คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ๑. ชอบที่เธอยิ้มมา โอ้ย โอ้ย
“พี่รับ มีนฝามาให้”
“หือ?”
สวัสีรับ ผมือมาเฟีย หรือหมาเฟียอย่าที่พวเพื่อนๆ อผมอบเรียัน แ่แรนั้นแม่ผมั้ื่อนี้ให้เพราะหวัว่าผมะไม่เรลัวใรเหมือนพ่อ และมาแมนสมายารี เพื่อเป็นผู้ายอย่าที่แม่้อาร แ่เหุาร์็ลับลาปัเมื่อผมทำให้แม่้อผิหวั เพราะเ้าหมายที่อยู่ในมือผมนี่แหละรับ
ผมำลัทำอะไร ผมมาทำอะไรที่นี่ โอ้ยยยยยยย รู้สึไม่เป็นัวอัวเอเลยรับ ผมเหมือนนบ้า บ้ามา ๆ หมายรัสีมพูหวานแหววที่อยู่ในมือผม เป็นอผมเอรับไม่้อสสัย ผมรวบรวมวามล้า ที่มีอยู่น้อยนิเียนวามรู้สึทั้หมที่มีลไปในหมาย ลท้าย้วยื่อพร้อมเบอร์โทร ถู้อามแบบแผนารเียนหมาย อย่าที่อ.สอนภาษาไทยเห็นแล้ว้อภาภูมิใในัวลูศิษย์อย่าผม
อาะสสัยนะรับ ว่าเป็นหมายอผมแล้วทำไมผมถึบอว่ามีนฝามาให้ ..ิามนะรับ ถ้าสมมุิว่าุอบรุ่นพี่อยู่นหนึ่ าวรับาวมา สูมั้ย..ผมว่าสูมาเพราะสูว่าผม หล่อมั้ยอย่าถามรับ แม่หล่อโหมา ผมไม่ไ้เป็นเย์นะรับ ผมแ่อบผู้าย..ไม่ไ้เป็นเย์ริ ๆ
ผมเอพี่เารั้แรอนผมรับน้อเมื่อสอเือน่อน ผมโรไม่อยาไปเลยบอร ๆ ผมเื่อว่าทุนเป็นเหมือนันนะรับ ทั้เหนื่อยทั้ี้เีย ผมเบื่ออยู่ร่วมอาทิย์นวันที่พี่ว้าล ใ่เลย...นี่แหละใ่เลย ผมหลุมรัพี่ว้าอย่าไม่รู้ัว เพื่อนผมบอว่าผมว่า ผมเป็นพวมาโหรือเปล่า พี่เาทั้่า ทั้โสับ ทั้ว่าสารพั ...แ่ผม็ไม่โรธ ไม่เหนื่อยรับ
...ผมยอม ยอมั้แ่เห็นหน้าพี่เาแล้ว...
อนแรผม็แ่ปลื้ม ามประสานที่เห็นรุ่นพี่หน้าาีนั่นแหละรับ แ่มันมีเหุาร์อยู่ ที่ทำให้ผมหลรัอย่าไม่รู้ัว
“ูบอให้ลับ ลับไปให้หม!” พี่ว้าอผม(เป็นอมึั้แ่เมื่อไหร่) วาลั่น ผมมอรอบัวมีหลายนร้อไห้ หลายนลุลับบ้านันริ ๆ เห้ยือมึะลับันริหรอ ผมไม่ล้าลุบอร ๆ ผมไม่รู้ว่าพี่เาประหรือให้ลับริ ๆ ผมับเพื่อนหันมอหน้าันแบบไม่รู้ะเอายัไี
“วิน เอาไวะมึ นแม่ลุะหมแล้ว”
“มึะเอาไล่ะ มึลุู็ลุอะเฟีย” ผมมอมัน้วยหาา แม่่วยออวามเห็นหน่อยเถอะามูลอ เรียนมัน็ลามผมมา้วยเหุผลที่ว่า ‘็ูไม่รู้ะเรียนอะไร เห็นมึเรียนู็เลยเรียน้วย’ เริเถอะมึไอ้วินเท
ฟุ่บ..
ผมรู้สึว่ามีน ๆ หนึ่นั่ลรหน้าผม ห่าาผมไม่เิน 1 ไม้บรรทั ผมหันหน้าไปมอ หัวใผมแทบหยุเ้น... พี่ว้ารับ พี่ว้าอผมนั่ยอ ๆ ออ อย่าเท่ห์
แล้วยิ้ม.......
ยิ้ม..... ยิ้มริ ๆ
ผมนิ่้าถูสั๊นยาวไม่รู้ี่วิ
“ลับบ้านไ้แล้วนะรับ^^”
..............................
เหรี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ูะาย ูแทบาย พี่เายิ้มใหู้ ฮือออออออออออออออออออ ยิ้มใหู้อะ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ะทำยัไี โอ้ยผมอยาะทึ้หัวใรสัน ไ้แ่นั่เร็หนัว่าเิมเล็บีนนี่ิับรอเท้านแทบะา(เว่อ) ผมไม่รู้ว่าผมทำหน้ายัไอนนั้นผมแบบโอ้ย โอ้ยโอ้ยยยยยย
“เฟีย...มึะนั่นเ้าเลยป่าววะ ูะไ้โทรบอแม่มึให้” วินเอาีนสะิๆผมให้ไ้สิ ผมหันไปมอรอบัว ..อ่าว นีู่นั่อยู่นานแ่ไหนแล้วเนี่ย ือทุนลับบ้านันหมแล้วเหลือผมนั่สั๊นยาวอยู่นเียว ไ้สิเพราะีนไอ้วินนี่แหละ ูวรอบุแม่ใ่มั้ยเนี่ยยยย
ลับมาปัุบัันเถอะรับ... ่อนผมะโว์โ่มาว่านี้
พี่เาื่อใบอ าที่ผมให้ไอ้วินผู้มีเพื่อนมามายหลายสาาไปามสืบมา ไอ้นี่มันเพื่อนเยอะรับ เินหน้ามึน ๆ ไปทาไหน็มีแ่นทั เพราะว่ามันอยู่หอ้วยนั่นแหละ ส่วนผมอยู่บ้าน เลยะหาเพื่อนยาสัหน่อย
“ใรฝามาให้รับ?” เื่อผมเถอะรับว่าพี่ว้าไม่ไ้เป็นแบบอนว้า พี่อมวิ้วนิ ๆ เหมือนะลัเลใว่าวระรับหมายไปหรือไม่รับี ผมทั้เินทั้ทำัวไม่ถู ะบอว่าวามริแล้วผมนี่แหละรับเ้าอหมาย มัน็ยัไอยู่นะ
“็.. ็เพื่อนน่ะรับ แหะๆ” อยาะอ้อนวอนะราบีนว่ามึ่วยรับ ๆ ไปเถอะ แ่เห็นหน้ามึู็เินะายห่าแล้ว รีบ ๆ เอาไปัที ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
“อ่า....”
ในเมื่อพี่ยัลัเล อย่าหาว่าผมใร้าย(อะไร?) ผมยัหมายใส่มือพี่อ แล้วรีบวิ่หนีให้ไลที่สุเท่าที่ผมะทำไ้ อย่าลืมอ่านนะรับพี่ เียน้วยใเลยนะเห้ย
TBC.
อบุที่อ่าน่ะ ♥
ความคิดเห็น