ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เข้าชมรมฟุตบอลกับการกลัวลูกฟุตบอลของไฮท์
�Aon talk::
ตอนนี้ฉันตื่นขึ้นมา ซึ่งไฮท์ยังหลับอยู่ เหมือนความฝันชะมัด แต่พอมองรอบๆแล้วเหมือนในฝันเลย ที่คอ...ก็มีสร้อยที่ควีนให้ ไม่ใช้ความฝันสินะ เฮ้อ~ไปอาบน้ำดีกว่า�
"ไฮท์ตื่นได้แล้ว"ฉันเขย่าตัวไฮท์ ไฮท์ลุกขึ้นมา ฉันเดินไปหยิบผ้าขนหนูพอหันมาอีกทีก็....ฮึ่ม! ยัยไฮท์นั่งหลับได้อีกนะ ว่าแล้วทำไมมาโรงเรียนสายแทบทุกวัน!!! �ฉันลงไปหยิบน้ำแข็งชั้นล่าง แล้วใส่ในเสื้อของไฮท์
"ว้าก!!!เย็น"ไฮท์วิ่งไปมา ฉันหยิบน้ำแข็งออก
"ไปอาบน้ำซะ"ฉันพูดขึ้น ไฮท์เดินไปอาบน้ำแบบสดชื่น(?)
หลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ.....
ตอนนี้พวกเราอยู่ที่โรงเรียน เรียกว่าอยู่หน้าห้องเรียนเลยดีกว่า �ดุ๊กดิ๊กอยู่บนหัวของฉัน ส่วนมอมแมมอยู่บนหัวของไฮท์ �เราเดินเข้าห้องมายืนหน้าห้อง พอสำรวจรอบๆฉันเห็นเท็มมะ มาซากิ และพิกาชู(?)ด้วย �นั่นสรุกิอีก �โอ๊ย คุ้นหน้าชะมัด
"ฉันชื่อไฮท์จ้า ส่วนเจ้าบนหัวนี้ก็มอมแมมนะ"ไฮท์แนะนำตัวก่อน
"ฉันอ้อน ส่วนเจ้านี้ก็ดุ๊กดิ๊ก"ฉันแนะนำตัวแบบสั้นๆ
"เอ่อ พวกเธอสุนัขเข้าห้องเรียนไม่ได้นะ"ครูพูด ฉันมองหน้าเขาพร้อมส่งสายตาอำมหิตใส่
"อะ เอ่อ พวกเธอไปนั่งข้าง เท็มมะได้เลยนะ"พูดติดอ้างเลยเหรอเนี่ย ช่างเถอะ รีบเรียน รีบกลับบ้านดีที่สุดแล้ว
"เอาล่ะ ตอนนี้เราจะมาสอนสมการ.........."ครูพูดร่ายยาวมากเลยแฮะ �รีบจดดีกว่า �
"นี้ พวกเธอน่ะ เป็นคนแกล้งรุ่นพี่เมื่อวานใช่มั้ยล่ะ"เท็มมะพูดขึ้น
"ใช่แล้วล่ะ"ไฮท์ตอบแทนฉันที่นั่งจดงานอยู่ �ก่อนที่ไฮท์จะมาานั่งจดงานต่อ �
หลังเลิกเรียน
ไฮท์เดินเข้าไปหาพวกชินโดที่ซ้อมกันอยู่ นั่นคิโด เอนโด ฮารุนะ สินะ �คุณหน้าทั้งนั้น เว้นแต่พวกภาคโกที่จำไม่ได้หมดหรอก�
"เธอ..ที่ทำกับผมของฉันเมื่อวานนี้!!"รันมารุโวยใส่ไฮท์
"แหม �แล้วชอบมั้ยล่ะ น่ารักดีนะ"ไฮท์ทำหน้าล้อเลียน
"ชอบกะผีสิ ใครมันจะไปชอบ!!!"รันมารุโวยใส่ไฮท์อีกรอบ แบบนี้ต้องช่วยไฮท์สักหน่อยแล้ว
"อ่า คือว่าเราจะมาสมัครเป็นผู้จัดการน่ะ"ฉันพูดไป พร้อมกับขยิบตาให้ไฮท์ ไฮท์พยักหน้าให้
"ก็ได้อยู่หรอกนะ แต่ว่าพวกเธอเตะบอลเป็นมั้ยล่ะ"เอนโดถาม อะไรกัน ถามคนละเรื่องแล้วนะ�
"ทำไมผู้จัดการทีมต้องเตะบอลด้วยอ่า"ไฮท์ถามไป
"แค่ถามน่ะ ไม่มีอะไรหรอก เอ้าทุกคนไปซ้อมกันต่อนะ"เอนโดพูด
"ครับ!!"ทุกคนในทีมพูดพร้อมกัน ฉันทำความรู้จักกับอากาเนะ มิโดริ อาโออิเรียบร้อยแล้ว �ก็มานั่งอยู่ด้านข้าง �
"อ้าว ออกนอกสนามไปแล้ว ไฮท์รับหน่อยสิ!!"เท็มมะพูดขึ้น มฤตยูสีขาวดำพุ่งมาหาไฮท์แทนที่ยัยนั่นจะรับลูกกลับนั่งคุดคูเอามือกุมหัว ทำเอาทุกคนอึ้งเป็นแถบๆ ใช่แล้วไฮท์น่ะ กลัวลูกบอลไงล่ะ!!!
"ไฮท์เป็นอะไรเหรอ"มาซากิถามขึ้น�
"ไฮท์น่ะ เป็นเด็กที่กลัวลูกฟุตบอลสุดๆไงล่ะ"ฉันตอบขึ้น ทุกคนอึ้งกันอีกรอบ ไฮท์เมื่อได้สติก็รีบลุกขึ้นมาทันที
"อ่า ก็นะ �ฉันเป็นแบบนี้ล่ะ"ไฮท์พูดขึ้น พร้อมกับเกาแก้ม
"น่าสนุกล่ะสิ"รันมารุพูด พร้อมกับเตะลูกบอลเบาๆให้ไฮท์ แต่ไฮท์ก็หลบตลอด หมอนั่นแกล้งเพื่อนฉันเหรอ ได้เลย!
"อย่า...มาแกล้ง...เพื่อนฉันนะ!!!"ฉันพูดพร้อมกับต่อยหน้าหมอนั่นเต็มๆ หมอนั่นถึงกับล้มลงไปกับพื้น มะ ไม่ได้ตั้งใจน้า
"ขอโทษ..."ฉันพูดไปคำเดียว ทั้งที่จะขอโทษเยอะมากกว่านี้แท้ๆ�
"มือหนักชะมัดยาดเลย"รันมารุจับแก้มตัวเอง ส่วนไฮท์ก็ยิ้มอย่างสบายใจ ไฮท์มองหน้าฉัน ก็รู้ว่าฉันคิดอะไร
"เอ้า เดี๋ยวให้อ้อนทำแผลให้นะ"ไฮท์ผลักฉันไปหารันมารุทันที ฉันต้องพารันมารุมาที่ห้องพยาบาล ครูไม่อยู่คงต้องทำแผลเองสินะ
"นั่งลงตรงนี้ก่อนนะ"ฉันจับรันมารุนั่งลง แล้วเริ่มทำแผล�
"โอ๊ย เบามือหน่อยสิ"รันมารุบ่น
"เสร็จแล้วล่ะ"ฉันพูดขึ้น �โอกาสขอโทษมาถึงแล้วนะอ้อน�
"ขอโทษนะ ที่ต่อยหน้านายน่ะ"ฉันพูดออกไป �รันมารุนิ่งไปสักพัก
"ไม่เป็นไรหรอก งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะ เธอก็ด้วยล่ะ"รันมารุหยิบกระเป๋าเดินออกไป ฉันก็เดินตามไปด้วย
เมื่อถึงบ้าน
ฉันขึ้นไปบนห้องก่อนที่จะล้มตัวลง แล้วหลับไปทันที....
ตอนนี้ฉันตื่นขึ้นมา ซึ่งไฮท์ยังหลับอยู่ เหมือนความฝันชะมัด แต่พอมองรอบๆแล้วเหมือนในฝันเลย ที่คอ...ก็มีสร้อยที่ควีนให้ ไม่ใช้ความฝันสินะ เฮ้อ~ไปอาบน้ำดีกว่า�
"ไฮท์ตื่นได้แล้ว"ฉันเขย่าตัวไฮท์ ไฮท์ลุกขึ้นมา ฉันเดินไปหยิบผ้าขนหนูพอหันมาอีกทีก็....ฮึ่ม! ยัยไฮท์นั่งหลับได้อีกนะ ว่าแล้วทำไมมาโรงเรียนสายแทบทุกวัน!!! �ฉันลงไปหยิบน้ำแข็งชั้นล่าง แล้วใส่ในเสื้อของไฮท์
"ว้าก!!!เย็น"ไฮท์วิ่งไปมา ฉันหยิบน้ำแข็งออก
"ไปอาบน้ำซะ"ฉันพูดขึ้น ไฮท์เดินไปอาบน้ำแบบสดชื่น(?)
หลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ.....
ตอนนี้พวกเราอยู่ที่โรงเรียน เรียกว่าอยู่หน้าห้องเรียนเลยดีกว่า �ดุ๊กดิ๊กอยู่บนหัวของฉัน ส่วนมอมแมมอยู่บนหัวของไฮท์ �เราเดินเข้าห้องมายืนหน้าห้อง พอสำรวจรอบๆฉันเห็นเท็มมะ มาซากิ และพิกาชู(?)ด้วย �นั่นสรุกิอีก �โอ๊ย คุ้นหน้าชะมัด
"ฉันชื่อไฮท์จ้า ส่วนเจ้าบนหัวนี้ก็มอมแมมนะ"ไฮท์แนะนำตัวก่อน
"ฉันอ้อน ส่วนเจ้านี้ก็ดุ๊กดิ๊ก"ฉันแนะนำตัวแบบสั้นๆ
"เอ่อ พวกเธอสุนัขเข้าห้องเรียนไม่ได้นะ"ครูพูด ฉันมองหน้าเขาพร้อมส่งสายตาอำมหิตใส่
"อะ เอ่อ พวกเธอไปนั่งข้าง เท็มมะได้เลยนะ"พูดติดอ้างเลยเหรอเนี่ย ช่างเถอะ รีบเรียน รีบกลับบ้านดีที่สุดแล้ว
"เอาล่ะ ตอนนี้เราจะมาสอนสมการ.........."ครูพูดร่ายยาวมากเลยแฮะ �รีบจดดีกว่า �
"นี้ พวกเธอน่ะ เป็นคนแกล้งรุ่นพี่เมื่อวานใช่มั้ยล่ะ"เท็มมะพูดขึ้น
"ใช่แล้วล่ะ"ไฮท์ตอบแทนฉันที่นั่งจดงานอยู่ �ก่อนที่ไฮท์จะมาานั่งจดงานต่อ �
หลังเลิกเรียน
ไฮท์เดินเข้าไปหาพวกชินโดที่ซ้อมกันอยู่ นั่นคิโด เอนโด ฮารุนะ สินะ �คุณหน้าทั้งนั้น เว้นแต่พวกภาคโกที่จำไม่ได้หมดหรอก�
"เธอ..ที่ทำกับผมของฉันเมื่อวานนี้!!"รันมารุโวยใส่ไฮท์
"แหม �แล้วชอบมั้ยล่ะ น่ารักดีนะ"ไฮท์ทำหน้าล้อเลียน
"ชอบกะผีสิ ใครมันจะไปชอบ!!!"รันมารุโวยใส่ไฮท์อีกรอบ แบบนี้ต้องช่วยไฮท์สักหน่อยแล้ว
"อ่า คือว่าเราจะมาสมัครเป็นผู้จัดการน่ะ"ฉันพูดไป พร้อมกับขยิบตาให้ไฮท์ ไฮท์พยักหน้าให้
"ก็ได้อยู่หรอกนะ แต่ว่าพวกเธอเตะบอลเป็นมั้ยล่ะ"เอนโดถาม อะไรกัน ถามคนละเรื่องแล้วนะ�
"ทำไมผู้จัดการทีมต้องเตะบอลด้วยอ่า"ไฮท์ถามไป
"แค่ถามน่ะ ไม่มีอะไรหรอก เอ้าทุกคนไปซ้อมกันต่อนะ"เอนโดพูด
"ครับ!!"ทุกคนในทีมพูดพร้อมกัน ฉันทำความรู้จักกับอากาเนะ มิโดริ อาโออิเรียบร้อยแล้ว �ก็มานั่งอยู่ด้านข้าง �
"อ้าว ออกนอกสนามไปแล้ว ไฮท์รับหน่อยสิ!!"เท็มมะพูดขึ้น มฤตยูสีขาวดำพุ่งมาหาไฮท์แทนที่ยัยนั่นจะรับลูกกลับนั่งคุดคูเอามือกุมหัว ทำเอาทุกคนอึ้งเป็นแถบๆ ใช่แล้วไฮท์น่ะ กลัวลูกบอลไงล่ะ!!!
"ไฮท์เป็นอะไรเหรอ"มาซากิถามขึ้น�
"ไฮท์น่ะ เป็นเด็กที่กลัวลูกฟุตบอลสุดๆไงล่ะ"ฉันตอบขึ้น ทุกคนอึ้งกันอีกรอบ ไฮท์เมื่อได้สติก็รีบลุกขึ้นมาทันที
"อ่า ก็นะ �ฉันเป็นแบบนี้ล่ะ"ไฮท์พูดขึ้น พร้อมกับเกาแก้ม
"น่าสนุกล่ะสิ"รันมารุพูด พร้อมกับเตะลูกบอลเบาๆให้ไฮท์ แต่ไฮท์ก็หลบตลอด หมอนั่นแกล้งเพื่อนฉันเหรอ ได้เลย!
"อย่า...มาแกล้ง...เพื่อนฉันนะ!!!"ฉันพูดพร้อมกับต่อยหน้าหมอนั่นเต็มๆ หมอนั่นถึงกับล้มลงไปกับพื้น มะ ไม่ได้ตั้งใจน้า
"ขอโทษ..."ฉันพูดไปคำเดียว ทั้งที่จะขอโทษเยอะมากกว่านี้แท้ๆ�
"มือหนักชะมัดยาดเลย"รันมารุจับแก้มตัวเอง ส่วนไฮท์ก็ยิ้มอย่างสบายใจ ไฮท์มองหน้าฉัน ก็รู้ว่าฉันคิดอะไร
"เอ้า เดี๋ยวให้อ้อนทำแผลให้นะ"ไฮท์ผลักฉันไปหารันมารุทันที ฉันต้องพารันมารุมาที่ห้องพยาบาล ครูไม่อยู่คงต้องทำแผลเองสินะ
"นั่งลงตรงนี้ก่อนนะ"ฉันจับรันมารุนั่งลง แล้วเริ่มทำแผล�
"โอ๊ย เบามือหน่อยสิ"รันมารุบ่น
"เสร็จแล้วล่ะ"ฉันพูดขึ้น �โอกาสขอโทษมาถึงแล้วนะอ้อน�
"ขอโทษนะ ที่ต่อยหน้านายน่ะ"ฉันพูดออกไป �รันมารุนิ่งไปสักพัก
"ไม่เป็นไรหรอก งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะ เธอก็ด้วยล่ะ"รันมารุหยิบกระเป๋าเดินออกไป ฉันก็เดินตามไปด้วย
เมื่อถึงบ้าน
ฉันขึ้นไปบนห้องก่อนที่จะล้มตัวลง แล้วหลับไปทันที....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น