MiRaCle Love รักปาฏิหาริย์ (WonKyu)

ลำดับตอนที่ #4 : MiRaCle number 3

 3

สายน้ำมิอาจไหลย้อนกลับฉันใดกาลเวลาย่อมมิอาจย้อนกลับฉันนั้น

         ร่วม 5 เดือนแล้วที่เขากับฮีชอลพบกันตอนนี้ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองคนพัฒนาอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าเรื่องใดเขาและฮีชอลก็ไม่เคยที่จะปิดบังกัน ทำให้ทั้งสองกลายเป็นคนรู้ใจกันและกันอย่างถ่องแท้ องค์ชายแทบจะอดใจรอให้คืนนี้ผ่านพ้นไปแทบไม่ได้

            เขาบอกให้ฮีชอลมาพบกันที่เดิมในตอนเที่ยงวันพรุ่งนี้และจะขอฮีชอลเป็นแฟนเสียที แม้รู้ว่าชายรักชายเป็นความรักต้องห้ามแต่เขากับฮีชอลก็รักกันด้วยใจ เขารักที่ฮีชอลเป็นฮีชอล ไม่ได้รักที่เพศของฮีชอล!!!

           คิดไปแล้วก็อดอิจฉาคิบอมกับทงเฮคู่รักต้องห้ามที่โด่งดังไม่ได้ ที่อุตส่าห์ฟันฝ่าอุปสรรคจนเป็นที่ยอมรับของประชาชนทั่วไปเขาหวังว่าซักวันเขากับฮีชอลจะเป็นแบบนั้นบ้าง

          ก่อนที่จะได้วาดวิมารฝันไปมากกว่านั้นก็บังเกิดเสียงเคาะประตูซะก่อน ทำให้องค์ชายน้อยต้องลุกจากเตียงแล้วเดินไปเปิด

เป็นเยซองอาจารย์ของเขานั้นเองที่ยืนอยู่หน้าประตูในมือถือซองจดหมายฉบับหนึ่ง

         “นี่จากในวังอาชา ส่งมาให้เจ้า”เยซองพูดแล้วเดินจากไป

เป็นธรรมชาติของเยซองอยู่แล้วที่เป็นคนไม่ค่อยพูดจะพูดเท่าที่จำเป็นและไม่ชอบสุงสิงกับใครจึงได้มาปลูกบ้านถึงในป่าในเขาเช่นนี้

ซีวอนรีบคลี่กระดาษออกอ่านทันที

เนื้อความในจดหมายใจความว่า

             
 บัดนี้มีสัตรูของบ้านเมืองบังเกิดแล้วมาขอถ้ารบกับองค์ชายรัชทายาท
                    เห็นทีการนี้พ่อต้องขอให้เจ้าช่วยแล้ว
                                    ยามรุ่งทงเฮคงจะไปถึงและพาเจ้ากลับมา

              อะไรกันทั้งที่เขาจะบอกรักฮีชอลอีกไม่กี่ชั่วยามแล้วแท้ๆแล้วทำไมเวลาไม่กี่ชั่วยามต้องมีอันขัดข้องด้วย หรือเทวดาฟ้าดินมิต้องการรักต้องห้ามเยี่ยงนั้นหรือแล้วใคร ใครกันที่เป็นคนกำหนดว่าชายห้ามรักชายมันผู้นั้นเป็นใครบอกเขาที

              แต่เมื่อสงบจิตสงบใจที่ฟุ้งซ่านได้แล้วซีวอนจึงตัดสินใจจะไปปกป้องบ้านเมือง เพราะอย่างไรเสียบ้านเมืองย่อมสำคัญกว่า สิ่งที่ยังพอทำได้ตอนนี้คือ

เขียนจดหมายทิ้งไว้แล้วเอาไปวางไว้ที่จุดนัดพบก่อนที่ทงเฮจะมาถึง......

             

             เช้าตรู่ซีวอนและทงเฮก็ได้ควบม้าออกจากบ้านพักของเยซองไป เขาคิดไว้ว่าพอจัดการเรื่อที่วังอาชาเสร็จแล้วจะกลับมาขอฮีชอลเป็นแฟนอีกครั้ง หวังว่าคราวนี้ฟ้าดินคงจะไม่กลั่นแกล้งอีก

              ด้านฮีชอลเมื่อมาถึงจุดนัดพบตามที่ซีวอนบอกแล้วกลับไม่พบแม้แต่เงาของซีวอนเพราะทุกครั้งซีวอนจะเป็นคนที่มาถึงก่อนเสมอก็เลยเดินวนไปเวียนมาเพื่อรอซีวอน ครั้นพอได้ยินเสียงเหยียบใบไม้จึงทำทีเป็นมิได้ยิน โดยหวังว่าซีวอนจะมาทำเซอร์ไพรส์แต่แล้วเมือหนกลับไปมองก็กลับเป็นเก้ง กวางแถวนั้นแทนที่จะเป็นซีวอน

              ทำอย่างนี้อยู่ 4-5 ครั้งเศาก็มิเห็นวี่แววของซีวอน จึงโมโหจะกลับแล้วคิดว่าจะงอนสักชั่วยามสองชั่วยาม(1 ชั่วยามประมาณ 2 ชั่วโมง)ให้เข็ดซะหน่อยโทษฐานที่ปล่อยให้คอย ปล่อยให้แกล้งทำเป็นมิได้ยินเสียงเก้ง เสียงกวางเสียตั้งนานสองนาน

ก่อนจะกลับพลันสายตาเหลือบไปเห็นแผนกระดาษขาวๆวางอยู่ใต้ซอกหินที่เขานั่งอยู่จึงดึงออกมา

ใจความว่า

       ถึงฮีชอล

ตอนนี้ที่วังอาชากำลังเกิดความไม่สงบ ฮ้องเต้จึงส่งคนมาบอกให้ข้ารีบกลับ

ไม่ต้องห่วง อีกไม่นานข้าจะกลับมาหาเจ้า รอข้าหน่อยนะ

ซีวอน

ฮีชอลพยักหน้าให้กับจดหมายก่นที่น้ำตาเม็ดโตจะร่วงลง

        “ฮึก...คนบ้า!จะไปทำไมไม่มาบอก ฮึกๆ...เมื่อเจ้าบอกให้ข้ารอข้าก็จะรอ........ข้าจะรอเจ้า

เชว ซีวอน.....”

        ด้านซีวอน

เขาต่อสู้หยั่งเชิงฝ่ายตรงข้ามมาร่วมชั่วยามแล้ว จึงตัดสินใจว่าจะเผด็จศึกเสียทีเนื่องด้วยคิดว่าฝ่ายนั้นคงจะหามีวิชาที่ซ่อนอยู่อีกไม่ จึงชักกระบี่Bonamanaคู่ใจออกมา ฉับพลันได้เกิดเสียงอื้ออึงเซ็งแซ่จากเหล่าประชาชนผู้มาดูการประลองครั้งนี้

จับใจความได้ว่า

กระบี่bonamanaของผู้เฒ่าแจจุงที่ล่ำลือกันมาสูญหายไปจากยุทธพบมิใช่หรือนั้น?

กระบี่เล่มนั้นมันศาตราวุทลับดับที่ 5 ของแผ่นดินนี่

กระบี่Bonamanaมาอยู่ที่องศืรัชทายาทได้ไง?

และต่างๆอีกมากมาย

ทันใดนั้นผู้ท้าปละลองก็ขุกเข่าลง

           “องค์รัชทายาทข้ามิอาจสู้ท่านได้หรอก ข้าช่างโง่เขลาเหลือเกินที่คิดจะประลองฝีมือกับท่าน ข้าน้อยสมควรตาย โปรดใช้กระบี่เล่มนั้นบั่นคอข้าด้วยเถิด”

ฝ่ายท้าประลองพูด มันแค่อยากรู้ว่าฮ้องเต้คนต่อไปจะมีดีแค่ไหน ด้วยความที่มันเองก็เป็นผู้ที่ครอบครองศาตราวุธลำดับที่ 10 ของแผ่นดินด้วยแล้ว แต่มิคิดเลยว่าถึงแม้มันจะใช้วรยุทธที่ล่ำเรียนมาจนหมดก็มิอาจทัดเทียมเศษเสี้ยวขององค์รัชทายาทได้เลยแม้แต่น้อย

           “มิเป็นไรดอกลุกขึ้นมาเถอะ เรายังเป็นเพื่อนกันได้”

ฝ่ายท้าประลองยิ้ม น้ำตาแห่งความปิติยินดีไหลออกมาพรั่งพรู

           การประลองครั้งนั้นองค์รัชทายาทได้รับชัยชนะไปอย่างง่ายดายซ้ำยังไม่มิตรภาพที่ดีเพิ่มขึ้นมาอีกด้วย เขาคิดว่าควรจะกลับไปหาฮีชอลเสียที

แต่บัดนี้ผู้เป็นบิดากลับล้มป่วยลงทำให้เขาต้องอยูดูและงานราชการแทน!!!

เฉลย
คนที่ซีวอนพบก็คือ

ฮีชอล

ผู้ที่ตอบถูกก็ดีใจด้วย

แต่ผู้ที่ตอบไม่ถูก ไว้คราวหน้าไรทเตอร์อาจจะถามอีกก็ได้(ยังจะมีอีกเหรอ=_=)

ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดตอนหน้าก็อาจจะได้เจอน้องนะ