คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อารัมภบท
ินแนแอลแลน์เป็นเาะนาให่ที่ลอยเหนือผืนน้ำถูเื่อมทั้หทิศ้วยหอาาัรเ้า้วยันืออาาัรแห่ธาุทั้ห ไ้แ่ อาาัรไฮเพอร์เรียน อาาัรโลาล่าร์ อาาัรอีสัน อาาัราวาเวียร์ อาาัรอาราเบลล่าและอาาัรสุท้ายอาาัรแห่วามมืรีอาาร์ ใลาหรือเ็นเอร์เป็นเมือหลวแอลแลน์มีแร่สามเหลี่ยมนาให่สีใสลอยเหนือแท่นหินมีสีรุ้เปล่ออมาเสมือนัวแทนแห่วามสามัี
ทุอาาัรอยู่ร่วมันในินแนแอลแลน์อย่ามีวามสุ ไม่มีผู้ใ่อบ ่วยเหลือเื้อูลันเสมอ พวเาปรออันอย่าเหนียวแน่นนระทั่สิบแปปี่อนที่อาาัรไฮเพอร์เรียนะไม่มีวันลับมาไ้อีรั้
วันที่รัิาลไร้หมู่าวแลแสันทร์าหมู่เมสีเทาบบั าวไฮเพอร์เรียนยัำิ่อยู่ในห้วนิทราเสมือนทุวันที่ผ่านมาหลายร้อยปี ืนนั้นเียบสัไร้เสียรบวน หาเพียรู่เียวเสียแอระบาเรียสีาวประายทอ็ปลุาวเมือให้ื่นาฝันหวานเพื่อมาเอฝันร้ายในโลแห่วามเป็นริ เนทอร์ไม่ยอมให้าวไฮเพอร์เรียนไ้ั้ัวมันยิธนูสีำพันหนามเ้าไปในเมือทันทีที่บาเรียป้อันสลาย ทหารอไฮเพอร์เรียนทำหน้าที่อย่าสุวามสามารถทั้ฝ่ายเวหาและพสุธา ไม่่าาศัรูเลยสันิ
พวเาเร่สร้าบาเรียป้อันารรุล้ำเ้ามาในอาาัรทว่าธนูสีำเลือบพิษูปัลบนแท่นศิลาสีเหลือทอนละออที่ลอยวนอยู่้าในเิเปลี่ยนาสีทออร่ามลายเป็นสีทมิฬและแร้าวใ้ารไม่ไ้ นัปรา์ท่านหนึ่ึใ้เวทย์สื่อสารส่รไปยัทหารเฝ้ายามอีสามุให้เร่สร้าบาเรียแทนบาเรียนาให่ออาาัรและรัษาศิลาประำเมืออย่าสุีวิ
เสียแ้เือนเหุ่วนที่ไม่เยไ้ใ้ารั้แ่เริ่มสร้ามาหลายพันปีถูใ้านแล้วในวันนี้ เสียอมันัึ้อไปทั่วเพื่ออพยพผู้บพร่อทาเวทย์มนร์เ้ามาในที่ที่ปลอภัย สรามเริ่มุเือึ้นลูธนูเลือบหนามปัลพื้นพร้อมับราหนามที่แผ่ยายัวออไปอย่ารวเร็วนไม่อาหลีหนีพ้น มันพันาและแทหนามแหลมมลบนาอผู้เราะห์ร้ายนโลหิไหลริน ่อนะัร่อนเนื้อนเหลือเพียโรระูสีาวสร้าวามสยสยอให้ผู้พบเห็นเป็นอย่ามา
ทาารพยายามอย่าหนัในารุพลุสีทอเป็นสัลัษ์วอาทิย์เพื่ออวาม่วยเหลือาอีสี่อาาัร ทว่ามิอาเป็นผลเมื่อไอปีศาสีำม่วลอยุรุ่นเหนือน่านฟ้าบบัมัน รัิาลไร้หมู่าวสีำทมิฬแปรเปลี่ยนเป็นสีม่วแมแน่าลัว าวเมือที่ใ้เวทย์มน์ไ้ลุฮือึ้นมา่วยันปป้ออาาัรอย่าสุีวิไม่แพ้เหล่าทหารและษัริย์
ราาิลเบิร์ยแนสอ้าึ้นพลันวเวทย์สีทอ็่อัวทั่วอาาัร วเวทย์ให่ระายออมาเป็นวเวทย์เล็นับพันวปราาบโลหะสีเินพุ่แทลมาปัหัวใอโทรลัวยัษ์หมายปลิีพพวมัน แ่้วยำนวนที่ยัมาึ้นเรื่อย ๆ ทำให้ราาสูเสียพลัเวทย์ไปไม่น้อย พวพิี่ที่เห็น่อโหว่ึบินโบเพื่อัวาารสร้าเวทย์มน์ออ์ราาออมาอีรั้ เพลิสีแโหมระหน่ำนแสบร้อน ทว่าไม่มีผลเท่าไหร่ับพวโทรลและเนทอร์ที่ยับุเ้ามาทั้ยัยิธนูเปิทา่อนเสมอ าวเมือล้มายันระเนระนา อ์ราาประมาทเินไป
บาเรียสีทอถูรอบลุมป้อันเมืออีรั้ าวไฮเพอร์เรียนที่เสียวัลับมามีำลัใ ปีสีาวอทหารเวหาสยายึ้นลามัหวะารสั่ มือที่ถือระบออยู่ยืยาวออเป็นวานสีทอัาวและหอ้านล่าเป็นอาวุธที่ใ้ฟันและแทในเวลาเียวันสู้รบับมัลิอว์ที่พยายามะใ้หาอแมป่อทิ่มเ้าัว มันเป็นสรามที่ไม่อาเลี่ยไ้ ทว่าเพียไม่นานเนทอร์็ยิธนูใส่บาเรียป้อันสีเหลือทอแระายอีรั้
พวเาไม่สามารถ้านทานพวมันไ้อี่อไปเหล่า็อบบลินพุ่ทะยานึ้นมาฟาฟันับอรัษ์ทหารอย่าุเือ เสียโลหะระทบันัึ้อไปทั่ว พวมันพยายามทำร้ายนที่ไร้ทาสู้ เหมือนโลพัทลายลั่วพริบาเมื่อศิลาประำเมือใ้สร้าบาเรียหลัสุท้ายแร้าวล่วหล่นลับพื้นราวับเศษหิน ไอสีทอที่รอยออมาา ๆ หม่นลเพราะแปเปื้อนพลันอรี าวไฮเพอร์เรียนสูเสียไปมาว่ารึ่ทั้ำลันและำลัใ
" อยู่รนี้แล้วอย่าไปไหนนะ แม่ะรีบลับมา " หิสาวในุเราะสีทอสลับเินเอ่ยบอลูายะนวาร่าเล็ลในห้อที่มีผู้อพยพอยู่หลายร้อยน เ็น้อยเบะปาว่ำ่อนะเริ่มร้อไห้อแ สอมือป้อมอ่ายาเรียวอผู้เป็นแม่ไว้ราวับาวั้นี
"…ฮึ ไม่เอา" เ็น้อยส่เสียอู้อี้ในลำอ
"อย่าร้อไห้สิ…ลู้อเ้มแ็นะ แม่สัาแล้วไนเ่ว่าแม่ะลับมา " เธอเอ่ยเสียอ่อนโยนพร้อมูบลบนหน้าผามนอย่ารัใร่แล้วเี่ยว้อยสัาับมือเล็ เธอโถมัวอลูายเ็มรั ฝัมูอมมลิ่นแมพูหอมที่พึ่สระให้ับเ็น้อยไปในวันนี้เป็นวันแร เธอไ้แ่หวัว่าสรามะบลแ่ไม่เลยสันิ เธอรู้ะารรมอัวเอแล้วว่าะเป็นอย่าไร อ้อมอและลิ่นหอมรั้สุท้ายาลูรั และารผิสัาที่เธอไม่เยผิเลยสัรั้…
" เิบให่และเ้มแ็ แม่รัลูเสมอ"
พวเาะอพยพาวเมือที่ยัหลเหลืออยู่ไปที่เ็นเอร์ เธอมั่นใว่าลูะปลอภัย
ู้ม!!!!
" สะพานเื่อมเ็นเอร์า!!!"
"ปป้อทุนาพวโทรล!!!"
ทว่าเสียระเบินาให่ทำพื้นพสุธาสั่นสะเทือนราวแผ่นินไหว เสียะโนอทหารหน้าแถวบวนะโนออมาพร้อมั้ท่าประันอาวุธใส่ันัโรมรามอย่าุเือ
ไม่นะ…หิสาวรีร้อในใ
มือเรียวระับาบแน่นวัปลายาบ่าศัรูอย่าำนาร่าเล็อลูายถูพาเ้าไปในึอพยพร่าย้วยบาเรียป้อันอีรั้ เวทย์มนร์แห่แสานัปรา์สาใส่พวโทรลนมันแสบา ทว่าเพียั่วรู่เท่านั้นมัน็ลุึ้นมา่อสู้ไ้อี มือเรียวร่ายเวทย์เป็นหอแล้วแทเ้าไปในัวมันให้ลึที่สุ แ่เธอประมาทเินไปโทรลนั้นไม่สะทสะท้านอะไรเลยหอนั้นทำเพียแ่เียผิวไปเท่านั้น
ั่วพริบาเียวมืออโทรลัวสีแว้าหมับเ้าที่หัวเล็ วินาทีนั้นเธอรู้สึลัววามายับใ… วามหนาวเหน็บและโเี่ยวแผ่่านเ้ามาในิใ บีบรันมันปวหนึบ เธอนึถึหน้าลูายที่รัใร่และเลือที่ะำรอยยิ้มนั้นไว้ลอาล่อนที่หัวอเธอะถูบีบนแหลเป็นุล ทุอย่า้ามาในวามทรำอเ็น้อยภาพเลือที่เปรอะเปื้อนรารึอยู่ในใ
ราาิลเบิร์ไม่อาทนเห็นภาพแบบนี้อี่อไปแล้วเาเินเ้าไปในห้อลับอพระราวัไฮเพอร์เรียนหยิบอาวุธที่ทรพลัที่สุออมา าที่ใร่า็รู้ีว่าหมายถึอะไร าวเมือทรุลำมือเ้าหาันแน่นไม่แพ้ราาที่แววาไหวระริ ทุอย่าำลัะบล…
มือแร่อาลับพื้นหน้าลานพระราวัอย่าแร พร้อมร่ายาถาให้มันทำานวเวทย์สีทอนาให่ปราอยู่ใ้เท้าอ์ราาแผ่ไปทั่วอาาบริเวอไฮเพอร์เรียน
" แ่้าโิ อัลเบิร์อ์ราาแห่ไฮเพอร์เรียนผู้ถือรอโฟเทียส ปัเป่า ัเภทภัย วิาร้ายและวามมืมิ หวนืนวามสุั่วนิรันร์แ่ไฮเพอร์เรียน!! "
เสียนั้นััวาลทั่วไพศาล า้ามสีทอัเินมีสัลัษ์วอาทิย์เปล่แสสีทอพวยพุ่ออมา ทุน่ารู้ีว่าะเิเหุาร์อะไรึ้น่อานี้ อาวุธอันรายอไฮเพอร์เรียนะร่าีวิอผู้ใ้มันเป็นารแลเปลี่ยน้วยพรหนึ่้อและนั่นหมายถึอ์ราาสละพระนีพอนเพื่อนำวามสบสุลับมายัไฮเพอร์เรียนอีรั้ ทว่าแสสีทอนั้นเปลี่ยนไปมันลายเป็นสีส้มแและสั่นสะเทือน ่อน้ามสีาวทอะแปรเปลี่ยนเป็นสีำทมิฬราวับถูไอปีศา
ราวอาทิย์สีำลอยเ่นระห่านพร้อมส่แสสีำเปลวเพลิสาระายไปทั่วทุสารทิศ ลุไหม้ลืนินเพลิสีส้มแไปนหม อ์ราาล้มลระแทพื้นลายเป็นร่าไร้ีวิ โฟเทียสทรยศำลับ่อนทำลายไฮเพอร์เรียนไม่ให้เหลือา าวเมือล้มายนไม่มีใรเหลือรอ อาาัรรีอาาร์เป็นฝ่ายนะพวเาทำลายไฮเพอร์เรียนไ้สมใ านั่นส่อแสสีทอออมาาาสีำเป็นรั้สุท้าย่อนะสลายหายไป
เ็น้อยนั่อร่าไร้หัวอมาราร้อไห้นน้ำาเป็นสายเลือ ใบหน้าิ้มลิ้มบเราะทอัเินที่ทั้แ็และเย็นเยืออยู่แบบนั้นไม่ทันระวัแสสีทอบาอย่าที่พุ่มาาท้อฟ้าัร่าเล็ให้ระเ็นปลิวไปิำแพนหัวแ วามปวร้าวทรมานแล่นไปทั่วัวราวับร่าายถูีา สายาเริ่มเบลอและพร่าเลือน สิ่สุท้ายที่เห็น่อนหลับใหลือภาพออาาัรไฮเพอร์เรียนล่มสลายและมอยู่ใ้ท้อทะเลโยไม่อาหวนืนสู่อารยธรรมแห่แส
#ฟิอลบ
อีูพิษ
ความคิดเห็น