คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3
ุนอนนุ่มลื่นบนายสาวถูมือหนาึถอทิ้ราวับเศษผ้าะที่ปาหนายัเฝ้าูบับวามหอมหวานามวหน้าเนียนใสไม่ล่ะไปไหน
เรือนายสาวผ่ออมมพูสวยยิ่ว่าไ่มุลาท้อทะเลเผยให้สายามเยมอีรั้ท่ามลาอาารื่นะลึและลมหายใิัเพราะวาม้อารพุ่สูถึีสุ
“อืม” เพลิอัีราระหึ่มในลำอแห้ผาพลานึในใว่าหาเาไม่ไ้ปลปล่อยัวนในวามอ่อนนุ่มอวมีเี๋ยวนี้เาาใายไปเสีย่อนิไ้ันั้นร่าสูึรีบผละัวออาสรีระามผ่อแล้วัารับอาภร์ิายอัเออย่ารวเร็วภายในเสี้ยววินาที
“สวยเหลือเินแม่มี
อันื่นใหน่อยนะ...” น้ำเสียอ่อนหวาน
สัมผัสอ่อนโยนอนเหนือร่าเป็นเสมือนยาสั่ั้นีที่ทำให้หิสาวล้อยามน้อยอมพยัหน้าอบรับ
วมีพ่ายแพ้อย่าราบาบให้ับวามอ่อนหวานและหวามไหวที่เพลิอัีเป็นนุอีรั้
หิสาว่อยๆ ปิเปลือาล้าๆ พร้อมรอยยิ้มผุพรายเ็มวหน้าอย่าแสนสุ เธอยินยอมพร้อมใปล่อยให้เพลิอัีัูนำพาึ้นไปสู่สรวสวรร์ที่แสนวิเศษถึแม้ว่าปลายทามันอาะเ็บปวเพราะวาหนามาั้นแ่เธอ็เ็มใพร้อมยอมรับมันอย่าไม่มีเื่อนไ
หัวไหล่บอบบาสะท้านสั่นไหวเป็นัหวะเนิบนาบ
เสียราสะอึสะอื้นไห้อวมีทำให้เพลิอัีหมอารม์น้อหยุะัารโอ้โลมผิวายาวผ่อ
หลัาิรรมสวาทยแรอเ้าวันนี้สิ้นสุลมาๆ
ลมหายใอเายัิัเพราะออแรับภาริที่เพิ่ผ่านพ้นไปไ้ไม่ถึหนึ่นาทีมาไปหน่อย
“ร้อไห้ทำไม?”
เสียห้วนๆ เอ่ยถามหัวิ้วหนามวเป็นปม
นัยน์าสีนิล้อวหน้าหวานเปื้อนน้ำาอย่าไม่เ้าใ
วมี้อนสายาแห่วามอึอัปนน้อยใมอลับ
ริมฝีปาู่สวยบวมเ่อนิๆ เพราะถูเพลิอัีูึอยู่นานสอนาน
“ว่ายัไ?
ถามทำไมไม่อบ” น้ำเสียอนถามฟัูุันึ้นเล็น้อยล้ายะรำาที่หิสาวเอาแ่้อหน้าเาแล้วน้ำาไหลพราไม่ยอมหยุแ่็ยัไม่เปิปาพูหรืออธิบายำใออมา
“เปล่า่ะ...”
อบแล้ววมี็รีบเบือนหน้าหนีสายาม
“หย่าโหัน
บอมารๆ เลยีว่าว่าลเธอเป็นอะไรันแน่ เมื่อวาน็ไม่ยอมุยับันทั้วัน
ไหนะเรื่อที่เธอใส่ลอนประูทิ้ันอี” ราวนี้เพลิอัียับัวลุึ้นนั่ึ่นอนเผยให้เห็นไรนอ่อนบริเวแผอวนให้นเผลอแอบปลายหามอรู้สึั๊ี้ในใแปลๆ
ยิ่ิถึท่วท่าร่วมรั เานอนหันหน้าเ้าหา้อนทับอยู่้านบนเรือนร่าอเธอ
อเบียอเนื้อายเปล่าเปลือยแนบิ
วามร้อนผะผ่าวลามเลียทั่วใบหน้า
พวแ้มอิ่มยิ่ึ้นสีระเรื่อนเือบะแัแ่วินาทีนี้ายหนุ่มไม่มีอารม์ะรุหรือทำอะไรทั้นั้นหายัไม่ไ้ำอบที่้อาร
“ือเอ่อมะ...มีอยารู้ว่าเมื่อไหรุ่เพลิะบอทุนไปะว่าเราสอนเป็นอะไรัน
มีไม่อยาหลบๆ ่อนๆ แบบนี้อีแล้ว”
นัยน์าลมโู่สวยอวมีทอมอวหน้าหล่อเหลามายอเพลิอัี้วยแววาเปี่ยมวามหวั
เธอมั่นใว่าผู้หิทุนไม่ไ้อยาอยู่ในวามลับอผู้ายที่รัไปลอีวิ
หาเพลิอัีไม่สามารถให้ในสิ่ที่เธอ้อารไ้เา็ไม่สมวรที่ะมายุ่มย่ามับร่าายอเธออีเพราะลอสอเือนที่ผ่านมาเธอถือว่าอบแทนพระุเามาพอแล้ว
“ันิว่าเธอเ้าใทุอย่าแล้วะอี”
เพลิอัีถอนหายใหนัหน่วพร้อมับทิ้ัวลนอนหายยมือ่ายหน้าผาล้ายับไม่พอใที่วมีฟูมฟายเรียร้อหาสิทธิ์ที่เาพยายามบัับัวเอไม่ให้เผลอใมอบให้เธอเหมือนที่รั้หนึ่พ่ออเาเยมอบให้แม่
เาไม่้อารสร้ารอบรัวเพราะเาไม่พร้อม
หัวใอเามัน้านาเินว่าะมอบให้ใรไ้ถึแม้ว่าเสี้ยวหนึ่ในใอเาะเป็นอเธอแล้วั้แ่วินาทีแรที่ไ้สบสายาันเมื่อสิบว่าปี่อน
แ่เา็ไม่ิะบอหรือป่าวประาศให้เธอรู้
เาแ่อยาใ้ีวิปิอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ผูมัแ่ทำไมวมี้ออยาไ้ในสิ่ที่เาไม่พร้อมะให้้วย
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น