คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [♥] 05 WONDERFUL __,,* LIFE : PARK JUNG SU เปิดตัว ปาร์ค จอง ซู !
START : 24/12/52
END : 31/12/52
Ne' ne
05
BEFORE GETTING MARRY
[ Mode : Kibum ]
“ คนนี้ไงฮะแม่ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
หลังจากจบคำพูดของผม มือที่ง้างไม่มะยมของแม่ก็ค่อย ๆ ลดลง
โอ้ว ..... กรูรอดตายแล้วสิน่า TT_____________________TT
“ ฮิยะฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ~~~~~”
เสียงหัวเราะแสบสะท้านโลกาที่ผมเจอมาตั้งแต่เด็ก ๆ จนถึงบัดนี้ก็ยังไม่ชินดังขึ้นอีกหนึ่งละลอก จนแม้แต่ทงเฮก็ยังต้องเอามืออุดหุ
“ ว๊าย ~ เด็กอะไรเนี่ย น่าตาน่ารักน่าชัง ~~”
แม่พูดพร้อมกับเอามือดึงแก้มทงเฮไปมา ทงเฮทำหน้ามึน ๆ กับอาการของคนตรงหน้าที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่หุบ - - วะ ! อายแทนจริง ๆ เลย !!
“ มานี่มะ หนูน้อย เดี๋ยวคุณแม่จะแปลงโฉมซะให้สวยเช้งเลย~” ว่าแล้ว แม่ก็ค่อย ๆ จูงมือทงเฮออกไปจากห้องของผม ... ทงเฮที่ยังมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มองมาที่ผม แล้วพระพริบตาปริบ ๆ อย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมแม่ผม ....
อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค !! ต่อจากนี้ชีวิตของกรูจะเป็นยังไงเนี่ย !!!!!!!!!
...................................................................
[ Mode : Kyuhyun ]
“ เอะอะอะไรกันหา !! คนจะหลับจะนอน!!!” ผมที่ถูกเสียงทะเลาะกันปลุกให้ตื่นตวาดอย่างหัวเสยสุด ๆ - - จะไปทะเลาะกันก็ไปที่อื่นสิวะ !! มาป้วนเปี้ยนอะไรวังค์นี้เนี่ย ! - - คนหล่อเซ็งจริง ๆ เลย
“ แก !!!!!!!” บุคคลที่ผมคาดว่าน่าจะเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด ถอดรองเท้าส้นตึกจากเท้าของแม่คุณแล้วชี้มาที่ผม
“ กิริยาไม่งามกระหม่อม” ไอ้องค์รักษ์ประจำตำหนักของผมเอ่ยตำหนิ เหอะ ! ไม่งามกว่านี้มันก็ทำไปแล้ว ! แค่นี้นับมาจิ๊บ ๆ น่า
“ ไอ้องค์ชายกำมะลอ ! แกเอาฉันมาที่นี่ทำไมหา !!!!!!” เสียงร้อยแปดสิบเดซิเบลของแม่คุณเล่นเอาทั้งองค์รักษ์ทั้งขุนนางน้อยใหญ่รวมถึงผมต้องรี่เอามืออุดหูกันแทบไม่ทัน
“ ก็นายเป็นทาสของฉันยังไงล่ะ !” ผมพูดด้วยความสะใจขั้นสูงสุด คึคึคึ ทำให้ผมอับอายต่อหน้าขุนนางซะเยอะ งานนี้ต้องเอาคืนมั่ง !
“ เป็นชายา มิใช่ทาสกระหม่อม” เสียงใหญ่ขัดขึ้นมาอีก โธ่ ไอ้บ้า ช่วยกรุณาเงียบ ๆ ไปหน่อยได้ไหมฮะ ?
“ อะไร ใคร ใคร๊ ใครเป็นทาสของแก ? ตื่นได้แล้ว ไอ้องค์ชายเฮงซวย! ถ้าแกจะเอาฉันมาเป็นชายงชายาหน้าโง่อะไรของแกล่ะก็นะ ขอบอกไว้ก่อนเลยว่า แกคิดผิดแล้วโว้ยย !! ”
ป๊อก !!!!!
ในที่สุดไอ้รองเท้าส้นตึกที่อยู่ในมือของแม่คุณก้เหินฟ้าข้ามอากาศมาตกปะทะกับใบหน้าผมจริง ๆ - - อ๊าคคคคคคคค !!!!
“ องค์ชายคยูฮยอนนนนน !!!!” องค์รักษ์นับสิบรีบถลามาดูผมที่นอนแผ่หลาเช็ดพื้นไม่สมกับเป็นองค์ชายเลยจริง ๆ
“ แค่นี้ยังน้อยไป จำไว้ซะ !! เล่นกับใครไม่เล่น สะใส่เกือกมาเล่นกับ ลีซองมิน คนนี้!! ก็ต้องมีจุดจบแบบนี้แหละ !! ”
ร่างเล็กที่แรงไม่เล็กตามร่างถูกองค์รักษ์ซีวอนฉุดกระชากลากไปจากห้องโถงได้ในที่สุด
แต่ ผมชักไม่มั่นใจแล้วล่ะสิ
ว่า ใครกันแน่ ที่จะได้เป็นทาส !!!
พระเจ้า !!
ผมคงคิดผิดแน่แล้ว ที่เอาลีซองมินมาเป็นชายา !!
...................................................................
[ Mode : Sungmin ]
หลังจากที่ผมปารองเท้าส้นตึกใส่ใบหน้าของไอ้องค์ชายโรคประสาทนั่น ผมก็ถูกไอ้องครักษ์โรคจิตอีกคนฉุดมาที่ห้องโถงอย่างไม่เต็มใจซักเท่าไหร่ - - ;
ว่าแต่นี่ห้องโถงหรือว่าห้องอะไรวะเนี่ย !? ทำไมมันถึงได้ใหญ่โตโอฬารขนาดนี้ !! OoO !
“ ยินดีต้อนรับสู่วังหลวงจ้ะ .. ชายาลี” เสียงหวานดูใจดีดังขึ้นมาจากข้างหลังของผม ทำให้ผมรีบกระตุกสายตากลับไปมองทันที
เพียงแต่ ทันทีที่สายตาของผมกระทบกับสายตาของแม่คุณ ...
ก็ราวกับว่าผมจะแข็งทื่อไปทั้งตัว
หมอหลวงแห่งพระราชวังค์กรุงโซลนั่นเอง !!!!!!
“ เอ่อ ... พาผมมาที่นี่ทำไมเหรอ กระหม่อม” ผมถามกลับด้วยท่าทีเงอะ ๆ ง่าน ๆ
สาวใหญ่ผู้สูงศักดิ์ปราดสายตามองผมอย่างมีตำหนิ
กร๊ากกกกก !!! ตูทำผิดอะไรวะ ???
“ ท่าทางเธอจะถูกเลี้ยงแบบติดดินเกินไปหน่อยนะ แต่ไม่เป็นไร ... เรื่องอย่างนี้มันปรับกันได้..”
“ อย่าพยายามแก้ผมเลยฮะ ไม่ง่ายหรอกกระหม่อม” ผมพูดพลางเกาหัวแก้เก้อ ประสาทแดกเปล่าวะ ? คิดจะแก้ไขนิสัยของลี ซอง มิน ผู้นี้ - -
“ เพคะ”
“ ไฮ้ ! ท่านไม่ต้องใช้คำราชาศัพท์กับผมหรอกฮะ !”
“ เธอเป็นชายา ! ต้องใช้คำว่า เพคะ !! ใครสอนคำให้ใช้คำว่า กระหม่อมกัน ห๊ะ !!!” แม่คุณแหวเสียงแข็ง ด้วยความหงุดหงิด ฮ่วยย !! ก็ใครจะไปรู้เล่า -_______________-+
“ มานี่เดี๋ยวนี้ ! ชายาลี ! ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเธออีกยาว!!” พูดปุ๊บ หล่อนก็เดินมากระชากข้อมือผมให้เดินตาม
น่ากลัวอ้ะ !! TT’’
“ ถ้าจะคุยกัน คุยตรงนี้ก็ได้กระหม่อม !!”
“ บอกว่า เพคะ !!!”
ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างเสียวซ่าน เมื่อเจ้าหล่อนใช้สายตาจิกกัดผมอย่างรุนแรง
ฮืออออ TT ซองมินอยากร้องไห้ !!
นี่หล่อน่ากลัวกว่าแม่ของผมอีก TTTT
“ พูดซิ ... เพ คะ” เจ้าหล่อนพูดพลางนั่งลงบนเก้าอี้กำมะหยี่สีแดงที่มีเพชรประดับประดาอยู่เต็มรูป พร้อมกับดันเก้าอี้ที่ลักษณะคล้าย ๆ กันให้ผมนั่ง
ผมค่อย ๆ นั่งลง พยายามหลบสายตาของแม่คุณอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ จะพูดหรือไม่พูด ?”
จ๊ากกกก !! กลัวแล้วคร๊าบบบบบ !!
ผมฝืนกลืนน้ำลายลงคอช้า ๆ
ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
เป็นไงเป็นกัน !!!
“ เพ ...... คะ”
อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค !!!!!!!
พูดออกไปแล้ววว พูดออกไปแล้วววววววววววว !!
ถ้าไอ้พ่อบ้ารู้ ท่าจะหัวเราะจนฟันร่วงหมดปาก
ความอับอายที่ใหญ่หลวงที่สุดในชีวิตของ ลี ซอง มิน !!!
อย่างงี้ให้ผมไปแก้ผ้าเดินรอบห้างกรุงโซลซะยังจะดีกว่าอีก TT________________TT+
“ ดีมาก ... เพื่อองค์ชายคยูฮยอน และ ชื่อเสียงของราชสำนัก ตั้งแต่วันนี้ ฉัน ‘ปาร์ค จอง ซู’ จะเป็นคนสอนเธอเอง ว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ ... อะไรควรพูด และอะไรไม่ควรพูด” พูดจบเจ้าหล่อนก็ค่อย ๆ เดินมาใกล้ ๆ กับผม พร้อมกับใช้นิ้วเรียวแตะที่ปากของผม
“ ผมว่าอะไร ๆ มันก็ดีอยู่แล้ว อีกอย่าง มันไม่เกี่ยวอะไรกับหมอนั่นด้วย”
“ นั่นแหละที่ต้องเปลี่ยน” เสียงหวานโพล่งขึ้นทันควัน
ผมเลิกคิ้วถามหน่อย ๆ
“ การเรียกนั่นต้องเปลี่ยน อย่าแทนตัวเองว่าผม แล้วก็ไม่ใช่หมอนั่น เธอน่ะ ควรจะเรียกคยูฮยอนเสียใหม่ จะเรียกว่า เสด็จพี่ เจ้าพี่ หรือ ท่านพี่ก็ได้”
จบคำพูดของท่านหมอหลวงผู้ทรงศักดิ์ ขนที่เคยเรียบก็ลุกซู่ขึ้นอย่างพร้อมพลันกัน ใบหน้าที่กะล่อนอยู่ตลอดเวลาแดงฉ่าขึ้นมาอย่างน่าตกใจ
“ แล้วแทนตัวเองว่า หญิง หรือ น้องหญิง ….”
“ ไม่ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
เจ้าพี่ เสด็จพี่ ท่านพี่ ..
ฝันกลางวันไปเถอะ !!!!!!!!
“ ไม่งามเลย ชายาลี ! อย่าใช้น้ำเสียงตะคอกแบบนั้น !”
“ ไม่ !! ไม่พูดอะไรทั้งนั้น !! นี่ .... พี่ชาย !! ถ้าพี่ชายอยากอบรมคนมากนะ ไปสมัครที่โรงเรียนสอนมารยาทงามสิ ! มาเป็นหมอหลวงอะไรอยู่ที่วังค์นี่ แล้วไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับคำพูดและนิสัยของผมด้วย !! อยู่อย่างนี้มีความสุขดีแล้ว ! ดีกว่ามาเป็นคุณหนูคุณหมีอยู่ในวังค์ พูดจาสะดีดสะดิ้งอย่างงั้นน่ะ”
“ คิดว่าฉันอยากอบรมคนอย่างเธอมากนักหรือไง ฮะ !! ถ้าไม่ใช่เพื่อองค์ชายคยูฮยอน กับพิธีอภิเษกสมรสแล้วน่ะ !!”
“ อภิเษก ...? อภิเษกอะไร ??”
“ ก็เพื่อการเป็นชายาที่สมบูรณ์แบบไง ! นี่เธอถูกจับมาทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้เรื่องราวอะไรเลยงั้นเหรอ !?”
ผมพยักหน้าแทนคำตอบ
“ งานอภิเษกสมรมระหว่างเธอ กับ องค์ชายคยูฮยอน แล้วก็ องค์ชายคิบอม กับ ชายาของท่าน ที่กำลังจะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้น่ะสิ”
...................................................................
[ Mode : Kibum ]
“ ผิวเธอสวยจริง ๆ เลย ทงเฮ ~ ถึงตอนแรก ๆ จะมอมแมมไปหน่อยก็เถอะ แต่พอแต่งตัวแบบนี้แล้วเหมือนเจ้าหญิงเลย ~” ราชินีแห่งกรุงโซล .. หรือแม่ของผม พูดขณะที่ใช้น้ำมันสปาชโลมไปทั่วแขนของทงเฮ
หลังจากที่โดนแม่แปลงโฉม ตอนนี้ทงเฮอยู่ในสภาพชุดเดรสสีขาวพร้อมกับกางเกงขาสั้นสีครีม ที่มีระบายกระจิดริดน่ารัก ส่วนผมที่ตอนแรก ๆ ซอยสั้นไม่เป็นทรง ก็ถูกพระแม่มิ่งโมลีจับใส่เยล พร้อมกับกิ๊บหนีบ
ผมคงปฏิเสธไม่ลงจริง ๆ ว่า เจ้าหล่อน
‘ น่ารัก’
“ พรุ่งนี้เธอจะต้องเป็นเจ้าสาวที่สวยสุด ๆ แน่ ๆ เลย ทงเฮ ~~” แม่ผมพูดพลางหอมแก้มทงเฮเบา ๆ
ทงเฮที่อาการมึนงงยังตกค้างอยู่ก็ยิ้มจาง ๆ ให้แม่ของผมอย่าง งงเล็กน้อย
“ เจ้าสาวอะไรเหรอฮะ คุณป้า”
“ เจ้าสาวของคิบอมไงล่ะจ้ะ ทงเฮ “
“ แล้วทำไมถึงเป็นทงเฮล่ะฮะ ?”
“ ก็เพราะว่าคิบอมเค้า ‘รัก’ ทงเฮน่ะสิ”
“ ??”
คนตัวเล็กดูเหมือนจะยิ่งงงกันเข้าไปอีก เมื่อโดนแม่กรอกหูอะไรหลาย ๆ อย่างเข้า
ดูเหมือนแม่จะถูกใจทงเฮเข้าอย่างแรง
แหงล่ะสิ - - ก็ทงเฮเป็นเด็กดีนี่นา !
“ คุณป้าฮะ คุณป้าบอกว่าคุณป้าทำอะไรให้ทงเฮก็ได้ใช่มั๊ยฮะ ?”
เสียงใสถามแม่ผมอย่างมีความสุข
“ จ้ะ ทงเฮ”
“ …………… ทงเฮอยากเจอคุณแม่ที่อยู่มกโพฮะ”
...................................................................
' ขอโทษที่มาอัพช้าเน้อ
ผิดสัญญาอย่วันยังค่ำ TT
( ช้าตลอดแหละ - - )
ยังไงมินก็สำนึกแล้ว ให้อภัยกันด้วยนะคะ ~~~
ช่วงปีใหม่มินจะเริ่มว่างแล้ว
เพราะฉะนั้น จะมาอัพให้เยอะๆ เลยค่ะ !
แม้ตอนนี้มินนี่อาจจะแรงส์ไม่เลิก
รอตอนต่อไปนะคะ
จะได้หวานแหววแต๋วจ๋าไปพร้อม ๆ กัน
' Believe in Hankyung and Kyuhyun ....
เรื่องนี้มันจะผ่านไปได้ด้วยดี .. 
ความคิดเห็น