สุภาพบุรุษแฝงรัก

ลำดับตอนที่ #9 : สุภาพบุรุษแฝงรัก > ตอนที่ 6/2

สุภาพบุรุษแฝงรักตอนนี้สามารถหาซื้อได้ที่เว็บ meb นะคะ

************************************

“ฉันคบกับน้องสาวแกนะ” หลังกลับมานั่งทำงานสักพักธีรเดชก็ต่อสายหาภูริชที่ตอนนี้กำลังฮันนีมูนกับภรรยาสาวคนสวย

“อื้ม ฮ้า! แกว่าไงนะ”

“ฉัน-กำ-ลัง-คบ-กับ-เหนือ” คราวนี้ธีรเดชพูดเน้นที่ละคำทำเอาปลายสายถึงกับเงียบ จนชายหนุ่มต้องเรียกอีกครั้ง

“เฮ้ย! ไอ้น่าน”

“เอออยู่ กูว่ามันเร็วเกินไปหรือเปล่า” คนหวงน้องออกอาการ

“ที่กูโทร.บอกมึงไม่ได้ต้องการโทร.มาขออนุญาตแต่โทร.มาบอก”

“เออ กูจะทำอะไรได้ ขอให้ดูแลกันดีๆ แล้วกันอย่าทำให้น้องกูเสียใจ”

“เออ ไว้ใจกูเถอะ”

“เพราะกูไว้ใจมึงไง”

“เออ แค่นี้แหละไว้เจอกัน” หลังจากวางสายชายหนุ่มก็นั่งทำงานต่อจนกระทั่งถึงเวลาเลิกงาน ธีรเดชเดินออกมายังหน้าโรงแรมซึ่งคนของเขาได้นำรถมาจอดเตรียมรอไว้ให้ ชายหนุ่มชอบที่จะขับรถเองแทนที่จะให้ลูกน้องขับให้ตามคำสั่งของมารดาที่คอยเป็นห่วงเป็นใยอยู่เสมอ เพราะเขาถือว่าสะดวกและรวดเร็วทันใจกว่า

“แพทคะ” ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะเดินขึ้นรถเสียงแหลมของอดีตคู่ขาก็ดังขึ้น ถ้าถามว่าทำไมเขาถึงจำได้ก็ตอบได้เลยว่าเมื่อช่วงเที่ยงผู้หญิงคนนี้ทำให้เขากับกนกจันทร์ได้เป็นแฟนกัน

“ครับ” ชายหนุ่มหันไปขานรับ

“เลิกงานแล้วหรือคะ”

ปกติชายหนุ่มและพนักงานคนอื่นๆ ที่ทำงานในส่วนของออฟฟิศจะออกทางหลังของโรงแรมแต่วันนี้ชายหนุ่มเดินออกมาตรวจความเรียบร้อยของโรงแรมและพนักงานหลายๆ แผนกเลยตัดสินใจออกทางหน้าซึ่งถือว่าดวงซวยสุดๆ

ธีรเดชเคยควงกับคิสโรสได้ประมาณปีกว่าๆ เพราะเขาไม่ชอบเปลี่ยนผู้หญิงบ่อย และคิสโรสก็ถือว่าเป็นผู้หญิงที่เขาควงได้นานที่สุด เพราะสาเหตุนี้กระมังถึงทำให้หล่อนคอยตามตอแยเขาไม่หยุดและที่แย่กว่านั้นคือหล่อนคอยตามตบตีรังแกผู้หญิงที่เขาเคยควงอยู่ตลอดเวลา

“ครับ”

“ไปดินเนอร์กันนะคะ คิสมาเที่ยวไม่ค่อยรู้จักร้านอาหารขึ้นชื่อของที่นี่สักเท่าไร” คิสโรสเดินมาโอบแขนชายหนุ่มอย่างที่เคยทำแต่คราวนี้ธีรเดชกลับแกะมือเธอออกด้วยความสุภาพ

“ผมมีนัดแล้วครับ ต้องขอตัวก่อน” พูดเสร็จร่างสูงก็เดินขึ้นรถและขับออกไปทันทีปล่อยให้หญิงสาวอีกคนกระทืบเท้าส่งเสียงกรี๊ดด้วยความไม่พอใจตามหลัง ก่อนจะหันไปแหวใส่ผู้คนที่ยืนมุงดู

“มองอะไร!”

“คนบ้าป่ะแก”

“อยู่ก็สวยแต่งตัวก็ดีเนอะ แต่ดูทำตัวสิ”

“น่ากลัวอ่ะ ไปกันเถอะ” ทั้งเหล่าพนักงานและผู้คนที่เดินผ่านไปมากระซิบกระซาบกันเสียงดังจนหญิงสาวที่ยืนกรี๊ดอย่างคนสติแตกรีบหันกลับมาด่ากราดอีกรอบก่อนจะเดินหนีขึ้นห้องพักไป

“พวกแกน่ะสิน่ากลัว ไอ้พวกโง่”

“แพท! มาได้ยังไงคะ” ทางด้านกนกจันทร์ที่กำลังวุ่นวายอยู่ในส่วนของบาร์เครื่องดื่มเอ่ยทักชายหนุ่มที่เดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้ช่อโตสีสันสดใส

“ขับรถมาสิครับ” คำตอบกวนๆ ทำเอากนกจันทร์ต้องแจกค้อนจนตาคว่ำ ทว่าชายหนุ่มกลับหัวเราะร่าอย่างถูกใจ

“นี่ครับดอกไม้สำหรับการเริ่มต้นของเราสองคน” ชายหนุ่มส่งช่อดอกไม้ให้ก่อนจะยื่นหน้าข้ามบาร์ไปกระซิบใกล้หูหญิงสาว ทำเอาแก๊งที่แอบมองจากบนเวทีส่งเสียโห่แซ็ว

“ขอบคุณค่ะ” กนกจันทร์ยิ้มเขินแล้วอุบอิบขอบคุณเบาๆ ก้มมองช่อดอกไม้ในอ้อมแขนของตัวเอง และไม่ลืมหันไปส่งสายตาคาดโทษให้กับรุ่นน้อง

“แพทให้ดอกไม้ปลอมเพราะอยากให้เหนือเก็บไว้ดูในทุกๆ วันที่ตื่นนอนหรือในยามคิดถึงแพท อีกสิบปีเรามีลูกมีหลานดอกไม้ช่อนี้ก็ยังอยู่” เหตุผลของชายหนุ่มทำเอาสาวมั่นเขินหนักถึงกับบิดตัวไปมา

“เฮ้! ยายเหนือ มัวแต่เขินไหนเค้กวันเกิดที่สั่งไว้ยะ” ดาราสาวชื่อดังเดินเข้ามาเตือนด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ

ตั้งแต่เปิดร้านอาหารจากเดิมเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะอยู่แล้ว ตอนนี้หญิงสาวนั้นแทบเป็นที่รู้จักกันเกินครึ่งของดาราเซเลบในวงการบันเทิง หลายคนสนิทสนมกับเธอเพราะมาใช้บริการกันบ่อยเลยกลายเป็นเพื่อนกันในที่สุด

“ไปหยิบเค้กให้แม่นี่ทีสิ พูดมากจัง” กนกจันทร์หันไปสั่งลูกน้องพร้อมทั้งค่อนแคะดาราสาวไปด้วย

“แนะนำให้รู้จักหน่อยสิ เขาอยากรู้จักอ่ะตัวเอง” พิมดาวแสร้งทำเสียงหวานส่งสายตาวิบวับใส่ชายหนุ่มที่ยืนยิ้มอยู่ข้างตน

“แกก็รู้จัก อย่ามาสตอตรงนี่” ใบหน้าหวานถลึงตาใส่เพื่อนสาว

“ชิ! สวัสดีค่ะคุณธีรเดช” พิมดาวสะบัดค้อนใส่เพื่อนแล้วหันไปส่งเสียงหวานทักทายชายหนุ่ม

“สวัสดีครับคุณพิมดาว”

“อุ๊ยตาย! รู้จักพิมด้วยหรือคะ”

“ถ้าไม่รู้จักซูเปอร์สตาร์ของเมืองไทยคงแปลกแล้วล่ะครับ”

“อุ๊ย! ปากหวานเสียด้วยยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ถ้าต้องการพรีเซนเตอร์โฆษณาโรงแรมบอกได้เลยนะคะ พิมจะเคลียร์คิวรอเลย”

“อย่ามาหางานตรงนี้ นั่นเค้ก ตั้งรอจนจะละลายหมดแล้ว ถ้าได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็ไปสักทีสิไป๊” กนกจันทร์เบ้ปากใส่เพื่อนสาวด้วยความหมั่นไส้

“แหม! อยากหวานกับผู้ชายสองคนก็บอกเพื่อนคนนี้จะรีบหลีกทางให้” พิมดาวหัวเราะชอบใจก่อนจะยักคิ้วให้คนเป็นเพื่อนแล้วเดินจากไป

“แม่นี่น่าจะเป็นนางร้ายมากกว่านางเอก”

“ดูพูดเข้า ไปว่าเขา” ธีรเดชขัดขึ้นยิ้มๆ

“จ้า พ่อสุภาพบุรุษ ว่าแต่ทานข้าวมาหรือยังคะ” กนกจันทร์ประชดเข้าให้ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย

“ยังเลย ออกจากโรงแรมก็มานี่เลย สั่งให้หน่อยสิ”

“งั้นไปทานกับพวกนั้นไหมคะ เดียวเหนือสั่งกับข้าวไปเพิ่มให้” กนกจันทร์ถามแล้วพยักพเยิดหน้าไปยังแก๊งหนุ่มนักดนตรีบนเวที

“ครับ งั้นผมไปหาเจ้าพวกนั้นก่อน”

“เดี๋ยวเหนือตามไป”

หญิงสาวบอกแล้วหันไปเรียกพนักงานที่ยืนอยู่แถวนั้นมารับออเดอร์

***********************************