[ FIC SUPER JUNIOR ] WONDERFUL __,,* LIFE [ KIHAE , KYUMIN ]

ลำดับตอนที่ #5 : [♥] 03 WONDERFUL __,,* LIFE : ROYAL'S MASSAGE สาส์นจากราชวังค์ !

WONDERFUL LIFE

START : 12/09/52

END : 20 /10 /52

03
ROYAL'S MASSAGE

 [ Mode : Kibum ]

“ นี่ !!!! ไอ้ตาตี่ ยืนเซ่อหาเตี่ย’ไรวะ ??  ไปเอามาอีกแก้วซิ !!!!!!!!!!!”

=[]= !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

จบคำพูดของสาวงามคนนั้นทำให้ผมอ้าปากหวออย่างไม่อายในตำแหน่งองค์ชายเลยซักนิด มือรีบคว้าขวดไวน์รินให้เจ้าตัวอย่างมันส์มือ

ร่าวบางกระดกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวจนหมดแก้วไปอีกครั้ง ทั้งบ๋อยหน้าแบนและบ๋อยอีกหลายล้านคน รวมไปถึงลูกค้ามากมายก็มองมาที่โต๊ะของผมกับทงเฮด้วยสีหน้าตกใจไม่แพ้กับผมเท่าไหร่นัก

“ เฮ้ย !! ไอ้พวกไทยมุง !! มอง ‘ไร นักหนาวะ !! อึ๊ก ...... คนจะกินไวน์อะ !ไม่เคยเห็นเหรอ?? ข้าวไม่มีให้แด-กหรือไง ? อึ๊ก ......  แล้วไอ้ตาตี่ตรงนั้นอะ รินไวน์ภาษาอะไรวะ ให้นิดเดียว เอาให้มันเต็ม ๆ แก้วเซ่ !!!! ” เสียงหวานใช้มือข้างที่ถือแก้วไวน์ชี้ไปทางพวกที่นั่งอยู่ในร้าน ก่อนจะตวาดแว๊ก ๆ จนพวกไทยมุงทั้งหลายรีบเบินหน้าหนีอย่างรวดเร็ว

“ ชักช้าทำไม ไอ้ตี่ !! หูหนวกหรือไงวะ !!”

“ อ้า ~ นี่ครับ ๆ เอาอะไรอีกมั๊ยครับ คุณทงเฮ”  ไอ้ตาตี่หรือไอ้คิบอม รีบรินไวน์ให้คนร่างบางที่เมาไม่ได้สติอย่างรวดเร็วจนไวน์ล้นออกมาจากแก้ว

“ เต็ม ๆ อย่างงี้ค่อยดีหน่อย ไปให้พ้น !! เห็นตาเอ็งแล้วมันอารมณ์เสีย  อึ๊ก ....  ไปไกล ๆ !!  ไอ้มองโลกได้น้อย!!” มือเล็กกระชากขวดไวน์ไปจากมือผมก่อนจะเอาชี้ไปที่หน้าประตู .... เฮ้ย!! ถ้าไม่มีตูเอ็งก็ไม่มีตังค์จ่ายนะเฟ้ย !!!

และแล้ว คุณเธอก็ซดไวน์สีม่วงแดงเข้าไปอย่างไม่กลัวตาย เอิ้ก !! น่ากลัวจังเลยครับ !! ไอ้คิบอมอย่างจะเอาหน้ามุดกระเป๋าสีฟ้าขาดของคุณเธอจริง ๆ เลย !!

“ นี่ ! ไอ้บ้า ! อึ๊ก .... ออกป๊ายยยยยยยยย !!!!!!!!!” แม่คุณตะโกนเสียง 180 เดซิเบล ทำให้สายตาทั้งร้านกลับมาจ้องมองเป็นจุดเดียวอีกครั้ง

“ ทงเฮ ใจเย็น ๆ สิ” ผมพูดพลางรีบไปจับตัวคนสวยที่กำลังอาละวาด

“ อ๊อคค ~~~~~~~~~~~~~” และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อคุณเธอได้สำรอกขย้อนสปาเกตตี้ห้าจานกับไวน์ออกมารดเสื้อผมหมดเลยครับ !!

“ อือ .......................” หลังจากที่คนงามอาละวาดมาจนร้านเกือบพัง เจ้าตัวก็ม่อยหลับไปเนื่องจากฤทธิ์ไวน์ โอ ..... ตูล่ะโล่งใจ !!

เมื่อคนสวยดุที่อาละวาดด่าพวกไทยมุงสลบไป พวกไทยมุงก็เริ่มกลับมาล้อมรอบโต๊ะของผมอีกครั้ง

“ มองหาอะไร !! ไป !! ไอ้บ๋อย คิดตังค์ !!!” ผมตวาดใส่พวกไทยมุงจนพวกนั้นสะดุ้งอีกครั้ง เหอะ ๆ ไม่รู้ซะแล้ว ว่าผมเป็นใคร - ..... -+

……………………………..

[ Mode : Sungmin ]

ณ ตอนนี้ ผมกำลังอยู่ในภาวะเครียดสุดขีด น้ำตาที่ไม่ได้ไหลมานานเริ่มไหลออกมาระลอกใหญ่ โอ้ ....... เพราะได้มือเวรมือระยำที่เสรือกไปต่อยใบหน้าอันสูงส่งขององค์ชายได้ โทษมันจะถึงประหารชีวิตมั๊ยคร๊าบบบ ??? ใครก็ได้ตอบผมที TT โธ่ ~~ ชีวิตอันแสนสงบสุขของไอ้ซองมินจะต้องจบลงด้วยน้ำมือของเพชรฆาตรงั้นเหรอ !? ถ้าผมโดยสาส์นเรียกตัวไปเมื่อไหร่ก็จบกันน่ะสิคร๊าบบ !!  โอ้ไม่นะ !! ผมจะต้องมีชีวิตอยู่อย่างตายวันตายพรุ่งรึนี่ !! โฮ ~~~~~ อยากตายครับ อยากตายยยยย อยากต๊ายยยยยยยยยยยยย !!!!

“ เฮ้ย ! ไอ้ซองมิน ! เอาสูทพ่อไปใส่ทำไมวะ !? ไอ้ลูกโรคจิต อันนั้นมันชุดออกงานของพ่อนะเว้ย ! ถอดออกมาเดี๋ยวนี้ !! ” เสียงพ่อบังเกิดเกล้าดังทะลุขึ้นมาถึงชั้นสอง เล่นทำให้ไอ้ลูกโรคจิตคนนี้อารมณ์ขาดผึงทันที โถ ~~ พ่อ ไอ้เราก็นึกว่าสูทไม่ใช้แล้ว ที่ไหนได้ ชุดออกงาน โทรมยังกับชุดขอทานยังไงยังงั้น เฮ้ย !! ที่ตูดมันมีรูนี่หว่า กร๊ากกก !! อับอาย อับอายครับ !!! ดีนะ ที่ผมใส่กางเกงลิงสีขาวบวกกับเสื้อสูทที่มันยาวหน่อยไป เมื่องั้น ... ผมคงได้อายผู้ผู้หญิงทั้งฮอล์บวกกับไอ้องค์ชายหน้าหื่นนั้นด้วย

ผมค่อยไปถอดสูทออกก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสื้อนอนเต็มสตรีม ก่อนจะเดินเอาลงไปให้พ่อ

พอคิดถึงหน้าไอ้องค์ชายนั่นแล้วรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก เพราะแก๊ !!! แกมาทำลายความสงบสุขในชีวิตของช้านนน !!!

“ ไอ้ซองมิน ทำไมซึม  ๆ ? ไม่สมกับเป็นแกเลยนะ” พ่อผมเอ่ยทักนิด ๆ

“ ก็มันเครียดนิดหน่อยนี่พ่อ”

“ ฉันว่าไม่นิดล่ะมั๊ง ?” พ่อผมทำหน้าเหมือนรู้ทันทุกอย่าง ฮืออออออ ~~~~~~ พ่อ... TT____________TT +

“ ฮึก ๆ ..... พ่อ ...... พ่อจ๋า ~~~~~~ ฉันดีใจนะ ที่ได้เป็นลูกพ่อ  พ่อต้องดูแลรักษาสุขภาพนะ ห้ามโหมทำงาน ถ้าไม่มีตังค์ก็ไปทุบไอ้กระปุกหมูสีชมพูของฉันได้ มีอยู่ร้อยกว่าวอน  พ่อต้องเอ็นดูทงเฮเหมือนเอ็นดูฉันนะ แงง ~~~~ พ่อจ๋า ~ ฉันยังไม่อยากตาย ยังเรียนไม่จบเลย ! ยังไม่ได้เป็นครูเลย” ไอ้ลูกคนนี้ขอกระโดดกอดพ่อเหมือนตอนเด็ก ๆ อีกซักทีนึงเถอะ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะโตเป็นควายแล้วก็ตาม TT^TT

“ นี่ ..! ไอ้ลูกบ้า ! กินยาผิดรึไงห๊ะ ? ใครมันจะฆ่าแกตายหรือไง ? ไอ้เพ้อเจ้อ” เท่านั้นแหละ บทซึ้งของผมก็หมดลงในทันที ผมผลักพ่อออกไปเหมือนเดิมก่อนจะทำตาเขียวปั๊ดใส่

“ ถ้าฉันบอกว่าฉันจะโดนประหารชีวิตล่ะพ่อ พ่อก็ไม่เชื่อฉันอยู่ดี!”

“ หน้าอย่างแกน่ะ หมัดเดียว เพชฌฆาตก็จอดแล้วเว้ย ฮ่า ๆ ๆๆ ๆๆๆๆ ๆๆๆ” นี่พ่อกำลังด่าผมแรงควายใช่มั๊ย ?  เอาเถอะ TT^TT

“ พ่อ ฉันเครียดนะ!”

“ แกไปทำอะไรมา ไปลอบสังหารราชวงศ์มารึไง?”

“ ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงน่ะพ่อ .....” จบคำพูดพ่อผมก็ตาโตเป็นไข่ห่าน โอ้ พ่อ เชื่อฉันแล้วเหรอ !?

“ นี่แก ....”  

“ ฉันไปต่อยหน้า ... เอ่อ ... องค์ชาย คยูฮยอนเข้าน่ะพ่อ ... พระโอษฐ์เค้าเลยแตก” ผมพูดพลางเกาหัวแก้เก้อหน่อย ๆ

พ่อผมช็อคไปสามวินาที ก่อนที่จะ ....

“ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ .............!!!! กร๊ากกก ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ” ชายสูงวัยในชุดพนักงานบริษัท คนที่ผมเรียกว่าพ่อมาทั้งชีวิตกำลังลงไปนอนชักดิ้นชักงออยู่กับพื้น พ่ออ !! เรื่องคอขาดบาดตายนะ TT_____________________________TT 

เมื่อพึ่งพ่อไม่ได้ ผมก็จึงเดินคอตกกลับไปที่ห้องนอน พ่อผมเป็นบ้าไปแล้ว !! ส่วนผมก็กำลังจะบ้าด้วยอีกคนครับ ! T^T

ผมยังไม่อยากตายจริง ๆ นะ !

……………………………..

[ Mode : Kibum ]

ผมค่อยๆ ลากถูลู่ถูกังร่างบางออกจากร้านหลังจากที่ไอ้บ๋อยจรรลัยนั่นมันคิดตังค์เสร็จแล้ว  เด็กชายทงเฮที่เมาไวน์กำลังหลับปุ๋ย ทิ้งผลลัพธ์ไว้ให้ผมจัดการเองทั้งหมด โถ่ แม่คุณ ~~ แล้วบ้านคุณเธออยู่ไหนกันเนี่ย ?? จะเอาไปส่งที่ไหนดี ??  

คิดยังไงก็คิดไม่ออก ยังไงคืนนี้ก็กลับตำหนักกันก่อนดีกว่า ถึงผมจะไม่อยากกลับก็ตามเถอะ TT’’

ผมค่อย ๆ แบกคนตัวเล็กไว้บนหลังก่อนจะสาวเท้าเดินกลับวังค์อย่างเอน็จอนาถใจ ว่าแต่ คนที่อยู่บนหลังผมเนี่ย ใครสาบานได้บ้างว่าเป็นผู้ชาย เบาซะยิ่งกว่าเบา ถ้าไม่ติดอยู่ที่ว่าเมาแล้วอาละวาดล่ะก็ คนตัวเล็กนี่ก็คงจะน่ารักเอามาก ๆ ในสายตาของผม

ผมแบกเจ้าคนตัวเล็กมาได้ครึ่งทางแล้วล่ะครับ แต่สังเกตได้ว่า ตลอดทางมีคนมองผมอย่างกับผมเป็นตัวประหลาดยังไงอย่างงั้น - - * คนหล่ออะ ! ไม่เคยเห็นเหรอ ?

แต่พออีกครึ่งทางที่จะกลับตำหนัก คนกลับเงียบร้างซะอย่างกับป่าช้า ... มีแต่แสงไฟตามถนนกับแสงไฟจากสวนสาธารณะ แหม ไม่อยากจะบอกว่ามันดูโรแมนติคอย่างบอกไม่ถูกครับ !

บนถนนเงียบกริบ มีเพียงเสียงฝีเท้าของผม เดินกึก ๆ ไม่ได้เจอบรรยากาศอย่างนี้มานานแล้วสิเรา ...

บรรยากาศที่ชวนให้จิตใจสงบอย่างบอกไม่ถูก ...

เดินจนเพลินมาถึงประตูรั้วตำหนักจนได้  โธ่ T____________T+ อยากจะกลับไปเดินวนซ้ำอีกซักรอบ แต่ช่างมันเถอะ -...-+

ผมค่อย ๆ ย่องเข้ารูโหว่ที่รั้วเหมือนตอนที่หนีออกมา แล้วกลับไปที่ตำหนักอีกครั้ง

“ องค์ชายคิบอมออกไปไหนมาเพคะ T__________________T+ รู้มั๊ย หม่อมฉันเป็นห่วงแทบฆ่าตัวตาย !!!! จู่ ๆ หายไปไม่บอกไม่กล่าว ท่านราชินีกับราชาแล้วก็องค์ชายคยูฮยอนกำลังตามหาตัวให้วุ่นเลยรู้มั๊ยยเพค๊า !!!!!” ป้าคิมดุผมน้ำตานองหน้า

“ เอาเป็นว่าผมไปดื่มด่ำกับคืนราตรีมาน่ะป้า ! นี่ ๆ ป้าหาห้องให้เด็กคนนี้ทีสิ เค้าเรียนอยู่มหาลัยกับผม อยู่ปีเดียวกัน เอ้อ ... เป็นเพื่อนกันน่ะ แล้วไปดื่มมาแล้วเค้าเมาหลับไป ไม่รู้บ้านซะด้วยเลยเอาไปส่งไม่ได้”

“ O.O”

“ ป้าทำหน้าอย่างงั้นทำไม -/////////-“

“ ป่าวเพคะ  แค่ไม่เคยรู้ว่าองค์ชายมีแฟนเป็นผู้หญิงแล้ว ... สวยด้วย” ป้าคิมพูดก่อนจะเดินไปมองหน้าทงเฮชัด ๆ แล้วเก็บไรผมที่ปกหน้าไปไว้ข้าง ๆ หู

“ ก็บอกว่าเพื่อนว่าเพื่อน แถมเค้าเป็นผู้ชายด้วย -….-”

“ อย่าล้อเล่นอย่างงี้สิคะ องค์ชาย ~ สวยอย่างนี้น่ะนะเพคะ  ??”

“ จะล้อเล่นทำไม ?!”

“ งั้น ........... ถ้าเป็นผู้ชายก็ให้นอนห้องเดียวกับองค์ชายก็ได้นี่เพคะ ? องค์ชายลืมไปแล้วเหรอเพคะ ว่าเดือนก่อน องค์ชายเพิ่งสั่งให้ทุบห้องอื่น ๆ ทั้งหมดให้กลายเป็นห้องเก็บหนังสือน่ะ เพคะ -*-!” ป้าคิมพูดอย่างเอือมระอานิดหน่อย  แหม - -* ก็ผมมันเด็กเรียนนี่นา !

“ เดี๋ยวเรื่องเสื้อผ้าของเธอ หม่อมฉันจะให้หญิงใช้ในวังค์จัดการให้เอง องค์ชายช่วยเธอเปลี่ยนหน่อยนะเพคะ  ~ ส่วนหม่อมฉันคงจะต้องไปรายงานทั้งราชาและราชินีว่าองค์ชายกลับมาแล้ว” ป้าคิมพูดก่อนจะถอนสายบัวให้

“ ปะ ... ป้า !!! ป้าจะให้ผมเปลี่ยนคนเดียวเหรอ !?”

“ ก็ใช่สิคะ องค์ชาย ที่ตำหนักนี้มีแต่คนรับใช้หญิงนะคะ หม่อมฉันขอตัว” ว่าแล้ว ป้าคิมก็วิ่งแจ้นหนีผมไป อ๊าคคคคค ~~~~~~ ถึงจะบอกว่าเป็นผู้ชายก็เถอะ !!

แต่ยืนอยู่อย่างงี้ก็ไม่สามารถช่วยให้อะไรดีขึ้นมาได้ - -* ไอ้คิบอมเลย แบกคนตัวเล็กไปวางไว้บนเตียงนุ่ม ๆ ของตัวเอง ก่อนจะรีบไปอาบน้ำแล้วออกมาใส่เสื้อผ้า ก่อนจะหยิบเสื้อผ้าของผมที่สาวใช้เตรียมให้ มาวางไว้ข้าง ๆ เตียง

ผมชั่งใจนิดหน่อยก่อนจะค่อย ๆ แกะกระดุมเสื้อของคนตัวเล็กออกแล้วประคองร่างเล็กขึ้นมา สวมเสื้อให้ และหลังจากเปลี่ยนเสื้อของทงเฮเสร็จแล้ว ผมก็ค่อย ๆ คลานลงจากเตียงไปหยิบผ้าห่มในตู้เสื้อผ้ามาห่มให้ร่างเล็กที่กำลังหลับสนิท ก่อนจะเดินออกไปหยิบผ้าห่มมาอีกครั้ง คราวนี้ผมเอามาห่มเองคร๊าบ !! พร้อมกับดึงตุ๊กตาหมาน้อยน่ารักกับหมอนใบใหญ่ไปที่โซฟานอกห้อง  ก่อนจะโยนทั้งหมาทั้งหมอนทิ้งไว้ แล้วเดินกลับไปที่เตียงของทงเฮ ตอนนี้ร่างเล็กก็ยังคงหลับสนิทอยู่ ทงเฮตอนที่นอนหลับน่ารักมาก ๆ เสียจนผมอดยิ้มไปด้วยไม่ได้ เด็กคนนี้ทำให้ผมรู้สึกอยากปกป้อง เหมือนเวลาอยากปกป้องเด็กตัวเล็ก ๆ ที่อ่อนแอกว่า ( ทั้ง ๆ ที่อายุไล่เลี่ยกัน แต่ทำไมผมกลับรู้สึกว่าทงเฮเด็กกว่าหลายปีเลยนะ? ) ยกเว้นก็ที่ตอนเมานี่แหละ แม่คุณจะพลิจากคนคนหนึ่งกลายเป็นอีกคนหนึ่งในทันที ซึ่งมันน่ากลัวมาก T______________T     ผมค่อย ๆ โน้มใบหน้าไปที่ข้าง ๆ ใบหน้าใสของทงเฮ ก่อนจะหอมแก้มเข้าให้ทีนึง แล้วกระซิบ

“ หลับฝันดีนะ เจ้าตัวเล็ก”

……………………………..

[ Mode : Sungmin ] 

ตอนนี้ทั้งหมอนทั้งผ้าห่มทั้งหมวนข้างแล้วก็เจ้าหมาเน่าต่างก็เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา ผมหยุดร้องไห้แล้วล่ะครับ -.- แต่ผมกำลังมานั่งเครียดหน้าดำหน้าแดงอยู่กับอาปาและออมม่าของผมเองคร๊าบบบบบบ เพราะอะไรน่ะเหรอ ?

คุณไม่รู้จริง ๆ เหรอเนี่ย ????? T^T

ก็ทงเฮน่ะสิ !!! ทงเฮหายไปไหนก็ไม่รู้ ฮืออออออ ~~~~~ ครั้นจะออกจากบ้านตอนนี้ มันก็ห้าทุ่มกว่าแล้ว แถมผมก็วิ่งไปดูร้านอาหารที่ทงเฮทำพาร์ทไทม์แล้วด้วย เจ้าของร้านเค้าบอกว่าทงเอออกมาแล้ว ..... อ๊าคคคคคคค เจ้าเด็กหลงทางทงเฮไปอยู่ที่ไหนกันนะ TT^TT หรือแกจะโดนคนไม่หวังดีจับไป หน้าตาอย่างงั้นมันยิ่งล่อตาล่อใจอยู่ด้วย !! โอ้ไม่นะ ลูกพ่อ ~~~~~~~ เอ็งไปอยู่ที่ไหนกันนนนนนน ฮือออออออออ~~~~

“ นี่ ซองมินแม่เป็นห่วงทงเฮจะแย่อยู่แล้วนะ T^T” เสียงแม่ของผมเอ่ยขึ้นเศร้า ๆ เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้

“ ฉันก็ห่วงเหมือนกันแหละแม่ T^T” ผมตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก โธ่ ...... ทงเฮนะ ทงเฮ ถ้ากลับมาได้ พ่อจะดุให้น่วมเลย

“ แม่ ไปแจ้งตำรวจไม่ได้เหรอ TOT”

“ ยังไม่ครบ 24 ชม. น่ะสิ …… ตำรวจเค้าไม่รับแจ้ง” โฮฮฮฮฮ ~~~~ ตำรวจงี่เง่า ! ทำไมต้อง 24 ชั่วโมงด้วย ! ทงเฮของกรูส์บอบบางนะจะบอกให้ !!

“ ซองมิน แกไปนอนซะ พรุ่งนี้แกต้องเฝ้าร้าน” แม่พูดก่อนจะเดินไปที่ห้องครัว เอาครีมออกมาคน ๆ อีก พรุ่งนี้ผมไม่ไปโรงเรียนหรอกครับ ... - -* เพราะมันเป็นวันอาทิตย์ แถมอาทิตย์หน้าก็จะสอบจบปีแล้วด้วย

“ แม่ !!!!! T_______________T ทงเฮเพื่อนฉันนะ !” ผมเริ่มโวยวาย แต่แม่ตวัดสายตาดุ ๆ ใส่ พร้อมกับยกไม้ที่คนครีมออกมาชี้หน้าผม

“ แล้วแกอดนอนมันช่วยอะไรได้มั๊ย ห๊า ????? ฉันนี่แหละ จะอดนอนรอทงเฮเอง ! ” แม่ตวาดเสียงดัง ลืมไป .. แม่น่ะ รักทงเฮเหมือนลูกแท้ ๆ เลยแหละ ~

“ ซะงั้นอะ ! แล้วแม่อดนอนแล้วช่วยไรได้ม๊ายยยย ไม่อาวววว !!! ผมจะอยู่รอทงเฮ !!”

“ ดื้อกับฉันงั้นเหรอ !?!” แม่ง้างมือทำท่าจะตีผม อ๊าคคคค หน้าแม่เหมือนนางมารเลยอ้ะ !T^T ผมกลั๊วววว !

“ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

กริ๊ง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น ทำให้สายตาของประชาชนคนทั้งบ้านมองไปยังจุดต้นเสียง

ทงเฮ !!!!!!!!! ต้องเป็นทงเฮแน่ ๆ !!!!!!!

ผมใส่เกียร์หมา 200 กม. / ชม. วิ่งไปยังประตูบ้าน ก่อนจะเปิดผ่างออกไปพร้อมกับเสียงตะโกนอันแสนทรงอำนาจ

“ ทงเฮ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

แต่ทันทีที่ผมตั้งสติขึ้นได้ ข้างหน้าผมกลับมีเพียงลุงแก่ใส่แว่นพร้อมกับชุดสูทสีดำหรูติดป้ายเล็ก ๆ ที่ข้างอกว่า ‘ขุนนางจอง’

“ เอ่อ ..?” เสียงทุ้มนุ่มของลุงแก่ดังขึ้น ผมถอนหายใจอย่างผิดหวังหน่อย ๆ

“ นี่ลุง ! นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วหา ? เที่ยงคืนแล้วเนี่ย ไม่เห็นเหรอออ  ! กลับบ้านไปหาเมียลุงได้แล้วป่ะ เดี๋ยวเค้าจะคิดว่าลุงไปคั่วสาวที่ไหน ” ผมเอ่ยอย่างเซ็ง ๆ พร้อมกับทำหน้าเบี้ยวใส่ลุงหนวดยาวผู้รบกวนความสงบสุขยามดึกของชาวบ้าน

“ ขอประทานโทษครับ คุณหนู”

คุณหนู ? ...

ไหนคุณหนู ? - -

“ คุณหนูคุณหมีอะไรกันหา ? ลุง ที่นี่ไม่มีคุณหนูของลุงหรอก -*-  ไปหาที่อื่นเถอะ ”

“ จะให้ผมไปหาที่ไหนล่ะครับ ในเมื่อคุณหนูของผมยืนอยู่ข้างหน้าผมนี่เอง” ลุงพูดก่อนจะโค้งคำนับให้หน่อย ๆ เล่นเอาไอ้ซองมินชะงักอึ้ก รีบคำนับกลับทันที

“ ถ้าวันนี้คุณหนูยังไม่สบายใจที่จะคุยกัน ก็รับสาส์นจากตำหนักโชซอนไว้อ่านก่อนนะครับ” ว่าแล้ว ตาลุงแก่ก็ยื่นกล่องสีแดงพันริบบิ้นสีทองประกายมุกออกมาพร้อมกับคำนับช้า ๆ ไอ้ซองมินมารยาทดี คำนับกลับอย่างไม่รีรอพร้อมกับรับไอ้สาส์นบ้าบออะไรไว้

หรือว่า ......

สาส์นเรียกเข้าคุก !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“ ลุงคร๊าบบบบบบบ !!! มันคืออะไร ???????”

ไอ้ลุงได้แต่ยิ้มหน้าโง่ ก่อนจะเอ่ยเบา ๆ

“ คุณหนูลองเปิดเองเถอะครับ นายท่านสั่งไว้ว่าไม่ให้กระผมบอกก่อน  กระผม ขอตัวก่อนนะครับ” ว่าแล้วไอ้ปริศนาก็โค้งให้ผมอีกรอบก่อนจะหมุนตัวเดินกลับไป แน่นอนว่าผมก็โค้งคืนเหมือนเดิม ก็ผมมารยาทดีนี่นา - -

“ ซองมิน แกยืนคุยกับใครนานสองนาน่ะฮะ ?” แม่เอ่ยถาม

“ ก็ตาลุงโรคจิตน่ะแม่ เค้าให้ไอ้กล่องบ้านี่มาด้วย”

“ ไหนเอามาดูซิ” ผมเดินไปวางกล่องไว้ที่โต๊ะ แม่ค่อย ๆ แกะริบบิ้นสีทองประกายอร่ามออก ก่อนจะเปิดกล่องกำมะหยี่นั้นออกมา

พบว่า !!!!!! OoO ! 

พบว่า !!!!!! O_____________________O

.

.

.

.

.

มีกระดาษอยู่หนึ่งแผ่น - -

ผมหยิบกระดาษนั้นขึ้นมาอ่านพร้อม ๆ กับแม่

‘ ประกาศอย่างเป็นทางการจากราชสำนักตำหนักโชซอน

     จากพิธีดูตัวครั้งที่แล้ว องค์ชายคยูฮยอนรู้สึกถูกใจในความสดใสน่ารักของคุณมาก คุณจึงเป็นผู้ถูกเลือกขององค์ชาย !!!!! ฮิยาย่า ~~~~~~~ เลือกให้เป็นชายาผู้ทรงศักดิ์ขององค์ชายคยูฮยอนนั่นเองนะ ชะเอิงเอยย ~~~  ก่อนฟ้าสางวันรุ่งขึ้น ให้คุณหนูซองมิน มารายงานตัวที่พระราชวังค์ มิชะนั้น ............ ฮิยะฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ...... อุบไว้ก่อน’

แม่เบิ่งตาโตเท่าไข่ห่านมองหน้าผม ผมเบิ่งตามองแม่กลับแบบไม่อยากเชื่อ

“ ซะ ..... ซองมินนนนนนนนนนนนน >________________________________________<” แม่ลากเสียงชื่อผมยาว ทำหน้าดีใจสุดชีวิต

“ คุณคะ ~~~~~~ ลูกเราจะได้เข้าวังค์แล้ววววววว>O<!!!!!!!!!!” แม่ตะโกนเรียกพ่ออย่างมีความสุข เหวอ !! เข้าวังค์ไปเป็นชายาเนี่ยนะ น่าดีใจตรงไหนฟะ !!!!

“ ไหน  ๆ ๆ ๆ ๆ ~~~~~~~~ อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค~~~~~” หลังจากพ่อผมอ่านจบก็เริ่มสติแตกอีกคน เอาเข้าไป .. - -

“ ซองมิน มานี่!!!!! ฉันจะต้องแปลงโฉมแก!!!” ว่าแล้วแม่ก็ลากผมเข้าห้องทันที

“ แม่ !!!!! ฉันไม่อยากไป!” ผมตะโกนบอกอย่างหงุดหงิดใจ แต่ดูเหมือนแม่จะไม่ฟังผมเลยซักกะติ๊ดเดียว

“ อ๊า ~~ คุณคะ ชุดไหนดี ชุดไหนดี ~~ ลา ล้า ~~~”  ผู้เป็นแม่ฮัมเพลงอย่างมีความสุขพลางกองเสื้อผ้าหลากสีมากมาย ทั้งสายเดี่ยว เกาะอก สีชมพูหวานแหววแต๋วจ๋า ราวกับจะทำให้ลูกชายคนนี้มันเป็นบ้า

“ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

……………………………..

อันยองค่า ~

รีดเดอร์ทุกคน ~ มินมินมินเองค่า !

ตอนนี้มินกำลังนั่งอยู่ใต้ร่มเงาของร้านค๊อฟฟี่ช็อปอย่างมีความสุข

โดดเลคเชอร์ของ อ. XX มาค่ะ ~ 
หวังว่าหายไปนานอย่างงี้ รีดเดอร์จะให้อภัยมินนะคะ
อย่าเพิ่งจากกันไปน๊า มินจะพยายามสุดชีวิต 
สัญญา ~~~~~~~

ปอลอ . SS II ไปบัตรอะไรกันคะ ? 
มินว่ามินจะไป 4000 ยืนค่ะ  หรืออาจจะ 4500 ? ดูก่อน ~

จะไป A3

เอาผังคอน SSII มาฝากค่ะ ! 

คงเห็นกันแล้วนะ ~ 

แล้วก็เอานี่มาฝากค่ะ ~



กี้ !!! หื่นไปแล้วนะ !!! T___________________________________T 
เดี๋ยวมินเด็ดหัวบาร์บี้ปาหรอก ! 


ฝากความฮาไว้ตรงนี้ - /\ - 



รูปนี้ไม่เกี่ยว
แค่อยากบอกว่าเคลิ้มคู่นี้ ! 
คู่ ช.ญ. คู่แรกและคู่สุดท้ายที่จะเคลิ้ม - - 



โอป้า !!!! ชั้นรักโอป้านะ !!! 
ชั้นเชื่อใจโอป้าเสมอ !! 
ชั้นให้อภัยโอป้าเสมอ !!!!! 

TT^TT ! 
คนเกาหลีของเว็บ Daum มีคนแบนคังด้วยแหละ 
แหม อยากฆ่ามันให้ตาย ๆ กันไปข้างนึงเลย ! 
โอป้าไม่ได้ไปฆ่าใครซักหน่อย ทำไมแค่นี้ให้อภัยกันไม่ได้ ???

SUPER JUNIOR T - CHUTCHA ! เอาเพลงลูกทุ่งมาประกอบฟิค คิคิ ! 


Ne' ne