Geyเกย์ (WONKYU)

ข้อมูลเบื้องต้น

Do you know Gay ? 








SIWON X KYUNHYUN

เนื้อเรื่อง

 Gey เกย์ (WONKYU)

    
ประเทศของผมถูกมองอย่างนี้

Q ประเทศเกาหลีไม่มีเกย์ ตุ๊ด จริงๆเหรอคะ? แล้วที่เราเห็นๆอยู่ทั่วไปล่ะคะ?

A1 ไม่มีค่ะ ที่เห็นอยู่คิดว่าคงไม่ใช่

A2 ประเทศเกาหลีไม่มีเกย์ค่ะ

A3 เท่าที่ทราบมาก็ไม่มีนะครับ เห็นเขาว่ากันอย่างนั้น เพราะคนในประเทศเซนซิทิฟกับเรื่องพวกนี้มากคนที่เป็นเกย์เป็นตุ๊ดอาจจะถูกมองไม่ดีได้ก็เห็นเขาว่ามาอย่างนั้นอ่ะนะครับ

A4 –ประเทศเกาหลีไม่มีเกย์ ตุ๊ดจริงๆเหรอคะ?

ตอบ ไม่มีจริงๆค่ะ

-แล้วที่เห็นๆกันทั่วไปล่ะคะ?

ตอบ เห็นทั่วไปเนี่ยไม่ทราบว่าเป็นพวกดารานักร้องรึเปล่าคะ แต่ส่วนมากจะเป็นการแสดงมากกว่าค่ะคือเขาจะเอนเตอร์เทนคนดูรวมถึงแฟนคลับ เขาก็ไม่ได้คิดอะไรกันหรอกนะค่ะแค่ทำเพื่อให้พวกแฟนคลับกรี๊ดกร๊าดก็แค่นั้น

แล้วที่ฮยองทำกับผมล่ะ มันเป็นแค่การเอนเตอร์เทนแฟนคลับรึเปล่า???

     แอ๊ดดดดดด~~~~

         “อ้าวเล่นเกมส์อยู่เหรอคิยู ฮยองมารับไปกินข้าวน่ะ”ผมรีบปิดหน้าต่างบ้าๆนั้นทันทีแล้วเปิดเกมส์ที่เล่นค้างไว้มาเล่นต่อ จนฮยองเดินมาข้างหลังหลังสวมกอดแล้วหอมแก้มลามไปถึงซอกคออย่างที่เคยทำไปประจำ

         “ฮะ ฮยองรอแป๊ปนะฮะเดี๋ยวผมไปแต่งตัวก่อน”ผมพูดและลุกขึ้นเพื่อหนีจากอ้อมกอดของคนข้างหลัง แต่ถึงจะทำอย่างนั้นผมก็ไม่อาจหนีออกจากพันธนาการของเขาได้ทั้งร่างกายและหัวใจ

        ฟ้อดดดดดดดด

       “ไม่ต้องหรอกชุดนี้ก็น่ารักดีอยู่แล้ว คิยูของฮยองใส่ชุดไหนก็ดูดีไปหมดแหละ”ฮยองหอมแก้มผมฟ้อดใหญ่ก่อนจะยืนยันว่าผมไม่จำเป็นต้องทำอะไรกับตัวเองอีกและกุมมือผมลงข้างล่าง

         “คุณน้าครับผมจะพาน้องไปกินข้าวข้างนอกนะครับ คุณน้าคงไม่ว่าอะไรนะครับ”พี่ซีวอนขออณุญาตแม่ที่นั่งอยู่บนโซฟาโดยมีพี่อารายืนนวดไหล่อยู่ข้างหลัง

         แปลกจังที่หัวใจผมกลับกระตุกวาบ แม่กับพี่อาราจะรู้มั๊ยนะว่าผมรักพี่ซีวอนและจะรับได้มั๊ยนะที่ผมเป็นอย่างนั้น ขออย่าให้รู้เลย เพราะผมกลัว กลัวเหลือเกินกลัวว่าจะถูกผู้คนรอบข้างรังเกียจรวมไปถึงเขาคนที่กำลังกุมมือผมอยู่ตอนนี้ ถ้าเขารู้ว่าผมรักเขา เขาจะยังกุมมือผม จะยังหอมแก้มผม จะยังจูบผม จะยังกอดผม จะยังพูดกับผมอย่างนี้อีกมั๊ย ผมรู้สึกถึงความชื้นจากเม็ดเหงื่อที่ฝ่ามือที่ถูกมือใหญ่ของพี่ซีวอนกุมอยู่แต่พี่เขาก็ไม่ยอมวางกลับบีบมือผมเป็นระยะ

         “จ้า อย่ากลับดึกนักล่ะ ถ้าจะกลับดึกก็ให้ค้างกับซีวอนเลยนะเพราะไม่มีใครอยากลงมาเปิดประตูให้ตอนตีสองแน่ๆ”แม่ตอบพร้อมยิ้มให้

         “ซีวอน คยูฮยอนช่วงนี้ดูสนิทกันจังเลยนะ”พี่อาราพูดขึ้นในระหว่างที่เรากำลังเดินออกมา

         “อะไรกันครับพี่อารา ผมกับคยูฮยอนก็สนิทกันมาตั้งนานแล้วนะ ก็เราเป็นพี่น้องกันนิ่ครับ เนอะคยู”พี่ซีวอนหันกลับไปตอบพี่อาราและพยักเพยิดถามผม

          “คะ....ครับ”

          “พวกผมไปก่อนนะครับ    ป่ะคิยู”พี่ซีวอนพูดพร้อมกับจูงมือผมไปที่รถ

          พี่น้อง เฮอะเป็นแค่พี่น้องสินะ  แต่ทำไมใจผมถึงได้เจ็บปวดเหลือเกินเจ็บปวดกับคำว่าพี่น้องที่ไม่ต้องการ นี่แกคิดอะไรอยู่คยูอยากให้พี่เขารักแกงั้นเหรอ อยากให้พี่เขาเป็นอย่างแกงั้นเหรอ อยากให้พี่เขาโดนคนรุมรังเกียจเหมือนแกงั้นเหรอ ถึงจะพูดไปอย่างนั้นแต่คำตอบใยใจส่วนลึกของผมก็คือใช่ ผมอยากให้พี่ซีวอนรักผม แต่ผมไม่อยากให้พี่เขาโดนคนรังเกียจ ผมต้องทำยังไง บอกผมที พระเจ้าครับผมต้องทำยังไง

          “คิยูครับ ถึงแล้วครับ”

         “ห๊ะ..เมื่อกี้ว่าอะไรนะฮะ”

           “ฮยองบอกว่าถึงแล้วครับ เรารีบลงกันเถอะเดี๋ยวพวกฮยองจะว่าเอา”พี่ซีวอนเอื้อมมือมาปลดเข็มขัดให้ผมแล้วก็หอมแก้มฟ้อดใหญ่อีกเหมือนเดิมแต่ครั้งนี้ทำไมถึงได้เปลี่ยนเป็นจุ๊บเบาๆที่มุมปากแทนนะ

           วันนี้พวกเรามีประชุมเรื่องเวิลด์ทัวร์ของซูปเปอร์จูเนียร์หรืออีกชื่อหนึ่งคือซูปเปอร์โชว์ ดีใจจังเลยจะได้เจอเอลฟ์อีกแล้ว คราวนี้จัดขึ้นเป็นครั้งที่สี่แล้วได้ข่าวว่าจะจัดรอบโลกซะด้วย ฮ่าๆๆก็เวิลด์ทัวร์นิ่นา โดยจะเริ่มที่โซลก่อนแล้วก็ไปประเทศในแถบเอเชีย ต่อด้วยยุโรปและออสเตรเลียมั้งผมก็ไม่ค่อยแน่ใจ แต่เดี๋ยวก็คงรู้เองแหละก็วันนี้มาประชุมนิ่นา

          “อ้าวพวกเรา ตบมือให้คู่วอนคยูหน่อยเร้ววววววว”

แป๊ะ แป๊ะ แป๊ะ แป๊ะ

เสียงปรบมือของสมาชิกทั้งแปดคนดังกระหึ่มให้กับการมาช้าของเรา ผมชินแล้วล่ะครับก็ผมกับพี่ซีวอนมาช้าเป็นประจำนิ่นา

          “เมื่อมากันครบแล้วเราก็ไปประชุมกันเถอะครูใหญ่คงรออยู่นานแล้ว”อีทึกฮยองบอกก่อนจะต้อนทงแซงทั้งหลายไปประชุมเกี่ยวกับโปรเจกต์เวิลด์ทัวร์ครั้งนี้

          การประชุมเสร็จแล้วผมนั่งรถมากับพี่ซีวอนเจ้าเก่า แล้วก็โดนพวกพี่ๆแซวเรื่องความสนิทกันของเราอยู่ดี ไอ้พี่ซีวอนนี่ก็ตัวดีไม่คัดค้านแถมยังหอมแก้มผมโชว์พวกพี่ๆซะอีก พี่ซีวอนบอกว่าจะยังไม่พาผมกลับบ้านแต่จะพาไปคอนโดของพี่ซีวอนก่อนเห็นว่าจะเอาของฝากที่ซื้อมาตั้งแต่ไปถ่ายละครที่ไต้หวันกับทงแฮฮยองไปให้แม่ พ่อและก็พี่อาราแล้วทำไมเพิ่งเอาให้เห็นไปบ้านผมก็บ่อย

แต่ผมก็ไม่ค่อยอยากขึ้นคอนโดกับพี่เขาเท่าไหร่หรอกเพราะไม่วายจะต้องเป็นข่าวอยู่เรื่อยๆ

พี่ซีวอนกุมมือผมตั้งแต่ลงจากรถจนถึงห้องเลยทีเดียวมันก็รู้สึกดีอยู่หรอกนะแต่ระหว่างทางนี่สิมีแต่คนมองแถมถ่ายรูปและบางคนก็ซุบซิบกันอีกต่างหากเชื่อเถอะว่าพรุ่งนี้ต้องมีข่าวผมกับพี่ซีวอนขึ้นคอนโดด้วยกันแน่ๆ

          “ฮยองฮะรีบเอาของแล้วรีบกลับกันเถอะฮะ”

          “ทำไมล่ะคิยู เพิ่งมาถึงเองนะนั่งก่อนก็ได้ บ้านนายไม่หนีไปไหนหรอกน่า”พี่ซีวอนพูดพร้อมกับกดให้ผมนั่งลงกับโซฟา เอาอีกแล้วไอ้สายตาที่ทำให้ผมแทบละลายมันมาอีกแล้วทำไมพี่ซีวอนชอบมองผมแบบนี้นะ

           ความจริงผมก็เคยเห็นกระทู้ของผมกับพี่ซีวอนนะ เขาบอกว่าสายตาที่เรามองกันมันมากกว่าคำว่าพี่น้อง แล้วพวกเขาก็เรียกผมกับพี่ซีวอนว่า วอนคยู ด้วนล่ะ แต่ทุกครั้งที่ผมเขินหรือดีใจที่พี่ซีวอนทำอะไรพิเศษๆให้ประโยคนั้นก็จะลอยเข้ามาในหัวผมเสมอ เป็นแค่การเอนเตอร์เทนเพื่อให้แฟนคลับกรี๊ดกร๊าดค่ะ ถ้าพี่จะทำเพื่อแค่เอนเตอร์เทนแฟนคลับก็ไม่จำเป็นต้องทำตอนนี้ก็ได้ ผมหวั่นไหว ผมไม่ชอบเลยเวลาที่หัวใจมันเต้นแรงเพราะพี่ คนที่คิดกับผมแค่น้องชาย

           “ฮะ”ผมรับคำอย่างง่ายดาย วิญญาณและหัวใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเพราะมันล่องลอยไปหาคนตรงหน้าแล้วยังไงล่ะ

          “นายน่ารักมากเลยคยูฮยอน เด็กน้อยของพี่ พี่รักนายนะ รักมากๆด้วย”พี่บอกว่าพี่รักผม แต่พี่รักผมแบบไหนล่ะ ถ้าแบบพี่น้อง ผมไม่ต้องการ

พี่ซีวอนหายเข้าไปในห้องนอนซักพักก่อนจะกลับออกมาพร้องถุงขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กสามถุง

         “ป่ะ ไปกันเถอะ”

          “คุณน้า พี่อารา สวัสดีครับ คุณอายังไม่กลับเหรอครับ”ผมปล่อยให้พี่ซีวอนคุยกับแม่และพี่ ตัวผมเองเลือกที่จะเดินขึ้นบ้านไปเล่นเกมส์

          “จ๊ะ ซีวอนมีอะไรรึป่าวจ้ะ”

          “อ๋อ ป่าวครับผมแค่เอาของฝากมาให้ครับ นี่ของคุณน้าครับ นี่ของพี่อาราส่วนนี่ของคุณอาครับ”ซีวอนพูดพร้อมกับยื่นถุงให้เจ้าของชื่อ ส่วนของหัวหน้าครอบครัวตระกูลโชก็ยื่นให้คุณนายโชแทนเพราะเจ้าตัวไม่อยู่

          “งั้นผมขึ้นไปหาคยูก่อนนะครับ”

          “จ๊ะ”

          “เล่นเกมส์อีกแล้วนะเด็กน้อยของฮยอง มาหาฮยองหน่อยสิ”ผมหันหน้าไปมองพี่ซีวอนแวบหนึ่งก่อนจะหันไปเล่นเกมส์ต่อ ก็ผมรู้สึกได้ว่าเกมส์นี้ผมจะได้คะแนนมหาศาสกว่าทุกครั้งที่เล่นมานิ่นา

         “เรื่องอะไรผมต้องไปด้วย ฮยองสำคัญกว่าเกมส์ตรงไหน”ผมลอยหน้าลอยตาพูด

พรึ่บ พรึ่บ

หน้าจอโน๊ตบุ๊คกระพริบสองครั้งเป็นสัญญาณเตือนว่าปลั๊กถูกถอดออกจากเต้ารับ

ให้ตายสิน็ตบุ๊คเครื่องนี้ยิ่งแบตเสื่อมอยู่ ต้องเสียบเล่นตลอดเวลา

น่านไง มันขึ้นเตือนว่า low battery ซะแล้ว

          “ฮยอง เสียบเดี๋ยวนี้เลยนะ”ด้วยความโมโหผมหันไปวีนใส่ไอ้คนตัวการทันที

          “จะให้ฮยองเสียบจริงๆเหรอ”อะไรกันทำไมพี่ซีวอนถามแล้วทำหน้ากรุ้มกริ้มอย่างนั้นผมพูดอะไรผิดไปเหรอ ฮยอง เสียบเดี๋ยวนี้เลยนะ อยู่ประโยคนั้นก็ลอยเข้าหัว ตายจริงนี้ผมพูดอะไรไปเนี่ย ตอนนี้รู้สึกได้ว่าร่างกายผมมันทำงานผิดปกติล่ะ มันส่งเลือดไปเลี้ยงหน้ามากขึ้นกว่าเดิมราวๆสามเท่าได้-///-

        “เอ่อ......ผมหมายถึง เสียบปลั๊กน่ะ”

         “ไม่ฮยองจะไม่เสียบให้จนกว่า คิยูจะมาหาฮยอง”ทำไงได้ล่ะ ผมมองเจ้าโน๊ตบุ๊คด้วยความอาลัยสุดชีวิตก่อนจะตัดใจเดินไปหาไอ้ฮยองบ้า

          “มานี้ พี่มีของจะให้”พี่ซีวอนลากผมมาที่ปลายเตียงก่อนจะล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบกล่องกำมะหยี่ทรงจัตุรัสเล็กๆอันหนึ่งขึ้นมาและเปิดมันออกช้าๆ ของข้างในคือสร้อยเพรชจี้รูปหัวใจครึ่งเสี้ยว

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

           “สวยมั๊ย ฮยองซื้อมาให้คิยู เดี๋ยวฮยองใส่ให้นะ”

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

พี่ซีวอนค่อยๆเอื้อมมือช้าๆมาใส่สร้อยให้ผมที่ตอนนี้กำลังหลับตาปี๋อยู่

          “อื้อ”

          สัมผัสเร่าร้อนที่กลีบปากก่อนที่พี่ซีวอนจะกัดริมฝีปากล่างเพื่อขออนุญาตเข้ามาสำรวจโพรงปากเหมือนทุกที ผมเผยอปากขึ้นทันทีเพื่อให้ลิ้นร้อนของพี่ซีวอนเข้ามาขณะที่ลิ้นของเราแตะกันผมรู้สึกได้ว่าหัวใจผมเต้นแรงมากจนแทบจะหลุดออกมาข้างนอก จูบอันเร่าร้อนเป็นอันต้องจบลงเพราะเสียงทักท้วงจากผมที่กำลังจะหมดอากาศหายใจตาย

พี่ซีวอนถอนจูบแต่ไม่ยอมคลายอ้อมกอด เป็นผมเองที่ไม่กล้ากอดตอบพี่เขาเพราะกลัวว่าพี่เขาจะรับรู้ได้ถึงหัวใจที่คิดว่ากว่าพี่น้องของผม

         “คิยูนายก็กอดฮยองกลับบ้างสิ ฮยองรักนายนะ อย่าทำเหมือนพี่ไม่เคยอยู่ในสายตาอย่างนี้สิ”ผมรับรู้ได้ถึงน้ำเสียงและหัวใจที่เศร้าสร้อยของพี่ซีวอน ผมร้องไห้เพราะไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดีจะบอกรักพี่เขาหรือว่าจะเก็บมันเอาไว้อย่างนี้ตลอดไป

         “ฮยองรักผมแบบไหนล่ะ แบบพี่น้องงั้นเหรอ”ผมถามทั้งที่น้ำตาเต็มหน้า กลัวเหลือเกินว่าเขาจะตอบว่า ใช่

         “ไม่นะคิยู เอ่อ ..มันยากที่จะพูดแบบนี้ในประเทศนี้ แต่ฮยองรักนายไปแล้ว ฮยองรักนายแบบที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรักผู้ชายอีกคนได้ ทุกครั้งที่ฮยองเข้าหานาย นายก็มักจะหนีห่างฮยอง แต่ฮยองรักนายจริงๆ มันมากกว่าคำว่าพี่น้อง ฮยองอยากปกป้องดูแลนาย นายอาจจะรังเกียจที่ฮยองเป็นแบบนี้” ผมรู้ว่าพี่ซีวอนร้องไห้ ผมที่ร้องไห้อยู่ก่อนแล้วกลับร้องไห้หนักกว่าเดิมอีกแต่ทว่าภายใต้ใบหน้าที่มีแต่น้ำตาของผมกลับเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ใช่แล้วมันคือน้ำตาแห่งความดีใจ

          “ผมก็รักฮยอง แบบที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรักผู้ชายอีกคนหนึ่งได้เหมือนกัน”

พี่ซีวอนดันผมออกจากอ้อมกอด แล้วเราก็จูบกันอีกครั้ง จูบครั้งนี้ไม่เร่าร้อนเท่าทุกครั้งที่ผ่านมาแต่มันอ่อนหวานและอ่อนโยนที่สุด

          “ฮยองรักนาย นายรักฮยอง เรารักกัน”หลังจากถอนจูบพี่ซีวอนก็พูดขึ้น

          “แต่ฮยองฮะ ประเทศของเราไม่ยอมรับเรื่องพวกนี้”ผมพูดไปน้ำตาที่หยุดไหลไปแล้วก็กลับมาไหลอีกครั้ง

         “ไม่เป็นไรขอแค่นายรักฮยองก็พอแล้ว หลังจากจบเวิลด์ทัวร์พี่จะมาขอนาย แต่ระหว่างนี้ช่วยใส่สร้อยเส้นนี้ไปก่อนนะ”

         “แล้วฮยองล่ะ”อะไรกันจะให้ผมใส่แค่คนเดียวเนี่ยนะ

          “นี่ไงของฮยองจะเป้นหัวใจเสี้ยวที่เหลือ รอหน่อยนะ”พี่ซีวอนหยิบสร้อยออกมาโชว์มันเป้นรูปหัวใจครึ่งเดียวก็จริงแต่ดูเท่กว่าของผมเยอะเลย

           “ฮะ ผมจะรอ”

           ผมยิ้มทั้งที่รู้ว่าเรื่องนั้นมันเป็นไปไม่ได้ในประเทศนี้ ผมเชื่อทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่ามันเป็นไปไม่ได้ไม่มีทางที่ผู้ชายสองคนจะรักกันแล้วแต่งงานกันในประเทศนี้ แต่ผมก็เชื่อเพราะเป้นคำพูดของเขา ผู้ชายที่ผมรัก

หลังจบเวิลด์ทัวร์

เดือนตุลาคม วันที่สิบสาม

ในงานมีแต่ครอบครัวชเวและครอบครัวโชเท่านั้นไม่มีแขกเหรื่อท่านอื่นเลยงานหมั้นดำเนินงานไปอย่างเงียบๆโดยไม่มีใครรู้แม้กระทั่งเหล่าเมมเบอร์ซูจูเองก็ตาม

          “ไอ้โช ฉันมาขอลูกแกให้ลูกฉัน แกจะว่าไง”

           “ได้สิไอ้เพื่อนรัก ฉันยกให้ ว่าแต่แกเถอะคยูอยากเป็นของซีวอนมันมั๊ย”

           “คุณค่ะพูดดีๆหน่อยสิค่ะ นี่งานหมั้นลูกเรานะ”คุณนายโช ปรามสามี

           “ว่าไงล่ะคยูจะยอมรับรักของพี่เขามั๊ย”คุณชายโชปรับคำพูดใหม่ให้ตรงใจคุณภรรยา

         “ครับ”

       "แล้วซีวอนล่ะ...”

        “รับครับ”ยังไม่ทันทีคุณชายชเวจะพูดจบด้วยซ้ำลูกชายตัวดีก็ดันชิงตอบซะก่อน

        “ถ้ารับงั้นก็สวมแหวนให้น้องสิ”คุณชายโชสะกิดบอกลูกชาย

         “ครับๆ”ซีวอนตอบพร้อมสวมแหวนให้คยูโดยที่ไม่ยอมละสายตาจากหน้าของคู่หมั้นที่โดนแปลงโฉมโดนเจ้อาราเลย คนที่ถูกจ้องก็ได้แต่หน้าขึ้นสีเงียบๆ

             กว่าผมกับพี่ซีวอนจะได้หมั้นกันเนี่ยต้องผ่านอุปสรรคมากมายจากสองเพื่อนรักชเวโชซึ่งก็คือพ่อของผมกับพี่ซีวอนเอง ตอนแรกพวกท่านก็ไม่ยอมหรอกครับ คุณอาชเวถึงขั้นลงไม้ลงมือกับพี่ซีวอนเลยทีเดียว พ่อของผมก็กักบริเวณผมไม่ให้ออกไปไหน ส่วนคุณแม่กับพี่อาราก็รู้ตั้งนานแล้วว่าผมกับพี่ซีวอนรักกัน แล้วทำไมไม่บอกผมตั้งแต่แรกก็ไม่รู้ว่าพี่ซีวอนก็รักผม บ่อยให้ผมเอาประโยคของยัยป้าที่ไหนก็ไม่รู้มาใส่หัวตั้งนานสองนาน ก็ใครจะไปรู้ล่ะเห็นบ้างวันพี่ซีวอนก็ไม่สนผมแต่ไปควงยัยนมตูมที่ไหนก็ไม่รู้แต่พอถามพี่เขาแล้วพี่เขาก็บอกว่าเป็นการเบี่ยงเบนนักข่าวไม่ให้สนใจเรื่องของเรามากกว่านี้เท่านั้นเอง พี่ซีวอนบอกว่าหลังจากออกจากกรมแล้วเราจะแต่งงานกัน(อย่างเงียบๆ)และจะบินไปอยู่ที่อเมริกาไม่แน่นะเราอาจจะบินไปฮันนีมูนที่ไทยก็ได้เพราะว่าเอลฟ์ไทยเข้าใจเอลฟ์ไทยน่ารัก ผมรักเอลฟ์ไทย(น้อยกว่าพี่ซีวอนนิดหนึ่ง )อยากรู้มั๊ยว่าตอนนี้ผมรักพี่ซีวอนเป็นอันดับที่เท่าไหร่?

 ผมรักพี่ซีวอนเป็นอันดับสอง^^


HaPPy EndDing


 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
นึกคึกอยากเขียนอ่ะ
5555555(มันบ้าไปแล้ว)
ไรเดอร์ไปสอบเข้ารร.บุญวัฒนามา
ข้อสอบยากมากกกกกกกกกกกกก