คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เจรจา 40%
==========================================================
เจรจา
“ แจ็คสัน กูกับมึงเราเป็นพี่น้องกันใช่ไหม? ” แทคยอนถามในขณะที่ผมกำลังนั่งอ่านการ์ตูนเซล่ามูนอยู่
“ ใช่ หรือว่ามึงคิดจะเป็นคนใช้บ้านกู กูก็ไม่ว่า ” แจ็คสันนั่งกระดิกเท้าไปมาอย่างสบายอารมณ์โดยไม่ลืมจะพูดจากวนตีนแถมไปอีกหนึ่งดอก ทำให้แทคยอนผู้เป็นพี่อดมิได้ที่จะตบลูบหัวน้องตัวแสบอย่างโครตจะทะนุถนอมปนเอ็นดูเล็กน้อย
ผัวะ!
“ ปากหรือส้นตีน มึงอาศัยบ้านกูอยู่อย่ามาทำกร่าง ” แทคยอนพูดออกมาด้วยคำพูดที่สุภาพนิ่มนวลประดุจดังผู้ดี ณ วังจุฑาเทพ ก่อนจะจิบน้ำโค้กด้วยกิริยาท่าทางที่หม่อนแม่สอนมาดี
“ เชี่ย! เจ็บนะเว้ย! ” แจ็คสันอดไม่ได้ที่จะเบะปากใส่ผู้เป็นพี่ที่ตอนนี้กำลังจะใช้นิ้วมือแคะเล็บเท้าของตัวเอง ซึ่งบ่งบอกได้ว่าเป็นคนที่รักษาความสะอาดในร่างกายของตัวเองอย่างดีเยี่ยม
“ เข้าเรื่องคือกูไปบนศาลเจ้าพ่อชายตะขบให้กูถูกหวย แล้ววันนี้กูไปตรวจหวยมาผลปรากฏว่า... ” ยังไม่ทันที่คุณชายแทคยอนจะพูดอะไร ชายหวังน้อยก็ได้พูดแทรกขึ้นมาอย่างมารยาททุกระเบียบนิ้ว
“ โดนหวยแดก ”
“ แดกพ่องมึงสิ! กูถูกหวย! ”
“ หา! จริงอ่ะ ” ผมถามพี่ชายฟันเหยินที่กระโกนใส่หน้าผมจนเกือบโดนฟันหน้าแกเฉาะดั้ง
“ จริง แล้วกูก็ต้องไปแก้โดยที่มึงต้องช่วยกู ”
“ ช่วย... ทำไมกูต้องช่วยมึง? ” มันไปบนเองแล้วทำไมผู้ชายที่ดูดีเซ็กซี่และป่าเถื่อนอย่างผมต้องไปช่วยมันด้วยวะ ไม่เอาอ่ะ! กูนั่งอ่านเซล่ามูนยังมีประโยชน์กว่านั่งมองมันขบเล็บเท้าตัวเองซะอีก -_-++
“ ก็คือแบบ... กูไปบนไว้ว่าถ้ากูถูกหวย กูจะให้มึงไปแต่งงานกับน้องชายของเพื่อนกู ตอนแรกกูบนไปแบบสนุกๆ แม่ง! ใครจะคิดว่ามันจะถูกเพราะงั้นมึงต้องช่วยกู ”
“ No Way! ไม่มีทาง! กูไม่ช่วยมึง ” ผมตอบปฏิเสธมันอย่างไรเยื่อใย เรื่องอะไรผมต้องเอาตัวเองไปเสี่ยงวะ
“ สัส! อะไรวะ! กูพี่มึงนะ ” นั่นไง! แม่งทุกทีที่มันต้องเอาคำนี้มาพูด ‘ กูพี่มึงนะ ’ เวลาที่มึงเดือนร้อนนี้กูทั้งเพเลยนะ
“ กูไม่แต่ง! มึงบ้าป่าววะ! ถ้าอยากจะแต่งแก้บนมึงก็ไปแต่งเองดิ! ” ผมพูดในขณะที่เริ่มปาหนังสือการ์ตูนใส่มัน
“ แม่ง! กูจะทำยังงั้นได้ไงว่ะ! ” มันเท้าเอวมองผม
“ ทำไมอ่ะ? ”
“ ก็ในเมื่อกูบอกไปว่าถ้ากูถูกหวย กูจะเอามึงไปแต่งงาน แถมกูยังบอกชื่อมึงให้เจ้าพ่อชายตะขบฟังเรียบร้อยแล้ว -..- ”
“ เชี่ย! แทคยอน ” ผมทิ้งอุปกรณ์ที่จะขว้างใส่มันมาเป็นวิ่งไล่เตะมันแทนอย่างไม่ไว้หน้า ตอนนี้กูไม่สนแล้วว่ามันจะเป็นพี่หรือมนุษย์ต่างดาวจากไหนแต่ตอนนี้ขอเตะมันสักให้หายแค้นใจหน่อยโว้ย!!
“ ใจเย็นๆดิ! ถ้ามึงฆ่ากูมึงจะติดคุกนะโว้ย! ” แทคยอนพยายามจะกล่อมแจ็คสันที่วิ่งไล่เตะตัวเองอยู่ พร้อมกับร้องไห้ในใจตัวเองว่า แม้แต่น้อง แม่ง!มันยังไม่รักพี่อย่างกูเลย ฮื่อๆ อ๊คแทคเสียใจจุงเบย (T_T)
“ เออ! กูยอมติดคุกดีกว่าต้องไปแต่งงานกับควายที่ไหมก็ไม่รู้ !! ” ชิ! วิ่งเร็วสัส! ผมวิ่งตามมันไม่ทันก็เลยฉวยไม้ตีกอล์ฟขว้างใส่มันแต่ดันพลาดไปโดนตู้ที่มันเก็บแผ่นมิยาบิไว้จนกระจกตู้แตกกระจาย
“ เชี่ย! มึงทำร้ายน้องมิยาบิกูทำมายยยยยยย~ ” แทคยอนวิ่งไปตรงตู้ที่เก็บน้องมิยาบิสุดที่รักด้วยความซ้ำใจ
ติ๊งต๊อง~
“ ไอ้หมีควาย! มึงอยู่รึเปล่าวะ! ” แม้แต่เพื่อนที่คบกันมาสิบปีก็ยังเรียกกูแบบโคตรเคารพรักอีก แทคยอนลุกขึ้นไปเปิดประตูก็พบชานซองที่ยืนอยู่หน้าประตูพร้อมกับน้องมันที่ชื่อ มาร์ค ที่กำลังเล่นเกมส์กดโดยไม่สนใจท่านชายแทคยอนแม้แต่น้อย
“ ใครมาวะ ” แจ็คสันตัวแสบเดินมาโดยใช้ศอกวางลงบนบ่าแทคยอนอย่างเคารพรักกับคนเป็นพี่
“ เพื่อนกูที่ให้มึงแต่งงานกับน้องมันไง ” สายตาแจ็คสันจ้องเขม็งไปยังเด็กร่างสูงคนหนึ่งที่กำลังเล่นเกมส์ด้วยความหมั่นไส้หรืออะไรสักอย่างเลยทำให้แจ็คสันถามไปว่า
“ ไอ้เด็กที่เล่นเกมส์ใครวะ แม่ง! ทำกร่างชิบ! ” ไอ้เด็กนั่นมันเหลือบขึ้นมามองผมหน่อยๆ
“ มองหน้าหาพ่องมึงเหรอ ” ผมเอ่ยทักมันอย่างมีมารยาท มันมองหน้าผมพร้อมกับพูดประโยคหนึ่งที่ทำให้ผมของขึ้น
“ ลุงที่เตี้ยๆนั่นใครอ่ะ พูดแบบนี้กับคนที่อายุน้อยกว่าพ่อแม่ที่บ้านไม่ได้ว่างสั่งสอนเหรอ ” มาร์คพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆก่อนจะไปสนใจกับเกมส์กดของตัวเองต่อ ผิดกับแจ็คสันที่อ้าปากก่อนจะทำท่ายกบาทาขึ้นหมายจะเตะปากไอ้เด็กผีนี่ แต่โดน แทคยอนห้ามไว้ได้ทัน
ไอ้เด็กเปรตนี่มันเป็นใครวะ! นี้คือคำที่แจ็คสันได้กล่าวไว้
==========================================================
# น่าสงสารอ่ะ แต่ไรต์เตอร์ก็แอบสะใจเล็กน้อยที่มาเขียนแนวนี้
ฮ่าๆ ช่วย Comment ให้กำลังใจด้วยนะค่ะ
ความคิดเห็น