คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 แก้แค้น
ตอนที่ 2 แก้แค้น
อย่างที่ทุกคนรู้ว่าวันก่อนนั้นผมมัวแต่วิ่งหนีไอหน้าหล่อ จนลืมไปดูไอน้องม่อนกับไอกิจว่ามันไปคุยอะไรกัน
อยากขยับเข้าไปใกล้เธอ อยากรู้จักตั้งแต่ได้เจอ
ใจฉันสั่นเมื่อได้ยินเสียงเธอ ตั้งแต่วันแรกเจอ..
ผมเอื้อมมือไปหยิบ โทรศัพท์ที่มันว่างอยู่เหนือหัวเตียง มันกำลังร้องเพลง ไม่บอกเธอที่ผมตั้งเป็นเสียงเรียกเข้าแล้วผมเจอรูปคุณควาย ที่ผมตั้งไว้เวลาไอมาร์คมันโทรมา ฮ่าๆ
"ฮัลโหลวว ว๊อบซับแมนนน" ผมรับแล้วพูดออกไป
":มามงมาแมน เมื่อวานแกหายไปไหนมาวะ"
มันถามขึ้นเสียงนิ่งๆ ไม่ได้มีแววกวนทีนแต่อย่างใด เหอๆ ถามแบบนี้ถ้าตอบว่าวิ่งหนีไอหล่อเสียฟอร์มแย่ดิ
"อ่อ มีธุระนิสโหน่ยย"
"เออๆ รู้เปล่าว่าไอกิจกับม่อนมันคุยไรกัน ฮ่าๆ"
"คุยไรว้ะ ว่ามาๆ"
โรคอยากรู้อยากเห็นกำเริบแล้วครับ
"ไอม่อนมันมารับรักไอกิจโว๊ยย พอมันรับรักปุ๊บ ไอกิจมันดึงไอม่อนมากอด แม่งไม่แคร์สายตาใครเลยว่ะ"
โหยย กิจ นายแน่มากกก กอดกันกลางมหาลัย
"ตกลงมันเป็นแฟนกันแล้วใช่ป่ะวะ?"
"เออดิ เห็นไอม่อนแทบจะย้ายข้าวของไปอยู่ด้วยกันเลยนะเว้ย"
ฮ่าาาาาาาาาาา น้องม่อนของเราก็ไม่ใช่เล่นๆน้ะเนี่ย
หลังจากที่ไอมาร์คมันบรรยายจนเห็นภาพแล้วก็โม้ เรื่องนู้นเรื่องนี้ต่อซักพักมันก็วางไป ผมต้องออกมาหาไอกิจที่คอนโดของมัน เห็นมันบอกเบื่อๆไม่มีอะไรทำ แหม แล้วน้องม่อนล่ะจ๊ะพี่กิจ ฮ่าๆ
----------------------------------------------
ตอนนี้ผมก็มายืนอยู่หน้าห้องไอกิจแล้ว แต่ทำไม ได้ยินเสียงเหมือนกำลังมีปาร์ตี้กัน ไหนบอกเบื่อไงวะ เสียงเพลงแร๊บแนวที่ไอกิจมันชอบดังออกมาแววๆจากประตูห้อง ให้ผมสงสัยเล่น แล้วก็ค่อยๆเอื้อมมือไปจับที่ลูกบิดแต่ทันทีที่ผมเปิดประตูห้องมันเข้าไป ถึงกับต้องชะงักเพราะคนที่อยู่ในนั้น
ไอหนวด ไอน้องม่อน แล้วก็ไอหน้าหล่อเมื่อวาน ถ้าย้อนเวลาได้ผมจะไม่เปิดเข้ามาเลย จริงๆนะ นี่พูดจริงๆ ตอนนี้ผมกำลังยืนสบตากับไอหน้าหล่อ มันทำหน้าโหดใส่ผม ทำไมมองฉันงั้นหล้าาาา ไอกิจไอหนวดแล้วก็ไอน้องม่อน หันมามองหน้าผมกับไอหล่อ สลับกันเหมือนที่มันชอบทำเวลางงๆ
"อ่าวแซม เข้ามาดิวะ มีไรป่าว"
ไอกิจกวักมือเรียกให้เข้าไป ผมกำลังทำใจอยู่สักพักก่อนจะเข้าไปนั่งกับพวกมันคอนโดมันสภาพไม่เปลี่ยนเลยจากเดือนที่แล้วรกยังไงก็รกอยู่เหมือนเดิม
"อ้าวน้องแซมมม"
ไอหนวด หรือไอพี่ฟาร์มอะไรนั่นมัน หันมาแซวผม พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของมัน เล่นเอาผมขนลุกทุกที
"อ่อ เอ่อ..ครับ"
ผมทำตัวไม่ถูก ไม่ใช่เพราะไอพี่ฟาร์มมันแซวผมหรอกแต่เพราะไอหล่อที่มันนั่งทำหน้าโหดใส่ผมอยู่เนี่ยโดนฆ่าแน่แซมเอ้ยยย
"เออแซมได้ข่าวเมื่อวานไปสร้างเรื่องไรไว้กับไอโอมวะ"
ไอกิจตบไหล่ไอหล่อ แล้วมันกับไอม่อนหันมาหัวเราะใส่ผม
"โอมไหนวะ ?"
ผมก็งงสิครับโอมไหนใครคือโอม หรือว่า .. ไอหล่อ
"แกทำฉันแสบมากนะไอเตี้ย!"
นั่นไง ใช่จริงๆด้วยไอหล่อนั่นเอง ซวยแล้วมั้ยล่ะแซมเอ๋ย ไม่ต้องมาทำหน้าโหดเลยนะไอบ้า
"ก็แก เอ้ย! นะ..นายชนฉันทำไมล่ะ"
ไปไม่เป็นเลยครับ ไอพวกปากหมาทั้งหลายนั่งหัวเราะกันลั่น ไอกิจ แกนะแกไม่เคยคิดจะช่วยกันเลย
"หึ พูดเพราะจังนะ"
มันหัวเราะในลำคอแล้วเปลี่ยนจากหน้าโหดๆมาทำ หน้าทำตาเจ้าเล่ห์ผม แล้วจู่ๆ มันก็ลุกขึ้นมา กระชากแขนผมให้ตามมันเข้าห้องนอนไปซะดื้อๆ พวกไอกิจไอม่อนไอพี่ฟาร์มมันก็ดูตกใจอยู่เหมือนกันชะเง้อชะแง้ชะง้อ(?) ตามผมกันใหญ่
ปั่ง!!
หลังจากที่ไอบ้าโอมมันปิดประตูดังปั่ง! ประตูจะพังก็คราวนี้แหละ มันก็ปล่อยแขนผม ให้เป็นอิสระ แล้วหมาในปากผม ก็เริ่มทำงานทันทีครับ
"ไอ้บ้า ไอโหด ไอเลือดเย็นฉันเจ็บนะโว๊ย"
นี่ผมด่ามันไปขนาดนี้ มันยังไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยนะครับ! แถมยังยิ้มยียวนกวนเท้าผมอีก
"หึ เมื่อวานทำไรไว้ จำได้มั้ย"
มันเดินเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ แล้วถามเสียงเย็นยะเยือก จนผมถอยชิดขอบเตียงแล้วครับ อ๊ากกกก มันจะปล้ำผมมั้ยเนี่ยยย
"อะไร ทำไร จำไม่ได้โวยยย"
หาเรื่องโวยวายไว้ก่อนแหละผม ไอกิจช่วยฉันด้วยยย
"หึหึ"
ไอบ้า! ขำไรวะ ตอนนี้จิตผมกระเจิงหมดแล้วครับ ผมต้องตายแน่ๆ ไอโหดมันต้องฆ่าผมแน่ๆ หรือไม่ มันก็คงข่มขืนน้องแซมผู้น่าสงสารอย่างผม ไม่นะ!! ม่ายยยย T^T
"จะทำไรวะ! ปล่อยนะเว้ย โอ๊ย!เจ็บ"
มันมาจับต้นแขนผมทั้งสองข้าง มือมันนี่กำแขนผมมิดเลยครับ กระดูกจะแตกมั้ยเนี่ยแซมเอ้ย
"หึ กลัวเป็นด้วยเหรอวะ"
ไอ้บ้าโอมมันยิ้มมุมปาก แล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆผม อ๊ากกก ผมโดนผู้ชายลวนลาม ช่วยด้วยยยยย ไอบ้าโอมฉันเป็นผู้ชายนะโวยยย!!!
ก๊อกๆ ก๊อกๆๆ
"เห้ย มีไรกันว๊ะ ไอโอมไอแซมเปิดประตูดิ้"
ผมรอดแล้วครับ ผมรอดตายแล้ว ไอเพื่อนรัก แกคือฮีโร่ไอกิจ!!
"ไอกิจช่วยฉันด้วย อ๊วยอั้นอ่วยยยย"
ไอโอมมันเอามือมาปิดปากผมไว้แน่น โอ๊ย จะหายใจไม่ออกตายก่อน ที่มันจะได้ลงโทษผมแน่ๆ
"ไม่มีไร เครียกันนิดหน่อยเดี้ยวออกไป"
อ๊ากกก ไอบ้าาา ไม่จริงง ไอกิจจจ อย่าไปปปป!!! อย่าไปเชื่อมัน มันโกหกกกกก
พอสิ้นเสียงไอกิจ มันก็หันกลับมาจ้องหน้าผม แต่มือมันก็ยังไม่ปล่อยให้ผมเป็นอิสระ มันดันตัวผมจนล้มลงไปบนเตียง แล้วมันก็ ก็ ก็ !! มันขึ้นมาคร่อมอยู่บนตัวผม ม่ายยยยยย ผมดิ้นสุดตัวครับ ทั้งถีบทั้งเตะ ทั้งต่อย แต่เหมือนมันจะ.. ไม่รู้สึกอะไรเลย ก็ดูตัวมันกับตัวผมสิ ขนาดต่างกันสิ้นเชิง
"อื้ออเอ็บบบ อื้ออ อ่อยอั้นๆ อ่อยยๆ"
มันบีบปากผม จนแก้มแทบทะลุ ไอบ้า มันต้องบ้าแน่ๆ มันยื่นหน้าหล่อๆของมันเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ แล้วอะไรมันดลใจให้ผมต้องหลับตาปี๋ก็ไม่รู้ ผมรู้สึกถึง ลมหายใจร้อนๆที่ห่างจากใบหน้าผมไม่ถึงคืบ..
ผมไม่รู้ว่าอะไรที่มันทำให้ผมใจเต้นแรงแบบนี้..แต่ตอนนี้ ผมกำลังรู้สึกบางอย่าง..
"หึ อย่าซ่ามากนะไอเปี๊ยก.."
มันพูดจบก็ลุกขึ้นแล้วปล่อยให้ผมนั่งอึ้ง งงๆกับสิ่งที่มันทำ มันยืนเท้าเอวหัวเราะ แบบชั่วๆ แล้วเปิดประตูออกไป นี่มันลากผมเข้ามาเพื่อที่จะทำแค่นี้!!?? ตอนนี้ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วครับ มันเต้นเร็วจนผมหอบ รู้สึกว่าตัวผมมันสั่นๆ ผมว่าผมไม่ได้กลัวอะไรมันขนาดตัวสั่นนะ
ก่อนที่มันจะปิดประตูห้อง มันยังหันหน้ามายิ้มกวนเท้า ให้ผมอีก โอ๊ยย หัวใจจะวายตาย นึกว่าจะโดนฆ่าหั่นศพ ผมได้ยินเสียงไอพี่ฟาร์มแว่วๆ ถามมันว่ามันทำอะไรผม แต่เหมือนว่ามันจะไม่ได้ตอบ ตอนนี้ผมทำตัวไม่ถูกแล้วครับ รู้สึกมันร้อนๆที่หน้า สงสัยผมจะไข้ขึ้นไม่สบายแน่ๆ ตอนนี้ก็ได้ยินเสียงแต่ไอน้องม่อนมันอ้อนแฟนมัน
"พี่กิจจจ ม่อนง่วงนอนแล้วง่าา"
"ง่วงก็นอนสิม่อน ปล่อยพี่ พี่อึดอัดด"
"พี่กิจไปนอนกับม่อนน้า พี่กิจจ"
"ม่อนปล่อย ปล่อย ไอ้ม่อนปล่อย!!"
หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงโหนหวนของไอม่อนมาเป็นระยะๆ เฮ้อ ไอคู่นี้มันจะไปรอดมั้ยว่ะเนี่ย ผมตัดสินใจเปิดประตูห้องออกมา มองหน้าพวกมันทีละตัวละตัว ไอบ้าโอมมันนั่งยิ้มแล้วมองมาที่ผม โอ๊ย ไอบ้าแกจะมาทำหน้าตากวนประสาทอะไรฉันนักหนาว๊ะ ไอม่อนกับไอกิจก็ไม่ได้สนใจโลกเลย นั่งสวีทกันอยู่บนโซฟา ส่วนพี่ฟาร์มมันก็นั่งกินเลย์ไอห่อสีชมพูดของน้องญาญ่า แล้วดูทีวีแบบใจจดใจจ่อ ตอนนี้ไม่มีใครสนใจมองมาทางผม ยกเว้นไอโอม ที่มันยังคงจ้องหน้าผมอย่างเอาเป็นเอาตาย
---------------------------------------------------------
หลังจากเวลาผ่านไป 3 ชั่วโมงเหมือน 3 วัน ไอโอมกับพี่ฟาร์ม ก็ขอตัวกลับบ้านไป ผมก็โล่งเลยสิทีนี้ แต่เดี๋ยว.....
"เห้ย พี่แซมเมื่อกี้พี่โอมเขาทำไรพี่อะ"
ไอน้องม่อน มันกระโดดขึ้นมานั่งบนโซฟาอยู่ข้างๆผม ไม่เจือกซักเรื่องได้มั้ยว่ะเนี่ย ไอคุณเพื่อนกิจนี่ก็ไม่ใช่น้อยๆ ขึ้นมานั่งขัดสมาธิอยู่บนโต๊ะเพื่อรอคำตอบ เน้นนะครับ นั่งบนโต๊ะ! ครับ บนโต๊ะ!!
"ก็.. ไม่ได้ทำอะไร"
ผมก็ตั้งน่าตั้งตาดูทีวีจนเกินไป เอาจริงๆก็คือ ผมไม่กล้า สบตาพวกมัน ดูมันมองผมสิ อย่างกับตำรวจสอบสวน ผู้ร้ายคดีลึกลับจับโจร เวอร์ล่ะๆ ฮ่าๆ
"จริงอ่อ ตอนมันลากแกเข้าไปฉันนึกว่ามันจะพาแกไปฆ่าซะอีก"
แหม ไอกิจอวยพรดีจริงๆ
"เออใช่พี่ โหดๆอย่างพี่โอมปล่อยพี่แซมรอดมาได้ไง"
อ้าวไอนี่ ตกลงแกอยากให้พี่ตายใช่มั้ยวะนั่น แล้วผมจะตอบพวกมันยังไงล่ะ ถ้าผมเล่าความจริงไป มีหวังโดนล้อยันลูกบวชแน่ๆ
"หรือว่า ..... "
ไอกิจ มันมองไล่ตัวผมตั้งแต่หัวไล่ไปแล้วหยุดที่.. น้องน้อยของผมแล้วยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ โดยมีไอม่อนทำท่าลูบไร้เรือนร่างประกอบอุบาทได้ใจจริงๆ เหอะๆ
"เห้ย ! ไอบ้า "
ผมจัดการฟาดหัวมันไปทีนึง สาเหตุคือมันคิดว่าผม... โอ๊ย ช่างมันเถอะครับ อ่าวๆ ยิ้มอะไร ผมไม่ได้ทำนะเฟ้ยย
"จริงเหรอวะ มันไม่ทำไรแกเลยเหรอ....ซักหมัด?"
เออตกลงต้องให้ฉันโดนพวกแกถึงจะพอใจใช่ม้ะ
"จริงดิ! เออ ไอม่อนแล้วแกไม่กลับบ้านกลับซ่อง เอ้ย ช่องเหรอ"
เปลี่ยนเรื่องก่อนแล้วกันครับตอนนี้ แต่เหมือนไอม่อน มันจะเขินๆอายๆกับคำถามผมอยู่นะ ไอพี่กิจของมันก็ไม่ช่วยแฟนมันเลยครับ นั่งยิ้มมองหน้าแฟนมันตาเยิ้ม ตกลงนี่แกย้ายมาอยู่ด้วยกันแบบที่ไอมาร์คพูดจริงๆใช่มั้ย?
-------------------------------------------------
หลังจากที่ผมชิ่ง ขอตัวกลับบ้านก่อน วันนี้ผมไม่ได้ เอารถมา เลยจะเรียกแท็กซี่กลับบ้านแล้วกันครับ ผมยืนอยู่ที่ป้ายรถเมย์ ผมก็เห็นหลังล่ำๆของไอโอม นี่มันเวรกรรมอะไรของผมวะเนี่ย แต่เหมือนมันจะไม่เห็นผมนะ มันมากลับใครไม่รู้ครับ สาวสวยซะด้วยผมเธอยาว มาถึงกลางหลังสีดำสนิทคลับสีผิวขาวๆของเธอ ตาเธอโตมากครับ ตาสีน้ำตาลอ่อนๆ แก้มสีชมพู เรียกว่าเธอสวย สวยมากกกก แต่ไม่หน้ามาหลงไอหล่อนี่ได้เล้ยยยยย เฮ้ออ น่าสงสาร
ผมยืนรอรถอยู่นาน รถก็ไม่มาซักที ผมยืนห่างจากพวกนั้นประมาณเกือบๆ 10 เมตรได้ครับ ซักพักก็มีรถแท็กซี่คันนึงวิ่งมาครับ ผมก็โบกสิครับ และแล้วสิ่งที่ผมกลัวก็มาถึง ไอหล่อกับสาวสวยคนนั้นหันมามองผม แล้วไอโอมมันก็เดินมา
"เสียสละให้ผู้หญิงขึ้นก่อนได้ป่ะวะ ดึกแล้ว"
จึก เลยครับ เจอคำนี้ ผมมองหน้าเธอสลับกับหน้ามัน ถ้าผมไม่เสียสละให้เธอ ผมคงจะโดนไอโหดมันฆ่าทิ้ง ผมหันไปมองหน้าเธอ เธอยิ้มหวานให้ผม โอ๊ยย จะละลาย
"เชิญครับ"
ผมเปิดประตูแล้วยิ้มให้เธอ เธอมองหน้าไอโอมแล้วหันมายิ้มให้ผม
"ขอบคุณนะค้ะ ขอโทษด้วยพอดีน้ำรีบ"
ชื่อน้ำชื่อน่ารักจัง >< เธอขึ้นรถไปแล้วหันมายิ้มให้ผมกับไอโอม อ่าวแล้วทำไมโอมมันไม่ขึ้นไปล่ะ
"แล้วแกไม่ไปเหรอ"
เมื่อสงสัยก็ต้องถามถูกมั้ยครับ มันยักคิ้วให้ผม เอ้าไอนี่ ถามไม่ตอบ
"ฉันเอารถมา.....เดี๋ยวไปส่ง"
หืมม ? หูผมมีอะไรผิดพลาดรึเปล่าครับ มันจะไปส่ง?? ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าผมทำหน้ายังไง แต่ผมรู้ว่ามันกำลังขำ
"ส่งที่..??"
ผมต้องถามมันให้แน่ใจ เผื่อมันจะหลอกผมไปฆ่า
"บ้านไง บ้านอยู่ไหน"
มันเท้าเอวมองหน้าผม มันเริ่มทำหน้าโหดๆ อีกแล้วครับ นี่คือถ้าผมไม่ไปกับมันคงจะฆ่าผมตายแน่ๆ
"เอ่อ...ไม่เป็นไร ฉันไปเองได้ ขอบใจ"
มันจ้องหน้าผมตาไม่กระพริบ ตาคมๆของมันทำผมสั่นทุกที
"เออๆ ไปก็ได้วะ"
สุดท้ายผมก็ต้องแพ้มันจนได้ผมเดินตามมันมาจนถึงรถมินิสีดำ ไอนี่มีตังค์นี่หว่า ดักปล้นกลางทางดีมั้ย (ถ้าไม่โดนฆ่าตายซะก่อน) ผมยืนมองมันที่กำลังเข้าไปนั่งในรถ ผมลืมไปเลย ว่าผมก็ต้องเข้าไปนั่งเหมือนกัน
"เอ้า จะไปมั้ย ขึ้นมาดิ"
มันเปิดหน้าต่างฝั่งคนนั่งแล้วชะโงกมาด่าผม แม่ง! จะพูดดีๆกันไม่ได้เลยไง๊ ชิส์! ผมเปิดประตูแล้วขึ้นไปนั่งบนรถ ในรถมันหอมมากเลยครับ หอมเหมือนดอกอะไรซักอย่างผมก็ไม่รู้
"บ้านอยู่ไหน"
มันหันมาถามผม ตอนนี้มันทำหน้านิ่งๆครับ ทำหน้าแบบนี้แล้วหล่อชิบหาย คนบ้าอะไรว้ะ (อิจฉาโวยย)
"ขับไปเรื่อยๆ เดี๋ยวบอกทาง"
ผมลัดเข็มขัดเสร็จก็หันไปมองถนน แล้วบอกทางมันเรื่อยๆ แต่ที่ทำผมจะบ้าตายคือมันขับเร็วมากกก จนผม แทบจะบอกทางไม่ทันอยู่แล้วครับ แต่แล้ว...ในที่สุดที่ผมเสี่ยงตายขึ้นรถกับมันมาผมไม่คิดว่าจะ ถึงบ้านพร้อมอวัยวะครบ 32 ประการ
"บ้านสวยหนิ"
ผมต้องตะลึงเพราะคำที่มันพูด ผมว่าบ้านผมก็ไม่ได้สวยไม่ได้ใหญ่โตนะ เป็นบ้านธรรมดาๆเนี่ยแหละ แต่แค่ มีสวนค่อนข้างกว้าง เพราะพ่อแม่ผมชอบปลูกต้นไม้ และถ้าคิดว่าเทียบกับบ้านมันคงคนล่ะชั้น เพราะดูจาก คำบอกเล่าและลักษณะของมันคงรวยไม่ใช่เล่น
"เออๆ ขอบใจนะ ที่มาส่ง"
ผมหันไปบอกมัน เอาจริงๆไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่หรอก เพราะผมไม่ได้เต็มใจมากับมัน แต่บอกไปจะได้ไม่เสียมารยาท
"เออไม่เป็นไร แกคงไม่รู้ล่ะสิ นอกจากฉันจะหล่อ ยังมีน้ำใจอีก"
แหวะ อยากจะอ้วกออกมาเป็นภาษาเขมร คนหล่อชมตัวเอง? มันพูดแบบนี้แล้วขัดกับลุคขรึมๆของมันจริงๆอะ
"แหวะ หล่อมากมั้ง"
ผมหันไปมองมันแบบหยามๆ แต่ผมก็ทำแบบนั้นได้ไม่นาน เพราะมันเริ่มเข้าโหมดโหดอีกแล้ว
คงถึงเวลาที่ผมต้องเชิญตัวเองลงจากรถซักมีแล้วล่ะ ผมยืนรอจนกว่ามันจะขับรถออกไปแล้วผมค่อยเข้าบ้าน ผมว่าผมไม่ได้ตาฟาดนะ ผมเห็นเหมือนมันยิ้มให้ผม ไม่ใช่ยิ้มเหมือนที่มันเคยทำ แต่มันยิ้มแบบอบอุ่น แต่ผมคงตาฟาดอะแหละอย่างหมอนั่นคงไม่เคยยิ้ม
ผมเข้ามาในบ้าน ตอนนี้พ่อแม่ผมไปทำงานที่ฝรั่งเศสครับ กว่าจะกลับก็อีก 2 3 เดือนนู่น เหงาเลยสิไอ้แซม เอาจริงๆแล้วผมอยู่คนเดียวจนชินแล้วครับเพราะพ่อกับแม่ผม เขาไม่ค่อยอยู่ติดบ้านกันซักเท่าไหร่
ผมลากจะตัวเองขึ้นมาบนห้องนอน ห้องของผม ผนังสีฟ้าอ่อนๆครับ พื้นพรมสีครีม เตียงก็ลายสก๊อตขาวดำ พ่อผมเป็นคนแต่งให้ แต่ผมก็ชอบนะครับผมชอบสีฟ้า ไม่รู้ทำไม เวลาผมเครียดๆมองท้องฟ้าแล้วมันโล่งใจดี มันก็เลยทำให้ผมชอบสีฟ้าไปโดยปริยาย
ไม่รู้อะไรทำให้ผมนึกถึงไอโหดโอม อยู่ๆหน้ามันก็ลอย มาป้วนเปี้ยนบนความคิดของผม ตอนนี้ก็เที่ยงคืนๆกว่าๆแล้ว ผมออกมาจากห้องน้ำคิดว่าจะโทรหาแม่ซะหน่อย ตอนนี้ที่นู้นคงเป็นกลางวันอยู่
ว่าแต่ .. โทรศัพท์ผมล่ะหายไปไหน? ผมว่าผมไม่ได้ลืมไว้ที่ไหนนะ ที่คอนโดไอกิจก็ไม่หน้าใช่ เพราะตอนอยู่บนรถไอโอม ผมยังเอามาดูเวลาอยู่เลยหรือว่า .. ต้องใช่แน่ๆ ลืมไว้บนรถมันแน่ๆ โถ่เอ้ย นี่ผมทำเวรทำกรรมอะไรไว้กับมันนักหนาเนี่ย
--------------------------------------------
ตอนนี้ผมก็เดินทางมาถึงมหาลัยเรียบร้อยแล้วครับ ผมกับไอมาร์คเรียนคณะสถาปัตผมได้บอกไปรึยัง ? วันนี้ผมนัดกินข้าวที่โรงอาหารกลางกับพวกเพื่อนๆ ผมเดินมองหามันอยู่ซักพักก็เห็นไอมาร์คโบกไม้โบกมือเรียกผม ผมก็เจอพี่ฟาร์มอีกแล้วครับ ผมพึ่งรู้ว่าพวกเพื่อนผม สองตัวนี้มันสนิทกับพี่ฟาร์มแล้วก็ไอโอม
ผมนั่งลงข้างๆไอกิจ ตรงหน้าก็ไอมาร์คกับพี่ฟาร์มนั่งอยู่ ซักพักก็ได้ยินเสียงไอเด็กจอมป่วนแว่วมาแต่ไกล
"พี่ๆคร้าบบบบบบ น้ำครับน้ำ"
ไอน้องม่อนถือน้ำแดงมา 3 4 แก้ววิ่งพรวดเข้ามาข้างหลังผม ผมว่ามันคงตั้งใจแทรกระหว่างผมกับไอกิจมากกว่า
"ม่อนอย่าวิ่ง เดี้ยวก็ล้มหรอก"
ไอกิจมันดุแฟนมัน ดูไปดูมาเหมือนพ่อลูกมากกว่านะครับ
"ถ้าวิ่งมันก็ช้าสิพี่กิจ โถ่ แค่นี้ทำเป็นบ่น"
ไอน้องม่อนมันเบ้ปากใส่แฟนมันแล้วก็มุดดุกๆเข้ามาแทรก ระหว่างผมกับไอกิจ เรียกเสียงแซวจากไอพวกฝั่งตรงข้ามได้ดีจริงๆ
"พี่ฟาร์มแล้วพี่โอมละครับ"
ไอม่อนละสายตาจากชามก๋วยเตี๋ยวมันมาถามพี่ฟาร์ม
"กำลังมามั้ง เห็นบอกไปเอาของให้แซมอะ"
พี่ฟาร์มพูดแล้วพยักพเยิดหน้ามาทางผม หืม? ว่าไงนะเอาของมาให้ผม ไอพวกนั่นพอได้ยิน ที่พี่ฟาร์มพูดมันก็หันควับมาทางผม
"ของไรวะแซม"
ไอมาร์คที่เป็นคนถามมันดูไม่เคยสนใจผมเท่าไหร่ เพราะมันมัวแต่สับไก่ในจานข้าวมันอยู่ แต่ไอกิจกับไอน้องม่อนนี่สิ ทำเหมือนไม่พูดอะไร แต่ตามันสื่อว่าถ้าไม่บอกมันจะเอามีดปาดคอผมเลยแหละ
"ไม่รู้เหมือนกัน ของไรอะพี่ฟาร์ม"
ผมไม่ได้แอ๊บนะครับ ก็ผมไม่รู้จริงๆของอะไร ก็คงต้องถามผู้รู้แล้วแหละ
"ก็โทรศัพท์แกไง ที่ลืมไว้บนรถมันเมื่อคืน"
อ้อออออ ก็นึกว่าของอะไร ไอโอมนี่มันก็ดีเหมือนกันแฮะ อุส่าไปเอาของมาให้ผม แต่ดูเหมือนไอเพื่อนๆผมมันจะยังไม่เข้าใจ ยิ่งพี่ฟาร์มบอก บนรถเมื่อคืน พวกมันคงคิดอุบาทๆกันไปแล้ว
"โทรศัพท์แกไปอยู่บนรถมันได้ไงแซม"
ตอนนี้ผู้สอบสวนเปลี่ยนมาเป็นไอกิจแทนแล้วครับ มันถึงกับลงทุนลงมานั่งที่พื้นฝั่งข้างๆผม เพื่อที่จะจับผิดผมได้ถนัด
"กิจ แกลงไปหาแย้กินข้างล่างไงวะ"
เสียงหล่อๆของมันทำเอาผมสะดุ้ง ไอโอมนี่แหละ วันนี้มันแต่งตัวดูดีเป็นพิเศษ มันใส่เสื้อยืดสีเทา กับกางเกงสียีนส์อ่อนๆ มันมากับคุณน้ำสาวสวยเมื่อคืนครับ มันเดินโอบไหล่น้ำมา แล้วก็เอาไอโฟน4 ผมเคาะหัวไอกิจไปทีนึง ไอบ้าเอ้ย ถ้าโทรศัพท์ฉันเป็นรอยแม้แต่นิดเดียว แกตาย!
"อะ ของแก"
มันยื่นไอโฟนผมมาเฉียดจมูกผม ถ้าผมจมูกโด่งกว่านี้ ซักนิดนึงนี่คงโดนดั้งผมหักไปแล้วนะครับ
"เออขอบใจ"
ผมรับไอโฟนมาจากมือมันผมพึ่งเห็นว่า มือของมันกับผม ขนาดแตกต่างกันมากกกก แต่มือมันขาวเนียนสู้ผมไม่ได้หรอก หึหึ แต่ใครจะไปรู้ บางทีไอแซมก็อยากมือกระด้างๆบ้างนะ TT
"อ้าวแซม หวัดดีค่ะ"
น้ำหันมาทักทายผม แล้วก็ยิ้มให้คนอื่นๆ แล้วนี่เธอรู้จักชื่อผมได้ไงล่ะเนี่ย? ตั้งแต่น้ำมาทุกคนเทความสนใจไปให้เธอกันหมดเลยครับ รวมถึงผมก็ด้วย หึหึ แต่ดูเหมือนไอโอมมันจะไม่ค่อยสนใจ อะไรเลย ถ้าผมมีแฟนน่ารักๆแบบนี้ ผมไม่ให้ใครมาคุยด้วยหรอก
ผมกินข้าวไปเกือบหมดจานแล้วก็พึ่งเห็นว่าไอโอมมัน เขี่ยผักไว้ขอบๆจาน หึ โตเป็นวัวแล้วยังกินผักไม่เป็น ไอ้หล่อเอ้ยยย ฮ่าๆๆ
"เตี้ย มองไร"
ซวยแล้วไง มันดันเห็นที่ผมขำมันในใจอีก มันทำหน้าดุๆใส่ผมก่อนที่จะหันไปยิ้มให้น้ำ น้ำหันมามองแล้วเธอก็ยิ้มให้ผมตามแบบฉบับของเธอ
“มองหมา”
ฮ่าๆ สะใจโวยย ตอนนี้แกทำอะไรไม่ได้หรอกก เพื่อนฉันอยู่เยอะแยะ ถึงเวลาไอแซมเอาคืนแล้ววว ไอโอมมันมองหน้าผมทำเสียงฟึดฟัดในลำคอ ตอนนี้หน้าตามันบอกว่าพร้อมที่จะฆ่าหันศพผมเต็มที่แล้ว
“เออพวกแก วันศุกร์นี้ไปนอนค้างบ้านฉันมั้ย ป๊ากับม๊าฉันไม่อยู่”
ไอกิจมันเสนอมาแบบนี้คิดเหรอครับว่าเพื่อนดีๆอย่างผม จะไม่สนอง แต่ไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวที่ตกลง ทุกคนที่นั่งตรงนี้ตอบตกลงกันหมด ยกเว้นน้ำ ที่พวกผมพร้อมใจกันไปก็มีเหตุผลเหมือนกันแหละครับ คือ .. พวกเรากระหายสุรามาหลายวันแล้วขอจัดเต็มซักวันแล้วกัน
----------------------------------------------------
แก้คำผิดแล้วนะคะ
-ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักทั้งหลาย ที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะคะ แก้คำผิดแล้วแต่ก็อาจจะยังมีหลงเหลืออยู่บ้างเนอะ ยังไงก็ติชม คอมเมนต์กันด้วยน้า ^^
**ขอบคุณที่ติดตามค้า**
ความคิดเห็น