คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : มาเฟียจำเป็น10
Sorry Sorry แนกา แนกา แนกา~~~~~~
/ไอ้เชี่ยหล่อ มึงอยู่ไหน มารับกูเดี๋ยวเน่/ คุณนับเอร์วันเลดี้ครับพูดเบาๆก็ได้ครับ เดี๊ยวหูผมจะแตกเอา
“มีไรมึง”ผมชายตามองน้องโฮยรินแว้บหนึ่ง(น้องเขาดีมากเลยครับยิ้มหวานตอบกลับมาด้วย)ก่อนจะเก๊กขรึบตอบกลับคุณนัมเบอร์วันเลดี้ไปทั้งที่ในใจกลัวแทบตายถ้ารู้ว่าผมแอบพาน้องฮโยรินนมโตมาทัศนศึกษามีหวังคืนนี้ได้นอนนอกห้องแน่ๆ
นี่ถ้ามีชมรมกลัวเมียผมคงต้องวิ่งแถ้ดๆไปสมัครเป็นสมาชิกก่อนเพื่อนเลยนะครับ อ๋อลืม ไอ้หอกบวมด้วย
/อ๋อนี่คงจะอยู่กับผู้หญิงล่ะสิท่า เสียงขรึมเชียว จะมีสักกี่ครั้งมั๊ยหาที่กูโทรไปแล้วมึงจะไม่อยู่กับผู้หญิงน่ะ สาดดดด/ เอาล่ะสินัมเบอร์วันเลดี้ของผมของขึ้นซะแล้ว
“โถ่ คยูครับ เค้าแต่บริหารเสน่ห์นิดๆหน่อยๆเอง คยูอย่าโกรธเค้าน้า”คือตอนนั้นเนี่ยผมพูดอ้อนสุดอ่ะครับ(ที่พูดได้เพราะหลบมาคุยแล้วมั่นใจว่าไม่อยู่ในรัศมีการได้ยินของน้องฮโยรินแล้วน่ะสิ)
/ นี่แสดงว่าเด็กมึงไม่อยู่แถวนั้นล่ะสิถึงได้กล้าพูดแบบเนี้ยน่ะ/ สมกับเป้นนัมเบอร์วันเลดี้ของผมจริงๆ รู้ทุกอย่างราวกับตาเห็น (แอบหันมอง)
“ใช่จ้า ว่าแต่คยูรู้ได้ไงอ่ะครับ”อย่าบอกนะว่าแม่ทุนหัวอยู่ข้างหลังผมจริงๆน่ะ
/ก็กูอยู่ข้างหลังมึงไง/ ควับ จากที่หันเบาตอนแรกตอนนี้แทบเร็วกว่าลมตดด้วยซ้ำ
อ้าว ไม่เห็นนิหว่า
/คริๆ กำลังหากูอยู่ล่ะสิ หายังไงก็หาไม่เจอหรอกเพราะกูโดนคนหน้ามอดทิ้งไว้ที่โรงเรียน.....แล้วก็ไม่ต้องถามว่าหอบวมมันอยู่ไหน มันออกไปกับอิปลาเตี้ยตั้งแต่ยังไม่หมดคาบบ่ายนู้น/ มายนัมเบอร์วันเลดี้พูดติดตลกอย่างอารมณ์ดี แต่ให้ทายนะถ้าผมไปถึงผมคงโดนนัมเบอร์วันเลดี้เจ็บแปลงร่างเป็นกลองแล้วระรัวแต่แน่ๆ
“ครับที่รัก เดี๋ยวผมรีบหาตอนนี้เลยนะครับ”ผมรีบวางสายแล้ววิ่งกลับไปหาแม่หมีนมโต
“ฉันไปก่อนนะ พอดีติดธุระ”น้องนมตูมทำหน้างงนิดหน่อยแต่ผมคิดว่าคงไม่กล้าถาม
“ค่ะ คือ...พี่ซีวอนคะ...เราจะได้เจอกันอีกมั๊ยคะ?”
“ได้สิถ้านมเธอยังไม่เหี่ยว..เอ๊ย..ถ้าเธออยากมาเที่ยวอีก”เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะไอ้วอนเอ๊ย แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้วผมต้องรีบไปแล้วล่ะก่อนที่คยูจะไปกินหัวชาวบ้านเค้าน่ะนะ
นมจ้า พี่ไปแล้วนะน้มมมมมมมมมมมมมมมมม
โอ๊ย โจว คยูฮยอนอยากตายมีผัวเป็นเพื่อนนี่มันลำบากอย่างนี้นี่เอง หึงมากก็ไม่ได้เดี๋ยวผิดสังเกต จะสวีทกันก็ไม่ได้เดี๋ยวชาวบ้านเขาจะดูไม่ดีเอาเราไปนินทาเสียๆหายๆหาว่าสนิทกันเกินเพื่อน แต่ขอโทษเถอะ...เราน่ะทำถึงขั้นเป็นผัวเป็นเมียกันแล้วนะยะ
แล้วที่มันบอกว่าจะให้ผมเป็นเบอร์หนึ่งน่ะ มันก็ให้เป็นจริงๆคือผมมาก่นพวกของเล่นของมันเสมอ แต่ที่สำคัญคือมันจะออกไปก่อนกันพวกของเล่นของมันเหมือนกัน
และตอนนี้ผมก็กำลังรอไอ้ฉ่อยตัวดีที่แอบหนีไปกับผมหญิงนมตูมอีกตามเคย ไอ้ฉ่อยน่ะแค่มีนมมันก็เอาหมดแหละครับ
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด
“มาแล้วคร้าบ ผัวมาแล้วคร้าบบบบบบบ”ไอ้ฉ่อยตัวดีถอดหมวกกันน็อคออก ก่อนจะยิ้มทะเล้น
ยึกว่าหล่อนักรึไงห๊ะ
ป๊าป
ผมตบกระบานมันไปที่หนึ่ง หน้าคะมำเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ สะใจกู
“ไม่ต้องมาพูดดีเลยนะมึง ทิ้งกูไว้แล้วหนีไปหาอีหนูนมโตที่ไหนอีกล่ะ”มันน่าจะตีให้ตายนัก ไอ้ผู้ชายชีกอพรรค์นี้น่ะ รู้อย่างนี้กูไม่น่าถวายรูตูดให้มันเลย
“เมียอย่าโกรธผัวน้า ผัวขอโทษ ผัวผิดไปแล้วววววววว เดี๋ยวคืนนี้ผัวจัดหนัก”
“ไม่ต้องเลยมึง คืนนี้นอนนอกน้อง”ไอ้ผู้ชายเห็นแก่ได้ทำให้กูงอนแล้วยังจะมาขอจัดหนักอีกนะมึง ไอ้หน้าด้าน
“ง่า เมียจ๋าผัวขอโทษ ผัวผิดไปแล้ว จะไม่ทำอีกแล้ว”
“ไอ้บ้ามีคนเดินมาหยุดพูดแบบนี้เดี๋ยวนี้”ผมตะครุบปากไอ้คนปากมากแทบไม่ทัน ก็เยซอง นักข่าวขาเมาท์ประจำโรงเรียนดีถือสโลแกนว่า พี่เย่รู้ทุกคนรู้ ที่สำคัญมันยืดถือสโลแกนนี้มากซะด้วยสิ ยิ่งโดยเฉพาะเรื่องเพื่อนกันกลายมาเป็นผัวเนี่ยมันยิ่งชอบแล้วจะรอว่าเราจะเลิกกันหรือมีเรื่องกันตอนไหนแล้วมันก็จะเอาไปเมาท์ให้กระจายเลย มีคนบอกว่ามันยอมซื้อปากกากับสมุดเพื่อจดเรื่องแบบนี้โดยเฉพาะเลยนะ ไม่รู้มันเคยมีเรื่องฝังใจอะไรกับเรื่องความสัมพันธ์อันตรายแบบรึเปล่าถึงได้ชอบเรื่องแบบนี้นัก แต่ที่กลัวสุดๆคือกลัวข่าวมันกระจายแล้วพ่อรู้ฮะ แบบพ่อยังไปทำงานไม่ถึงสามเดือนด้วยซ้ำ แต่รู้ว่าลูกแอบมีผัวซะแล้ว มีหวังงานนี้ผมโดนพ่อเฉือดแน่
“ไม่ จนกว่าเมียจะยอมยกโทษให้ผัวและให้ผัวเข้าไปนอนในห้อง ผัวจะประกาศบอกคนทั้งโรงเรียนเดี๋ยวนี้แหละ”กูว่าไม่ต้องรอให้ไอ้พี่เย่รู้ทุกคนรู้มันกระจายข่าวหรอก ก็ไอ้ตัวกระจายข่าวมันอยู่ข้างหน้าผมนี่ไง
“ไม่มีทาง”
“ผัวเอาจริงนะ” โอ๊ยไอ้นี้นิ่พูดอยู่ได้ผัวๆเมียๆ (มึงเป็นญาติกับอิเหงือกรึไงวะ)
“ทุกคนนนนนนนนนนน ฟังไว้นะว่า ผู้ชายคนนี้เป็น......”เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะเกือบไม่ทันแล้ว ดีนะที่ผมเอาหัวอุดปากมันไว้ทันน่ะ
“โอเคกูยกโทษให้มึงแล้ว”
“ให้นอนในห้องด้วย”มันพูดหลังจากที่ผมเอาหัวออกจากปากมันแล้ว
เอาไงดีวะมองตรงก็หน้าไอ้วอน มองขวาก็หน้าพี่เย่รู้ทุกคนรู้มาแต่ไกลแลดูเหมือนจะวิ่งซะด้วย เอาไงดีๆๆๆ
“อืม”
“มีอะไรกันเหรอ”เฮ้ยนี้มันเป็นนักวิ่งร้อยเมตรด้วยเหรอวะ ทำไมมาไวจัง
“อ๋อ...ป่าวหรอก”ดูท่าว่าพี่เย่รู้ทุกคนรู้จะยังสงสัยตัวเราอยู่นะ เพราะตาตี่ๆของมันหรี่เล็กลงจนแทบมองไม่เห็นทางอยู่แล้ว ผมพึ่งรู้นะว่านอกจากนักข่าวแล้วมันยังเล่นเป็นตำรวจสอบสวนอีกด้วย คิดว่าเท่นักรึไงวะ ฮ่าๆๆๆๆกูขำกลิ้ง ปกติตาก็จะไม่มีอยู่แล้ว ยังจะมาทำอย่างนี้อีก
“เฮ้ย เยซอง มึงมีอะไรข้องใจรึป่าว”ซีวอนที่ลงมายืนข้างๆผม(ตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้)ถามไอ้ตี๋ซาลาเปาเสียงเข้มพร้อมกับตบบ่าอย่างแรงจนไหล่มันทรุดเลยทีเดียว
“ป่าวฉันแค่เห้นว่าพวกนายมีเรื่องอะไรกันรึป่าว เลยจะเข้ามาช่วย เอ่อ...ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันไปก่อนนะ”ไอ้ตี๋ซาลาเปาโกยแนบไปในบัดดล ด้านไอ้ชั่วฉ่อยก็ยิ้มอย่างภูมิใจราวกับได้เหรียญทองโอลิมปิกที่ไล่ไอ้ตี๋นั่นไปได้
ผมเบะปากแล้วก้าวขึ้นรมมอไซด์ซ้อนท้ายมัน
“ไปสิ”
“ไปไหนครับ คุณนาย”เอ่อแฮะ ผมจะไปไหนเนี่ย
“เอ่อ...ไปบ้านเลยแล้วกัน”คิดออกที่เดียวจริงๆครับตอนนั้นเนี่ย
“บ้านใครครับ”
“หยุดกวนส้นตีนกูได้แล้ว กูลูกมาเฟียนะว๊อย เดี๋ยวปั๊ดยิงไส้แตก”
“คร๊าบๆ”
“ว๊าย”
เอาอีกแล้วไอ้ชั้วฉ่อย มึงออกรถแบบนี้อีกแล้ว ถ้ากูดกรถตายหร่าไปมึงจะทำยังงายยยยย คิดในใจนะครับไม่กล้าพูดกลัวโดนสวนกลับด้วยการขับรถแบบเอี้ยๆ
“น่ารักมึงมานอนได้แล้วมา”ซีวอนตบที่นอนข้างๆตัวเรียกอีกคนที่นั่งหลังขดหลังแข็งทำการบ้านตณิตศาสตร์โจทย์หินบรม
“เดี๋ยวสิ ไอ้ครวย อีกแป๊ปเดียวเอง เห็นมั๊ยกูลืมเลย เมื่อกี้ทำถึงตรงไหนวะ”
สิบห้านาที ผ่านไป ไวเหมือนฟิควาย
“น่าร๊ากกกกกกกก กูรอนอนพร้อมมึงอยู่นะ”อะไรกันกูก็อยู่ห้องเดียวกันกับมึงนะทำไมมึงไม่มีการบ้านวะ
“ทำไมมันยากจังวะ ทำไมถูกสักที”
“ไหนๆ ข้อไหน”
“ว๊าย”ซีวอนทนรอไม่ไหวจึงเดินมาสวมกอดคนตัวเล็กกว่าจากทางด้านหลังพร้อมกับเอาคางเกยไหล่ เรียกความตกใจจากฝ่ายตรงข้ามได้มากทีเดียว
“ข้อไหนล่ะเดี๋ยวสอน”
“ข้อนี้ไง ยากชะมัดกูทำตั้งสามหนแล้วไม่ถูกซักที” ไม่รอช้าคยูเอานิ้วเรียวจิ้มไปที่คณิตข้อสุดหินทันที
“อืม”ซีวอนครางออกมาอย่างใช้ความคิดแต่แทนที่จะลูบคางหรือเกาหัวเขากลับเอามือลูบท้องคยูแทน
“อ่ะ.ไอ้บ้ามึงทำเชี่ยไรเนี่ย ทำไม่ได้ก็บอก อย่ามาหลอกแต๊ะอั๋งกู”คนตัวเล็กกว่าร้องท้วงขืนปล่อยให้ซีวอนทำมากกว่านี้มีหวังเขาคงต้องขอให้ซีวอนช่วยอีกแน่ๆ
“กูซะอย่าง ทำได้อยู่แล้ว แค่นี้เอง มามาลุกมานี่มาเดี๋ยวกูทำให้ดู”ซีวอนจับคยูลุกจากเก้าอี้แล้วกระแทกตูดอย่างไม่กลัวพังนั่งลงแทนพร้อมกับดึงคยูลงมานั่งตัก
“นี้ ทำอย่างนี้....................”ซีวอนแสดงวิธีทำต่อไปเรื่อยให้คยูดูจนเสร็จ
อีกคนก็ได้แต่พยักหน้ารับและขยับตัวอย่างอึดอัดในอ้อมแขนของอีกคน
“กูเข้าใจแล้ว มาเดี๋ยวกูทำเอง”
“อะไรๆนี่มึงไม่คิดจะให้รางวัลอะไรกูเลยเหรอ นี่กูอดทนมากเลยนะที่จะทำมันจนเสร็จเนี่ย”
“อดทนเชี่ยไรของมึง”คยูพูดไปลอกวิธีทำที่ซีวอนทำให้ดูไป ที่จริงมันก็ไม่ได้มากมายอะไรนะแค่เขาใส่เครื่องหมายหน้าตัวเลขผิดเท่านั้นเอง
แหม เวลาลอกเนี่ยชั่งง่ายดายเสียนี้กระไรลอกแป๊ปเดียวเสร็จแล้ว แต่เวลาทำเองเนี่ยนะเธอเอ๊ยยยยยยย ไม่อยากจะแสท สามวันก็ไม่เสร็จแถมเอาไปส่งครูยังผิดซะอีกต้องกลับมาแก้อีกรวมๆแล้วกว่าจะทำเสร็จก็อาทิตย์หนึ่งพอดี เพื่อนๆเป็นเหมือนผมมั๊ยฮะ?
“อดทนไม่จับมึงทำเมียตั้งแต่ครั้งแรกที่มึงขยับตัวไง”ซีวอนพูดน้ำเสียงหื่นกระหายทำเอาลูกแมวบนตักขวัญหนีดีฝ่อเลยทีเดียว ก่อนจะซูดความหอมจากซอคอขาว
“อ๊ายยยยยยยย สาด กูยังทำการบ้านไม่เสร็จดีเลย อย่าพึ่งสิกูจั๊กเดียม”
“อ้าวเหรอ งั้นมึงก็รีบทำสิกูไม่ไหวแล้วนะ”ซีวอนจิ๊ปากอย่างโดนขัดใจ ก่อนจะเลิกไซร้คอไปลูบหน้าอกและขาอ่อนของคยูแทน
สิบนาที ผ่านไป
“เสร็จยัง”ซีวอนถามเสียงฉุน มือก็ยังทำหน้าที่ต่อ
“ยะ...ยัง กูขีดเส้นอยู่”คยูขีดเส้นใต้อยู่จริงๆ แต่พยายามขีดให้ช้าถึงช้ามากที่สุด ในใจก็คิดหาทางรอด
แง้งงงงงงงงงงงงงงง พ่อคังแม่ทึกช่วยหนูด้วยหนูจะเป็นเมียมันอีกแล้ววววววววววววววว
คิดไปคิดมาก็ถึงบรรทัดสุดท้ายจนได้
“ป่ะ”ซีวอนที่นั่งมองอยู่นานอุ้มคยูขึ้นทั้งอย่างนั้น
“เดี๋ยว..กะ..กู..”คนตัวเล็กรนรานในใจคิดหาทางออก
“อะไร หรือว่าอยากเปลี่ยนบรรยากาศ ก็ไม่บอกกูตั้งแต่ทีแรก”ซีวอนพูดอย่างมีเลศนัยก่อนที่มือใหญ่จะจมหายเข้าไปในขอบกางเกงของคนบนตักและเริ่มปรนเปรอส่วนอ่อนไหว
%%%%%%%%%%%%%ไรต์เตอร์ตัดส่วนนั้นออกไปแล้วน้า%%%%%%%%%%%%%%%%
“อะ..อ๊ะ..กู..ก็เป็น..อื้อ...ของมึง..ตั้งนานแล้ว..อ๊ะ..ไม่ใช่เหรอ”ทั้งทีความเสียวซ่านที่ซีวอนมอบให้ได้ปกคลุมไปทั่วร่างกายจนแทบครางไม่เป็นภาษาอยู่แล้วแต่คยูก็ยังกัดฟันพูดออกไปจนจบประโยคจนได้
แต่คงได้แต่ประโยคนั้นประโยคเดียวแหละ เพราะของจริงมันเริ่มจากนี้ไปต่างหาก
หลายอาทิตย์ต่อมา
“เมียจ๋า บ่ายนี้เข้าแกงค์กับผัวน้า”ซีวอนที่นอนหนุนตักคยูอยู่พูดเสียงอ้อนๆ
ที่จริงตอนนี้คังอินกับอีทึกน่าจะกลับมาแล้วนี่ก็ครบสามเดือนตั้งนานแล้วเพราะไปตั้งเพิ่งเปิดเทอมใหม่จนตอนนี้ปิดเทอมแล้วแต่ซีวอนโทรไปบอกว่าว่าให้อยู่ที่นั้นต่อถือว่าเป็นการฮันนี่มูนเลยเดี๋ยวค่าใช้จ่ายทั้งหมดจะออกให้ ทำให้ตอนนี้ยังไม่เห็นวี่แว่วว่าสองผัวเมียคู่นั้นจะกลับมาเลย ทำให้คยูต้องติดแอ่งแม้งอยู่บ้านซีวอนต่อโดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อแม่อยู่ต่อเพื่อฮันนี่มูนไม่เกี่ยวกับธุระกิจเลย
“ได้กูแค่ไม่กี่ครั้งมึงเรียกกูเมียเลยเหรอสาดดดดด”คยูพูดก่อนจะประทานมะเหงกให้คนที่นอนอยู่ไปหนึ่งดอก
“จะหนึ่งครั้งหรือเป็นพันๆครั้งกูก็จะเรียกมึงว่าเมียอยู่ดีเพราะยังไงกูก็ได้มึงแล้ว ว่าแต่มึงมึงจะไปแกงค์กับกูมั๊ย”คยูตาลีตาเหลือกดันหัวซีวอนออกจากตักทันทีเพราะเห็นคิบอมเดินมาแต่ไกล
เรื่องของเขากับซีวอนจะให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาดแม้กระทั่งคิบอมเพื่อนคนสนิท ทุกๆคนจะยังเห็นซีวอนและคยูฮยอนปฏิบัติต่อกันเหมือนเพื่อนปกติทั่วไป คยูฮยอนเคยขอร้องไม่ให้ซีวอนบอกใครเพราะยังไม่พร้อม ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
“หอกบวม ไปไหนมา”ซีวอนทักลูกน้องคนสนิท
“มาจากห้องอิปลาเตี้ย นายน้อยมีไร”คิบอมมีสีหน้ากังวลหรือกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่ซักอย่างแต่เขาเลือกที่จะไม่บอกมันออกไปเขาเลือกที่จะเก็บมันไว้และเดินเลี่ยงขึ้นบ้านไปเงียบๆ
“หอกบวมมันเป็นเชี้ยไรวะ”ซีวอนกังวลและเป็นห่วงท่าทางของคิบอม เขาไม่เคยเห็นคิบอมเป็นอย่างนี้เลยตั้งแต่ที่รู้จักกันมา ถึงมันจะเป็นเวลาไม่นานมากก็เถอะ
“เชี่ยหล่อมึงเป็นไรรึป่าว ให้กูจองวัดให้มั๊ย”คยูอดเป็นห่วงซีวอนไม่ได้แต่จะให้ถามตรงๆดีๆก็อายปาก
ซีวอนแคร์คิบอมมาก แต่ก็ไม่รู้จะปลอบยังไงจึงทำได้แค่ตบบ่าของ...ผัวตัวเองเบาๆ
“ไอ้เชียกูยังไม่ตาย ว่าแต่มึงจะไปแกงค์กับกูมั๊ย”ซีวอนถามคำถามเดิมเป็นรอบที่สาม
“ไม่อ่ะ”คยูตอยโดยไม่ลังเลเขาไม่ค่อยชอบสังคมแบบนี้ซะเท่าไหร่
“ไปเถอะน่า วันนี้มีประชุมแกงค์เพราะได้ข่าวว่าแกงค์ทางทิเบตมันกำลังขยายอิทธิพลมาทางถิ่นแกงค์เรา กูอยากให้มึงไปฟังด้วย นะ”ซีวอนขอร้องคยู เขาอยากให้คยูไปด้วยจะได้รู้ข้อมูลของแกงค์มาใหม่ เขาว่าแกงค์นี้เลวมากทำทุกอย่างเพื่อขยายเขตอิทธิพล เขาอยากให้คยูรู้เรื่องนี้ เพราะรู้สึกถึงรางสังหรณ์แปลกๆ ไม่รู้สิเขาอาจคิดไปเองก็ได้
%%%%%%%%%%%%%%%%%%
วันนี้ที่บ้านไรตเตอร์ฝนตก มันจะฟังดูธรรมดาถ้าไรตเอตอร์ไม่กระเสรือกกระสนมาอัพฟิคที่ตลาด555555
ตอนมาอย่างฮาตอนแรกเห็นฝนรำไรอยู่ข้างหน้า พี่ไรตเตอร์ถามนั่นอะไร
ไรตเอตอร์ตอบทันใจ ควัน5555
ขี่ไปสักพักเฮ้ยมันไม่ใช่ควันแล้วนั่นมันฝน พี่ไรตเตอร์กลับรถอย่างรวดเร็วแถมตอนขี่กลับมาตกหลุมอีกต่างหาก
แล้วเข้าไปหลบที่ไหนสักที่นี่แหละ แต่กระนั้นก็ดีฝนก็ยังสาดเข้ามาใส่ไรต์เตอร์อยู่ดี
รอไปซักราวๆ20นาทีฝนก็ลงซา ตอนนั้นเนี่ยขาเปื้อนมากแบบดินติดเต็มไปหมด
พอดีมองเห็นสระน้ำเลยเดินลงไปล้าง
พี่ไรต์เตอร์ตะโกนถาม ล้างได้มั๊ย
ไรตเตอร์ตอบ ล้างได้ สักพักพี่ไรตเตอร์เดินมา มันจับไรตเตอร์ไว้แล้วบอกว่า ถ้ากูตกมึงก็ตกด้วย
ไรตเตอร์บอก อ้าวมึงเป็นพี่กูมั๊ย มันล้างเสร็จก็เดินขึ้นมาก่อนไรตเตอ์อีก เดินๆไปก็ตะโกนอะไรสักอย่างนี่แหละ
ไรตเตอร์เลยบอก ระวังเถอะมึงเดี๋ยวเขาก็เอาจอบสับหัวมึงหรอก
มาที่รถแล้วก็ขี่ออกไปทิ้งไว้เพียงเสียงหัวเราะ
มาถึงตลาดเข้าไปกินก๋วยเตี๋ยวแบบซัดกันอย่างกับไม่เคยกิน555555
ราวๆ5นาทีฟาดเกือบเกลี้ยง
จะไปซื้อเมล็ดผักต่อ สตารท์รถไม่ติดอ้าวซวยแล้วไงน้ำมันรถจะหมด55555
ต้องวนรถออกมาหน้าตลาดอีก ขี่ผ่านหน้าหมา หมามันก็จะกัดเอาแหกปากจนคนทั้งตลาดจะได้ยิน เติมน้ำมันเสร็จก็ขี่รถออกมาเจอหมาอีกไรตเตอร์เลยปีบแตรใส่มัน2ที พี่ไรต์เตอร์ถาม บีบห่าเชี้ยคนที่ขี่สวนมาเขามอง ไรตเตอร์บอก ก็บีบไล่มันไงเดี๋ยวมันก็มากัดอีกหรอก แล้ว
มาเล่นเน็ตอัพนิยายต่อตัวก็เปียกๆ(ขี่รถฝ่าฝนมา555)พอเปิดประตูร้านเน็ตปุ๊บคยหันมองเพียบ ในใจก็มองหาเชี้ยไร แล้วก็เดินใบซื้อบัตร
ไม่รู้จะเล่าทำไมเน๊าะแต่ก็อยากเล่า555555ทุกอย่างวันนี้มันฮามากกกกกก หมาจะกัดก็หัวเราะ เปียกฝนก็หัวเราะ อยากให้รีดเอดร์หัวเราะเหมือนไรตเตอร์
เหมือนจะเล่าเริ่องตัวเองยาวกว่านิยายทั้งตอนอีก55555
ความคิดเห็น