คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : มาเฟียจำเป็น4
“นักเรียนใหม่มาแนะนำตัวให้เพื่อนรู้จักหน่อยเร้วววว”อาจารย์ที่ปรึกษาพูดก่อนจะกวักมือเรียกนักเรียนใหม่สร้างความฮือฮาให้แก่เด็กนักเรียนห้องม.6 ห้องCยิ่งนัก
"สวัสดีครับ ผมเชว ซีวอน มาจากเกาหลีฝากเนื้อฝากตัวด้วนครับ”ซีวอนเก๊กขรึมพูด
เมื่ออยู่ข้างนอกเขาต้องเก๊กขรึมเสมอ จะว่าไปก็ทั้งแก๊งค์นั้นแหละ
“ซีวอนไปนั่งตรงนั้นสิจ๊ะ”อาจารย์ที่ปรึกษาบอก
ซีวอนเดินแบบขรึมๆ(เป็นเอามาก)ไปนั่งข้างๆเด็กผู้ชายคนหนึ่ง
"นายเป็นคนของแก๊ลค์ มังกรผงาด ใช่มั๊ย”ซีวอนยิ้มกริ่มกับตัวเอง
นี่แค่เก๊กขรึมก็มีคนรู้จักหรือว่ามาดเขาให้กันแน่เนี่ย(หลงตัวเองเกินไปแล้ว)
“แล้วก็เลิกเก๊กขรึมได้แล้ว ฉันรู้ความจริงหมดแล้ว”
คนเก๊กขรึมแทบตกเก้าอี้ที่มีคนรู้ตัวตนที่แท้จริง
“นะ....นายรู้ได้ไง”
อะไรกันแค่วันแรกก็ความแตกซะแล้ว ทำไมไอ้บวมมันเก๊กได้ตั้งนานสองนานวะ
“ก็พ่อฉันอยู่แก็งค์นี้”เด็กหนุ่มพูดเซ็งๆ
พ่อน่ะเวลาออกไปข้างนอกทำเก๊กขรึมมาดเท่แต่พออยู่บ้านกับแม่ปัญญาอ่อนซะไม่มี
“เหรอ แล้วพ่อนายชื่ออะไรล่ะ”
“คังอินไง”
อ๋อ คังอินนั่นเอง อยู่ที่แก๊งค์เขาเป็นมือขวาที่ติ๊งต๊องและหื่นกามแต่พออยู่ในสังคมเขาจะเป็นนักธุระไม่หนุ่มแต่ไฟแรงมาดเท่ขรึบเงียบ ไม่ว่าจะมองดู แลดูหรือจ้องดูจนตาแทบถลนก็จะเห็นเขาเนี้ยบตลอดเวลาจนสาวเล็ก สาวใหญ่รุมกรี๊ดกันจนคอแทบแตก
เรียกได้ว่าการเก๊กขรึมนี่มีประโยชน์มากมายจริงๆ
"ปะ ไปกินข้าวกัน”ซีวอนชวนเด็กหนุ่มไปกินข้าว
เมื่อรู้ความจริงแล้วก็คงจะปล่อยไปไม่ได้แล้วสินะ ไอ้ตัวอันตราย
“ใครอยากไปกับนายกัน ไอ้บ้า”เด็กหนุ่มไม่ยอมไปด้วยแถมยังตะโกนใส่หน้าซีวอนอีกต่างหาก
อย่างนี้คิดจะเปิดโปงฉันสินะ ไม่มีทางซะหรอก
“ฮึ ถ้างั้นก็ช่วยไม่ได้นะ”ซีวอนหัวเราะโหดก่อนจะล็อกคอแล้วลากเด็กหนุ่มออกไปเลย
"อ๊ายๆ ไอ้บ้าปล่อยน้า”
เดินไปทางไหนก็มีแต่คนมองเพราะเด็กหนุ่มแหกปากร้องไม่หยุดซีวอนเองก็ไม่คิดที่จะปล่อย
คนขี้เก๊กกับคนขี้โวยวายลากกันถูลู่ถูกังมาถึงโรงอาหารจนได้ คนเก๊กขรึมสอดส่ายสายตาหาใครก็ไม่รู้ครู่หนึ่งเมื่อเจอแล้วจึงลากคนคนขี้โวยวายเข้าไปทัก
“ไง ไอ้บวม”ซีวอนทักคิบอมก่อนจะนั่งลงตรงข้ามแล้วดึงเด็กหนุ่มที่ลากมาด้วยนั่งลงข้างๆตัวเองอีกที
“ครับ นายน้อย อ้าวคยูฮยอนก็มาด้วยเหรอเนี่ย ลุงคังอินเป็นไงบ้าง”
“พ่อฉันก็ไปแก๊งค์อยู่ทุกวันไม่ใช่รึไง ก็ไปถามกันเอาเองเซ่จะมาถามฉันทำเชี่ยไร”คยูฮยอนพูดเซ็งๆ
เขากับคิบอมสนิทกันมากอยู่แล้วจึงพ่นคำหยาบใส่กันได้แบบไม่มีลิมิต
ไอ้เด็กนี่ปากร้อยนักเห็นทีต้องกำหราบซะแล้วไม่เช่นนั้นอาจเป็นอันตรายต่อแก๊งค์ ซีวอนผู้นี้จะปกป้องแก๊งค์เอง
“แล้วไอ้เตี้ยหน้าปลา มันหายหัวไปไหนวะ”เด็กหนุ่มปากร้ายถามต่อ
“อ๋อ รายนั้นเหรอ ไปซื้อข้าวอยู่น่ะ ยิ่งตัวเตี้ยๆขาสั้นๆอยู่คงอีกนานกว่าจะได้มา”คิบอมแอบนินทาเพื่อนสนิทร่วมชั้น
ที่จริงทั้งสามคนก็อายุเท่ากันแต่คยูฮยอนต้องย้ายไปเรียนต่อที่อังกฤษตั้งแต่ป.4พอย้ายกลับมาเรียนต่อที่จีนจึงต้องเทียบหน่วยกิตเอาไม่รู้เทียบยังไง เทียบมาเทียบไปถึงได้ก้าวกระโดดแซงหน้าเพื่อนวัยเดียวกันไปซะงั้น
โป๊ก!
“โอ๊ย”
“แหม ไอ้หอกบวม กูไม่อยู่นิดเดียวเผากูเลยนะเมิงถ้ากูไปนานกว่านี้คงได้สวดส่งวิญญาณกูเลยสิ”คนมาใหม่ประทานมะเหงกให้คนแก้มบวมทีหนึ่งก่อนจะต่อว่าต่อขาน
“อิคยูแล้วนั่นใคร ผัวใหม่มึงเหรอ”ด่าคิบอมจบก็หันมาถามคยูต่อ
“ผัวกูบ้านมึงสิ หน้าอย่างนี้กูไม่เอามาทำพันธุ์หรอกนะ ถ้าอยากรู้ว่าไอ้เชี่ยนี่เป็นใครนู้นไปถามไอ้หอกบวมนู้น”คยูพยักเพยิดหน้าไปทางคิบอม
“เนี่ย ชื่อซีวอน เป็นหัวหน้าแก๊งค์คนใหม่ของแกงค์กูเอง”คิบอมตอบ
ทงเฮพยักหน้าพยักหน้าก่อนจะนั่งลงข้างๆคิบอมแล้วกินข้าวต่อไป ส่วนซีวอนก็ลากคอคยูไปซื้อข้าว
แล้วทำไมต้องลากคอกูด้วยวะ ไอ้เชี่ยหล่อนี่!
ซื้อข้าวเสร็จแล้วซีวอนก็ลากคอ(อีกแล้ว)คยูกลับมาที่โต๊ะเดิม ระหว่างที่กินข้าวทั้งสามคนรับส่งมุกกันดีมากไม่เคยขาดตกบกพร่องเลยคนหนึ่งด่ามาเจ็บแสบอีกคนก็ไม่ยักกะหน้าชาแถมตอกกลับได้อย่างสาสมอีกด้วยเลยทำให้ซีวอนรู้สึกสนิทสนมอย่างรวดเร็วราวกับรู้จักกันมาแปดปีก็ไม่ปาน(เว่อร์ไป) มาดขงมาดขรึบอะรงอะไรมันทำมันแล้ว ปล่อยแบบสุดๆอ่ะ
%%%%%%%%
เมื่อคืนใครได้ดูจันทรุปราคาบ้าง
เย้ๆน้องคยูกับพี่วอนได้เจอกันแล้ว
ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว
นอกจากวันจันทร์ก็ได้หยุด
เดี๋ยวจะมาอัพใหม่วันจันทร์นะ
ความคิดเห็น