คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : (JB x Youngjae) รู้รึยัง...ว่ากูจะทำอะไรมึง!!!
------------------------------------------------------------
“ พอแค่ก่อน นักเรียนทุกคนไปกินข้าวได้แล้วอย่าลืมสอบวิชาฉันในคาบต่อไปด้วย ” เฮ้อ~ จบคาบนี้สักทีต่อไปก็พักกินข้าว ในตลอดทั้งคาบที่ผ่านมาเค้ารู้สึกตัวเกร็งตลอดที่อิม แจบอม มองมาที่เค้าด้วยสายตาแปลกๆ ไม่หรอก! สายตาของนักฆ่าเลยจะดีกว่า การเรียนวันแรกวันนี้เป็นอะไรที่ไม่มีความสุขสักนิด เอาเถอะๆ ตอนนี้ก็พักแล้วเค้าอยากจะออกไปจากตรงนี้เต็มทีแล้ว
“ ยองแจ นายไปกินกับข้าวกับฉันได้ไหม ? ” ใครล่ะนั้น ? ผมขมวดมองผู้หญิงคนนั้นด้วยหางตาประมาณว่า คุณเธอเป็นใครไม่ทราบ
“ ไปกินข้าวกันไหม? ฉันชื่อ ซูซี่ ยินดีที่ได้รู้จัก ” เธอยื่นมือขึ้นมาให้ผมจับมือเป็นเชิงทักทายอย่างมีมารยาท แต่คงจะติดที่ว่าตอนที่ผมจะเอื้อมมือเข้าไปจับมือเธอ ไอ้ผู้ชายคนนั้นก็ดันเตะเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆเท้าไปโดนโต๊ะผมเข้าอย่างจัง
โครม!
“ ว๊าย ~ ” ซูซี่ร้องออกมาอย่างตกใจผิดกับผมที่มองหน้าอีกฝ่ายอย่างโมโห
“ โทษที พอดีเท้ามันกระตุก ” รอยยิ้มที่เผยอย่างยิ่งยโสบวกกับสายตาที่มองผมอย่างแดกดันไปพร้อมๆกัน
แกล้งทำตัวเป็นคนดีสักครั้งจะกระอักเลือดตายรึไง !!
“ ไปกันเถอะ อยู่ไปเดี๋ยวใครบางคนจะกลายเป็นหมาบ้าเข้าสักวัน ” สาบานได้นะ ว่าในชีวิตนี้ ชเว ยองแจไม่เคยพูดจาแบบนี้กับใครเลยสักครั้ง ยกเว้นไอ้บ้านี่เนี่ยแหละ!!
“ มึงว่าใคร! ” อิม แจบอมเดินมาทางผมแล้วใช้มือบีบข้อมือผมไว้จนผมเริ่มจะปวดๆขึ้นมาอีกรอบ
“ นะ... นี่! นายปล่อยยองแจเดี๋ยวนี่นะ! ” ซูซี่พยายามจะช่วยผมให้ออกจากคนนี้ แต่อิม แจบอมกลับตวัดสายตามองเธออย่างเย็นชา
“ กูไม่ชอบทำร้ายผู้หญิง ถ้ายังไม่อยากเจ็บตัวก็ออกไปซะ ” อิม แจบอมพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูนิ่งผิดกับเมื่อกี้ลิบลับ ซูซี่เริ่มจะเหงื่อตกเธอมองผมกับเขาด้วยสีหน้าหวาดหวั่นมาก
“ ปล่อยผมนะ ” อีกฝ่ายเลิกคิ้วมองผมก่อนจะออกแรงบีบมากขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว
“ ตะ... แต่ ”
“ กูเบื่อแล้วละ ” จู่ๆเขาก็ปล่อยมือผมอย่างว่าง่ายจนผมเริ่มอุ่นใจขึ้นมา
พรึ่บ!
“ เฮ้ย! ” เขาแบกผมขึ้นบ่าอย่างกะทันหันทำให้ยองแจอดจะโวยวายออกมาไม่ได้
“ บอกอาจารย์ด้วยว่ากูจะไม่เข้าเรียนตั้งแต่คาบนี้เป็นต้นไป ”
หมายความว่ายังไง!!
ยองแจดวงตาเบิกกว้างปากเล็กก็ส่งเสียงโวยวายออกมาให้ซูซี่มาช่วยเขา อิม แจบอมดูจะไม่ยี่หระสักเท่าไร เขาแบกผมเดินผ่านซูซี่ออกไปจากห้องไป มันเป็นเรื่องที่หน้าอายสุดๆ เค้ากลายเป็นที่น่าสนใจโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ
“ ไอ้บ้า! ปล่อยผมลงไปนะ ” ร่างบางพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะหลุดพ้นไปจากอีกฝ่าย
ป๊าบ!
“ โอ๊ย! เจ็บนะ! ” ดวงตาของยองแจเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา ร่างบางดิ้นไปมาไม่ยอมหยุด แจบอมเลยจัดการตบก้นอีกฝ่ายอีกครั้ง
ป๊าบ!
“ ไอ้เลว! ไอ้ชั่ว! ผมไปทำอะไรคุณรึไงถึงได้ทำแบบนี้! ” แจบอมฟังอย่างไม่ใส่ใจปลายเท้ายังคงเดินต่อไป เสียงฝ่ามือที่ดังกระทบก้นยองแจก็ยังคงดังขึ้นเรื่อยๆตลอดทางที่ร่างสูงเดินฝ่ายมา
“ อึก! ” ยองแจกลั้นน้ำตาเอาไว้ มือเล็กกำเสื้อที่หลังของอีกฝ่ายอย่างเจ็บใจ ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน แต่ที่แน่ๆอีกฝ่ายแบกเค้าเข้าห้องห้องหนึ่งที่ติดป้ายห้ามเอาไว้
ตึง!
อีกฝ่ายเปิดประตูแล้วเข้ามาข้างในก่อนที่จะใช้ส้นเท้าถีบประตูแล้วจัดการล็อคกลอนประตูเอาไว้ ร่างสูงเดินเข้าไปที่โต๊ะกว้างๆตรงหน้าต่างมุมขวามือ แจบอมปล่อยร่างเล็กลงตรงโต๊ะอย่างแรงดัง ‘ โครม ‘ จนที่แน่ๆหลังเล็กๆนั้นอาจจะหักไปแล้วก็ได้
“ สำออยจัง โดนแค่นี้ก็ร้องไห้เป็นตุ๊ดรึไง ” แจบอมเหยียดยิ้มที่น่ารังเกลียดออกมา ก่อนจะคร่อมร่างของยองแจเอาไว้
“ จะ... จะทำอะไร ? ” ยองแจถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกะ ใบหน้าซีดลง ร่างกายเริ่มสั่นและหอบออกมา
“ แล้วมึงคิดว่ากูจะทำอะไรล่ะ... ” แจบอมโน้มหน้าลงมาใกล้ใบหน้าของยองแจ จนเค้าต้องใช้มือดันแผงอกของอีกฝ่ายเอาไว้เพื่อไม่ให้ไกล้มากไปกว่านี้
” ในห้องมีแค่กูกับมึง แถมกูก็คร่อมมึงอยู่ คิดว่ากูจะพามึงมานั่งชมวิวรึไง? ” เพียงเท่านั้นริมฝีปากของแจบอมก็ประกบเปิดปากร่างเล็กอย่างดุดัน คมเขี้ยวเริ่มขบเม้นตรงริมฝีปากจนได้กลิ่นคาวเลือด มือเล็กทุบตีตรงแผงอกไปมาอย่างจนปัญญา ร่างสูงถอดจูบจากริมฝีปากยองแจออกมาแล้วถามคำถามที่ทำให้ยองแจอยากจะไปให้พ้นจากอิม แจบอม ทั้งตอนนี้และชาติหน้า
“ รู้รึยัง... ว่าต่อไปกูจะทำอะไรกับมึง! ”
!!!
------------------------------------------------------
อยากจิกรี๊ดให้ดังไปถึงเกาหลี
เฮียแจบอมจะทำอะไรยองแจในตอนต่อไป
โปรดติดตามในตอนต่อไปค่ะ
ป.ล อยากจะสปอย์ว่าเฮียแกมีความแค้นส่วนตัวกับยองแจล่ะค่ะ
ได้โปรด Comment ให้ไรต์เตอร์ได้ชื่นใจหน่อยนะค่ะ T_T
ความคิดเห็น