คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #160 : Chapter 18 เจ็บท้องคลอด
Chapter 18 เ็บท้อลอ
ศุนลาแ้ที่อยู่อัวเอพร้อมับเบอร์โทรศัพท์ให้พยาบาลสาวปลายสาย ่อนที่เธอะัฟันลุึ้นไปเรียมัวสำหรับเินทา ยัีที่เธอเรียมเอสารไว้ในระเป๋าเรียบร้อย อีทั้ยัมีุเสื้อผ้าเ็อ่อนที่นาวราุลัเเรียมพร้อมไว้ในะร้า
หิสาวเินไปเาะห้อมาราและบอเล่ารายละเอียให้นาฟั หลัานั้นทุอย่า็วุ่นวาย และนา็บ่นลูสาวว่าไม่ยอมบอั้แ่้นะไ้่วยันูแล ไม่น่าทนเ็บอยู่นเียว
“ทำไมลูไม่มาปลุแม่ั้แ่อนเ็บรั้แร เิอะไรึ้นมาะทำยัไ”
“ลาทนไ้่ะแม่ นี่็เรียรถพยาบาลแล้ว้วย” หิสาวบอเสียอ่อย เพราะเธอเอ็ไม่ิเหมือนันว่านี่ือารเ็บท้อลอ เธอเ้าใมาลอว่าอาารที่เิึ้นเป็นเพราะเธอเินมาเมื่อวาน
“นี่ลาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วใ่ไหม”
“่ะ อใ้ทุอย่า็เรียมเรียบร้อยแล้ว”
“ลาลไปรอ้านล่า แม่ะลับึ้นมายอพวนี้ไปอีรั้ ลาทนไหวนะลู” นาทิพย์สุลูมือลูสาวเินลไป้านล่า
“ยัทนไหว่ะแม่” หิสาวอบลับมารา ทั้ที่ใบหน้าอเธอไม่ไ้แสออว่าไหวอย่าที่เธออบออมา
นาทิพย์สุลลัเล นารู้ว่าลูสาวำลัะไม่ไหว แ่เพราะวามที่ศุนลาเป็นนที่มีวามอทนสูและเ็บวามรู้สึเ่ แ่นา็เห็นเธอัฟัน้าวลบันไมา้านล่าไ้สำเร็
นาทิพย์สุลรีบลับเ้าไปเรียมอและัารัวเอ ผ่านไปรึ่ั่วโมรถพยาบาล็มาถึ พร้อมเ้าหน้าที่พยาบาลมา้วยทำให้อุ่นใ
ใบหน้าอศุนลาีเียวแทบไม่มีสีเลือ ริมฝีปาอเธอถูบเม้มเ้าหาันนห้อเลือระบายวามเ็บ เธอพยายามะไม่เปล่เสียออมาให้มาราเป็นัวล แ่ในบารั้็เผลอหลุร้อออมาบ้า
“ถ้าเ็บ็ร้อออมาเถอะลู” นาบอลูสาวอย่าปลอบโยน เพราะเ้าใวามรู้สึี
“ลาเพิ่รู้…วามเ็บปวอแม่มันมีวามสุอย่านี้นี่เอ่ะ แม้ะเ็บ แ่็พร้อมะเ็บ”
ศุนลาพยัหน้าและส่ยิ้มให้นเป็นแม่ แ่เธอ็ยััฟัน่มวามเ็บเอาไว้้าในเหมือนเิม นระทั่รถพยาบาลวิ่เ้ามาในโรพยาบาล
“ลาไหวนะลู ถึมือหมอแล้ว” เสียอมาราถาม้วยวามห่วใยอีรั้ มืออนายัำมือลูสาวแน่น เธอเพียพยัหน้าอบรับในะที่ ริมฝีปายัเม้มสนิท บนอบามีน้ำใส่ำบนแพนา ะเป็นเพราะอาาร เ็บที่เธอระบายออมา
เ้าหน้าที่อโรพยาบาลเ็นรถเ็นวิ่ออมารับนป่วย เธอถูส่่อไปยัห้อลอ
“เิเ้าห้อลอ่อนเลยนะะ าินป่วยรอ้านนอ่ะ” เ้าหน้าที่พยาบาลที่อยู่ประำห้อรีบเินมาบอหลัาที่รถเ็นอหิสาวมาถึหน้าห้อลอ
นาทิพย์สุลยมือึ้นลูบศีรษะลูสาวอย่าปลอบโยน “อทนนะลู เี๋ยวมัน็ผ่านไป” นาปล่อยมือาลูสาวและส่เอสารอเธอให้เ้าหน้าที่ หลัานั้นนาทิพย์สุล็่อโทรศัพท์ไปแ้่าวให้นาวราุลรู้ในทันที
แพทย์หิประำห้อลอเินามเ้าไป เพราะแพทย์เ้าอไ้อเธอำลัิเสผ่าั่วนที่้อใ้เวลานาน
หลัาผ่านารรวอาารเบื้อ้น พบว่าน้ำเินและปา่อลออหิสาวเปิเ้าเนิเมรพร้อมที่ะสามารถลอโยวิธีทาธรรมาิ แ่ในเอสารอหิสาวระบุเอาไว้ว่าผ่าัลอและำหนวันเอาไว้อย่าัเน
ปิารทำเ็หลอแ้วะมีเสแบบนี้เิึ้นน้อยมา มัไม่เห็นวิธีารลอธรรมาิในเสแบบนี้ เพราะแพทย์เ้าอไ้ะูแลอย่าใล้ิ และนัวันผ่าัลอ่อนำหนเมื่อเ็มีวามพร้อมและสมบูร์
หลัาผ่านารรวอย่าละเอีย้วยเรื่อมือที่ทันสมัย เ็ทัู้่ลับหัวเรียมออมาสู่โลภายนอ นาัวอพวเา็ไม่ให่มานไม่สามารถลอเอโยวิธีธรรมาิไ้ เพราะปามลูอเธอเริ่มยายมาึ้นว่าเิม
“ปามลูอุเปิสิบเนิเมรและน้ำเิน ุพร้อมที่ะลอโยวิธีธรรมาิโยไม่้อผ่าั เพียแุ่เบ่อีนิ”
เหื่อเริ่มผุามใบหน้าอหิสาว อนนี้เธอไม่สามารถอบรับหรือปิเสธใๆ เพราะแรบีบอท้อน้อยเร่ัหวะให้เธอเบ่ามไป้วย หิสาวเพียแ่พยัหน้ารับและราไม่เป็นำ
อนนี้เธอไม่สามารถรับรู้หรือแม้แ่ะประมวลำพู อเพียให้ผ่านพ้นวินาทีนี้ไปอย่าเร็วที่สุ็พอ ไม่ว่าะวิธีไหนเธอ็ไม่เี่ยทั้สิ้น
เ้าหน้าที่เ็นรถเ็นอเธอเ้าไปอีห้อ วามรู้สึเย็นวาบรบริเว่วล่าทำให้รู้สึผ่อนลายเล็น้อย เ้าหน้าที่ระทำบาอย่าอย่ารวเร็ว น่าะเป็นารทำวามสะอาเพื่อเรียมวามพร้อมในารลอ หลัานั้นพวเา็พาเธอมาอยู่บนเียลออีรั้
หิสาวไม่รับรู้อะไรทั้สิ้นนอาวามเ็บและแรบีบบริเวท้อน้อย ับวามรู้สึที่ว่าพวเาเ็นเธอเพื่อย้ายไปอีห้อ โยมีเสียอแพทย์หิที่ระุ้นบอให้เธอเบ่ และมีมืออุ่นอแพทย์หิุมมืออเธอเอาไว้ลอเวลาเป็นารให้ำลัใ
“อีนินะะ เบ่่ะ” เสียอแพทย์หิบอเป็นระยะ เธอ็ทำามทุรั้ นระทั่สิ้นสุ วินาทีนั้นเธอรู้สึเหมือนใำลัะารอนๆ ลมใน่อท้อห้วสุท้ายำลัะหมล พลัานที่อยู่ในร่าายอเธอ็เหลือน้อยเ็มที
“รี๊...” เสียรี๊อเธอัึ้นยาวเป็นระยะแม้ว่าเธอะัริมฝีปาแน่นและเม้มปาสนิท แ่มัน็เล็ลอออมา พร้อมับเสียร้ออทาร
“อุแว้...” เสียนั้นเรียน้ำาแห่วามื้นันอนเป็นแม่ วินาทีนั้นเหมือนเรียลมหายใทั้หมลับมา หิสาวสูลมหายใเ้าปอลึๆ
“เหลืออีหนึ่น ุแม่พร้อมเบ่ไหมะ” แพทย์หิถามวามพร้อมอเธออีรั้
หิสาวส่ายหน้าเพราะเธอไม่สามารถเปล่เสียอบลับออมาไ้ พอๆ ับแรอเธออนนี้็เหลือน้อยเ็มทีเ่นัน
“สูหายใเ้าลึๆ นะะ พัสัรู่ ทำใให้สบาย ถ้าพร้อมเบ่ำมือหมอนะะ” แพทย์หิบอเสียนุ่มอ่อนโยน
“่ะุหมอ”
ศุนลาั้สิ ผ่านไปไม่นานนัวเล็ที่อยู่ในท้อ็เร่เร้าที่ะออมาูโลามอีน หิสาวสูลมหายใเ้าปอลึๆ ำมือแพทย์หิให้สัาว่าเธอพร้อม
ความคิดเห็น