คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : มันคงเป็นความรัก MarkBam (70%)
มาต่อแล้วคะ ^_^
---------------------------------------------------
มันคงเป็นความรัก...
ที่ทำให้การรอคอยเป็นเรื่องง่ายดาย
“อึก...อึก...ฮือๆ” เสียงสะอึกสะอื่นที่ดังไปทั่วสวนโรงเรียนและยังไม่มีที่ว่าจะหยุดเลยสักนิด ไหล่เล็กสั่นไหวไปตามแรงสะอื่น ตอนนี้แบมแบมก็ยังคงร้องไห้ดวงตาโตแดงก่ำ ทั่งจมูกและใบหน้าเริ่มจะเป็นสีชมพู
“Hi! Bambam. Why are you cry?” เสียงทุ้มปนกวนๆดังขึ้นทำให้แบมแบมต้องรีบเช็ดน้ำตาแล้วเงยหน้าขึ้นมาทันที
แจ๊คสัน!!!!
ผมอ้าปากเหวอแทบจะทันที แจ๊คสันเป็นเพื่อนของผมเรารู้จักกันไม่นานมานี้ มีเพื่อนในห้องบอกว่าที่หลายๆวันที่หมอนี่หายไปเพราะไปเยี่ยมครอบครัวที่ฮ่องกง ผมไม่คิดว่าเขาจะกลับมาเร็วแบบนี้
“ร้องไห้ทำไม โดนผัวทิ้งเหรอ” เพียงแค่นั้นผมก็ต้องร้องไห้อีกรอบ ฮือๆ แบมแบมเจ็บ แบมแบมเสียจายยยยยยยย~~
“อ้าว! เวร ร้องไห้นักกว่าเดิมอีก” แจ๊คสันบ่นออกมาเบาๆ ก่อนจะใช้มือโอบไหล่เล็กไว้
“อย่าร้องไห้ดิ มันหนวกหู” เมื่อพูดจบก็ปรากฏว่าแบมแบมกลับร้องไห้หนักกว่าที่เป็นอีก ก็ยิ่งทำให้แจ๊คสันไม่เข้าใจเข้าไปใหญ่
สรุป...นี่กูพูดอะไรผิดวะ ? -…-
“ฮือๆ แจ๊คสัน ระ...เรา...บะ...แบบ@#$%&*_+(+*(&*^” ร่างเล็กพูดในขณะที่ร้องไห้ไม่หยุด
T…T >>> แบมแบม
-_-++ >>> แจ๊คสัน
แจ๊คสันพยายามอดทนอย่างหนักแน่นที่ฟังแบมแบมพูดอย่างตั้งใจ เย็นไว้...เย็นไว้...
“!#@^%*)_)++++((*^$## แค่กๆ”แบมแบมพูดไป ร้องไห้ไป สุดท้ายก็สำลักน้ำลายตัวเอง
“อา...เหรอๆ” แจ๊คสันพยักหน้าหงึกๆ
“มาร์ค!@@#^*^()_+|(&*^%@!!!!$%&()” เอิ่ม...แป๊บนะ ตอนนี้แจ๊คสันเริ่มฟังออกคำหนึ่งนอกนั้นก็ฟังไม่รู้เรื่องอีกเลย
เย็นไว้...เพื่อนกำลังเสียใจอยู่โว้ย
“!#@$^*()_|&JGI^E%#&))__^^$%##!sf//’L)8^455664” โอเค กูไม่ทนล่ะ เมื่อคิดได้ดังนั้นฝ่ามือของแจ๊คสันก็ลอยละหลิวไปโดนหัวของคนตัวเล็กทันที
ผัวะ!
“โอ็ย! เจ็บนะ ตบหัวเราทำไมอ่ะ” แบมแบมเบะปากก่อนจะทำปากยู่ใส่เพื่อนผู้ที่กำลังคันไม้คันมืออยากจะฟาดฝ่ามือไปโดนหัวแบมแบมให้หายคันมือ
“หยุดร้องไห้ แล้วเนื้อความเนื้อๆไม่เอาน้ำ” เมื่อพูดอย่างนั้นร่างเล็กเริ่มเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด
เมื่อ 3 เดือนก่อน
สวัสดีครับผมชื่อแบมแบมครับ เพิ่งย้ายบ้านจากไทยมาเรียนอยู่ประเทศเกาหลีเป็นเพราะย้ายมากระทันหันเลยทำให้ผมต้องเกิดปัญหาขึ้น
“ห้องทะเบียนอยู่ไหนอ่า” ผมบ่นออกมาเบาๆยกกระดาษแผ่นที่โรงเรียนขึ้นมาโดยมีตัวอักษรภาษาไทยที่เป็นลายมือป้าเขาเขียนอย่างลวกๆซะแทบจะอ่านไม่ออก ก็เพราะเดินตามป้ายแผ่นที่ไงล่ะที่ทำให้ผมหลงมาเจอสนามกีฬาโรงเรียน ที่มีบรรดานักเรียนมานั่งเล่นบ้าง ทำการบ้านบ้าง และโดยส่วนใหญ่ก็จะมีบรรดารุ่นพี่มาครองสนามเล่นฟุตบอลเต็มไปหมด ใจจริงก็อย่างจะเดินไปถามทางอ่ะนะ แต่ว่า...
พูดภาษาอังกฤษก็แทบจะไม่เป็นประโยค ยิ่งไม่ต้องไปพูดถึงภาษาเกาหลี
แค่ฟังก็แทบจะไม่เข้าใจแล้ว T^T (ทำไมเราโง่อย่างนี้อ่า)
“ทำยังไงดีเนี่ย” นาทีนั้นแบมแบมอยากจิ crying~ crying~ แต่จู่ๆก็มีเสียงโวยวายตรงสนามดังขึ้น หัวคิ้วของเขาขมวดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
ฟิ้ว~
ตุบ!
พรั่ก!
“โอ็ย! เจ็บๆ” มือเล็กๆกุมศีรษะไว้แน่น เขาคิดไปเองรึเปล่าว่าตรงหัวขมับโนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ลูกบอลที่โดนหัวเขาเต็มๆกำลังกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่ตรงหน้า
“@$%$#^&*())+_)^&&%#$@@!” What! ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าผมตอนนี้กำลังพูดอะไร แงๆ ฟังไม่ออกซะประโยคเดียวเลยอ่า...
“+@#$^&*((&%*)_++|+_(^^+*^TN?:” ทำยังไงดี...ทำยังไงดี ร่างเล็กลุกลี้ลุกลนไปมาปากอ้าแล้วก็หุบไม่กล้าพูดอะไร แบมแบมแอบเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย
ตึกตัก!
ตึกตัก!
ตึกตัก!
เสียงหัวใจที่เต้นรัวจนแทบจะหลุดออกจากอก เขาไม่เคยเป็นแบบนี้... แค่มองหน้ารุ่นพี่ที่อยู่ตรงหน้าก็รู้สึกแก้วร้อนแผ่วขึ้นมาอย่างไม่แทบสาเหตุ ใบหน้าเรียวที่รับกับผมสีแดงเข้ม คิ้วเข้มดกสวยพอดี ดวงตาคมดูเฉยเมย จมูกที่โด้งเป็นสัน ไหนจะริมฝีปากนั้นอีก
เฮือก!
ตุบ!
และแล้วแบมแบมก้เป็นลมอย่างน่าอายต่อหน้ารุ่นพี่คนนั้น หลังที่แบมแบมรู้ว่าเขาชื่อมาร์คอยู่ห้อง 5-C เขาเคยพยายามจะเข้าไปพูดทักทายแต่ทุกครั้งที่เขาได้รับคือ...
มาร์คทำท่าเฉยเมยใส่แบมแบม แถมยังพูดติดจะรำคาญใส่เขาหรือไม่ก็เดินไปโดยไม่สนใจเค้าด้วยซ้ำไป
มาร์คฮยองจำผมไม่ได้...จริงนะเหรอ
ณ เวลาปัจจุบัน
“เขาจำมึงไม่ได้จริงอ่ะ” ผมพยักหน้าตอบไปตามความจริง
“แล้วไง... มึงจะตัดใจไปจากเขาป่ะล่ะ”
“ เรื่องอะไรเราจะยอม!! ” อุบ! แย่ล่ะ! ปากไปไวกว่าสมองทำให้แบมแบมเผลอตะโกนออกไป
“สรุป มึงจะเอาพี่เขามาเป็น ‘ผัว’ ให้ได้สินะ” แจ๊คสันพูดสรุปเสร็จซับอย่างเออเอง
“พะ...พูดอะไรอ่ะ! เราเขินนะ >//<” แบมแบมพูดขึ้นด้วยความเขินอายต่างจากเมื่อกี้ที่ร้องไห้จะเป็นจะตาย
“ถึงมันจะทำให้มึงร้องไห้ มึงก็ยังชอบ ” แบมแบมพยักหน้าอย่างไม่ปิดบัง
“เอาหูมานี่” ผมเอาหูเข้าใกล้แจ๊คสัน แล้วเขาก็พูดอะไรบางอย่างใส่หูผม
....
......
...........
O_O !!!
“ไม่เอาเด็ดขาด! เราอาย” ตอนนี้ใบหน้าแบมแบมเริ่มเป็นสีชมพูตลอดจนถึงหู ไม่เอาเด็ดขาด แค่จะมองมองตาอีกฝ่ายก็ยังไม่กล้าเลย ถ้าไปทำแบบนั้นจริงๆล่ะก็...
“จะเอายังไง จะเสีย’ผัว’ให้หมาข้างบ้านงาบไปกิน หรือจะไปท่วงเอกราชคืนก็เลือกเอา ” แจ๊คสันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ทำก็ได้!! ToT” แบมแบมอยากจิ cry อีกรอบ
--------------------------------------------------------------
เฮียหวังกลับมาแล้ว!
ตอนต่อไปแบมแบมน้อยจะเป็นยังไงต่อไปโปรดติดตาม
ความคิดเห็น