให้เร็วที่สุดถ้าเป็นไปได้เลย ขอบคุณทุกๆกำลังใจนะคะ
ความคิดเห็น