MiRaCle Love รักปาฏิหาริย์ (WonKyu)

ลำดับตอนที่ #3 : MiRaCle number 2

 2

บางครั้งการมีความหวังกับการหลอกตัวเองก็ไม่ได้แตกต่างกันสักนิด

          หลังจากที่แยกกันกับคู่รักบันลือโลกแล้วองค์รัชทายาทก็มุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านข้างหน้าในคราบของ ซื่อหยวน นักศึกษาพเนจร

          หมู่บ้าน Sorry Sorry เป็นหมู่บ้านเล็กๆที่คนในหมู่บ้านไม่ค่อยเคร่งเครียดอะไร วิถีชีวิตสบายๆ ครึ้นเครงเฮฮาปาจิงโกะ

         ในขณะที่ผู้คนในหมู่บ้านกำลังดำเนินชีวิตอย่างเฮฮาปาจิงโกะอยู่นั้นหน้าโรงเตี๊ยม Full Of Happiness กลับปรากฏร่างของชายหนุ่มรูปร่างแข็งแรง ทะมัดทะแมงแต่งตัวคล้ายนักศึกษาตกยากกำลังเดินเข้าไปหาเฒ่าแก่โรงเตี๊ยมที่เคาท์เตอร์

         “เฒ่าแก่ พอจะมีห้องว่างให้ข้าหรือไม่”นักศึกษาตกยากถาม

เขาหวังเพียงที่ซุกหัวนอนซักคืนเท่านั้น

        “มี ห้องนี้อยู่ทางซ้ายมือสุด มิทราบว่าท่านต้องการคนนำทางหรือไม่”เฒ่าแก่โรงเตี๊ยมถามก่อนจะยื่นกุญแจห้องให้

       “ข้าหาต้องการไม่ ขอบคุณ”

       “แล้วอาหารเย็นท่านจะลงมากินที่นี่หรือจะกินบนห้องข้าจะได้ให้คนยกขึ้นไปให้”เฒ่าแกโรงเตี๊ยมถามอีกครั้ง

       “มิรบกวนคนของท่านดอก เดี๋ยวข้าจะลงมากินเอง”นักศึกษาพเนจรตอบพร้อมกับหันหลังเตรียมมุ่งหน้าไปยังห้องพัก

        “เดี๋ยวท่าน! มิทราบว่าจะให้ข้าลงลงชื่อแซ่ท่านว่ากระไร”เป็นอีดครั้งที่เฒ่าแก่โรงเตี๊ยมทักท้วงไว้มิยอมให้นักศึกษาพเนจรจากไปทั้งที่หันหลังจะเดินไปแล้ว(หรือหันหลังจะทำแบ็กคิ๊กหว่า)

        “ซื่อหยวน”นักศึกษาตกยากตอบโดยที่ไม่หันหน้ามาแล้วเดินจากไป เฒ่าแก่โรงเตี๊ยมจึงได้แต่พยักหน้าหงึกๆแล้วจดหยิกๆ

         ซีวอนหรือบัดนี้คือซื่อหยวน หลังจากอาบน้ำอาบท่ากินข้าวกินปลาเสร็จแล้วก็กลับเข้าห้องตามเดิม อาจจะเป็นเพราะตอนนี้ยังไม่ดึกมากนักเลยทำให้เขาได้มีเวลาคิดอะไรเรื่อยเปื่อย

         ย้อนไปเมื่อ 4 ปีก่อน

         ตอนนั้นเขาอายุ 22 ปี ได้ติตามเยซองผู้เป็นอาจารย์ออกไปอยู่ในป่าในดงเพื่อฝึกวรยุทธ

วันหนึ่งเมื่อว่างเว้นจากการฝึกวรยุทธจึงใช้โอกาสนี้เที่ยวไปรอบๆป่าเป็นเวลาหลายชั่วยาม ด้วยความเหน็ดเหนื่อยจึงแวะลำธารข้างทางกะว่าจะหาน้ำล้างหน้าล้างตาเสียหน่อยแต่ในขณะที่กำลังล้างหน้าอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงหัวเราะอันสดใส(?)ของใครบางคน ทำให้ต้องหยุดการกระทำและหันหน้าไปมองก็ได้พบกับหญิงสาว(?)ผู้หนึ่งกำลังหัวเราะกับมวลหมู่แมกไม้และสายน้ำในลำธารอย่างไม่ลืมหูลืมตา เหมื่อนมนตร์สะกดให้ซีวอนต้องเดินเข้าไปแอบดูให้ใกล้กว่านี้(พวกถ้ำมอง)

        รู้สึกว่าคนถ้ำมองจะเข้าไปใกล้เกินไปทำให้เหยื่อรู้สึกตัว จึงหันมายังซีวอนและเตรียมที่จะชี้นิ้วด่าทอแต่กลับโดนขัดซะก่อน

       “เดี๋ยวแม่นาง ช้าก่อนอย่าพึ่งด่าข้า ข้าแค่ตามเสียงมาเท่านั้นมิได้มีเจตนาร้ายแรงอันใดเลย”คนขัดย่อมเป็นซีวอนนั้นเอง

      “ใครกันแม่นาง ข้าเป็นผู้ชายนะโว้ย”ผู้ที่โดนหาว่าเป็นแม่นางพูด

ใครกันจะไปคิดว่าร่างบางๆ ผิวขาวละเอียด ดวงตากลมโต หน้าหวาน ปากแดงขนาดนี้จะเป็นผู้ชาย!!!!

     


     “ผะ...ผู้ชาย เจ้าเป็นผู้ชายเหรอ”  

~~~~~~~

เอาล่ะสิคนที่ซีวอนพบจะเป็นใคร

ฮีชอลหรือคยู

ไม่แน่อยู่ๆไรทเตอร์อาจจะเอาคยูโพล่ขึ้นมาเลยก็ได้

ตอนหน้ามาย้อนอดีตใหม่อีกทีนะ

ป.ล.รู้สึกว่าไรทเตอร์จะใช้สำนวนพิลึกๆยังไงก็ไม่รู้=_=

 ขัดข้องยังไงโปรดให้อภัยข้าน้อยด้วย
คำถามสุดท้ายแล้ว ไรทเตอร์ลงน้อยไปหรือป่าว อยากให้ไรทเตอร์ลงมากกว่านี้บอกได้นะ
คนกันเองทั้งนั้นไม่ต้องเกรงใจ ^^