คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ผลประโยชน์
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 1 <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
ผลประโยชน์
“ ใจเย็นหน่อยดิ แจ็คสัน ” แทคยอนห้ามแจ็คสันที่เริ่มจะองค์ลงพร้อมกับพูดเชิญให้เข้าบ้าน
“ เข้าบ้านไปก่อนนะ เดี๋ยวกูขอทำธุระแป๊บ ” แทคยอนกระชากคอเสื้อไม่ให้ไอ้น้องตัวแสบไปหาเรื่อง
“ เออๆ มาร์คเข้าบ้านไป ” แหม... พูดเหมือนเป็นบ้านมึงเลยนะ (-v-)
“ แจ็คสันมึงหยุดหาเรื่องได้ป่าววะ น้องเค้าอุตสาห์มาช่วยกูแก้บนนะเว้ย ” ผมมองหน้าไอ้คุณพี่แทคยอนด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามว่า เมื่อกี้มึงไม่ได้ยินที่ไอ้เด็กนั้นด่ากูรึไง
“ มึงก็มึงก็ดูไอ้เด็กเวรน้องเพื่อนมึงดิ แม่ง! กวนตีนชิบหาย ” พูดถึงแล้ว โอ็ย! คันตีนชิบ
เพล้ง!
เตะกระถางต้นไม้แม่งเลย! คุณชายแทคยอนเห็นดังนั้นจึงลูบหัวตบสั่งสอนอีกครั้งแบบเบาๆ เพราะไม่อยากจะใช้กำลังมากไปกว่านี้เดี๋ยวมันจะผิดอย่างที่หม่อนแม่สอน โฮะๆ
ผัวะ!
“ น้องเพื่อนกู ” แจ็คสันลูบหัวปอยๆด้วยความเจ็บพร้อมกับมองแทคยอนอย่างจิกๆว่า จะตบหัวกูทำซากอะไร แต่ชายร่างยักษ์หาได้สนใจไม่แถมยังขู่เขาอีกต่างหากว่า
“ ถ้ามึงยังไม่หยุดหาเรื่องและยังไม่ช่วยกู กูจะเอาเรื่องที่มึงทำแจกันเฉียดแสนบาทแตกไปบอกป๊ากับม๊ามึง อย่าลืมบ้านนี้กูใหญ่ เข้าใจ๋?” พูดซะฟันจะเฉาะหน้ากูอยู่แล้วเนี่ย ด้วยกลัวว่าหน้าฟันจะทำร้ายหน้าตาอันหล่อเหลาที่มีมาตั้งแต่เกิดชายหวังผุ้มีหุ่นอันเซ็กซี่ขยี้ใจสตรีมีครรภ์จึงได้ใช้มือยันหน้าอ๊คแทคจนแทบหน้าหงายก่อนจะพูดขอโทษอย่างมีมารยาทว่า
“ โทษที กูเห็นเขาอยู่ตรงหน้าผากมึงเลยปัดออกให้ ” อ๊คแทครู้สึกซาบซึ้งจึงได้ลูบหัวอย่างน่ารักน่าเอ็ดดูอีกสักป๊าบ
ผัวะ!
“ เขาพ่อ(ง) ”
“ แล้วถ้ากูช่วยมึงแล้วกูได้อะไรล่ะ? ” เหอะ! เรื่องอะไรที่ผมจะช่วยมันฟรีๆล่ะ ไอ้คุณพี่อ๊คแทคมันมองผมแล้วถอนหายใจเหมือนผมถามคำถามอะไรที่มันดูโง่ออกไป ตรงไหนวะแจ๊คสันคนนี้ไม่เข้าใจ
“ แล้วมึงอยากจะได้อะไรอ่ะครับบบบ ” แหม... พูดเหมือนไม่ค่อยประชดกูเลยนะ =_= +
“ ภูเขาไฟฟูจิ ”
“ ฟูจิพ่อง! จะเอาไปย่างไก่กินรึไง ” มันผลักหน้าผมจนแทบหงายหลัง พอกูเผลอเอาใหญ่เลยนะ
“ อ่าว! กูอยากได้อ่ะ มึงถามเองนี่ว้า ว่าอยากได้อะไรกูก็ตอบแล้วไง ”
“ ตอบให้มันดีๆ ” มันกอดอกมองผมอย่างกะพระเอกละครยืนเก๊กหล่อก่อนจะยกศอกไปวางตรงระเบียงอย่างมาดแมนกะเทยกรี๊ดสลบ แต่ที่แน่ๆกระผมไม่อยากพูดหยาบเพราะหม่อนแม่สอนมาดี
หล่อตายล่ะสัด!!
“ กูอยากได้ตั๋ว 2PM บัตรมิสแอนกรี๊ดกับนิชคุณสองต่อสอง ตึก JYP ให้กูไปเที่ยวชม 1 อาทิตย์ ทำให้กูได้ป่ะล่ะ ถ้าทำได้ให้กูแต่งกูก็แต่ง ตามสัญญา ” มันมองผมประมาณว่าแม่ง!ขอเยอะไปไหม
“ ตกลงหรือไม่ตกลง ” ผมยิ้มเยาะมันที่ทำหน้าเหมือนอยากตาย
“ เชี่ย! ตกลงก็ได้วะ! ” มันตอบอย่างหัวเสียผิดกับผมที่หัวเราะอย่างผู้ดีเอามือปิดปากหัวเราะเบา
“ โฮะๆ ฮะๆ แค่กๆ เชี่ย! อะไรเข้าคอวะ! ”
ในบ้านอ๊คแทคยอน
ไอ้แทคยอนมันพาผมเข้ามาในบ้านหลังจากตกลงสัญญาเสร็จแล้ว แต่โครตจะไม่เข้าใจคือ... มึงจะพากูมานั่งกับไอ้เด็กเปรตนี่ทำไมฟะ! ผมแอบเหล่มองมันที่กำลังนั่งเล่นเกมแข่งรถอยู่ก่อนที่มันจะกดสต๊อปเกมแล้วมองผม
‘ มองทำไม หน้ากูเหมือนหน้าพ่อมึงที่บ้านเหรอ ’ ผมเสียงเบาให้ได้ยินเพียงแค่สองคน มันมองหน้าก่อนจะยักคิ้วกวนติ่งแล้วกลับไปสนใจเกมเหมือนเดิม
ที่กูพูดมามึงคงไม่ได้ฟังเลยใช่ไหม
“ น้องมึงดูสนิทกับน้องกูน่าดูเนอะ ไอ้หมีควาย ” ชานซองกระซิบกระซาบกับเพื่อนรักที่นั่งทำหน้าเหม็นเบื่ออยู่ นี่เพื่อนกูโง่หรือตาบอดวะ? อ๊คแทคผู้น่ารักได้แต่คิดในใจอย่างเซ็งๆกับนิสัยการมองคนไม่ออกของชานซอง
“ เฮ้ย! เมื่อไรจะพูดสักทีวะ! อึดอัด ” ประโยคหลังผมก็เล่ห์ไปมองไอ้เด็กเวรที่นั่งเล่นเกมไม่กระทบกระเทือนรูหูว่าผมกำลังด่ามันทางอ้อมอยู่
“ อ่ะๆ เข้าเรื่อง ไอ้ชานแนะนำน้องมึงให้น้องกูรู้จักหน่อยดิ ”
“ จัดไป ” ชานซองหยิบสมุดจดขึ้นมาก่อนจะร่ายยาวดังนี้
“ น้องกูชื่อ มาร์ค ต้วน เป็นน้องเพื่อนพ่อกูอีกทีแต่กูถือว่ามันเป็นน้องกู อายุตอนนี้ 15 ปี ที่สำคัญโสด ” แจ๊คสันยักคิ้วพลางคิดในใจ หน้าก็หล่อน้อยกว่ากูจะโสดก็ไม่แปลก
“ ต่อไปมึงแนะนำน้องมึงให้กูรู้จักด้วย ” แทคยอนหันมามองผมก่อนจะแสยะยิ้มใส่
“ น้องกูชื่อ แจ๊คสัน เตี้ย ไม่เอาถ่าน สาวไม่แล หลงตัวเอง หลอกแต่จะฟันผู้หญิง โสดเหมือนน้องมึง อายุ 20 ปี จบ ” ทำกูซะเละเลยนะสัด ผมอ้าปากด่ามันโดยไม่ออกเสียงแต่สิ่งที่ตอบแทนคือมันได้อย่างน่าเอาตีนอุดปาก
“ ไอ้ชานใบเซ็นเอามา ” คนที่ชื่อว่าชานวองเอาใบอะไรสักอย่างขึ้นมาก่อนที่จะหยิบปากกาเซ็นเสร็จแล้วก็ยื่นให้แทคยอนเซ็นต่อ พอเซ็นเสร็จมันก็เอามาให้ผม
“ อะไรวะ ” ผมเอาไปอ่าน อ๋อ... ใบทะเบียนสำรถนี่เองนึกว่าอะไร เอามาให้กูเซ็นแล้วก็ให้ไอ้เด็กนี่เซ็นจบแล้วกูกับมันก็เป็นผัวเมียภรรยาตามกฎหมาย แบบนี้นี่เอง ชายหวังเก็ตล่ะ
แต่...
“ เชี่ย! อะไรวะ! นี่กูต้องเซ็นด้วยเหรอ ” เวร... ทำไมไอ้อ๊คแมวผีถึงไม่บอกกูสักคำวะ =o=
“ เออ... ถ้ามึงไม่เซ็นแล้วมันจะเรียกว่าการแต่งงานที่สมบูรณ์ได้ไงวะ ” จริงของมัน ผมทำหน้ายี้หน่อยๆ เวรกรรม นี่กูต้องยอมมันใช่ไหม ส่วนไอ้เด็กผีนี่มันก็แม่งเล่นเกมอยู่ได้ นี่มันเคยสนใจโลกภายนอกบ้างไหม! บอกน้องแจ็คที
“ เซ็นก็ได้วะ ” พอเซ็นเสร็จไอ้เด็กเวรนี่ก็หยุดเล่นเกมแล้วฉวยใบทะเบียบสมรถหน้าตาเฉยก่อนจะหยิบปากกาไปจากมือผมแล้วจรดปากกาเซ็นลงไป
“ เสร็จสมบูรณ์ งานแต่งจะจัดเริ่มพรุ่งนี้เวลา 10.30 น. ไอ้หมีควาย เราออกไปข้างไปให้สองคนทำความรู้จักมากขึ้นดีกว่า ” เดี๋ยว! นี่มันจะฆ่ากูทางอ้อมรึงายยยย~ ไอ้แทคยอนมึงก็ยอมง่ายจังเลยนะ นี่ใจคอมันจะทิ้งกูไว้กับไอ้เด็กเปตรจริงๆเหรอ
ปัง!
เอาไงอ่ะ... เงียบเกินไปรึเปล่าวะ หาเรื่องคุยดีกว่าเผื่อสถานการณ์จะดีขึ้น เมื่อตกลงปรงใจแล้วแจ็คสันก็ได้เอ่ยอย่างมีมารยาทว่า
“ ไอ้เด็กเวร กูรู้นะ... ว่ามึงเองก็ไม่อยากแต่ง เอาอย่างนี้ไหม...พอกูกับมึงแต่งกันเสร็จมึงจะไปไหนก็ไปส่วนกูก็จะใช้ชีวิตตามปกติ ถ้ามึงทำตามที่กูพูดเงิน 500 บาทมึงเอาไป ” ไอ้เด็กที่ชื่อว่ามาร์คมันหยุดเล่นเกมก่อนจะเอาหน้าเข้ามาใกล้ผม จมูกมันแทบจะทิ่มดั้งผมอยู่แล้ว
“ แล้วทำไมผมต้องทำตามที่ลุงพูด เงินแค่นั้นมันไม่พอหรอกนะ ” ผมใช้มือดันอกมันแล้วนึกฉุนที่มันเรียกผมว่าลุง ทั้งที่กูแก่กว่ามัน แม่ง! เด็กยังไม่เคารพกูเลย สัด!
“ แล้วมึงจะเอาเท่าไร ” มันมองหน้าผมนิ่งไม่ขยับเขยื้อน เออ... ผมรู้ว่าตัวเองหน้าตาดีไม่ต้องจ้องซะจะทะลุขนาดนั้นก็ได้
“ 100,000 บาท ลุงเอาให้ผมได้ป่ะล่ะ ถ้าไม่ได้ก็อย่าพูด ” พอเห็นว่าผมนิ่งมันก็ใช้มือมาลูบหัวผมอย่างกับหมา สรุป... มันจะไม่เคารพกูเลยใช่ไหม?
“ น่าเบื่อจัง นั่งคุยกับคนแก่ไม่เห็นจะมีอะไรจะสะเทือนปัญญาเลย ” มาร์คลุกออกจากเก้าอี้พร้อมกับถอนหายใจออกมาโดยไม่ลืมจะเก็บเกมกดเข้ากระเป๋าแล้วเดินออกไป
“ ไอ้เด็กเวร! มึงว่าใครเตี้ยฟ่ะ! มึงสูงตายแหล่ะ เอ้ย! กลับมาก่อนดิวะ ”
ปัง!
ปิดประตูดังใส่หน้ากูเลยนะ โว้ย! เกลียดมันชิบ! ไอ้เด็กไม่รู้จักมารยาท ขอแช่งให้มึงโดนผู้หญิงหักอก ชาตินี้ทั้งชาติขอให้มึงโชคร้ายตลอดชีวิต โว้ย! นี่กูต้องแต่งงานกับมันจริงเหรอเนี่ย ชายหวังอยากจิเป็นลม
****************************************************
ฮ่าๆ เสร็จตอนที่สองแล้ว
บอกตามตรงไรต์เตอร์มิได้แต่งประชดแต่อย่างใด
ฝากติดตามและเขียน Comment น่ารักๆเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ >3
ความคิดเห็น